ฉันเติบโตในหมู่บ้านเล็กๆ ริมแม่น้ำ ที่ซึ่งทุกฤดูร้อน ต้นราชพฤกษ์เก่าแก่หน้าประตูโรงเรียนคือสัญลักษณ์สำคัญในวัยเด็กของฉัน ต้นราชพฤกษ์ไม่เพียงแต่ให้ร่มเงาแก่สนามโรงเรียนเท่านั้น แต่ยังเป็นพยานเงียบๆ ของรอยยิ้ม ดวงตา และน้ำตาของวัยเรียนที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา น่าแปลกที่แม้เวลาจะผ่านไป แต่ฤดูกาลแห่งดอกไม้นั้นยังคงฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของฉัน ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดลบเลือนไปได้

ภาพประกอบ: เกียว โลน

ภาพประกอบ: เกียว โลน

ฉันยังจำความรู้สึกตื่นเต้นได้อย่างชัดเจนทุกครั้งที่ฤดูดอกราชพฤกษ์ใกล้จะมาถึง เมื่อดอกตูมแรกเริ่มบาน หัวใจของฉันก็เต้นระรัวราวกับรอคอยปาฏิหาริย์ พวกเราเด็กๆ สมัยนั้นหลังเลิกเรียนจะมารวมตัวกันเป็นกลุ่มๆ ละห้าเจ็ดคนใต้ต้นราชพฤกษ์ เก็บกลีบดอกสีแดงที่ร่วงหล่น นำมาเรียงเป็นรูปดาว ดอกแอปริคอต หรือจะพับเก็บใส่สมุดโน้ตกลับบ้านก็ได้ สีแดงสดใสแต่ไม่ฉูดฉาด อ่อนโยนแต่ซาบซึ้ง ดูเหมือนจะซึมซาบเข้าไปในหัวใจของผู้คน กลายเป็นสีสันแห่งวัยเด็ก ของอารมณ์แรกๆ ที่ยังไม่ได้ถูกเอ่ยชื่อ

นานมาแล้ว ฉันเคยได้ยินคุณยายพูดว่า ต้นราชพฤกษ์เป็นต้นไม้แห่งความปรารถนา ต่างจากดอกแอปริคอตและดอกพีชที่บานในฤดูใบไม้ผลิ ต้นราชพฤกษ์กลับเลือกที่จะบานในฤดูร้อน ราวกับต้องการโอบกอดดวงตาของบัณฑิตที่กำลังจะจบการศึกษา บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมต้นราชพฤกษ์จึงมักถูกเชื่อมโยงเข้ากับการพลัดพราก ไม่ใช่เสียงอึกทึกครึกโครม แต่กลับเป็นความปวดร้าวใจ ในอดีต ภายใต้ร่มเงาของต้นราชพฤกษ์ ฉันพูดไม่ออกในวาระอำลาครั้งสุดท้าย เพื่อนร่วมโต๊ะยื่นกลีบดอกราชพฤกษ์สีแดงให้ฉันอย่างเงียบๆ จากนั้นก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง ปรากฏว่าความรู้สึกบางอย่างจะเต็มเปี่ยมก็ต่อเมื่อถูกโอบล้อมด้วยความเงียบเท่านั้น

การเติบโตและการเดินทางไกล ทุกครั้งที่นึกถึงบ้านเกิด ภาพคุ้นเคยก็ผุดขึ้นมาในใจ ไม่ว่าจะเป็นสายน้ำอันอ่อนโยนที่ไหลผ่านต้นมะพร้าวริมน้ำ เสียงหวานของชาวบ้าน และดอกโป๊ยเซียนาสีแดงสด ครั้งหนึ่ง ระหว่างเดินทางกลับบ้านหลังจากจากบ้านไปหลายปี ฉันได้พบกับต้นโป๊ยเซียนาที่หน้าประตูโรงเรียน ต้นนั้นแก่มาก รากงอกเงยเหนือพื้นดิน กิ่งก้านและใบเหี่ยวเฉาไปตามกาลเวลา แต่เมื่อฤดูร้อนมาถึง มันก็ยังคงเปล่งประกายสีแดงสดเหมือนวันวาน ทันใดนั้นหัวใจฉันก็รู้สึกสั่นไหวด้วยความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้ ราวกับว่าอดีตไม่เคยเลือนหายไปจากฉัน มันเพียงแต่นอนนิ่งเงียบอยู่ในห้วงความทรงจำ รอวันที่จะตื่นขึ้นมา

