วิธีเพิ่มเติมในการให้เกียรติสคริปต์ Nom

กวีเช หลาน เวียน เขียนไว้ในหนังสือ Thinking More About Nguyen ว่า "เขาประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ในสายภาษานั้น/ (...)/ เพื่อว่าอีกพันปีให้หลัง ดวงจันทร์แห่งภาษาเวียดนามจะคงอยู่ตลอดไป" "สายภาษานั้น" คืออักษรนาม และ "ดวงจันทร์แห่งเวียดนาม" ที่เช หลาน เวียน กล่าวถึงคือนิทานเรื่องเขียว - ผลงานชิ้นเอกของกวีผู้ยิ่งใหญ่ เหงียน ดือ ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของวรรณกรรมเวียดนามในโลกวรรณกรรมนานาชาติ

ภาพวาดหมึกแสนสุข โดยศิลปิน Vo Trinh Bien

อย่างที่ทราบกันดีว่าบรรพบุรุษของเราต้องการยุติการยืมอักษรจีน จึงได้คิดค้นรูปแบบการเขียนเพื่อบันทึกเสียงภาษาเวียดนามขึ้น เรียกว่า อักษรนอม (Nom) โดยนำอักษรจีนมาเติมคำนำหน้าเพื่อสร้างอักษรนอม ซึ่งเป็นอักษรสัทศาสตร์สำหรับภาษาเวียดนาม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากภาษาเวียดนามเป็นภาษาที่มีพยางค์หลายพยางค์ อักษรจีนตัวเดียวจึงไม่สามารถบันทึกพยางค์ทั้งหมดของภาษาเวียดนามได้ บรรพบุรุษของเราจึงผสมผสานอักษรจีนสองตัวเข้าด้วยกันเพื่อสร้างอักษรนอมใหม่ อักษรนอมใหม่นี้มีส่วนช่วยสื่อเสียงและแสดงความคิดบางส่วน นอกจากนี้ ในบางกรณี บรรพบุรุษของเรายังใช้อักษรจีนจำนวนมากเพื่อแทนเสียงนอม จากการวิเคราะห์ข้างต้น แสดงให้เห็นว่าอักษรนอมได้รับการพัฒนาขึ้นโดยบรรพบุรุษของเราโดยอาศัยอักษรจีน อักษรจีนคือเปลือกนอกของอักษรนอม อักษรนอมที่ต้องการแสดงเนื้อหาภายในจะต้องมีเปลือกนอกของอักษรจีน นี่เป็นเหตุผลที่คนรุ่นหลังจึงจัดฮั่นและนอมไว้ในชุดเดียวกัน เพราะถ้าเราตัดตัวอักษรฮั่น (เปลือกนอก) ออกไป เราก็จะมองไม่เห็นเนื้อหาภายในตัวอักษรนอม พูดอีกอย่างก็คือ ตัวอักษรนอมไม่สามารถดำรงอยู่ได้ด้วยความหมาย หากปราศจากเปลือกฮั่นที่แสดงถึงความหมายภายนอก

แม้ว่าการพัฒนาจะยังไม่สมบูรณ์และยังคงขึ้นอยู่กับอักษรจีน แต่อักษรนอมก็เคยถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของประเทศทางใต้ในฐานะภาษาประจำชาติ ซึ่งเป็นภาษาของประเทศทางใต้ ซึ่งเป็นสถานะที่อักษรจีนไม่เคยได้รับในประเทศของเรา วรรณกรรมและบทกวีนอมก็พิสูจน์ให้เห็นถึงความเหนือกว่าวรรณกรรมและบทกวีจีน วรรณกรรมนอมได้บันทึกนักเขียนที่โดดเด่นไว้มากมาย เช่น เหงียน ไตร, เหงียน บิ่ญ เคียม, ด๋าน ถิ เดียม, เหงียน เกีย เทียว, เหงียน ดึ๋ง, โฮ ซวน เฮือง... ซึ่งมีผลงานอันยอดเยี่ยมมากมาย อาทิ ชุดรวมบทกวีภาษาประจำชาติ โดย เหงียน ไตร, ชุดรวมบทกวี บั๊ก วัน ก๊วก เหงิง โดย เหงียน บิ่ญ เคียม, ชิน ฟู งัม โดย ด๋าน ถิ เดียม (แปล), กุง โอน งัม คูก โดย เหงียน เกีย เทียว, ตรูเยน เกียว, ซวน เฮือง โดย เหงียน ซวน เฮือง...

