ຕຳແໜ່ງຂອງປາກກາຕ້ອງແມ່ນຕຳແໜ່ງຂອງຄວາມຍຸຕິທຳ, ຄວາມຈິງ, ແລະ ຈິດໃຈປົກປ້ອງເອກະລາດ, ເສລີພາບ ແລະ ສິດທິມະນຸດ.

ແນະນຳບົດສຳພາດຂອງສາດສະດາຈານ ຮ່າມິນດຶກ ກັບນັກຂ່າວນັກຮົບເກົ່າ ຮວ່າງຕຸ່ງ. ບົດຂຽນແມ່ນຖອດຖອນມາຈາກປຶ້ມ “ເວລາ ແລະ ພະຍານ” (ບົດບັນທຶກຄວາມຈຳຂອງນັກຂ່າວ) ໂດຍສາດສະດາຈານ ຮ່າມິນດຶກ ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍໃນປີ 2023.

Báo Nhân dân•07/06/2025

ພາບໜ້າຈໍ 2025-06-07 ເວລາ 17.28.24.png

ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິນດຶກ: ທ່ານ ຮ່ວາງຕຸ່ງ, ທ່ານແມ່ນນັກຂ່າວນັກຂ່າວນັກຮົບເກົ່າ. ໃນໄລຍະການເຮັດວຽກຂອງທ່ານໃນການສື່ສານ, ທ່ານໄດ້ຮັບຄວາມຈິງແລະປະສົບການເປັນມືອາຊີບຫຼາຍ. ທ່ານສາມາດບອກພວກເຮົາກ່ຽວກັບວຽກງານຂະຫນານຂອງເຈົ້າລະຫວ່າງກິດຈະກໍາການປະຕິວັດແລະນັກຂ່າວໃນສອງສາມທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາບໍ?

ນັກຂ່າວ ຮ່ວາງຕຸ່ງ: ໝູ່ບ້ານຂອງຂ້າພະເຈົ້າຕັ້ງຢູ່ທ້າຍແຂວງ ຮ່ານາມ, ມີຊາຍແດນຕິດກັບແມ່ນ້ຳເຈືອງ. ຂ້າພະເຈົ້າຮຽນຢູ່ ນ້ຳດິງ , ຕ້ອງສອນຫ້ອງຮຽນພິເສດເພື່ອຫາເງິນໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນເອກະຊົນຫຼາຍແຫ່ງໃນຕົວເມືອງ. ໃນເວລານັ້ນ, ກ່ຽວກັບການເຄື່ອນໄຫວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕິດຕໍ່ພົວພັນກັບບັນດາສະຫາຍ ໂກນດ່າວ ເຊັ່ນ: ດົ່ງເຈົາ ແລະ ດັ້ງຫວຽດເຈົາ. ຂ້າພະເຈົ້າທັງໄດ້ສອນ ແລະ ເຮັດວຽກງານຕາມການມອບໝາຍຂອງເລຂາທິການພັກແຂວງ ໃນຊຸມປີຂອງພັກປະຊາທິປະໄຕ. ຄະນະພັກແຂວງຕ້ອງການພິມຈຳໜ່າຍໜັງສືພິມແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັບໃບອະນຸຍາດ. ປີ 1940, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືກຈັບແລະຕິດຄຸກຢູ່ຄຸກ ເຊີນລາ (1940-1945). ໃນຄຸກ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນສໍາລັບຫນັງສືພິມ Suoi reo.

ພາຍຫຼັງການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາສຳເລັດຜົນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນເລຂາທິການໃຫຍ່ ຮ່າໂນ້ຍ . ພາຍຫຼັງຖືກປ່ອຍຕົວອອກຈາກຄຸກ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກກັບທ່ານ Truong Chinh, ຜູ້ບັນຊາການ “ກອງທັບ” ຂອງເລຂາທິການໃຫຍ່. ປີ 1946, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນເລຂາທິການແຂວງ ຫາຍຟ່ອງ 3 ເດືອນ, ຈາກນັ້ນກໍເປັນສະມາຊິກຄະນະກຳມະການພາກເໜືອຂອງພັກ, ຮັບຜິດຊອບ 5 ແຂວງແຄມທະເລ. ໜັງສືພິມ Dan Chu ເປັນຫນັງສືພິມປະຈໍາວັນທີ່ມີປະມານ 10,000 ສໍາເນົາ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊີ້ນໍາຫນັງສືພິມຈົນກ່ວາສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ.

