ປາກກາຕ້ອງຢືນຢູ່ຂ້າງຄວາມຍຸຕິທຳ, ຄວາມຈິງ, ແລະ ຈິດໃຈແຫ່ງການປົກປ້ອງເອກະລາດ, ເສລີພາບ, ແລະ ສິດທິມະນຸດ.

ພວກເຮົາຂໍແນະນຳການສໍາພາດນັກຂ່າວຜູ້ມີປະສົບການ ຮວ່າງຕຸ່ງ ໂດຍ ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິງດຶກ. ບົດຄວາມນີ້ຄັດມາຈາກປຶ້ມ "ເວລາ ແລະ ພະຍານ" (ບົດບັນທຶກຄວາມຊົງຈຳຂອງນັກຂ່າວ) ແກ້ໄຂໂດຍ ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິງດຶກ ແລະ ຈັດພິມໃນປີ 2023.

ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິງດຶກ: ທ່ານ ຮວ່າງຕຸ່ງ, ທ່ານເປັນນັກຂ່າວຜູ້ມີປະສົບການຫຼາຍຄົນ ທີ່ໄດ້ສະສົມຄວາມຈິງ ແລະ ປະສົບການດ້ານວິຊາຊີບຫຼາຍຢ່າງຕະຫຼອດອາຊີບຂອງທ່ານ. ກະລຸນາບອກພວກເຮົາກ່ຽວກັບວຽກງານທີ່ຄ້າຍຄືກັນທີ່ທ່ານໄດ້ປະຕິບັດລະຫວ່າງກິດຈະກຳປະຕິວັດ ແລະ ວຽກງານຂ່າວໃນໄລຍະສອງສາມທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ?

Nhà báo Hoàng Tùng: Làng tôi thuộc địa giới cuối cùng của tỉnh Hà Nam, giáp bờ sông Châu Giang. Tôi học ở Nam Định , phải dạy thêm để lấy tiền ăn học và sau đó, dạy ở mấy trường tư trong thành phố. Lúc này, về hoạt động, tôi liên hệ với nhóm các đồng chí Côn Đảo như Đặng Châu Tuệ, Đặng Việt Châu. Tôi vừa đi dạy vừa làm công việc của Bí thư Tỉnh ủy giao trong những năm của thời kỳ Mặt trận dân chủ. Tỉnh ủy muốn ra báo nhưng không được cấp giấy phép. Năm 1940, tôi bị bắt và đưa đi giam ở nhà tù Sơn La (1940-1945). Trong tù tôi viết cho tờ Suối reo.

ຫຼັງຈາກຄວາມສຳເລັດຂອງການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນເລຂາທິ ການຮ່າໂນ້ຍ . ຫຼັງຈາກຖືກປ່ອຍຕົວອອກຈາກຄຸກ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກກັບ Truong Chinh, ຜູ້ບັນຊາການກອງ "ຜູ້ຄຸ້ມກັນ" ຂອງເລຂາທິການໃຫຍ່. ໃນປີ 1946, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນເລຂາທິການຂອງເມືອງ Hai Phong ເປັນເວລາສາມເດືອນ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນເປັນສະມາຊິກຂອງຄະນະກຳມະການພັກພາກເໜືອ, ຮັບຜິດຊອບຫ້າແຂວງແຄມຝັ່ງທະເລ. ໜັງສືພິມ, Dan Chu (ປະຊາທິປະໄຕ), ເປັນໜັງສືພິມລາຍວັນທີ່ມີການພິມປະມານ 10,000 ສະບັບ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊີ້ນຳໜັງສືພິມຈົນກວ່າຈະມີການຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ.

ໃນໄລຍະຕົ້ນໆຂອງສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນຮອງເລຂານຸການທະຫານເຂດ III, ຮັບຜິດຊອບວຽກງານດ້ານອຸດົມການ ແລະ ຮັບຜິດຊອບໂດຍກົງຕໍ່ໜັງສືພິມຂອງເຂດ "Chien Dau" (ການຕໍ່ສູ້). ໃນຕົ້ນປີ 1948, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ຄະນະກຳມະການສູນກາງເພື່ອດຳລົງຕຳແໜ່ງຮອງຫົວໜ້າພະແນກວຽກງານພັກ (ພະແນກຈັດຕັ້ງ) ກັບສະຫາຍ Le Duc Tho. ພະແນກນີ້ໄດ້ຈັດພິມໜັງສືພິມປະຈຳເດືອນທີ່ຊ່ຽວຊານດ້ານທິດສະດີ ແລະ ຂໍ້ມູນກ່ຽວກັບການກໍ່ສ້າງພັກ.