พัฒนาการอันยอดเยี่ยมของวรรณกรรมและบทกวีนอม ทั้งในด้านเนื้อหาเชิงอุดมการณ์และคุณค่าทางศิลปะ ถือเป็นการแสดงออกถึงความภาคภูมิใจในชาติอย่างทรงพลัง เป็นเครื่องพิสูจน์ที่ชัดเจนที่สุดถึงความปรารถนาของบรรพบุรุษในการสร้างวัฒนธรรมที่เป็นอิสระ “ถ้อยคำแห่งภาษาของประเทศเรา” ผ่านผลงานชิ้นเอกบทกวีนอมที่กล่าวถึงข้างต้น ได้รับการยกย่องอย่างสูงจากนักปราชญ์ภาคใต้ บทกวีนอมไม่ใช่เพียงบท “นอม นา มาช เก” หรือบท “ไม่มีใครมอง” อีกต่อไป แต่บท “นอม” ได้กลายเป็นเครื่องมือในการสร้างสรรค์วรรณกรรม ผลงานวรรณกรรมและบทกวีนอมมากมายได้ก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของศิลปะภาษาศาสตร์ อันเป็นความภาคภูมิใจของวรรณกรรมประจำชาติ

จิตรกรโว จิ่ง เบียน แห่งเมืองดาลัด ตระหนักดีถึงความคล้ายคลึงกันระหว่างชาวฮั่นและชาวนอม จึงได้แสดงความรักที่มีต่อ "ถ้อยคำภาษาใต้" ด้วย...การแปลงถ้อยคำในภาษานอมให้กลายเป็นภาพวาดศิลปะอันวิจิตรงดงาม บนกระดาษโรคีขนาดใหญ่ เพียงปลายนิ้วสัมผัสและหมึกจีน ภาพวาดถ้อยคำก็ปรากฏขึ้นทีละภาพอย่างเปี่ยมเสน่ห์ นี่คือคำว่า "แม่" ประกอบด้วยคำว่า "หญิง" และ "งาม" คำว่า "แม่" ในคำว่า "นอม" เป็นคำอุปมาอุปไมย โดยความหมายของ "แม่" หมายถึงผู้หญิงที่งดงาม นั่นคือคำว่า "รัก" บรรพบุรุษของเราใช้คำว่า "อ่อนแอ" ไว้ด้านบน ตามด้วยคำว่า "หญิง" ที่อยู่ด้านล่าง เพื่อสื่อถึงคำว่า "รัก" คำว่า "รัก" ในคำว่า "นอม" มีทั้งความกลมกลืนและความหมายเชิงอุปมาอุปไมย คำว่า "รัก" คือความรู้สึกที่ผู้หญิงซ่อนเร้นอยู่ในใจ บรรพบุรุษของเรายังได้สร้างคำว่า "มุง" ซึ่งมีความหมายหลากหลายอีกด้วย “มุง” มาจากรากศัพท์ “ตาม” และคำว่า “หมิน” (สว่าง) หมายความว่า ผู้ใดมีจิตใจบริสุทธิ์ย่อมเป็นสุข ผู้ใดมีจิตใจผ่องใสย่อมเป็นสุข ประเทศที่มีกษัตริย์ผู้ทรงปรีชาญาณย่อมเป็นสุข...

ศิลปิน Vo Trinh Bien ระบุว่า การวาดภาพตัวละครนอมแต่ละตัวดังที่กล่าวมาข้างต้นเป็นการซ้อมสำหรับโครงการระยะยาวในอนาคตอันใกล้ นั่นคือการวาดภาพหนังสือ Truyen Kieu ผลงานชิ้นเอกของกวีผู้ยิ่งใหญ่ Nguyen Du Truyen Kieu เป็นผลงานบทกวีที่ใช้อักษรนอม ประกอบด้วยบทกวี 6-8 บท จำนวน 3,254 บท ซึ่งไม่เพียงแต่เป็น "หนังสือแห่งบทกวี" ของชาวเวียดนามเท่านั้น แต่ยังเป็นการยืนยันถึงลักษณะทางชาติพันธุ์ของชาวเวียดนามของกวีผู้ยิ่งใหญ่ Nguyen Du ที่มีต่อมรดกของอักษรนอม ซึ่งเป็นอักษรที่แสดงถึงความปรารถนาที่จะให้บรรพบุรุษของเรามีอิสระทางภาษา บรรพบุรุษของเราได้ยืนยันอีกครั้งผ่านอักษรนอมว่านี่คืออักษรของภาษาใต้ นี่คือภูมิปัญญาของชาวเวียดนาม

ที่มา: https://baolamdong.vn/van-hoa-nghe-thuat/202505/them-cach-ton-vinh-chu-nom-72b0af9/