ໃນໄລຍະຕົ້ນຂອງສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານ, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຮອງເລຂາທິການຂອງເຂດສົງຄາມ III ຮັບຜິດຊອບໃນວຽກງານອຸດົມການ, ແລະໂດຍກົງຂອງຫນັງສືພິມຂອງເຂດ, ຫນັງສືພິມຮົບ. ຕົ້ນປີ 1948, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມຄະນະກຳມະການສູນກາງເຮັດວຽກເປັນຮອງຫົວໜ້າຄະນະກຳມະການອົງການຈັດຕັ້ງກັບສະຫາຍ ເລດຶກທ້ວນ. ຄະນະນີ້ມີຫນັງສືພິມລາຍເດືອນພິເສດກ່ຽວກັບທິດສະດີແລະຂໍ້ມູນຂ່າວສານກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພັກ.

ຮູບປັ້ນຮູບຄົນ ແລະ ຮູບປັ້ນຂອງນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ ວາງສະແດງຢູ່ຫໍພິພິທະພັນໜັງສືພິມ ຫວຽດນາມ. (ພາບໂດຍ NGAN ANH)

ໃນຕົ້ນປີ 1950, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງເປັນຫົວຫນ້າບັນນາທິການຂອງຫນັງສືພິມຄວາມຈິງ, ຫນ້າທີ່ຕົວຈິງແມ່ນບັນນາທິການ. ກ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະມາຮັບຜິດຊອບໃນອົງການນີ້, ໜັງສືພິມນີ້ໄດ້ຜ່ານຫລາຍໄລຍະ. ໃນໄລຍະທີ່ໜັງສືພິມປົດປ່ອຍ, ທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໄດ້ປະຕິບັດທຸກວຽກງານ. ໃນເວລານັ້ນ, ມີທ່ານ ຮ່ວາງວັນຟຸກ ແລະ ທ່ານ ຮ່ວາງກວກຫວຽດ. ເມື່ອກັບຄືນເມືອຮ່າໂນ້ຍ, ພັກໄດ້ຖອນອອກຈາກການເຄື່ອນໄຫວລັບ, ແລະ ໜັງສືພິມຄວາມຈິງກໍ່ໄດ້ລົງພິມພ້ອມກັບທ່ານເລຮຸຍເກື່ອງ ແລະ ທ່ານເທບໂມຍ. ຢູ່ຫວຽດບັກ, ມີ ຮ່າຊວນເຈື່ອງ ແລະ ກວາງນາມ. ເມື່ອມາຈາກເຂດສົງຄາມ 3, ທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຂ້າພະເຈົ້າເປັນຫົວໜ້າບັນນາທິການ.

ຫຼັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນປະທານ ສະຖາບັນເລຂາທິການໃຫຍ່ , ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ໄປຮຽນຢູ່ຈີນເປັນເວລາ 1 ປີ. ປີ 1953, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນຫົວໜ້າຫ້ອງການສູນກາງ. ພາຍຫຼັງທ່ານ ເຈີ່ນກວາງຮຸຍ ໄດ້ເຈັບປ່ວຍ ແລະ ຫວູຕວນ ໄປປະຕິຮູບທີ່ດິນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນທັງຫົວໜ້າຫ້ອງການ ແລະ ຮັບຜິດຊອບໜັງສືພິມ.

ແຕ່ປີ 1953-1982, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນປະທານບັນນາທິການຂອງຫນັງສືພິມ Nhan Dan. ແຕ່ປີ 1982 – 1986, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນເລຂາຄະນະສູນກາງພັກ, ຮັບຜິດຊອບວຽກງານຖະແຫຼງຂ່າວ, ອຸດົມຄະຕິຂອງພັກ, ແທນທ່ານ ທູຮືວ ແລະ ຍັງຢູ່ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງ ເຈືອງຈິ້ງ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກເຂົ້າຮ່ວມການກະກຽມກອງປະຊຸມສູນກາງ ແລະ ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກ. ຂ້ອຍມັກຈະຂຽນບົດບັນນາທິການແລະຄໍາຄິດຄໍາເຫັນ. ບົດຄວາມຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ Su That ໄດ້ລົງນາມດ້ວຍຊື່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນຂະນະທີ່ຫນັງສືພິມ Nhan Dan ປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນໄດ້ເຊັນຊື່ຂອງຫນັງສືພິມ.

