شراب زمان، شراب جهان - شعر از نگوین ویت چین

شیشه شراب عزیز تقریباً خالی است
چند فنجان دیگر و من لال خواهم شد
لطفا با من شراب گل داوودی بنوشید
همچون دو دوست، غمگین و پرشور

تصویرسازی: توآن آن

وقتی خوشحالی، بنوش و دست بزن
وقتی غمگینم، شراب قلب انسان را گرم می‌کند
غم و شادی بالاخره از بین میرن
هوشیار، مست، همچنان ابرها را دنبال می‌کنم

تو رفتی، من هنوز اینجام
زندگی خوابی کوتاه و غم انگیز است
قطرات صبحگاهی، قطرات غروب
چند بطری شراب باقی مانده است؟

از کوه‌های عمیق و رودخانه‌های طولانی عبور می‌کنیم
با چه کسی شراب زمینی خواهی نوشید؟
شراب تلخ، شب را سپید می‌کند
شراب گرم عشق بر لب‌های مستانه

فردا به نیستی باز خواهد گشت
لطفا بگذارید قطره شراب در دنیای انسان‌ها ته نشین شود.

منبع: https://thanhnien.vn/ruou-thoi-gian-ruou-tran-gian-tho-cua-nguyen-viet-chien-185250809152548294.htm