"បញ្ញវន្ត "យកពាក្យ" ដើម្បីធ្វើសៀវភៅ": វីរភាពស្ងាត់

"បញ្ញវន្ត 'យកពាក្យ' ដើម្បីធ្វើសៀវភៅ" (អ្នកនិពន្ធ Le Huy Hoa, Literature Publishing House, 2025) បង្កើតឡើងវិញយ៉ាងរស់រវើកនូវដំណើរនៃការសាបព្រួសពាក្យ និងបណ្តុះចំណេះដឹងអំពីមុខមាត់ធម្មតាចំនួន 30 នៅក្នុងឧស្សាហកម្មបោះពុម្ពវៀតណាមក្នុងរយៈពេលកន្លះសតវត្សកន្លងមកនេះ។

នៅដើមសៀវភៅនេះ អ្នកនិពន្ធបញ្ជាក់ថា “ក្នុងអំឡុងជិតកន្លះសតវត្សក្រោយឆ្នាំ១៩៧៥ ក្រៅពីការផ្លាស់ប្តូរដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងប្រទេស វប្បធម៌អានរបស់វៀតណាមត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយដោយប្រជាជនដែលឧទ្ទិសដល់វិជ្ជាជីវៈសៀវភៅ”។

ដោយមិនគិតពីមុខតំណែងរបស់ពួកគេ ពួកគេទាំងអស់គ្នាចែករំលែកនូវបំណងប្រាថ្នាដ៏ក្តៅគគុកមួយ៖ ដើម្បីបញ្ជូនចំណេះដឹងតាមរយៈទំព័រនីមួយៗនៃសៀវភៅ យកឈ្នះលើឧបសគ្គ និងផលវិបាកទាំងអស់ ដើម្បីរក្សាជំនឿរបស់ពួកគេលើថាមពលដ៏អស់កល្បនៃពាក្យ។ ការងារ​នេះ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ដោយ​ស្ងប់ស្ងាត់ ជួនកាល​ពោរពេញ​ដោយ​បញ្ហា​ប្រឈម។

សៀវភៅគឺជារូបភាពបែប Panoramic ចម្រុះពណ៌នៃ ពិភព នៃ "អ្នកធ្វើការ" ។ រូបនីមួយៗគឺជារឿងដាច់ដោយឡែក ដោយមានសញ្ញាសម្គាល់វិជ្ជាជីវៈពិសេស។

នោះគឺជារូបភាពរបស់សាស្រ្តាចារ្យ Le A គ្រូបង្រៀនស្ទូឌីយោមកពី Thanh Hoa ដែល "បើកភ្នំ និងបំបែកថ្ម" សាងសង់គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពសាកលវិទ្យាល័យគរុកោសល្យ ពីបន្ទប់សម្ភារៈសិក្សាក្រីក្រទៅជា "មជ្ឈមណ្ឌលចំណេះដឹង" ដែលអាចទុកចិត្តបាន។ ជាមួយនឹងចក្ខុវិស័យដែលថាការបោះពុម្ពផ្សាយមិនមែនជាអាជីវកម្មទេ ប៉ុន្តែជាការបង្កើតការសិក្សា ដែលជាសេវាកម្មដល់ចំណេះដឹង។

នោះក៏ជាអ្នកបកប្រែ និងជាសហគ្រិន ង្វៀន ឡឺជី ដែលជាស្ត្រី "ទៅវាតែម្នាក់ឯង" ជាមួយ ChiBooks ហ៊ានស្រលាញ់ និងសម្រេចក្តីសុបិននាំយកសៀវភៅវៀតណាមឆ្លងព្រំដែន។ រឿងរបស់នាងគឺជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ពីការតស៊ូនៃស្មារតីមិនចេះនឿយហត់នៃសហគ្រិនភាពវប្បធម៌៖ "ប្រសិនបើគ្មាននរណាម្នាក់ធ្វើវាទេ ខ្ញុំនឹងធ្វើ។ ទោះបីជាវាគ្រាន់តែជាឥដ្ឋតូចមួយក៏ដោយ វាគឺជាការរួមចំណែករបស់ខ្ញុំ" ។