ອຸດົມການທາງດ້ານການເມືອງແມ່ນພື້ນຖານຂອງອຸດົມການນັກຂ່າວ. ແນວທາງຂອງພັກ ແລະ ອຸດົມການຂອງລຸງໂຮ່ ຊີ້ນຳວຽກງານປະຈຳວັນຂອງພວກເຮົາ. ເມື່ອມີທ່າອ່ຽງທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງກອມມູນິດສາກົນ, ພວກເຮົາຕ້ອງຍຶດໝັ້ນອຸດົມການຂອງພັກເຮົາກ່ຽວກັບເອກະລາດ ແລະ ເປັນເຈົ້າຕົນເອງໃຫ້ແໜ້ນແຟ້ນຍິ່ງຂຶ້ນ. ໂດຍການແກ້ໄຂບັນຫາຂອງການປະຕິວັດຂອງປະເທດພວກເຮົາດ້ວຍຕົນເອງ, ປະຊາຊົນຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮັບການຊະນະສໍາເລັດຜົນຂອງຝຣັ່ງແລະອາເມລິກາ.

ທີມນັກຂ່າວໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ທົ່ວໜັງສືພິມຄວາມຈິງ ແລະ ປະຊາຊົນລ້ວນແຕ່ແມ່ນນັກຂຽນປົກກະຕິ.
ນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ

ທີມນັກຂ່າວໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມຮອບໜັງສືພິມຄວາມຈິງ ແລະ ປະຊາຊົນລ້ວນແຕ່ແມ່ນນັກຂຽນຕົວແທນ. ແຕ່ລະຄົນມີຈຸດແຂງ ແລະຈຸດອ່ອນຂອງຕົນເອງ.

ທ່ານເທບໂມມີພອນສະຫວັນດ້ານສື່ມວນຊົນແລະມີການສຶກສາຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລຢ່າງເປັນລະບົບ. ທ່ານກວາງນາມມີການສຶກສາຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ຮ່າຊວນເຈື່ອງ, ເລດ້ຽນ, ຟານກວາງ ໄດ້ຂຽນຢ່າງໜັກແໜ້ນ. Huu Tho ແລະ Ha Dang ມີຄວາມເຂົ້າໃຈເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີ. ຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບການສິດສອນໂດຍກົງຈາກທ່ານ Truong Chinh - ລາວແມ່ນນັກຂ່າວດີເດັ່ນ. ລາວໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງລະມັດລະວັງຕໍ່ບັນຫາສະເພາະຂອງນັກຂ່າວ. ລາວເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບ, ບັນນາທິການໃຫຍ່, ຫົວຫນ້ານັກຂຽນ, ແລະບາງຄັ້ງກໍ່ຂຽນເກືອບທັງຫມົດບັນຫາຂອງທຸງປົດປ່ອຍ. ຈາກການປະຖົມນິເທດອຸດົມການ, ຫົວຂໍ້ວິທີການໂຄງສ້າງບົດຄວາມ, ລາວມີຄວາມສົນໃຈໃນການສອນທຸກຄົນ. ໃນເວລານັ້ນ, ຢູ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ມີທ່ານ ເຈີ່ນເລີມ ແລະ ທ່ານ ຮ່ວາງວັນຕ໋ຽນ, ນັກປັນຍາຊົນທັງໝົດທີ່ເຂົ້າມາປະຕິວັດໃນໄລຍະຕົ້ນ.

