คิดถึงชนบท

เดือนมิถุนายน แดดร้อนจัดตลอดทางกลับไปเยี่ยมแม่ หลังจากผ่านเขื่อนไปแล้ว ก็พบต้นราชพฤกษ์เก่าแก่ต้นหนึ่งออกดอกสีแดงสด มองเห็นทุ่งนากว้างใหญ่ ระยิบระยับไปด้วยสีทองอร่ามของข้าวสุก ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่บ้านเกิดของฉันคึกคักและคึกคักเมื่อเข้าสู่ฤดูเก็บเกี่ยว กลิ่นหอมหวานของข้าวสุกฟุ้งกระจายไปทั่ว ทำให้ใครก็ตามที่เดินผ่านต้องหยุดหายใจ

วัยเด็กของฉันผูกพันกับทุ่งนาที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ทุ่งนาที่อบอวลไปด้วยกลิ่นฟางข้าว ฉันจำได้ว่าเช้าตรู่ ตอนที่ฉันกับพี่สาวยังนอนหลับสนิท พ่อแม่จะตื่นขึ้นทีละคนเพื่อเตรียมอาหาร และออกไปเกี่ยวข้าวด้วยเคียว ครู่ต่อมา เสียงอึกทึกครึกโครมของฤดูเก็บเกี่ยวก็ปลุกเราให้ตื่น เดินตามถนนลูกรังขรุขระ หญ้าสองข้างทางยังคงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำค้างยามค่ำคืน เด็กๆ ต่างดื่มด่ำกับธรรมชาติอันกว้างใหญ่ไพศาลอย่างมีความสุข ท่ามกลางทุ่งนาอันกว้างใหญ่ เสียงเคียวเกี่ยวข้าวผสานกับเสียงหัวเราะที่สดใสและเปี่ยมไปด้วยความสุข ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ขึ้นสูง แสงแดดจ้าทำให้หยดเหงื่อไหลลงบนใบหน้าที่มืดมิดของพ่อ เปียกโชกไปทั้งหลังเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลซีดๆ ของแม่ มันช่างยากลำบากเหลือเกิน แต่ทุกคนก็มีความสุข เพราะหลังจากการดูแลเอาใจใส่มาหลายเดือน ทุ่งนาก็ตอบแทนชาวนาด้วยผลผลิตข้าวที่อุดมสมบูรณ์

ในฤดูเก็บเกี่ยว เด็กๆ ในหมู่บ้านของฉันมักจะตามปู่ย่าตายายและพ่อแม่ไปที่ทุ่งนา ทั้งเพื่อช่วยทำงานบ้านและเล่นสนุกกัน เราวิ่งและกระโดดในทุ่งนาที่เพิ่งเก็บเกี่ยว ตะโกนและไล่ตั๊กแตนและตั๊กแตน แข่งขันกันเก็บเมล็ดข้าวที่เหลืออยู่ บางครั้งเราชวนกันไปที่คูน้ำริมทุ่งนาเพื่อจับปลา ใบหน้าและแขนขาเปื้อนโคลน บางครั้งเรานั่งที่ริมทุ่งนา เก็บหญ้าและสู้ไก่ เมื่อเบื่อ เราก็นอนบนพื้นหญ้าใต้ต้นไทรกลางทุ่งนา เพลิดเพลินกับสายลมเย็นสบาย มองดูเมฆและร้องเพลง สิ่งที่ดีที่สุดคือเวลาที่เราได้ประดิษฐ์ว่าวตัวใหญ่ด้วยมือของเราเอง โครงทำจากไม้ไผ่เส้นบางๆ ปีกถูกติดด้วยกระดาษโน้ตบุ๊กเก่า แล้วนำไปวางบนหญ้าใกล้ทุ่งนาเพื่อบิน เราวิ่งข้ามทุ่งนา ลมพัดแรงจนฟางแห้งปลิวไสว ด้วยฝีเท้าที่เร่งรีบและหัวใจที่เต้นแรง ว่าวก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยความสุข แสงอาทิตย์เจิดจ้าสาดส่องสีทองอร่ามดุจน้ำผึ้งบนว่าวที่พลิ้วไหวไปตามสายลม พัดพาความฝันที่จะโบยบินสูงลิ่วสู่ดินแดนใหม่... เมื่อสิ้นสุดฤดูเก็บเกี่ยว เด็กๆ วิ่งไล่ตามเกวียนที่ดัดแปลงมาซึ่งบรรทุกมัดข้าวสีเหลืองสดใสอย่างมีความสุข ในมือมีปลา ปู หรือนกช้อนหอยสีเขียวอวบอ้วนห้อยระย้าอยู่ ความทรงจำในวัยเด็กที่ผูกพันกับทุ่งนานั้นบริสุทธิ์ไร้เดียงสาดุจข้าวอ่อนที่บานสะพรั่งท่ามกลางแสงแดด

ฉันทิ้งบ้านเกิดไปทำงานในเมืองใหญ่นานแล้ว เท้าของฉันไม่มีกลิ่นดินโคลนอีกต่อไป แต่หัวใจของฉันยังคงเปี่ยมไปด้วยความรักและความคิดถึงชนบทเสมอ ทุกฤดูเก็บเกี่ยว เมื่อฉันผ่านทุ่งนา ฉันนึกถึงภาพความขยันขันแข็งของแม่ในอดีต และในความฝัน ฉันยังคงได้ยินเสียงลมพัดผ่านทุ่งนา พัดพากลิ่นหอมหวานของข้าวสุกและฟางข้าวมา

ลัม ฮ่อง

ที่มา: https://baonamdinh.vn/van-hoa-nghe-thuat/202506/thuong-nho-dong-que-6e425c2/