បន្ទាប់មក អ្នកនិពន្ធ Tran Chien បានបង្ហាញខ្លួនជាមួយនឹងអាកប្បកិរិយាស្ងប់ស្ងាត់ និងតស៊ូ។ សាស្ត្រាចារ្យរង បណ្ឌិត ង្វៀន វ៉ាន់ដាន់ ជាបញ្ញវន្តដ៏ទៀងត្រង់ “ជាអ្នកថែរក្សាសេចក្តីថ្លៃថ្នូរនៃ វិទ្យាសាស្ត្រ ” បាននិយាយដោយក្លាហានថា “ទេ” ចំពោះរាល់ការកុហកក្នុងវិស័យសិក្សា ទោះបីជាគាត់កំពុងតស៊ូជាមួយជំងឺក៏ដោយ...

សៀវភៅ នេះ ក៏គោរពជាពិសេសចំពោះតួរលេខដែលត្រូវបានចាត់ទុកថាជា "ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់សម្រាប់ជីវិត" ដែលបានធ្វើឱ្យរូបរាង និងច្រកផ្លូវច្បាប់សម្រាប់ឧស្សាហកម្មបោះពុម្ពវៀតណាម។

ពួកគេគឺលោក Tran Van Phuong - "ស្ថាបត្យករ" នៃច្បាប់បោះពុម្ពឆ្នាំ 1993; លោក Nguyen Thang Vu - "បុរសចំណាស់ Doraemon នៃប្រទេសវៀតណាម"; អ្នកស្រី Quach Thu Nguyet - ជាអ្នករក្សា និងពន្លត់ភ្លើង...

ពេញមួយរឿងទាំង 30 ប្រធានបទដ៏លេចធ្លោមួយគឺតុល្យភាពដ៏ឆ្ងាញ់រវាងតម្លៃខ្លឹមសារ និងការអនុវត្តការអភិវឌ្ឍន៍។ ដូចដែលតួអង្គ Nguyen Cu អតីតនាយក និងជានិពន្ធនាយកនៃគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពអក្សរសិល្ប៍បានចែករំលែកថា៖ "សៀវភៅត្រូវការប្រាក់ចំណេញ យ៉ាងហោចណាស់ដើម្បីទ្រទ្រង់វិជ្ជាជីវៈ និងវិនិយោគឡើងវិញក្នុងគម្រោងបន្ទាប់។ ប៉ុន្តែប្រាក់ចំណេញមិនមែនមានន័យថាកាត់បន្ថយគុណភាព ឬបរិមាណតាមក្រោយនោះទេ។" នោះ​ហើយ​ជា​បញ្ហា​លំបាក​ដែល «​អ្នក​អក្សរសាស្ត្រ​កាន់​ពាក្យ​» គ្រប់រូប​ត្រូវតែ​ប្រឈម​មុខ និង​រក​វិធី​ដោះស្រាយ​ទាំង​ចិត្ត​និង​គំនិត។

បញ្ញវន្តដែល "យកពាក្យ" មកធ្វើសៀវភៅ មិនត្រឹមតែជាការទទួលស្គាល់ និងការដឹងគុណប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាប្រភពនៃកម្លាំងចិត្តសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយផងដែរ។ រឿងរ៉ាវក្នុងសៀវភៅគឺជាអណ្តាតភ្លើងដែលឆ្លងផុត រំលឹកយើងពីការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងចំពោះចំណេះដឹង និងតម្លៃខាងវិញ្ញាណរបស់ប្រទេសជាតិ។

ឡេ ធៀន អាន

ប្រភព៖ https://www.sggp.org.vn/nhung-tri-thuc-cong-chu-lam-sach-ban-anh-hung-ca-tham-lang-post819494.html