ສະຫາຍ Truong Chinh, Thep Moi ແລະ Ha Xuan Truong ໄດ້ອະນຸມັດໜັງສືໃບລານໃຫ້ໜັງສືພິມ Nhan Dan ສະບັບທຳອິດໃນປີ 1951. (ພາບພົດ)

ລຸງໂຮ່ຂຽນເປັນປະຈຳສຳລັບຄວາມຈິງ ແລະຄົນພາຍໃຕ້ຊື່ຫຼິ້ນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ວຽກງານ “ປັບປຸງວິທີເຮັດວຽກ” ແມ່ນມີປະໂຫຍດຫຼາຍຢ່າງເພື່ອກໍ່ສ້າງພັກ, ກໍ່ສ້າງແບບຢ່າງ, ຈັນຍາບັນຂອງພະນັກງານ. ຮູບແບບການສື່ສານຂອງລຸງໂຮ່ແມ່ນເປັນເອກະລັກສະເພາະ, ງ່າຍດາຍເພື່ອໃຫ້ຜູ້ອ່ານເຂົ້າໃຈ, ງ່າຍດາຍແລະຈະແຈ້ງ. ປຶ້ມ “ເລື່ອງລາວໃນຊີວິດຂອງປະທານໂຮ່” ແມ່ນຂຽນໄດ້ດີຫຼາຍ. ຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ແມ່ນຄວາມຈິງຫຼາຍ.

ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິນດຶກ: ມີຄວາມຊົງຈຳອັນໃດໃນການເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວໃນສົງຄາມ?

ນັກຂ່າວ ຮ່ວາງຕຸ່ງ: ແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວໃນຕະຫຼອດສອງສົງຄາມຕ້ານຊາວຝະຣັ່ງ ແລະ ອາເມລິກາ. ໜັງສືພິມຄວາມຈິງໃນໄລຍະຕໍ່ສູ້ຕ້ານຝະລັ່ງ ແມ່ນສຽງຂອງພັກ, ສະແດງທັດສະນະ ແລະ ນະໂຍບາຍຂອງພັກກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາສຳຄັນຂອງປະເທດ. ຂ່າວການທະຫານໃນແຖວຫນ້າແມ່ນສະຫນອງໃຫ້ໂດຍກອງທັບ, ແລະພວກເຮົາໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບກິດຈະກໍາອື່ນໆ. ໜັງສືພິມໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍຫຼາຍຂະບວນການໃຫຍ່ໂດຍອີງໃສ່ບັນດາແບບຢ່າງກ້າວໜ້າທີ່ລຸງໂຮ່ເອົາໃຈໃສ່.

ເຂົ້າສູ່ໄລຍະຕ້ານອາເມລິກາເພື່ອກູ້ຊາດ, ການຕໍ່ສູ້ຂອງປະຊາຊົນພວກເຮົາໄດ້ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງມວນມະນຸດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບນັກຂ່າວຕ່າງປະເທດ ແລະ ນັກປັນຍາຊົນທີ່ມາຢ້ຽມຢາມປະເທດພວກເຮົາເລື້ອຍໆ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕ້ອນຮັບເສັ້ນທາງທີ່ເປັນເອກະລາດ ແລະ ກຸ້ມຕົນເອງຂອງພວກເຮົາ, ລວມທັງບັນດານັກຂ່າວທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຄົນທີ່ຂຽນບົດຄວາມຫຼາຍບົດເພື່ອຊຸກຍູ້ການຕໍ່ຕ້ານຂອງພວກເຮົາ.

ນັກຂ່າວ ຮ່ວາງຕຸ່ງ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມພິທີວາງສີລາລຶກອະນຸສອນສະຖານທີ່ເກີດຂອງສະມາຄົມນັກຂ່າວຫວຽດນາມ ຢູ່ ໄທ ຫງວຽນ. (ພາບປະກອບ)