ຮູບປັ້ນຮູບຄົນ ແລະ ວັດຖຸບູຮານບາງອັນຂອງນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ ກຳລັງວາງສະແດງຢູ່ຫໍພິພິທະພັນນັກຂ່າວຫວຽດນາມ. (ພາບໂດຍ ຫງັນແອງ)

ໃນຕົ້ນປີ 1950, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງເປັນບັນນາທິການໃຫຍ່ຂອງໜັງສືພິມ ຊືດຖັດ (ຄວາມຈິງ), ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວເຮັດໜ້າທີ່ເປັນບັນນາທິການໃຫຍ່. ກ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະເຂົ້າຮັບໜ້າທີ່, ໜັງສືພິມໄດ້ຜ່ານຫຼາຍໄລຍະ. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ມັນເປັນໜັງສືພິມ ໂຄຣຢຽບຟອງ (ທຸງປົດປ່ອຍ), ຈຶງຈິນ ໄດ້ຮັບຜິດຊອບວຽກງານທັງໝົດ. ໃນເວລານັ້ນ, ຮວ່າງວັນຖັດ ແລະ ຮວ່າງກວກຫວຽດ ກໍ່ມີສ່ວນຮ່ວມເຊັ່ນກັນ. ເມື່ອພັກໄດ້ເຂົ້າໄປໃນລະບົບລັບຫຼັງຈາກກັບຄືນໄປຮ່າໂນ້ຍ, ຈຶງທິນ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບ ເລ ຮູ ກຽ້ວ ແລະ ເທບໝໍ້. ໃນວຽດບັກ, ຮ່າຊວນຈຶງ ແລະ ກວາງດຳ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມ. ເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າມາຈາກທະຫານເຂດ 3, ​​ຈຶງຈິນ ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຂ້າພະເຈົ້າເປັນບັນນາທິການໃຫຍ່.

ບໍ່ດົນຕໍ່ມາ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍໄປເປັນຫົວໜ້າພະນັກງານຂອງ ເລຂາທິການໃຫຍ່ , ຈາກນັ້ນໄດ້ໄປຮຽນຢູ່ປະເທດຈີນເປັນເວລາໜຶ່ງປີ. ໃນປີ 1953, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນຫົວໜ້າພະນັກງານຂອງຄະນະກຳມະການສູນກາງ. ຫຼັງຈາກທ່ານ Tran Quang Huy ເຈັບປ່ວຍ ແລະ ທ່ານ Vu Tuan ໄດ້ໄປເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິຮູບທີ່ດິນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນທັງຫົວໜ້າພະນັກງານ ແລະ ຮັບຜິດຊອບໜັງສືພິມ.

ແຕ່ປີ 1953 ຫາ 1982, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຫົວໜ້າບັນນາທິການໜັງສືພິມເຍີນດານ. ແຕ່ປີ 1982 ຫາ 1986, ຂ້າພະເຈົ້າເປັນເລຂາທິການສູນກາງຮັບຜິດຊອບວຽກງານດ້ານອຸດົມການ ແລະ ສື່ມວນຊົນຂອງພັກ, ແທນທ່ານໂຕຫືວ ແລະ ຍັງຢູ່ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຂອງທ່ານເຈືອງຈິ໋ງ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກເຂົ້າຮ່ວມໃນການກະກຽມກອງປະຊຸມສູນກາງ ແລະ ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ຂອງພັກ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກຂຽນບົດບັນນາທິການ ແລະ ຄຳເຫັນຕ່າງໆ. ບົດຄວາມຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນໜັງສືພິມຊູທາດ (ຄວາມຈິງ) ໄດ້ລົງລາຍເຊັນດ້ວຍຊື່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນຂະນະທີ່ບົດຄວາມໃນໜັງສືພິມເຍີນດານມັກຈະລົງລາຍເຊັນດ້ວຍຊື່ໜັງສືພິມ.

ອຸດົມການທາງການເມືອງແມ່ນພື້ນຖານອຸດົມການຂອງວຽກງານຂ່າວ. ແນວທາງຂອງພັກ ແລະ ອຸດົມການຂອງປະທານໂຮ່ຈິມິນ ນຳພາວຽກງານປະຈຳວັນຂອງພວກເຮົາ. ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ແນວໂນ້ມຕ່າງໆເກີດຂຶ້ນໃນການເຄື່ອນໄຫວຂອງຄອມມູນິດສາກົນ, ພວກເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈຢ່າງໜັກແໜ້ນເຖິງອຸດົມການທີ່ເປັນເອກະລາດ ແລະ ເພິ່ງຕົນເອງຂອງພັກພວກເຮົາ. ໂດຍການແກ້ໄຂບັນຫາການປະຕິວັດຂອງປະເທດພວກເຮົາຢ່າງເປັນເອກະລາດ, ປະຊາຊົນຂອງພວກເຮົາໄດ້ເອົາຊະນະຝຣັ່ງ ແລະ ສະຫະລັດອາເມລິກາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.

