นักข่าว ฟาน กวง - ชีวิตแห่งการเขียน ชีวิตแห่งการอุทิศตน

ชีวิตทั้งหมดของเขาเป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของปัญญาชนผู้ยิ่งใหญ่ นักวัฒนธรรม ทหารปฏิวัติที่ใช้ปากกาเป็นอาวุธที่คมกริบ ทุ่มเท และต่อเนื่อง ซึ่งทิ้งรอยประทับอันลึกซึ้งไว้ในใจของผู้อ่านและเพื่อนร่วมงาน

ต้นไม้ใหญ่แห่งการสื่อสารมวลชนเชิงปฏิวัติ

นักข่าวฟาน กวาง เกิดในครอบครัวที่มีความรักชาติและการศึกษาอันยาวนานในหมู่บ้านเทืองซา ตำบลไห่เทือง อำเภอไห่ลาง จังหวัด กวางจิ เมื่ออายุได้ 20 ปี เขาเข้าสู่โลกของการสื่อสารมวลชนยุคปฏิวัติผ่าน "ประตู" ของหนังสือพิมพ์กอบกู้ชาติ Inter-zone IV

ในปีพ.ศ. 2497 เมื่อ สันติภาพ กลับคืนมา เขาถูกย้ายไปที่หนังสือพิมพ์หนานดาน ซึ่งเป็นกระบอกเสียงอย่างเป็นทางการของพรรค และเป็นที่ที่นักเขียนผู้ทรงอิทธิพลของสื่อปฏิวัติมารวมตัวกัน

วันหนึ่ง เช้าวันแรกของเทศกาลตรุษจีน (พ.ศ. 2499) ประธาน โฮจิมินห์ ได้มาที่หนังสือพิมพ์หนานดานโดยไม่คาดคิด คนแรกที่ต้อนรับท่านในวันนั้น คือ ฟาน กวาง นักข่าวหนุ่มประจำกองบรรณาธิการ คำอวยพรของลุงโฮในปีนั้นที่ว่า “ขอให้ท่านเขียนงานได้ถูกต้องและดี มีผู้อ่านมากมาย... มีเพียงผู้อ่านจำนวนมากเท่านั้นที่สื่อจะสามารถระดมมวลชนให้ปฏิบัติหน้าที่เพื่อประเทศชาติและประชาชนได้” กลายเป็นหลักปฏิบัติในอาชีพนักข่าวของฟาน กวาง

ในฐานะนักเขียนที่จริงจัง ขยันหมั่นเพียรในการค้นคว้า วิเคราะห์ความคิด และนำเสนอประเด็นต่างๆ ที่หนังสือพิมพ์หนานดาน ฟาน กวง เคยทำงานในแผนกสำคัญๆ เช่น เกษตรศาสตร์ เศรษฐศาสตร์ การสร้างพรรค นักข่าวประจำ... ด้วยความรู้ที่กว้างขวาง ประสบการณ์อันล้ำลึก และวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล เขาจึงเขียนบทความเกี่ยวกับทุกสาขาที่หยิบยกประเด็นต่างๆ มาพิจารณา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บทความเกี่ยวกับเกษตรกรรม เกษตรกร และพื้นที่ชนบทในช่วงสงครามต่อต้านอเมริกา ล้วนมีคุณค่าต่อเหตุการณ์ปัจจุบันและสะท้อนถึงตัวตนอันโดดเด่น ทั้งความเห็นอกเห็นใจ ความเข้าใจ และความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าต่อประชาชนและประเทศชาติ

นักข่าวฮวง ตุง เคยเขียนถึงนักข่าวฟาน กวาง ไว้ว่า “เขาคือคนที่เดินทางมากที่สุด เขียนมากที่สุด แม้ในช่วงเวลาที่สงครามต่อต้านอเมริกาดุเดือดที่สุด เดินทางด้วยจักรยานท่ามกลางเสียงเครื่องบินคำราม ท่ามกลางฝนระเบิด แต่ยังคงเขียน ยังคงเดินทางไปถึงสุดปลายหมู่บ้าน”

ฟาน กวง ไม่เพียงแต่เขียน แต่ยังเจาะลึกประเด็นเชิงยุทธศาสตร์ของประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านการเกษตร เกษตรกร และพื้นที่ชนบท เขามีความสามารถพิเศษในการรับฟังเสียงของประชาชนทั่วไป รับรู้ถึงบรรยากาศของแต่ละฤดูเพาะปลูก มันฝรั่งแต่ละแถว และข้าวแต่ละแถว ดังนั้น บทความและรายงานเชิงสืบสวนของเขาจึงมีทั้งลักษณะของเกษตรกรและวิสัยทัศน์ของนักสังคมสงเคราะห์