ມີນັກຂ່າວຈຳນວນໜຶ່ງມາຫວຽດນາມ, ໃນນັ້ນມີນັກຂ່າວທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງສະຫະພາບໂຊວຽດ, ຈີນ, ຝະລັ່ງ, ອາເມລິກາ, ອົດສະຕາລີ... ຂ້າພະເຈົ້າມີໜ້າທີ່ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກໃຫ້ນັກຂ່າວມີໂອກາດເຂົ້າໃຈຫວຽດນາມ ເພື່ອເສີມຂະຫຍາຍບັນດາເງື່ອນໄຂຂອງພວກຂ້າພະເຈົ້າໃນການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ໜັງສືພິມທີ່ກ້າວໜ້າຈາກສະຫະພາບໂຊວຽດ, ຈີນ, ຝລັ່ງ, ຍີ່ປຸ່ນ, ອີຕາລີ ເຊິ່ງມີສຳນັກງານຖາວອນຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ສະໜັບສະໜູນພວກເຮົາຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ. ບໍ່ເຄີຍມີເຫດການໃດໜຶ່ງທີ່ພາໃຫ້ນັກຂ່າວຫຼາຍຄົນເຂົ້າຮ່ວມຝ່າຍດຽວຄືສົງຄາມຫວຽດນາມກັບອາເມລິກາ. Jane Fonda ກັບຜົວ Tom Hayden, ພ້ອມດ້ວຍ Thomxky, Koraoai, ... ມາຫວຽດນາມ.

ໃນເວລານີ້, ນັກຂ່າວຫວຽດນາມກໍ່ຂຽນຕື່ມອີກ ແລະ ການຂຽນຂອງຕົນໄດ້ຮັບການປັບປຸງ. Thep Moi, Nguyen Thanh Le, Xuan Truong, Hong Ha, Huu Tho, Ha Dang ລ້ວນແຕ່ຂຽນຫຼາຍ. ເທບໂມຍ, ເລດ້ຽນ, ເລດານ, ຮົ່ງຮ່າ, ຟານກວາງ, ຮ່າຕິງ ຂຽນຢ່າງແຮງ.

ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິນດຶກ: ໜັງສືພິມເຍີນແດນມັກມີຖັນແຖວທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດທີ່ສຸດແມ່ນບັນນາທິການ. ເຫດການໃນປະຈຸບັນ, ການປະຖົມນິເທດທີ່ດີ, ເນື້ອໃນຫຍໍ້, ແລະຄວາມສາມາດໃນການທົ່ວໄປແມ່ນມີຄຸນນະພາບດີ. ທ່ານ ຮວ່າງຕຸ່ງ ຂຽນບົດບັນນາທິການ ແລະ ບົດວິຈານຫຼາຍບົດ. ກະລຸນາແບ່ງປັນປະສົບການຂອງທ່ານກັບຜູ້ອ່ານ.

ນັກຂ່າວ ຮ່ວາງຕຸ່ງ: ໃນດ້ານນັກຂ່າວ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຊຳນານໃນການຂຽນບົດຂຽນ. ນັກຂຽນ Essay ຕ້ອງຝຶກແນວຄິດຂອງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ແຫຼມແລະມີຄວາມຮູ້ທີ່ຈໍາເປັນ. ພວກເຂົາຕ້ອງ "ຂັດ" ສິ່ງໃຫມ່ທຸກໆມື້. ໂດຍບໍ່ມີການສຶກສາແລະການອ່ານ, ໂດຍບໍ່ມີການປ້ອນຂໍ້ມູນ, ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດສະແດງຄວາມຄິດເຫັນໄດ້. ພວກເຂົາຍັງຕ້ອງເຂົ້າໃຈຊີວິດ, ລະດັບແລະອາລົມຂອງຜູ້ອ່ານ.

ບົດຄວາມຂອງຂ້ອຍສ່ວນໃຫຍ່ໃນ 30 ປີທີ່ຜ່ານມາແມ່ນບໍ່ໄດ້ລົງນາມ. ໂດຍເປັນນັກຂ່າວມາເປັນເວລາເຄິ່ງສັດຕະວັດ, ແລະ ເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບໜັງສືພິມເຍີນແດນເປັນເວລາ 30 ປີ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນນັກຂ່າວມືຖືຢ່າງໜັກໜ່ວງ. ເວົ້ານັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າການປະຕິບັດແມ່ນບໍ່ພຽງພໍ.

ໜັງສືພິມມື້ນີ້ພັດທະນາຢ່າງອຸດົມສົມບູນ, ແຕ່ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວມັນຍັງເປັນຂ່າວ, ບໍ່ແມ່ນວັນນະຄະດີ.

