คิดถึงซุปผักที่แม่ทำ

เสียงฝนกระทบขอบเขาและใบไม้ร่วงหล่น หัวใจของฉันราวกับหลงอยู่ในท่วงทำนองอันเงียบสงบของบ้านเกิดเมืองนอน แม้จะต้องจากบ้านไปนานหลายปี แต่ภาพความทรงจำในวัยเด็กที่ฉันได้อยู่กับครอบครัวในมื้ออาหารอุ่นๆ ยามบ่ายท่ามกลางสายฝนยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ

ความคิดถึงบ้านเกิดเป็นสิ่งที่ผมฝังแน่นอยู่ในใจเสมอ ในอดีตบ้านเกิดของผมเป็นเพียงหมู่บ้านหลังคามุงจากเรียบง่าย ตั้งอยู่บนเนินทราย มีหญ้ารกชัฏขึ้นอยู่มากมาย สลับกับสีเขียวชอุ่มตามฤดูกาล ที่นั่นเต็มไปด้วยความรักและความทรงจำอันแสนหวานของชนบท มันคือส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในชีวิตของผม ความทรงจำในวัยเด็กที่น่าจดจำ ที่น่าจดจำที่สุดคืออาหารง่ายๆ ที่ผมไม่มีวันลืม นั่นคือซุปผักที่แม่ทำ

ซุปผักเป็นอาหารจานง่ายๆ แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยรสชาติแบบชนบท แม่ของฉันมักจะเก็บผักจากสวนตั้งแต่เช้าตรู่ จึงทำให้ผักสดและอร่อย มีรสชาติที่เป็นธรรมชาติและสดชื่น บางครั้งเธอก็ไปเก็บใบมะยมอินเดียป่าที่ขึ้นอยู่บนเนินทรายหลังบ้านมาวางบนตะกร้า พวกมันเลื้อยไปทั่วพุ่มไม้เขียวขจีอ่อนๆ แล้วนำไปต้มกับกุ้งเงินอ่อนๆ ที่ได้จากปลาช่อนสดๆ บางครั้งเธอก็เด็ดใบมะยมป่าที่ขึ้นตามรั้วมาสองสามกำมือ ตัดผลบวบอ่อนๆ ออกจากโครงตาข่ายที่ปลูกไว้ริมคูน้ำ แล้วนำไปต้มกับปลาช่อนตอนกลางคืน น้ำซุปมีรสหวานใส น้ำซุปหนึ่งช้อนชาซึมซาบถึงปลายลิ้น กินกับปลาบู่ตุ๋นพริกไทยและข้าวหุงบนเตาฟืน แต่รสชาติกลับอร่อยจนอิ่มท้องจนหมดหม้อโดยที่ฉันไม่ทันรู้ตัว

ตอนเด็กๆ ในชนบท ไม่ค่อยมีครอบครัวไหนไปตลาดซื้อผัก หัวมัน เนื้อสัตว์ และปลามาทำอาหารเหมือนสมัยนี้ ส่วนใหญ่เราจะหากินเองที่บ้าน กินอะไรก็ได้ที่มี ครอบครัวฉันมักจะต้องไปหลังบ้านก่อนกินข้าวเพื่อเก็บผักมาทำซุป ตั้งแต่เก็บหน่อลำไย มันเทศ ผักโขม ไปจนถึงผักโขมอมรันต์... ล้วนปลูกเองตามธรรมชาติในสวนหลังบ้าน

เติบโตมากับการทำงานไกลบ้าน ทุกครั้งที่กลับไปบ้านแม่ สัมผัสได้ถึงรสชาติชนบทที่คุ้นเคยและอบอุ่น บางทีคงไม่มีเมนูไหนจะอร่อยไปกว่าซุปผักที่แม่เก็บจากสวนมาปรุง ซุปผักไม่เพียงแต่เป็นอาหารประจำบ้านในมื้ออาหารแบบชนบทเท่านั้น แต่ยังเป็นความรักในชนบทบ้านเกิดของฉันอีกด้วย มันมอบความรู้สึกอบอุ่นและความทรงจำอันแสนหวานให้กับฉันเสมอ

ทุกวันนี้การใช้ชีวิตในเมือง อาหารการกินของเราก็จะมีซุปผักน้อยลงเรื่อยๆ เหมือนที่ชนบท แต่บางครั้งครอบครัวของฉันก็ไปตลาดซื้อผักสดมาทำอาหาร แต่รสชาติกลับไม่เหมือนกับซุปผักที่แม่ทำกินเองที่ชนบทเลย ทุกครั้งที่เรากินข้าวกับซุปผัก ความทรงจำต่างๆ ก็ผุดขึ้นมาเตือนใจฉันและครอบครัวให้ตระหนักถึงคุณค่าของธรรมชาติที่มอบให้ หล่อเลี้ยงเรา และมอบชีวิตที่สวยงามและประหยัดให้กับเรา

ถึงแม้จะจากบ้านไปนานมากแล้ว แต่ฉันก็ยังคงลืมซุปผักที่แม่ทำไม่ได้เลย อาหารจานง่ายๆ นี้ได้กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและความอบอุ่นของครอบครัว คอยเตือนใจฉันถึงความทรงจำอันงดงามของบ้านเกิดและวัยเด็กอยู่เสมอ

ทุกครั้งที่นึกถึงบ้านเกิดพร้อมกับซุปผัก ฉันรู้สึกเหมือนได้หวนรำลึกถึงความทรงจำอันอบอุ่นและเปี่ยมไปด้วยความสุขในบ้านเกิด ซุปผักไม่เพียงแต่เป็นอาหารจานเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นความทรงจำอันงดงามของบ้านเกิดที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ในครอบครัว รสชาติอันแสนอร่อยของซุปผักยังคงอยู่ในใจฉัน เป็นสิ่งที่ฉันอยากจะเก็บไว้ตลอดไป

บ่ายวันหนึ่งที่ฝนตก ฉันนึกถึงซุปผักที่แม่ทำ และสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของความรักในครอบครัว ซุปผักทำให้ความทรงจำเหล่านั้นมีค่ามาก

ทราน แวน ไทย

แหล่งที่มา