ផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺរលាកខួរក្បាលជប៉ុន

449201401-979554043963136-8407434908105980691-n-7010-3820.jpg — ការថែទាំអ្នកជម្ងឺនៅក្នុងអង្គភាពថែទាំអ្នកជំងឺដែលពឹងផ្អែកខ្លាំងលើជំងឺឆ្លង។ (រូបភាព)

នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ 2024 នាយកដ្ឋានសង្គ្រោះជំងឺឆ្លង វិទ្យាស្ថានជំងឺឆ្លង មន្ទីរពេទ្យយោធាមជ្ឈិម 108 បានទទួលអ្នកជំងឺជាបុរសអាយុ 16 ឆ្នាំរស់នៅក្នុងទីក្រុង Son La បានចូលមន្ទីរពេទ្យដោយមានការឆ្លងមេរោគ និងការខូចខាតខួរក្បាលស្រួចស្រាវ ជាពិសេស៖ គ្រុនក្តៅខ្លាំង សន្លប់ សន្លប់ quadriplegia ប្រព័ន្ធស្វយ័ត។

MRI ខួរក្បាលបានបង្ហាញពីដំបៅរលាកទ្វេភាគីនៅក្នុង thalamus, hippocampus, peduncles cerebral និងដំបៅ multifocal នៅក្នុងតំបន់ temporal និង parietal ខាងឆ្វេង។ លទ្ធផល Serological គឺវិជ្ជមានសម្រាប់មេរោគរលាកខួរក្បាលជប៉ុន B ។

វេជ្ជបណ្ឌិត Nguyen Sy Thau នាយកដ្ឋានសង្គ្រោះជំងឺឆ្លង វិទ្យាស្ថានជំងឺឆ្លង មន្ទីរពេទ្យយោធាមជ្ឈិម 108 បាននិយាយថា អ្នកជំងឺត្រូវបានជួយសង្គ្រោះយ៉ាងសកម្ម និងបានឆ្លងផុតដំណាក់កាលស្រួចស្រាវ។ បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកជំងឺភ្ញាក់ហើយដកដង្ហើមដោយខ្លួនឯង ប៉ុន្តែនៅតែមានភាពទន់ខ្សោយនៅអវយវៈទាំង៤ ជាពិសេសផ្នែកខាងស្តាំ ហើយមិនអាចមើលថែខ្លួនឯងបាន។

មេរោគរលាកខួរក្បាលជប៉ុន គឺជាមូលហេតុចម្បងនៃជំងឺរលាកស្រោមខួរក្បាលនៅអាស៊ី រួមទាំងប្រទេសវៀតណាមផងដែរ។ មេរោគនេះត្រូវបានដាក់ឱ្យនៅដាច់ដោយឡែកពីគេជាលើកដំបូងក្នុងអំឡុងពេលមានការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺរលាកស្រោមខួរក្បាលនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនក្នុងឆ្នាំ 1935 ហេតុដូច្នេះហើយបានជាឈ្មោះថា 'Japanese encephalitis virus' ។

ករណីភាគច្រើននៃការឆ្លងមេរោគរលាកខួរក្បាលជប៉ុនមិនមានរោគសញ្ញា ឬគ្រុនក្តៅទេ បន្ទាប់មកដោះស្រាយដោយខ្លួនឯង។ មានតែតិចជាង 1% ប៉ុណ្ណោះដែលវិវត្តទៅជាជំងឺរលាកខួរក្បាល ប៉ុន្តែជារឿយៗវាធ្ងន់ធ្ងរ និងមានអត្រាមរណភាពខ្ពស់ ។ ក្នុងចំណោមអ្នករស់រានមានជីវិត, សរសៃប្រសាទសរសៃប្រសាទគឺជារឿងធម្មតា។

មេរោគនេះឆ្លងតាមរយៈមូសខាំ នៅប្រទេសវៀតណាម វាត្រូវបានគេកំណត់ថាបណ្តាលមកពីមូស Culex ។ នេះគឺជាប្រភេទមូសដែលតែងតែរស់នៅតាមវាលស្រែ ជាពិសេសនៅតាមវាលស្រែ និងរីករាលដាលយ៉ាងទូលំទូលាយក្នុងស្រែ ដូច្នេះហើយបានជាគេហៅមូសវាលផងដែរ។

មូសបង្កាត់ពូជច្រើននៅរដូវក្តៅ ពេលភ្លៀងខ្លាំង (ឧសភា មិថុនា កក្កដា នៅខាងជើង); មូសច្រើនតែហើរចេញមកបឺតឈាមមនុស្ស និងសត្វនៅពេលព្រលប់។ សត្វពាហនៈសំខាន់ៗនៃមេរោគគឺជាសត្វ ដែលសំខាន់បំផុតគឺសត្វស្លាប (ដែលធ្វើចំណាកស្រុកពីព្រៃទៅកាន់វាលទំនាបក្នុងរដូវផ្លែឈើ ផ្ទុកមេរោគពីព្រៃ បន្ទាប់មកឆ្លងជ្រូកក្នុងស្រុក) និងជ្រូក (ប្រហែល 80% នៃហ្វូងជ្រូកនៅតំបន់ដែលមានជំងឺរាតត្បាតឆ្លងមេរោគ)។

មនុស្សគឺជាម្ចាស់ផ្ទះចៃដន្យ ហើយក៏ជាម្ចាស់ផ្ទះចុងក្រោយនៃខ្សែសង្វាក់ឆ្លងដែរ ពីព្រោះនៅក្នុងខ្លួនមនុស្ស មេរោគមិនអាចវិវឌ្ឍន៍ក្នុងចំនួនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឆ្លងមូសបានទេ ដូច្នេះហើយមិនមានការឆ្លងដោយផ្ទាល់ពីមនុស្សទៅមនុស្សនោះទេ។

នៅប្រទេសវៀតណាម មេរោគនេះបានរាលដាលពាសពេញប្រទេស ដែលភាគច្រើននៅខេត្តដីសណ្តខាងជើង និងដីគោក។ វាអាចឆ្លងគ្រប់វ័យ ប៉ុន្តែច្រើនកើតលើកុមារអាយុក្រោម ១៥ ឆ្នាំ។ វិធានការបង្ការប្រឆាំងនឹងមេរោគរលាកខួរក្បាលជប៉ុន រួមមានការជៀសវាងមូសខាំ ជាពិសេសនៅតំបន់ក្បែរកសិដ្ឋានជ្រូក វាលស្រែ ពេលព្រលប់។ល។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការចាក់វ៉ាក់សាំងគឺជាវិធីសាស្ត្រដ៏មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។

វ៉ាក់សាំងនេះត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីចាក់ថ្នាំបង្ការដែលបានពង្រីកនៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមចាប់តាំងពីឆ្នាំ 1977 ហើយនៅឆ្នាំ 2014 វាត្រូវបានគេដាក់ពង្រាយនៅគ្រប់ខេត្ត ក្រុងទូទាំងប្រទេស។ បន្ទាប់ពី 3 ដូសបឋម (បានបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេលប្រហែល 2 ឆ្នាំ) កម្រិតថ្នាំជំរុញគួរតែត្រូវបានផ្តល់រៀងរាល់ 3-4 ឆ្នាំម្តង ដែលត្រូវបានណែនាំរហូតដល់កុមារមានអាយុ 15 ឆ្នាំ។ មាតាបិតាគួរចងចាំថាត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងដល់កូនយ៉ាងពេញលេញ ដើម្បីការពារជំងឺរលាកខួរក្បាលជប៉ុន។

នេះបើតាមកាសែត Nhan Dan

ប្រភព