ໃນໄລຍະ 12 ວັນ ແລະ ຄືນຂອງນະຄອນ ດ້ຽນບຽນຝູ, ໄດ້ຈັດຕັ້ງພິທີສ້າງສຳນັກງານໜັງສືພິມໃຕ້ດິນຄືນໃໝ່ຢູ່ສຳນັກງານໃຫຍ່ໜັງສືພິມເຍີນແດນ. (ພາບ: NGAN ANH)

ດ້ານໜຶ່ງແມ່ນການຄິດຢ່າງມີເຫດຜົນ, ອີກດ້ານໜຶ່ງແມ່ນການຄິດແບບສົມມຸດ. ໃນວາລະສານ, ບໍ່ມີປະເພດໃດມີຢູ່ສະເໝີ. ມັນປ່ຽນແປງກັບຊີວິດ, ຜູ້ອ່ານແມ່ນແຕກຕ່າງຈາກເວລາ. ປະເພດແມ່ນມີການປ່ຽນແປງ. ຂ້ອຍມັກຮູບແບບສັ້ນທີ່ສາມາດເວົ້າໄດ້ຫຼາຍ. ເຫດການຮີບດ່ວນບໍ່ເຫມາະສົມສໍາລັບການຂຽນຍາວ. ສິ່ງທີ່ຕ້ອງການການຄົ້ນຄວ້າຢ່າງເລິກເຊິ່ງບໍ່ສາມາດຂຽນໄດ້ຢ່າງຮີບດ່ວນ. ນັກຂ່າວໃນທຸກວັນນີ້ພັດທະນາໄປສູ່ອາລະຍະທໍາອຸດສາຫະກໍາ. ສື່ມວນຊົນຕ້ອງຕິດພັນກັບການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳ.

ນອກເໜືອໄປຈາກໜັງສືພິມທີ່ພິມຈຳໜ່າຍແລ້ວ, ໜັງສືພິມເອເລັກໂຕຣນິກກໍ່ພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວ. ໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່, ຄວາມເຫັນຂອງປະຊາຊົນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັດກຸມ. ສື່ມວນຊົນປະກອບສ່ວນສ້າງຄວາມຄິດເຫັນຂອງສັງຄົມ. ຄວາມຄິດເຫັນຂອງສາທາລະນະຕ້ອງມີການປະຖົມນິເທດ. ທິດທາງທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດແມ່ນຜ່ານວິຊາ. ທິດທາງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນອຸດົມການດ້ານການເມືອງ ແລະ ທິດທາງການດຳລົງຊີວິດ.

ພວກເຮົາເລີ່ມຕົ້ນການປະຕິວັດດ້ວຍວຽກງານການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່, ແລະຄວາມສໍາເລັດແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງແມ່ນຍ້ອນວຽກງານອຸດົມການ. ຂໍ້ມູນຈາກເທິງລົງແມ່ນຍັງຕ້ອງການ. ແຕ່ສື່ມວນຊົນຕ້ອງຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ຕ້ອງການຂໍ້ມູນຂ່າວສານຫຼາຍດ້ານ. ຖ້າຢາກໃຫ້ໜັງສືພິມມີຄວາມອຸດົມສົມບູນທາງດ້ານຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ພວກເຮົາຕ້ອງເພີ່ມປະລິມານຂໍ້ມູນຂ່າວສານຈາກຂັ້ນລຸ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ຈາກແຫຼ່ງຂໍ້ມູນຂ່າວສານຈາກຫຼາຍລະດັບ, ບໍ່ແມ່ນແບບດຽວ, ແບບດ່ຽວ, ແຕ່ຫຼາຍມິຕິ, ການສົນທະນາແມ່ນລັກສະນະໜຶ່ງຂອງໜັງສືພິມໃນໄລຍະໃໝ່.

