ตุลาคม เรานับเวลาเป็นเดือน แต่เวลาก็ยังคงผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในชั่วพริบตา ปีนี้ก็เกือบจะจบสิ้นแล้ว ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าชีวิตที่ดูเหมือนจะยาวนาน กลับผ่านไปเพียงชั่วพริบตา สมัยก่อนฉันวิ่งเล่นท่ามกลางสายฝนกับเพื่อนๆ อย่างสบายใจ ตอนนี้ฉันนั่งนึกย้อนอดีตด้วยความเสียใจ
สองคำว่า "ตุลาคม" ดังก้องอยู่ในหัว แต่ทำไมมันถึงชวนคิดมากมายขนาดนี้ มองย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว ฉันก็ยังไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย แล้วปีนั้นก็จบลงอย่างกะทันหัน ปีแล้วปีเล่า ฤดูกาลแล้วฤดูกาลเล่า เวลาไม่เคยรอใคร นั่นเป็นเหตุผลที่คนเรามักมองย้อนกลับไปในอดีต เพื่อเสียใจ และคิดถึง แต่ไม่มีใครต้านทานกฎของเวลาได้ ไม่ว่าจะต้องการหรือไม่ วันเวลายังคงผ่านไป แม้อยากกลับไปก็ทำไม่ได้ บางคนบอกว่า ลืมอดีตไปเถอะ ไม่ว่าอดีตจะงดงามแค่ไหน จงใช้ชีวิตเพื่อปัจจุบันและอนาคต หากไม่อยากเสียใจกับอนาคตเมื่อมองย้อนกลับไป ก็จงใช้ชีวิตในวันนี้ให้ดี พระเจ้าทรงยุติธรรมมาก ทุกคนมีเวลา 24 ชั่วโมงต่อวันในการทำงาน เพื่อรัก และเพื่อความสุข... ไม่ว่าจะรวยหรือจน แก่หรือหนุ่ม ชายหรือหญิง
ตุลาคม เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วในสวน เรียกหาวันใหม่ หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมาทันที วันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ฉันไม่อาจรั้งเวลาไว้ได้ ทุกสิ่งในโลกนี้หมุนรอบกลางวันและกลางคืน มีบางสิ่งในชีวิตที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ฉันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อปรับตัว ปรับตัวหรือไม่ก็ถูกกำจัด หากอยากก้าวขึ้นมา ฉันต้องเผชิญกับความท้าทาย หากอยากประสบความสำเร็จ ฉันต้องฝ่าฟันความล้มเหลว การเอาชนะความกลัวเป็นหนทางเดียวที่จะเปิดประตูสู่ความสำเร็จ บนเส้นทางนั้น ฉันต้องอยู่คนเดียว ไม่มีใครช่วยฉันได้นอกจากตัวฉันเอง ศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของฉันคือตัวฉัน ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือตัวฉัน จุดแข็งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันก็คือภายในตัวฉันเอง ฉันเป็นผู้กำหนดชีวิตของฉันเองว่าจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว
เดือนตุลาคม ฉันรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่ซ่อนตัวอยู่ในหมอกยามเช้า ท่ามกลางสายลมยามค่ำคืน ฉันตื่นขึ้นมากลางดึก ร่างกายชาไปหมด ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อากาศก็ไม่ร้อนอีกต่อไป ปีนี้อากาศแปรปรวน เดือนตุลาคมมาถึงแล้ว แต่ยังมีวันเวลาอันยาวนานและฝนตกปรอยๆ ท้องฟ้าห่อหุ้มด้วยผ้าห่มสีน้ำตาล หลับใหลอย่างเกียจคร้าน ไม่ยอมตื่น ไม่มีแดด ไม่มีแดด อากาศช่างเศร้าและหนาวเย็น ฉันรู้สึกสงสารผู้หญิงและคุณแม่ที่ขายตะกร้าขายของมากที่สุด ฟ้ามีฝนตกบ้างเป็นครั้งคราว แต่พวกเธอก็ยังต้องนั่งรอลูกค้าอย่างอดทน หากไม่ขายสินค้า พวกเธอจะมีเงินพอใช้จ่ายได้อย่างไร ในวันที่ฝนตก เมืองก็เร่งรีบขึ้นมาทันที ทุกคนรีบกลับบ้าน แทบไม่มีใครหยุดซื้อผักเป็นอาหารเย็น ใบหน้าเศร้าหมองตามท้องถนนยังคงหลอกหลอนจิตใจ ริ้วรอยปรากฏชัดบนหน้าผาก ร่างที่เศร้าโศกนั่งคุกเข่า...
