با توجه به درگیریهای جاری روسیه و اوکراین، انتقال جنگندههای اف-۱۶ آمریکایی به اوکراین تنها مسئله زمان است. علاوه بر این، آموزش خلبانان اوکراینی نیز در تعدادی از کشورهای اروپایی عضو ناتو آغاز شده است.
نیروهای مسلح اوکراین معتقدند که داشتن فالکون (نام آمریکایی F16) مشکل حفاظت از حریم هوایی خود را که از زمان آغاز درگیری به طور کامل به هواپیماهای روسی واگذار شده است، حل خواهد کرد.
طبق منابع مختلف، نیروی هوایی اوکراین احتمالاً تعدادی F-16 Block 50/52 دریافت خواهد کرد. این نوع در سال 1990 با یک ویژگی مهم ظاهر شد: مجهز به سیستم راداری AN / APG-68V5 است که برای استفاده از موشک ضد رادار پیشرفته AGM-88 استفاده میشود. وجود یک مجموعه رادار جداگانه به تشخیص و از همه مهمتر پردازش سیگنالهای راداری دشمن کمک زیادی میکند.
| اف-۱۶ بلوک ۵۰/۵۲. |
امروزه موشکهای پیشرفته ضد رادار (HARM) آمریکایی در زیر زمین برنامهریزی شده و از جنگندههای میگ-۲۹ اوکراینی به سمت منطقه هدف پرتاب میشوند، با این امید که موشک، رادار فعال دشمن را شناسایی کرده و آن را هدف قرار دهد.
برخلاف میگ-۲۹، اف-۱۶ توانایی فرماندهی موشکهای ضد رادار را دارد و از این طریق، اثربخشی رزمی خود را در برابر سامانههای پدافند هوایی روسیه به میزان قابل توجهی افزایش میدهد.
با این حال، یک نکته کوچک اینجا وجود دارد، قیمت اف-۱۶ بلوک ۵۰/۵۲ بیش از ۵۵ میلیون دلار است، در حالی که نوع پایه آن تنها ۳۰ میلیون دلار است. بنابراین، ایالات متحده برای عرضه اف-۱۶ گرانقیمت به اوکراین عجله نخواهد کرد.
ویژگیهای رزمی اف۱۶:
اف-۱۶ بمبهای هدایتشونده JDAM (JDAM) را به همراه بمبهای متعارف Mk.۸۲، Mk.۸۳ و Mk.۸۴ حمل میکند.
این سیستم بسیار خوب است و مفید بودن خود را در میدان عمل ثابت کرده است. JDAM بیشترین کارایی را در عراق و افغانستان دارد، جایی که تقریباً هیچ سیستم دفاع هوایی وجود ندارد.
در اوکراین، به دلیل وجود سامانه پدافند هوایی متراکم روسیه (موشکهای زمین به هوا)، اوضاع کمی دشوارتر است. بنابراین، در یک آزمایش، یک جنگنده F-22 که در ارتفاع حدود 15000 متری با سرعت 1.5 برابر سرعت صوت پرواز میکند، میتواند یک بمب JDAM با وزن 454 کیلوگرم را روی هدفی در فاصله بیش از 44 کیلومتر پرتاب کند. با این حال، این اتفاق در اوکراین رخ نخواهد داد زیرا سامانه پدافند هوایی روسیه به F16 (و همچنین تمام نسلهای F) اجازه انجام این کار را نمیدهد. این واقعیت که حریف دارای جنگندهها و موشکهای مدرن به علاوه سامانه موشکی زمین به هوا است، استفاده از ارتفاع F-16 را دشوار میکند.
AGM-154 JSOW (سلاح دقیق پرتاب از فاصله ایمن)
بمبی با موتور که به موشک تبدیل میشود. این سلاح آنقدر که به هزینه بستگی دارد، به ارتفاع پرواز بستگی ندارد. در حال حاضر، این نوع سلاح در فهرست سلاحهای منتقل شده به اوکراین ذکر نشده است. خود آمریکاییها به آن نیاز دارند.
علاوه بر این، طبق مقررات قابل اجرا در ایالات متحده، اف-۱۶ به عنوان یک واحد رزمی مستقل استفاده نمیشود بلکه به عنوان بخشی از یک مکانیسم رزمی ترکیبی مورد استفاده قرار میگیرد که در آن اف-۱۶ نقش یک جنگنده را ایفا میکند، علاوه بر اف-۱۵، اف-۲۲ و سیستم آواکس (سیستم هشدار و کنترل زودهنگام هوابرد).