ໂດຍການເຮັດແນວນັ້ນ, ຫນັງສືພິມສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຊີວິດຢ່າງແທ້ຈິງ. ຄວາມຈິງແມ່ນສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເມດຕາຂອງຊີວິດ, ບໍ່ງາມຫຼືສີດໍາ, ບອກມັນຄືກັບມັນ. ຂໍ້ມູນຂ່າວສານຂອງພວກເຮົາແມ່ນຂ້ອນຂ້າງພັດທະນາແຕ່ຄໍາເຫັນແມ່ນບໍ່ດີ. ຄໍາຄິດຄໍາເຫັນແມ່ນຄໍາແນະນໍາສໍາລັບການຄິດ, ຄໍາແນະນໍາສໍາລັບການຄິດ, ການວິເຄາະສະຖານະການແລະເຫດການຢູ່ໃນກະແສທີ່ມີການປ່ຽນແປງແລະພັດທະນາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ຄໍາຄິດເຫັນມີຫຼາຍປະເພດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ: ບັນນາທິການ, ຄໍາຄິດເຫັນ, essay, ຄໍາຄິດເຫັນສັ້ນແລະຍາວ. ຄວາມຄິດເຫັນສັ້ນແມ່ນຂ້ອນຂ້າງພັດທະນາໃນມື້ນີ້. ສອງສາມຮ້ອຍຄໍາສັບ, ຫນຶ່ງຫຼືສອງພັນຄໍາ, ມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນ, ຫຍໍ້, ມີຂໍ້ມູນສູງ. ຍັງມີຄວາມຕ້ອງການສໍາລັບບົດຄວາມທີ່ມີບົດສະຫຼຸບທາງວິທະຍາສາດ. ບັນນາທິການແມ່ນປະເພດທົ່ວໄປທີ່ສຸດຂອງຄໍາຄິດຄໍາເຫັນ. ບັນນາທິການແນະນໍາການປະຕິບັດຄໍາແນະນໍາ, ນະໂຍບາຍ, ແລະແນວຄວາມຄິດ. ຂ່າວສານບໍ່ສາມາດຮັບໄດ້ຢ່າງເປັນຕົວຕົນ ແຕ່ຕ້ອງມີການແນະນຳ. ບັນນາທິການຕ້ອງເປັນທົ່ວໄປ, ຫຍໍ້, ແລະພຽງພໍ. ນັກຂຽນຕ້ອງກຳແໜ້ນແນວທາງ, ນະໂຍບາຍ, ທິດສະດີ, ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ແຕ່ລະຄວາມຄິດເຫັນທົ່ວໄປແມ່ນອີງໃສ່ຄວາມຮູ້ທີ່ມາຈາກກິດຈະກໍາທາງສັງຄົມ. ສິ່ງທີ່ຄວນຫຼີກລ່ຽງແມ່ນຄຳອະທິບາຍທີ່ລຽບງ່າຍຝ່າຍດຽວ.

ມີບາງຄັ້ງທີ່ຕ້ອງການຄໍາອະທິບາຍ, ແຕ່ວ່າມັນຕ້ອງມີຄຸນນະພາບດີ. ການຂຽນບັນນາທິການຕ້ອງມີຄວາມຄິດສ້າງສັນ, ບໍ່ຊໍ້າຊ້ອນ. ມັນຕ້ອງຫາຍໃຈຊີວິດເຂົ້າໄປໃນສິ່ງທີ່ທ່ານຖືວ່າເປັນຫຼັກການ.

ຄວາມຄິດສ້າງສັນໃນວາລະສານສ້າງການອຸທອນແລະເສີມຂະຫຍາຍຊື່ສຽງຂອງຫນັງສືພິມ.

ນັບຕັ້ງແຕ່ 1986, ພວກເຮົາໄດ້ຍ້າຍໄປສູ່ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ພວກຂ້າພະເຈົ້າຢືນຢັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ຕ້ອງເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງຈຸດແຂງ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດຂອງກົນໄກນີ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫຼາຍສິ່ງຕ້ອງປະສົບກັບສະພາບຕົວຈິງຂອງຫວຽດນາມ ເພື່ອສະຫລຸບຜົນດີ ແລະ ຮ້າຍແຮງ.