จากนักเขียนชื่อดัง ฟาน กวง ค่อยๆ ก้าวขึ้นสู่บทบาทผู้จัดการและผู้จัดงาน ในตำแหน่งเลขาธิการและประธานสมาคมนักข่าวเวียดนามสองสมัย (พ.ศ. 2532-2543) เขาอุทิศตนเพื่อเสริมสร้างรากฐานจริยธรรมของนักข่าว ชี้นำอาชีพของนักข่าวรุ่นต่อรุ่น เขาเป็นผู้เสนอให้มีการจัดทำประมวลจริยธรรมสำหรับนักข่าว ซึ่งต่อมาได้พัฒนาเป็น "10 ข้อบังคับว่าด้วยจริยธรรมวิชาชีพของนักข่าวเวียดนาม" ซึ่งยังคงมีความสำคัญและคุณค่ามาจนถึงปัจจุบัน

ฟาน กวง ไม่ได้หยุดอยู่แค่สื่อสิ่งพิมพ์เท่านั้น แต่ยังฝากผลงานอันล้ำลึกไว้ในวงการวิทยุอีกด้วย ในปี พ.ศ. 2531 เขาได้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการทั่วไปของวอยซ์ ออฟ เวียดนาม ในช่วงที่ประเทศกำลังเข้าสู่กระบวนการฟื้นฟู ภายใต้การนำของเขา สถานีได้ก้าวออกจากกรอบเดิมๆ ปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานทางเทคนิคให้ทันสมัย และสร้างรายการวิทยุสด ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เขาส่งเสริมให้ทีมงานรุ่นใหม่กล้าที่จะสร้างสรรค์นวัตกรรมการสื่อสาร เพื่อสร้างสรรค์คลื่นลูกใหม่ของการสื่อสารที่ใกล้ชิดประชาชนมากขึ้น มีชีวิตชีวามากขึ้น และลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ในเส้นทางอาชีพนักข่าว ฟาน กวง ยังเป็นผู้ที่วางรากฐานด้านความสัมพันธ์กับสื่อมวลชนอีกด้วย ในฐานะรองประธานคณะกรรมาธิการการต่างประเทศของรัฐสภา และรองประธานองค์การนักข่าวนานาชาติ เขาได้มีส่วนร่วมในการนำเสียงของนักข่าวเวียดนามไปสู่มิตรสหายทั่วโลก ขณะเดียวกันก็ยังคงรักษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมและการเมืองของเวียดนามไว้ สุนทรพจน์ภาษาฝรั่งเศสของเขาในเวทีนานาชาติไม่เพียงแต่น่าเชื่อถือเท่านั้น แต่ยังทำให้มิตรสหายนานาชาติต่างชื่นชมเขาในความสง่างาม สติปัญญา และมนุษยธรรมที่ถ่ายทอดออกมาจากคนเวียดนาม

จากชีวิตและประสบการณ์ นักข่าว Phan Quang สรุปว่า ในวงการสื่อสารมวลชน ไม่ว่าจะเขียนในรูปแบบใด นักเขียนต้องผ่านกระบวนการ "อ่าน - ลงมือ - คิด - เขียน" และเมื่อเขียนแล้ว บทความที่เขียนจะต้อง "ถูกต้อง - แม่นยำ - รวดเร็ว - ดี" ดังนั้น นักข่าวจึงต้องอ่านเยอะๆ เพื่อพัฒนาความรู้ เดินทางบ่อยๆ เพื่อสะสมประสบการณ์ คิดอย่างสม่ำเสมอเพื่อค้นหาไอเดียจากผลงานของตนเอง และต้องเขียนเยอะๆ เขียนอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เชี่ยวชาญ และเมื่อจับปากกาหรือนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เราต้องใส่ใจกับวิธีการเขียนของเราให้ถูกต้อง นั่นคือ เขียนอย่างตรงไปตรงมา และในขณะเดียวกันก็ต้องเขียนให้ถูกต้อง ถูกต้องตามภารกิจทางการเมือง และตรงตามเจตนารมณ์ของหนังสือพิมพ์ ณ เวลานั้น และเมื่อทำงานเป็นนักข่าว เราต้องเขียนให้เร็วเสมอ ด้วยความรวดเร็วเท่านั้นจึงจะแข่งขันได้ และสุดท้าย พยายามเขียนให้ดี เพราะ "เมื่อหนังสือพิมพ์ดี คนก็จะอ่าน" (คำกล่าวของลุงโฮ)

ความกลมกลืนระหว่างการสื่อสารมวลชนและวรรณกรรม

บทเรียนอันยิ่งใหญ่ประการหนึ่งที่นักข่าว Phan Quang มักจะบอกกับนักเรียนของเขาคือ "การสื่อสารมวลชนต้องมีคุณภาพด้านวรรณกรรม"