بدون آواکس، برد شناسایی اهداف هوایی «آکیلا» به نصف یعنی ۱۲۰ تا ۱۵۰ کیلومتر کاهش مییابد. سازماندهی یک گروه هوایی تمام عیار در اوکراین غیرواقعی است، به این معنی که ۹ جایگاه تسلیحاتی روی اف-۱۶ تقریباً با مشکل استفاده خواهند شد. و با چند بمب، هیچ نکته مهمی وجود ندارد.
اما با موشکهای هوا به هوا، اف۱۶ گزینهای است که میتواند ایستگاههای راداری و هواپیماها را رهگیری کند.
موشک AIM-9 Sidewinder (موشک رهگیری هوایی) یک موشک هوا به هوای کوتاه برد است.
این یک سلاح کلاسیک در آسمان است، مانند AK روی زمین. AIM-9 در نزدیک به 70 سال فعالیت، بارها مورد استفاده قرار گرفته است (بیش از 200 هزار). اما سوال اینجاست که چه نوع موشکی را میتوان به اوکراین منتقل کرد.
AIM-9X، جدیدترین نوع این موشک، گیرنده تصویربرداری بسیار خوبی دارد، قادر به ایجاد "پرده دود" با تلههای حرارتی است و کنترل موشک در نمایشگر نصب شده روی کلاه خلبان ادغام شده است. در مجموع، این یک سلاح عالی است. AIM-9X بردی حدود 40 کیلومتر دارد که آن را به یکی از بهترین موشکهای کوتاهبرد جهان تبدیل میکند.
فقط قیمتش وحشتناکه: ۶۰۰۰۰۰ دلار آمریکا برای هر موشک. با این حال، اولین نسخه موشک AIM-9B حدود ۱۵۰۰۰ دلار آمریکا قیمت دارد. بنابراین اگر این خط تولید به اوکراین منتقل شود، مطمئناً از نوع صدها هزار دلاری نخواهد بود.
ایم-۱۲۰ آمرام
AIM-120 AMRAAM (موشک پیشرفته هوا به هوا با برد متوسط - AMRAAM) - موشک پیشرفته هوا به هوا با برد متوسط.
این موشک در حال حاضر یک موشک کلاس متوسط، سنگینتر و از نظر قابلیتهای شلیک چشمگیرتر است. برد جدیدترین نوع AIM-120D حدود ۱۸۰ کیلومتر است. با این حال، نمونهای که به اوکراین تحویل داده میشود قدیمیتر و ارزانتر خواهد بود، حدود ۳۰۰ تا ۳۲۰ هزار و برد آن ۱۲۰ کیلومتر است.
این اولین موشک میانبرد مجهز به جستجوگر راداری بود و سلاحی نسبتاً قابل اعتماد بود که هواپیماهای مدرنی مانند MiG-29 و Su-24 را سرنگون میکرد.
اف۱۶ را میتوان به صورت خلاصه به شرح زیر توصیف کرد: صعود آسان (وزن برخاست ۱۲ تن)، سرعت بالا (۱۴۰۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاعات متوسط و بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاعات بالاتر)، ۹ نقطه اتصال سلاح، موشکهای بسیار خوب و از همه مهمتر، سیستمهای اویونیک نسبتاً جدید.
سوخو-۳۴
وزن برخاست این جنگنده ۴۵ تن است که ۱۲ تن آن مربوط به سوخت است. وزن کل بدنه F-16 در هنگام برخاستن تنها به اندازه وزن مخزن سوخت Su-34 است. Su-34 میتواند تا ۲۰۰۰ کیلومتر در یک جهت پرواز کند و بیش از ۱۲ نقطه اتصال سلاح با وزنهای ۴ تا ۸ تن دارد.
در ارتفاعات بالاتر از 10،000 متر، "فالکون" سریعتر است و Su-34 برای فرار از F-16 با مشکل مواجه خواهد شد. در ارتفاعات پایینتر، سرعت آنها تقریباً یکسان است.
خب، Su-34 چه رقیبی برای F-16 دارد؟
حداکثر توان سیستم تسلیحات هوا به هوای سوخو-۳۴ در صورت وقوع درگیری هوایی به شرح زیر است:
- 6 موشک R-27RE (TE، R، T)، برد متوسط، تا 110 کیلومتر؛
- ۸ موشک R-77/RVV-AE، همچنین برد متوسط، تا ۱۱۰ کیلومتر، اما محصولی مدرنتر از R-27؛
- ۸ موشک R-۷۳، برد کوتاه، تا ۴۰ کیلومتر.
