กระบองเพชร

ชีวิตแล้วชีวิตเล่าในผืนทรายที่ลุกไหม้
เก็บทุกหยดน้ำใบไม้กลายเป็นหนาม
แม้ว่าโลกจะบอกว่าผมผอม
เพียงเขียวขจีเงียบๆ ท่ามกลางความขรุขระ

น้ำค้างน้อยๆ ยามค่ำคืนช่วยกล่อมวันแดดจ้า
ร้องเพลงฝนไปกับสายลมลาว
ความปรารถนาอันแรงกล้าที่ลุกโชนกลายเป็นไฟ
แสงสีทองส่องสีแดงไปยังดวงจันทร์และดวงดาว

คนฉลาด “ปลูก” ลงดินที่อุดมสมบูรณ์
คนโง่ที่เป็นหมันยังคงยึดมั่นในบ้านเกิด
บ้านเกิดเมืองนอนยากจนแต่สวยงาม
ไปไหนก็อยากกลับมาอีก!

มันไม่ใช่มังกร แต่มันคือกระบองเพชร
แข็งแกร่งและภักดีไม่เหมือนใคร
หนึ่งก้าวสู่กระเป๋าเงินคลาวด์
ไม่แน่ใจว่าต่างแดนจะหนาวหรือเปล่านะ...

โอ้ คุณรักจริงหรือเปล่า?
กรุณากลับมาที่ภาคกลาง
ฟังเสียงลมและคลื่นทะเล
สัมผัสถึงความรักของชนบทที่ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้!
เหงียน ง็อก หุ่ง