کاشت تراشه‌های مغزی بر اساس دهه‌ها تحقیق از آزمایشگاه‌های دانشگاهی و سایر شرکت‌ها انجام می‌شود و مغز انسان را برای رسیدگی به بیماری‌ها و معلولیت‌ها به رایانه متصل می‌کند. اولین بیمار حدود سال ۲۰۰۶ از طریق شرکت سایبرکینتیکس، کاشت رابط مغز و رایانه (BCI) را دریافت کرد. برخی از محققانی که در این تلاش مشارکت دارند، اکنون برای ماسک در Neuralink کار می‌کنند.

اخیراً، BCI به افراد فلج کمک کرده است تا توانایی راه رفتن خود را بازیابند، شروع به بازیابی توانایی برقراری ارتباط و گفتار کنند و از افراد مبتلا به سکته مغزی، بیماری پارکینسون و ALS حمایت کنند. همچنین از آن برای درمان اختلالات مغزی، از جمله افسردگی، اعتیاد، اختلال وسواس فکری-عملی و آسیب تروماتیک مغزی استفاده می‌شود.

ایمپلنت نورالینک چگونه کار می‌کند؟

دستگاه Neuralink فعالیت الکترودهایی را که در کنار سلول‌های مغزی قرار گرفته‌اند، ثبت می‌کند و به آن اجازه می‌دهد حرکاتی را که فرد قصد انجام آن را دارد، بخواند.

این شرکت اعلام کرد که به دنبال داوطلبانی برای یک کارآزمایی بالینی است که به دلیل ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) عملکرد محدودی در هر چهار اندام خود دارند یا حداقل یک سال پیش دچار آسیب نخاعی شده‌اند اما به طور قابل توجهی بهبود نیافته‌اند.

داوطلبان باید مایل باشند که ربات R1 از طریق جراحی در ناحیه‌ای از مغز که حرکات مورد نظر بدن را کنترل می‌کند، کاشته شود. آنها همچنین باید موافقت کنند که در شش سال آموزش و جلسات پیگیری شرکت کنند.

اختراع ماسک به فرد امکان راه رفتن نمی‌دهد. برای رسیدن به این هدف، مداخله دومی لازم است.

qr0mpxto.png
گرگوار کورتین دستگاهی را که قرار است در بدن یک بیمار فلج کاشته شود، در دست دارد. (عکس: USA Today)

گرگور کورتین، متخصص علوم اعصاب، توضیح می‌دهد: برای بازگرداندن حرکت به فردی که اندام‌هایش فلج شده است، میکروالکترودهایی که سیگنال‌های مغزی را "می‌خوانند" باید از طریق یک "پل دیجیتال" به نخاع متصل شوند، که سپس حرکت را تحریک می‌کند. شرکت او پلتفرم تحریک عصبی خود را به دستگاهی (رابط مغز و کامپیوتر) متصل کرده است تا حرکت را پس از فلج بازیابی کند.

سایر فناوری‌های مغز

شرکت‌ها و محققان دیگر در حال کار بر روی دستگاه‌های مشابه و همچنین دستگاه‌هایی هستند که از جمعیت‌های بزرگی از سلول‌های مغزی اطلاعات را می‌خوانند. به گفته ریچارد اندرسن، دانشمند علوم اعصاب در کلتک، این دستگاه‌ها می‌توانند برای رمزگشایی گفتار خاموش درون سر افراد استفاده شوند. این امر به افرادی که نمی‌توانند صحبت کنند اجازه می‌دهد تا افکار خود را به وضوح بیان کنند.

اندرسن، استاد زیست‌شناسی و مهندسی زیستی، همچنین از فناوری فراصوت برای خواندن فعالیت مغز با روشی کمتر تهاجمی استفاده می‌کند. با این نوع دستگاه، باید یک "پنجره" در جمجمه کاشته شود که به امواج فراصوت اجازه ورود به مغز را می‌دهد، اما نیازی نیست که الکترودها دقیقاً در اعماق مغز مانند سایر دستگاه‌ها قرار گیرند.

دکتر برایان لی، جراح مغز و اعصاب کاربردی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، می‌گوید: «تحریک‌کننده‌های عمقی مغز مدت‌هاست که برای درمان بیماری‌هایی مانند بیماری پارکینسون، صرع و لرزش اساسی مورد استفاده قرار می‌گیرند و محرک‌های خاصی را ارائه می‌دهند. اخیراً، آنها به مغز گوش می‌دهند تا بدانند چه زمانی به این محرک‌ها نیاز است.»

او گفت، برعکس، رابط‌های مغز و کامپیوتر، مانند Neuralink ماسک، می‌توانند سیگنال‌ها را جمع‌آوری کنند و پتانسیل بسیار وسیع‌تری دارند. با این حال، هنوز خیلی زود است که در مورد پتانسیل کامل Neuralink صحبت کنیم.

لی گفت: «تاکنون، ماسک چیزی به ما نشان نداده است . شاید او بتواند مانند سایر آزمایشگاه‌ها از آن سیگنال‌ها برای کنترل مکان‌نما روی صفحه نمایش، رمزگشایی گفتار و حرکت دادن ویلچر استفاده کند.»

اندرسن گفت که تیمش و دیگران اکنون از دستگاه‌هایی مشابه Neuralink، اما با الکترودهای تحریک‌کننده بسیار کوچک‌تر، برای بازیابی حس لامسه به افرادی که فلج شده‌اند و حس لامسه خود را از دست داده‌اند، استفاده می‌کنند.

همان دستگاهی که برای کمک به خواندن نیت‌های یک فرد فلج استفاده می‌شود، می‌تواند به طور بالقوه به آن فرد کمک کند تا وجود یک شیء را حس کند. بنابراین ممکن است آنها بتوانند یک قوطی نوشابه را بدون خرد کردن آن بردارند و جرعه‌ای بنوشند. اندرسون امیدوار است که چنین محصولاتی در آینده‌ای نه چندان دور در بازار موجود باشد.

او گفت : «این هدف بسیاری از ما در این حوزه خواهد بود و کاربردهای پزشکی دیگری نیز در پی آن خواهد آمد. نوروتکنولوژی به طور کلی یک حوزه به سرعت در حال رشد است.»

(به نقل از روزنامه یو اس ای تودی)