معمولاً برای ماموریتهای هوا به هوا، سوخو-۳۴ میتواند ۶ موشک R-27/RVV-AE و ۴ موشک R-73 را حمل کند. در صورت انجام ماموریتهای دفاعی، یک سوخو-۳۴ فقط به ۲ موشک R-77 و ۲ موشک R-73 نیاز دارد.
برای موشکهای دوربردی مانند R-37، استفاده از آنها ممکن است کاملاً رایج باشد، اما برای جنگندههایی مانند Su-34، واقعاً کمی زائد است.
یک سوال بسیار مهم در نبرد این است که کدام هواپیما زودتر حریف را میبیند، احتمال پیروزی بیشتری دارد.
اگر F-16 به سیستم رادار الکترونیکی کنترل از راه دور مجهز باشد، خلبان را به خوبی هدایت میکند، اما مشکل این است که برد عملیاتی آن تنها در محدوده ۱۲۰ تا ۱۴۰ کیلومتر است. در همین حال، خدمه Su-34 میتوانند دشمن را در فاصله ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلومتری ببینند و با تجهیز به تجهیزات راداری مدرن A-50، برد عملیاتی تا ۴۰۰ کیلومتر افزایش مییابد.
علاوه بر این، حتی با هدایت مجموعه راداری، نزدیک شدن به Su-34 آسان نیست. Su-34 دارای یک سیستم راداری عقب نگر است که نه تنها هواپیماهای دشمن یا موشکهای شلیک شده را شناسایی میکند، بلکه دادههای هدف را برای سیستم هدایت موشک «هوا به هوا» و مجموعه جنگ الکترونیک نیز فراهم میکند. به طور خاص، موشک میتواند جهت خود را تغییر دهد و در ناحیه پشت هواپیما حمله کند.
لازم به ذکر است که در جریان درگیری اخیر، حتی یک فروند سوخو-۳۴ توسط نیروی هوایی اوکراین سرنگون نشد. تمام خسارات وارده ناشی از سامانههای موشکی زمینی بود که طبق استانداردهای هوانوردی در برد نزدیک عمل میکردند.
و در نهایت، خدمه. خلبانان اوکراینی که در یک برنامه شش ماهه تحت آموزش مجدد سریع قرار میگیرند، دوران سختی را سپری خواهند کرد، همه چیز به تجربه خدمه و توانایی استفاده از نقاط قوت وسیله نقلیه جنگی بستگی دارد.
خلاصه کنم:
اف-۱۶ میتواند همرده با سوخو-۳۴ بجنگد، اما تنها در صورتی که خلبان از سطح آموزش مناسبی برخوردار باشد.
اف-۱۶ سبکتر، کوچکتر و راحتتر هدایت میشود، اما این مزیتی به آن نمیدهد، زیرا روزهای نبردهای هوایی نزدیک با مسلسل در فاصله ۲۰۰ تا ۵۰۰ متر مدتهاست که گذشته است. امروزه بردهای «نبرد نزدیک» ۲۰ تا ۴۰ کیلومتر است و موشکها سلاحهای کشنده هستند. و سوخو-۳۴ خیلی قبل از اینکه اف-۱۶ بتواند موشکهای خود را شلیک کند، آن را میبیند و این کار را برای سوخو-۳۴ آسانتر میکند.
از نظر مزیت سرعت، هم Su-34 و هم F-16 با سرعت یکسانی پرواز میکنند. مشکل زمان پرواز است، Su-34 چهار ساعت است، در حالی که F-16 به دلیل ظرفیت سوخت تنها یک ساعت. به طور کلی، سرعت 1400 کیلومتر یا 1800 کیلومتر چندان مهم نیست. مشکل این است که چه کسی ذخایر موشکی بیشتری دارد.
از نظر موشکهای «هوا به هوا»، روسیه و آمریکا مشابه هستند، بنابراین تفاوتی وجود ندارد، سوال این است که آیا آمریکا جدیدترین موشکها را به اوکراین منتقل خواهد کرد یا خیر. نبرد هوایی مدرن، موشک است و فقط موشک.
به نظر نویسنده، F-16 هواپیمای بسیار خوبی است، حتی بهترین در کلاس خود. اما برای مبارزه با Su-34، هنوز مشکلات زیادی برای بحث وجود دارد.
منبع






نظر (0)