ตุลาคม ชุดอ๋าวหญ่ายสีขาวพลิ้วไหว เพื่อนสองคนกำลังพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ความทรงจำสมัยเรียนผุดขึ้นมาในหัวอย่างกะทันหัน โรงเรียนเก่า ครูเก่า เพื่อนสนิท ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนกันนะ? วันที่ต้องตั้งใจเรียนเพื่อสอบ คืนที่ต้องนอนดึก ตาปรือๆ แต่ยังคงพยายามอ่านหนังสือ หน้าหนังสือรุ่นอัดแน่นไปด้วยปีกผีเสื้อที่ทำจากดอกฟีนิกซ์สีแดงสด... ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนกันนะ? เหลือเพียงความทรงจำ เหลือเพียงความเสียใจไม่รู้จบ
บางทีชีวิตนักศึกษาอาจเป็นช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดในชีวิตเรา ช่วงเวลาแห่งความไร้กังวลก่อนที่ภาระในการหาเลี้ยงชีพจะกดทับเราลง ช่วงเวลาที่ความฝันมากมาย แม้มันจะดูเลือนลางและเหนือจริง ช่วงเวลาที่เราเริ่มคิดถึงใครสักคน หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นเขาจากระยะไกล ช่วงเวลาที่เราเริ่มเขียนไดอารี่ บันทึกเรื่องราวลับๆ ที่เราไม่รู้จะบอกใคร โอ้ ช่วงเวลาอันเร่าร้อนนั้น เราจดจำมันไปตลอดกาล และไม่มีวันลืมเลือน
เดือนตุลาคม พระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน ราวกับกำลังงุนงง แม้จะเข้าสู่กลางฤดูใบไม้ร่วงแล้ว แต่ดวงจันทร์ก็ยังคงใหญ่โตและกลมโต คืนนี้ไม่มีฝน พระจันทร์สว่างไสวโผล่มาที่ระเบียงบ้านเพื่อเล่นสนุก ต้นลอเรลเบ่งบานอย่างเงียบๆ กลิ่นหอมหวานอบอวลไปทั่ว เหนือใบไม้ในสวน แสงจันทร์ส่องสว่างเจิดจ้า ทำให้สวนดูลึกลับและน่าหลงใหลจนผู้คนอดไม่ได้ที่จะมอง
มองพระจันทร์ มองสวนยามค่ำคืนอันเงียบสงบ มองย้อนกลับไปในชีวิต ทันใดนั้นก็รู้สึกตกใจ หลังจากผ่านไปหลายเดือนและหลายปี พระจันทร์ก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ที่สุดของฉัน เมื่อฉันเศร้า มันยังคงมาเยือน ฟังเสียงหัวใจ ลูบไล้ความเศร้า ไหลรินลงบนเส้นผม เหนือไหล่เพื่อปลอบประโลม พระจันทร์อยู่ไกลแต่ใกล้ คนอยู่ใกล้แต่ไกล พระจันทร์อยู่ไกลแต่เข้าใจหัวใจของฉัน คนใกล้ตัวไม่เคยรับฟังเสียงหัวใจของฉันได้อย่างเต็มที่ น้ำตาไหลรินและหลอมรวมเข้ากับพระจันทร์ที่สว่างไสว หลอมรวมเป็นของเหลวระยิบระยับดุจหยก ทั้งความสุขและความเศร้าล้วนงดงามเท่าเทียมกัน ความเศร้าช่วยให้ฉันเติบโตขึ้น ยอมรับทั้งความเศร้าและความสุขในชีวิต ยอมรับทั้งความเจ็บปวดและความสุข ฉันเติบโตขึ้นทุกวัน ฉันแก่ชราลงทุกวัน มีเพียงพระจันทร์เท่านั้นที่อ่อนเยาว์ตลอดกาล คอยรับฟังเรื่องราวของมนุษยชาติตลอดไป...
ตุลาคม โปรดชะลอความเร็วลง ฉันไม่อยากให้ถึงวันตรุษจีน ฉันไม่อยากแก่ขึ้นอีกปี ฤดูใบไม้ร่วงยังคงอ่อนโยนมาก อากาศในฤดูใบไม้ร่วงยังคงอบอุ่นมาก เย็นสบายมาก พระอาทิตย์ในฤดูใบไม้ร่วงยังคงบอบบาง พระจันทร์ในฤดูใบไม้ร่วงยังคงใหญ่และกลมมาก ตุลาคม โอ้ ตุลาคม โปรดชะลอความเร็วลง!
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)