คิดถึงชนบท

ในเดือนมิถุนายน ดวงอาทิตย์แผดเผาตลอดทางกลับไปเยี่ยมแม่ของฉัน หลังจากผ่านเขื่อนไปแล้ว ก็พบต้นราชพฤกษ์เก่าแก่ที่มีดอกสีแดงสด ฉันมองเห็นทุ่งกว้างใหญ่ที่ระยิบระยับด้วยสีทองของข้าวสุก นั่นเป็นช่วงเวลาที่บ้านเกิดของฉันคึกคักและคึกคักเมื่อเข้าสู่ฤดูเก็บเกี่ยว กลิ่นหอมหวานของข้าวสุกกระจายไปทั่วบริเวณ ทำให้ใครก็ตามที่ผ่านไปมาต้องหยุดและสูดหายใจเข้าลึกๆ

วัยเด็กของฉันเชื่อมโยงกับทุ่งนาที่ทอดยาวสุดสายตา ทุ่งนาที่อบอวลไปด้วยกลิ่นฟางข้าว ฉันจำเช้าตรู่ได้ เมื่อพี่สาวของฉันและฉันยังคงนอนหลับอย่างสบาย พ่อแม่ของฉันจะตื่นทีละคนเพื่อเตรียมอาหาร และออกไปเกี่ยวข้าวโดยใช้เคียว หลังจากนั้นไม่นาน เราก็ตื่นขึ้นเพราะเสียงที่วุ่นวายของฤดูเก็บเกี่ยว หลังจากเดินตามถนนลูกรังที่ขรุขระ หญ้าทั้งสองข้างยังเปียกด้วยน้ำค้างในยามค่ำคืน เด็กๆ ต่างก็มีความสุขที่ได้ดื่มด่ำไปกับธรรมชาติอันกว้างใหญ่ไพศาล ท่ามกลางทุ่งนาอันกว้างใหญ่ เสียงเคียวเกี่ยวข้าวผสมกับเสียงหัวเราะที่ร่าเริงและดังก้องกังวาน ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ขึ้นสูงขึ้น แสงแดดจ้าทำให้หยดเหงื่อไหลลงบนใบหน้าที่มืดมิดของพ่อ และทำให้เสื้อสีน้ำตาลซีดของแม่เปียกไปด้วย มันยากมาก แต่ทุกคนก็มีความสุข เพราะหลังจากผ่านการดูแลมาหลายเดือน ทุ่งนาก็ตอบแทนชาวนาด้วยผลผลิตข้าวที่อุดมสมบูรณ์

ในฤดูเก็บเกี่ยว เด็กๆ ในหมู่บ้านของฉันมักจะตามปู่ย่าตายายและพ่อแม่ไปที่ทุ่งนา ทั้งเพื่อช่วยทำงานบ้านและเล่นสนุก เราวิ่งและกระโดดไปมาในทุ่งนาที่เพิ่งเก็บเกี่ยว ตะโกนไล่ตั๊กแตนและตั๊กแตนแข่งกันเก็บเมล็ดข้าวที่เหลือ บางครั้งเราชวนกันไปที่คูน้ำริมทุ่งนาเพื่อจับปลา โดยที่หน้าและแขนขาของเราเปื้อนโคลน บางครั้งเรานั่งที่ริมทุ่งนา เก็บหญ้าและสู้ไก่ เมื่อเบื่อ เราก็ไปนอนบนหญ้าใต้ต้นไทรกลางทุ่งนา เพลิดเพลินกับสายลมเย็นๆ มองดูเมฆและร้องเพลง สิ่งที่ดีที่สุดคือเวลาที่เราทำว่าวตัวใหญ่ด้วยมือของเราเอง โดยโครงทำด้วยไม้ไผ่เส้นบางๆ ปีกถูกติดด้วยกระดาษโน้ตเก่า แล้วนำไปวางบนหญ้าใกล้ทุ่งนาเพื่อให้บิน เราวิ่งข้ามทุ่งนา ลมพัดแรงทำให้ฟางแห้งปลิวไสว ด้วยฝีเท้าที่เร่งรีบและหัวใจที่เต้นแรง ว่าวในที่สุดก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับระเบิดความปิติ แสงแดดที่ส่องประกายสีทองราวกับน้ำผึ้งบนว่าวที่เต็มไปด้วยลม พัดพาความฝันที่จะบินสูงและไกลไปยังดินแดนใหม่… เมื่อสิ้นสุดฤดูเก็บเกี่ยว เด็กๆ วิ่งไล่ตามเกวียนดัดแปลงที่บรรทุกมัดข้าวสีเหลืองสดใสอย่างมีความสุข โดยมีปลา ปู หรือนกช้อนหอยสีเขียวอวบอ้วนห้อยอยู่ในมือ ความทรงจำในวัยเด็กที่เกี่ยวข้องกับทุ่งนานั้นบริสุทธิ์และไร้เดียงสาเหมือนข้าวอ่อนที่บานสะพรั่งในแสงแดด

ฉันออกจากบ้านเกิดไปทำงานในเมืองเมื่อนานมาแล้ว เท้าของฉันไม่มีกลิ่นดินโคลนอีกต่อไป แต่หัวใจของฉันยังคงเต็มไปด้วยความรักและคิดถึงชนบท ทุกครั้งที่ผ่านทุ่งนาในฤดูเก็บเกี่ยว ฉันก็จะนึกถึงแม่ที่ทำงานหนักในอดีต และในความฝัน ฉันยังคงได้ยินเสียงลมพัดผ่านทุ่งนาพร้อมกับกลิ่นหอมหวานของข้าวสุกและฟาง

ลัมหง

ที่มา: https://baonamdinh.vn/van-hoa-nghe-thuat/202506/thuong-nho-dong-que-6e425c2/