ພາສານັກຂ່າວຍັງເປັນບັນຫາໃຫຍ່. ພາສານັກຂ່າວປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນການພັດທະນາພາສາຂອງຊາດ. ເພາະສະນັ້ນ, ມັນບໍ່ສາມາດຂຽນໄດ້ຢ່າງລະມັດລະວັງຫຼື carelessly. ພາສາຂອງປະເພດແມ່ນມີຄວາມສໍາຄັນກວ່າເພາະວ່າມັນສະແດງເຖິງວິທະຍາສາດຂອງການຄິດ. ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ກັບສະພາບການເຊັ່ນກັນ. ອີງຕາມຄຸນລັກສະນະຂອງວັດຖຸ, ພາສາທີ່ໃຊ້ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ. ພາສາຂອງແຕ່ລະປະເພດແມ່ນບໍ່ຄືກັນ.

ກ້ອງຖ່າຍຮູບຂອງນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ ແຕ່ປີ 1990-2000 ຖືກວາງສະແດງຢູ່ຫໍພິພິດທະພັນຂ່າວຫວຽດນາມ. (ພາບ: NGAN ANH)

ປະເທດຊາດຂອງພວກເຮົາມີປະເພນີການໂຕ້ຖຽງ. ການໂຕ້ຖຽງໄດ້ພັດທະນາໄວ. ການໂຕ້ຖຽງທາງການເມືອງໄດ້ປະກົດຂຶ້ນໃນສະໄໝລາຊະວົງ Ly ແລະ Tran. ຖະແຫຼງການໄຊຊະນະຂອງຊາວເຜົ່າມົ້ງແມ່ນການໂຕ້ຖຽງອັນໃຫຍ່ຫຼວງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍນ້ຳໃຈວິລະຊົນຂອງປະເທດຊາດ. ແລະ ໂດຍສະເພາະແມ່ນໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່, ລຸງໂຮ່ແມ່ນນັກຂຽນໜັງສືພິມປະຕິວັດທີ່ມີຄວາມຄົມຊັດຜູ້ທຳອິດ. ຫຼັງຈາກເຂົາມາ Truong Chinh. ການປະກາດເອກະລາດ, ການຮຽກຮ້ອງການຕໍ່ຕ້ານແຫ່ງຊາດ, ການຮຽກຮ້ອງເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບຊາວອາເມລິກາ, ຊ່ວຍປະຢັດປະເທດ, ແລະພຣະສັນຍາແມ່ນວຽກງານວັນນະຄະດີທີ່ໂດດເດັ່ນ. ບົດຂຽນຂອງທ່ານ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ໃນຊຸມປີ 1940 ແມ່ນບັນດາບົດຂຽນທີ່ມີລັກສະນະການເມືອງ, ເຊັ່ນ: “ການຕໍ່ສູ້ຂອງຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ຝະລັ່ງ ແລະ ການກະທຳຂອງພວກເຮົາ”... ເຈືອງຈິ້ງໄດ້ຂຽນຫລາຍບົດທີ່ດີໃນສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ ແລະ ອາເມລິກາ, ບັນດາບົດຂຽນກ່ຽວກັບຂະບວນການປະຕິຮູບຢູ່ປະເທດເຮົາ.

ເຈືອງຈິ້ງໄດ້ແນະນຳໃຫ້ນັກຂ່າວວ່າ, ຖ້າຫາກບໍ່ເຂົ້າໃຈບັນດາບັນຫາ, ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຄວນຂຽນ. ການກະກຽມເປັນຂັ້ນຕອນທີ່ສໍາຄັນທີ່ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມສໍາເລັດຂອງບົດຄວາມ.

ການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາດຳເນີນໄປໃນຕອນບ່າຍທັງໝົດ.

ຄັດເລືອກຈາກປຶ້ມ “ເວລາ ແລະ ພະຍານ” (ບົດບັນທຶກຊ່ວຍຈຳຂອງນັກຂ່າວ, ເຫຼັ້ມ 2, ຮ່າມິນດຶກ (ບັນນາທິການໃຫຍ່), ສຳນັກພິມຈຳໜ່າຍການເມືອງແຫ່ງຊາດ - ຄວາມຈິງ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2023)
ວັນທີ່: 1 ມິຖຸນາ 2025
ພາບ: ໜັງສືພິມ ເຍີນແດນ, VNA, NGAN ANH
ນຳສະເໜີໂດຍ: ຊວນບັກ, ພູມີງ

ທີ່ມາ: https://nhandan.vn/special/nha-bao-hoang-tung-tro-chuyen-cung-giao-su-ha-minh-duc/index.html