เขาเรียกหนังสือว่า “เพื่อนนิรันดร์” อาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สอนให้เขาเขียน ใช้ชีวิต และทำงาน เขาอ่านราวกับหายใจ ตั้งแต่วรรณกรรมคลาสสิกตะวันออกไปจนถึงสารานุกรมตะวันตก จากวรรณกรรมสู่ปรัชญา จากทฤษฎีการเมืองสู่บันทึกความทรงจำส่วนตัว เขาไม่ได้เลือกอ่านตามรสนิยม แต่อ่านตามการชี้นำของจิตวิญญาณแห่งวิชาการ ในหนังสือ “Time Does Not Change Color” เขาสารภาพว่าความหลงใหลในการอ่านของเขานั้นเป็น “ข้อบกพร่องแต่กำเนิด” และ “ผมแทบจะใช้ชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยหนังสือ ไม่ว่าผมจะทำงานที่ไหน มองไปทางไหน ผมก็เห็นหนังสือและหนังสือ”

ด้วยความรู้อันล้ำค่านี้ เขาจึงเขียนบทความได้อย่างลึกซึ้ง ลึกซึ้ง และมีวิสัยทัศน์ และด้วยความรู้เหล่านี้เอง เขาจึงเขียนได้ราวกับนักเล่าเรื่องที่เข้าใจชีวิตมนุษย์

ในผลงานของฟานกวาง วารสารศาสตร์และวรรณกรรมไม่ได้แข่งขันกัน แต่กลับผสมผสานและเสริมซึ่งกันและกัน ครั้งหนึ่งเขาเคยเขียนไว้ว่า “แม้จะเป็นเพียงบทความเล็กๆ ผมก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะสร้างสรรค์คุณภาพทางวรรณกรรม ไม่เพียงแต่ในด้านถ้อยคำเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในด้านภาพ โครงสร้าง และการเชื่อมโยงจากอดีตสู่อนาคต... คุณภาพทางวรรณกรรมคือการสัมผัสกับชะตากรรมของผู้คน” ด้วยเหตุนี้ บทความของเขาแม้จะเขียนขึ้นเมื่อนานมาแล้ว แต่ยังคงมีคุณค่าไม่เปลี่ยนแปลงเมื่ออ่านซ้ำ เพราะไม่เพียงแต่บันทึกเหตุการณ์ปัจจุบันเท่านั้น แต่ยังรักษาจิตวิญญาณแห่งยุคสมัยไว้ด้วย

ฟาน กวง ไม่เพียงแต่เขียนหนังสือเท่านั้น แต่ยังเป็นนักแปลที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย หนังสือชุด “หนึ่งพันหนึ่งราตรี” ได้รับการตีพิมพ์ซ้ำมากกว่า 40 ครั้ง และ “หนึ่งพันหนึ่งวัน” ได้รับการตีพิมพ์ซ้ำเกือบ 20 ครั้ง หนังสือสองเล่มนี้เปรียบเสมือนของขวัญในเทพนิยายที่เขามอบให้เด็กๆ ชาวเวียดนาม เพราะในแต่ละประโยคที่แปล ผู้อ่านจะสัมผัสได้ถึงความหวงแหนในวัฒนธรรมและความงาม

ด้วยความมุ่งมั่นและความคิดสร้างสรรค์กว่า 70 ปี นักข่าว Phan Quang มีผลงานมากมายมหาศาล ทั้งบทความนับพัน และผลงานวรรณกรรมตีพิมพ์กว่า 50 ชิ้น ในหลากหลายแนว ทั้งเรื่องสั้น บันทึกความทรงจำ บทความ และงานแปล... บางทีในเส้นทางนักเขียนของเขา คงมีน้อยคนนักที่จะประสบความสำเร็จอย่างมั่งคั่งทั้งในฐานะผู้จัดการ นักข่าว และนักเขียน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความพยายามอย่างต่อเนื่องของเขา

ด้วยประสบการณ์อันยาวนานและความคิดอันลึกซึ้งเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม เขายังคงเขียนงานอย่างขยันขันแข็ง ตีพิมพ์หนังสืออย่างสม่ำเสมอ และเปิดรับชีวิตใหม่ด้วยความสดใหม่ เขาเป็นแรงบันดาลใจและแรงผลักดันอย่างแท้จริงสำหรับนักข่าวรุ่นใหม่ ดังที่เขาเคยกล่าวไว้ว่า "เรา ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ล้วนต้องเรียนรู้ เรียนรู้เพื่อชีวิต" นั่นไม่เพียงแต่เป็นปรัชญาชีวิตเท่านั้น แต่ยังเป็นบุคลิกภาพของบุคคลที่อุทิศชีวิตทั้งชีวิตให้กับการเขียน การสื่อสารมวลชน และเพื่อประเทศชาติอีกด้วย

ที่มา: https://hanoimoi.vn/nha-bao-phan-quang-mot-doi-viet-mot-doi-cong-hien-706020.html