ต้นราชพฤกษ์ในบ้านเกิดของฉันมีความพิเศษเฉพาะตัวอย่างยิ่ง ไม่เพียงแต่มีสีสันสวยงามเท่านั้น แต่ยังเติบโตบนผืนดินทางตอนใต้สุดของประเทศ ที่ซึ่งท้องฟ้ากว้างใหญ่ ผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ และหัวใจของผู้คนกว้างใหญ่ไพศาล มีต้นไม้ขึ้นอยู่ริมฝั่งคลองเล็กๆ สะท้อนเงาลงบนผืนน้ำโคลน ข้างเสียงเครื่องยนต์ดังกึกก้องและเรือที่แล่นอย่างแผ่วเบา มีต้นไม้ที่ทอดตัวเงียบสงัดอยู่ในสนามโรงเรียนของหมู่บ้าน เรียกเสียงหัวเราะสดใสและเสียงจั๊กจั่นที่ดังก้องกังวานมาทุกฤดูร้อน ดังก้องกังวานมาตั้งแต่โบราณกาล ณ ที่แห่งนี้ ดอกราชพฤกษ์ไม่ได้เป็นเพียงแค่ต้นไม้ แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของความทรงจำ ความคิดถึง และความรักในชนบทที่ยากจะบรรยายเป็นคำพูด

ผู้คนมักพูดว่ายิ่งอายุมากขึ้น เราก็ยิ่งเข้าใจว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ กลับทำให้หัวใจเราเจ็บปวดที่สุด เช่นเดียวกับดอกราชพฤกษ์ ดอกไม้ที่ไม่ได้หรูหราหรือซับซ้อน แต่ผูกพันกันมาหลายชั่วอายุคน ดอกราชพฤกษ์ไม่ได้มีกลิ่นฉุนเหมือนดอกนม ไม่ได้ขี้อายเหมือนดอกแอปริคอต และไม่สง่างามเหมือนดอกกุหลาบ แต่แฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่น ความทรงจำอันเข้มข้น และพลังชีวิตที่พร้อมจะเติบโตท่ามกลางแสงแดดจ้าของดินแดนทางใต้

กาลเวลาผ่านไป ผู้คนเปลี่ยนแปลง แต่บางสิ่งยังคงอยู่ เฉกเช่นดอกฟีนิกซ์ในฤดูร้อน ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร อาศัยอยู่ที่ไหน หรือกลับมาบ้านเกิดนานแค่ไหน ทุกครั้งที่เห็นดอกไม้บาน หัวใจของคุณก็ยังคงเต้นระรัว เพราะความทรงจำไม่จำเป็นต้องถูกเอ่ยชื่อ เพียงแค่สัญลักษณ์อย่างสีของดอกไม้ ก็เพียงพอที่จะนำพาท้องฟ้าในวัยเด็กกลับคืนมาได้

ฉันนั่งเงียบๆ บนม้านั่งหินเก่าๆ ในสนามโรงเรียนเก่า มองกลีบดอกไม้ร่วงหล่นปลิวไปตามสายลม ลมเดือนพฤษภาคมยังคงพัดพากลิ่นหอมของดินตะกอนจากริมฝั่งแม่น้ำด้านหลังโรงเรียนมา กลีบสีแดงยังคงวางนิ่งอยู่บนสมุดบันทึกเล่มเก่า เป็นหลักฐานแห่งอดีต ส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน ทันใดนั้นฉันก็ตระหนักได้ว่า สิ่งที่ทำให้เราจดจำไปตลอดกาลไม่ใช่สิ่งที่งดงามที่สุด หากแต่เป็นสิ่งที่ดูเหมือนเล็กน้อยแต่เชื่อมโยงเราไว้ด้วยสายใยแห่งอารมณ์ที่ไม่อาจขาดออกจากกันได้

ดินแดนปลายฟ้านั้นไม่เพียงแต่มีป่าชายเลนและทะเลสีเงินเท่านั้น แต่ยังมีฤดูกาลแห่งดอกไม้เรียกหาฤดูร้อน บริสุทธิ์และเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก นั่นคือ ดอกราชพฤกษ์ ทุกครั้งที่ดอกไม้บาน ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน ฉันรู้สึกเหมือนได้กลับคืนสู่บ้านเกิดอันไกลโพ้น และฉันเชื่อว่า ไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้น แต่สำหรับทุกคนที่เคยผูกพันกับผืนแผ่นดินและผู้คนที่นี่ ดอกราชพฤกษ์สีแดงจะยังคงเป็นส่วนหนึ่งอันศักดิ์สิทธิ์ ลึกซึ้ง และไม่มีวันเลือนหายไปในความทรงจำ

ดึ๊ก อันห์

ที่มา: https://baocamau.vn/phuong-do-trong-mien-ky-uc-a38888.html