ในอดีต ครอบครัวของฉันปลูกข้าวเพียงปีละครั้งเท่านั้น หลังจากเก็บเกี่ยวข้าว ในวันที่อากาศแจ่มใส ทุ่งนาจะเหลือเพียงตอซังเปล่าๆ และริมฝั่งก็จะมีกล้วยเขียวๆ ขึ้นเป็นแถว ทุกปีเมื่อข้าวไม่งอก แม่ของฉันจะทำไอศกรีมกล้วยขายเพื่อหารายได้พิเศษส่งไปโรงเรียน

ไอศกรีมกล้วยเป็นอาหารโปรดของเด็กๆ

ทุกสองสามวัน แม่จะพายเรือออกไปในทุ่งนา มองดูกล้วยที่ปลูกไว้เป็นแถว พอเห็นกล้วยสุกกำลังดี เธอก็ใช้มีดผ่าต้นกล้วยออกเป็นสองซีกอย่างชำนาญ จนต้นกล้วยโค่นลงมา ตัดกล้วยแต่ละกำแล้ววางลงในเรืออย่างเบามือ จากนั้นก็แยกกล้วยแต่ละกำใส่ตะกร้าไม้ไผ่ รองด้วยใบตองแห้ง คลุมด้วยใบตองแห้งอีกชั้นหนึ่ง เพื่อช่วยให้กล้วยสุกเร็ว เมื่อกล้วยสุกเหลืองทั่วถึงแล้ว เธอก็นำกล้วยออกมาทำไอศกรีมกล้วย

ปอกเปลือกมะพร้าวแห้ง ทำความสะอาดเปลือก ใช้มีดทุบเปลือกมะพร้าวให้แตกเป็นสองส่วนเท่าๆ กัน การทุบเปลือกมะพร้าวก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง แม่ของฉันมักจะทำเรื่องนี้ เธอบอกว่าถ้าทุบเปลือกมะพร้าวผิดวิธีจะขูดยาก ที่ขูดมะพร้าวทำจากไม้โดยพ่อของฉัน โดยเลือกกิ่งหรือรากที่มีรูปร่างนอนอยู่ แล้วปอกเปลือกและแกะสลักให้เงางาม ที่ขูดมะพร้าวมีลักษณะเหมือนม้าไม้สองขาที่มีใบเลื่อยเหล็ก เวลาขูดมะพร้าวต้องหมุนชิ้นมะพร้าวให้สม่ำเสมอ อย่าให้โดนเปลือกมะพร้าวและเนื้อมะพร้าวไม่กระเด็นออกมา ค่อยๆ ขูดเนื้อมะพร้าวออกให้หมด ในการคั้นกะทิ แม่ของฉันใช้น้ำอุ่น เพราะน้ำอุ่นเป็นวิธีเดียวที่จะคั้นเอาน้ำมันมะพร้าวออกได้หมด

บนเตาไม้ที่กำลังลุกโชน แม่ของฉันวางกะทิลงในหม้อ ผสมแป้งมันสำปะหลังเล็กน้อยกับน้ำตาล พอกะทิเดือด แม่ก็ใช้ช้อนคนให้เข้ากันจนกะทิผสมกับแป้งและข้นขึ้น จากนั้นยกลงจากเตา พักไว้ให้เย็น ถั่วลิสงคั่วจนเหลืองกรอบ ฉันกับพี่สาวต้องรับผิดชอบปอกเปลือกถั่วลิสง สี่หัวประกบกัน ม้วนปากแล้วเป่า เปลือกถั่วลิสงกระเด็นออกมา เหลือแต่ถั่วในกระทะ เมื่อเรามองหน้ากัน มือ ใบหน้า และเส้นผมของเราเต็มไปด้วยเปลือกถั่วลิสง ไม่มีใครอดหัวเราะไม่ได้...

ปอกเปลือกกล้วย ผ่ากล้วยลูกใหญ่ครึ่งลูก เหลือลูกเล็กไว้ทั้งลูก แล้วใส่ลงในถุงพลาสติก วางกล้วยไว้ระหว่างเขียงสองอัน กดให้แบนและบางลง ตักส่วนผสมกะทิที่เย็นแล้วลงไปเกลี่ยให้ทั่วกล้วย โรยถั่วลิสงบด พลิกกล้วยแล้วทำเช่นเดียวกัน ใช้มือกดกะทิเบาๆ ให้ทั่วกล้วย พับถุงพลาสติกให้แน่น ทำซ้ำกับกล้วยที่เหลือจนหมด ขั้นตอนสุดท้ายคือใส่น้ำแข็ง เกลือ และไอศกรีมกล้วยลงในกล่องโฟม แล้วปิดฝา

ส่วนที่ยากที่สุดคือการเขย่าถังไอศกรีมกล้วย เขย่าแรงๆ สม่ำเสมอเพื่อให้ไอศกรีมแข็งตัวเร็วพอที่แม่จะขายตอนเที่ยงได้ ฉันกับพี่สาวก็ช่วยแม่ด้วย พอคนหนึ่งเหนื่อย อีกคนก็จะมาช่วย แต่สุดท้ายก็ยังคงเป็นแม่ เหงื่อท่วมเสื้อ

พอเปิดกล่องไอศกรีม ลมเย็นก็พัดเข้าหน้า แกะไอศกรีมกล้วยออก แกะพลาสติกแรปออก กัดไอศกรีมเย็นๆ เข้าไป ความหวานของกล้วย ความเข้มข้นของกะทิ และความกรุบกรอบของถั่วลิสงคั่วที่ผสมรวมกัน... ทำให้ฉันอุทานออกมา เชอไห่ปวดหัวมาก ฉันบอกแม่ว่าขายเถอะ ไว้กินทีหลังก็ได้

แม่อุ้มกล่องไอศกรีมกล้วยไว้บนแขนผอมๆ ของเธอกลางแดด แม่บอกว่าไอศกรีมขายได้เฉพาะวันที่อากาศแจ่มใสเท่านั้น ในวันฝนตก แม่ร้องไห้เสียใจ ท่ามกลางสายฝนที่ไกลออกไป...

ด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ คุณสามารถนำไอศกรีมกล้วยไปแช่ตู้เย็นสักสองสามชั่วโมงเพื่อให้ได้ไอศกรีมกล้วยที่เข้มข้นและเย็นฉ่ำ หรือเพียงแค่คลิกเมาส์หรือหยิบโทรศัพท์แล้วโทรหาพนักงานให้มาส่งถึงบ้าน คุณไม่จำเป็นต้องนั่งเขย่าจนมือเปื่อยหรือเสื้อเปียกเหงื่อเพื่อให้ได้ไอศกรีมกล้วยนุ่มๆ หอมกรุ่นสักชิ้น

“แม่ กินไอศกรีมกล้วยสิ” เสียงของลูกทำให้ฉันกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ไอศกรีมกล้วยคำหนึ่งเย็น หวาน มัน และกรุบกรอบ แต่ฉันก็รู้สึกว่ามันยังไม่อร่อยเท่า “กล้วยปั่น” ของแม่

เป่าฮั่น

ที่มา: https://baocamau.vn/thuong-hoai-kem-chuoi-lac--a182.html