ທີມນັກຂ່າວໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມຮອບໜັງສືພິມ Sự Thật (ຄວາມຈິງ) ແລະ Nhân Dân (ປະຊາຊົນ) ລ້ວນແຕ່ເປັນນັກຂຽນທີ່ໂດດເດັ່ນ.
ນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ

ທີມນັກຂ່າວໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມຮອບໜັງສືພິມ Sự Thật (ຄວາມຈິງ) ແລະ Nhân Dân (ປະຊາຊົນ) ລ້ວນແຕ່ເປັນນັກຂຽນທີ່ໂດດເດັ່ນ. ແຕ່ລະຄົນລ້ວນແຕ່ມີຈຸດແຂງ ແລະ ຈຸດອ່ອນຂອງຕົນເອງ.

ໜັງສືພິມ New Steel ມີພອນສະຫວັນດ້ານວາລະສານ ແລະ ການສຶກສາລະດັບມະຫາວິທະຍາໄລຢ່າງເປັນລະບົບ; ທ່ານ ກວາງດຳ ມີການສຶກສາຢ່າງກວ້າງຂວາງ; ທ່ານ ຮ່າ ຊວນ ເຈື່ອງ, ທ່ານ ເລ ດຽນ, ແລະ ທ່ານ ຟານ ກວາງ ຂຽນໄດ້ດີ; ທ່ານ ຫືວ ທໍ ແລະ ທ່ານ ຮ່າ ດັງ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບວັນນະຄະດີ. ຫຼາຍຄົນໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳໂດຍກົງຈາກ ທ່ານ ເຈື່ອງ ຈິ້ງ - ນັກຂ່າວທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ລາວໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງລະອຽດເຖິງແມ່ນວ່າບັນຫາສະເພາະຂອງວາລະສານກໍຕາມ. ລາວເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບ, ເປັນຫົວໜ້າບັນນາທິການ, ແລະ ເປັນນັກຂຽນຫຼັກ, ບາງຄັ້ງກໍ່ຂຽນໜັງສືພິມ Liberation Flag ເກືອບທັງໝົດ. ຕັ້ງແຕ່ການມຸ່ງໄປສູ່ອຸດົມການ ແລະ ຫົວຂໍ້ຕ່າງໆ ຈົນເຖິງໂຄງສ້າງຂອງບົດຄວາມ, ລາວໄດ້ແນະນຳທຸກຄົນຢ່າງລະມັດລະວັງ. ໃນເວລານີ້, ທີ່ສະຖານີວິທະຍຸ, ທ່ານ ເຈີ່ນ ລາມ ແລະ ທ່ານ ຮວິ່ງ ວັນ ຕຽນ ແມ່ນນັກປັນຍາຊົນທີ່ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຕິວັດໃນຕອນຕົ້ນ.

ສະຫາຍ ເຈີ່ນຈີ໋ນ, ເທບເມີ້ຍ, ແລະ ຮ່ວາງຊວນຈ່າງ ທົບທວນຄືນຮ່າງສະບັບພິມຈຳໜ່າຍໃນໜັງສືພິມ ເຍີນດ້ານ ສະບັບທຳອິດໃນປີ 1951. (ພາບປະກອບ)

ລຸງໂຮ່ ໄດ້ຂຽນບົດຄວາມໃຫ້ໜັງສືພິມ “ຄວາມຈິງ” ແລະ “ປະຊາຊົນ” ເປັນປະຈຳດ້ວຍນາມແຝງຕ່າງໆ. ຜົນງານຂອງເພິ່ນທີ່ມີຊື່ວ່າ “ແກ້ໄຂວິທີເຮັດວຽກ” ມີປະໂຫຍດຫຼາຍຕໍ່ການກໍ່ສ້າງພັກ ແລະ ສຳລັບການພັດທະນາແບບແຜນ ແລະ ຈັນຍາບັນຂອງພະນັກງານ. ແບບແຜນການຂຽນຂ່າວຂອງເພິ່ນແມ່ນໂດດເດັ່ນຫຼາຍ, ຮັບຮູ້ໄດ້ງ່າຍ, ງ່າຍດາຍ ແລະ ຊັດເຈນ. ປຶ້ມ “ເລື່ອງລາວຈາກຊີວິດຂອງປະທານໂຮ່” ຂຽນໄດ້ດີຫຼາຍ. ມັນເປັນອັດຕະຊີວະປະຫວັດ, ແຕ່ຂຽນດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈຫຼາຍ.

ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິງດຶກ: ທ່ານມີຄວາມຊົງຈຳກ່ຽວກັບການເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວໃນຊ່ວງສົງຄາມບໍ?

ນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ: ມັນເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍເຮັດວຽກເປັນນັກຂ່າວຕະຫຼອດສອງສົງຄາມຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ ແລະ ອາເມລິກາ. ໃນລະຫວ່າງການຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ, ໜັງສືພິມ "ສູເທັດ" (ຄວາມຈິງ) ແມ່ນສຽງຂອງພັກ, ສະແດງທັດສະນະ ແລະ ນະໂຍບາຍຂອງພັກກ່ຽວກັບບັນຫາສຳຄັນຂອງຊາດ. ຂ່າວການທະຫານຈາກແນວໜ້າສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນໄດ້ຮັບຈາກກອງທັບ, ໃນຂະນະທີ່ນັກຂ່າວຂອງພວກເຮົາຂຽນກ່ຽວກັບຂົງເຂດກິດຈະກຳອື່ນໆ. ໜັງສືພິມໄດ້ເປີດຕົວການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຂະໜາດໃຫຍ່ຫຼາຍຢ່າງຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ເຊິ່ງມາຈາກບຸກຄົນທີ່ເປັນແບບຢ່າງທີ່ປະທານໂຮ່ຈິມິນສົນໃຈ.

ໃນຊ່ວງເວລາຂອງການຕໍ່ຕ້ານສະຫະລັດ ແລະ ເພື່ອການປົດປ່ອຍຊາດ, ການຕໍ່ສູ້ຂອງປະເທດຊາດຂອງພວກເຮົາໄດ້ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງໂລກ. ຂ້າພະເຈົ້າມັກພົບກັບນັກຂ່າວ ແລະ ນັກປັນຍາຊົນຕ່າງປະເທດທີ່ມາຢ້ຽມຢາມປະເທດຂອງພວກເຮົາ. ພວກເຂົາຍິນດີຕ້ອນຮັບນະໂຍບາຍທີ່ເປັນເອກະລາດ ແລະ ເພິ່ງຕົນເອງຂອງພວກເຮົາ, ລວມທັງນັກຂ່າວທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຄົນທີ່ຂຽນບົດຄວາມຫຼາຍເລື່ອງທີ່ຊຸກຍູ້ການຕໍ່ຕ້ານຂອງພວກເຮົາ.

ນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ ໃນພິທີເປີດປ້າຍອະນຸສອນສະຖານບ້ານເກີດຂອງສະມາຄົມນັກຂ່າວຫວຽດນາມ ທີ່ ທາຍງວຽນ. (ພາບບັນທຶກ)

ນັກຂ່າວຫຼາຍຄົນໄດ້ມາຫວຽດນາມ, ລວມທັງນັກຂ່າວທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍຄົນຈາກສະຫະພາບໂຊວຽດ, ຈີນ, ຝຣັ່ງ, ສະຫະລັດອາເມລິກາ, ແລະ ອົດສະຕາລີ. ໜ້າທີ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນການສ້າງເງື່ອນໄຂທີ່ເອື້ອອຳນວຍໃຫ້ນັກຂ່າວເຫຼົ່ານີ້ເຂົ້າໃຈຫວຽດນາມ, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມພະຍາຍາມຂອງພວກເຮົາໃນການຂະຫຍາຍການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ຂອງພວກເຮົາໄປຕ່າງປະເທດ. ໜັງສືພິມກ້າວໜ້າຈາກສະຫະພາບໂຊວຽດ, ຈີນ, ຝຣັ່ງ, ຍີ່ປຸ່ນ, ແລະ ອີຕາລີ, ເຊິ່ງມີສຳນັກງານຢູ່ໃນຫວຽດນາມ, ໄດ້ສະໜັບສະໜູນພວກເຮົາຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ. ບໍ່ມີເຫດການອື່ນໃດທີ່ນຳເອົານັກຂ່າວຫຼາຍຄົນມາຢູ່ຂ້າງດຽວໄດ້ຄືກັບສົງຄາມຫວຽດນາມຕໍ່ຕ້ານສະຫະລັດ. Jane Fonda ແລະ ສາມີຂອງນາງ, Tom Hayden, ພ້ອມກັບ Thomsky, Koroai, ແລະ ຄົນອື່ນໆ, ລ້ວນແຕ່ມາຫວຽດນາມ.

​ໃນ​ເວລາ​ນີ້, ນັກ​ຂ່າວ​ຫວຽດນາມ​ຍັງ​ໄດ້​ຂຽນ​ຕື່ມ​ອີກ ​ແລະ ການ​ຂຽນ​ຂອງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ພັດທະນາ. ເທບ​ມິ​ໂລ, ຫງວຽນ​ທ໋າຍ​ເລ, ຊວນ​ເຈື່ອງ, ຮ່​ວາງ​ຮ່ວາ, ຮ່​ວາ​ທ້ວ, ແລະ ຮ່​ວາງ​ແທ່ງ ລ້ວນ​ແຕ່​ຂຽນ​ໄວ້​ຢ່າງ​ກວ້າງ​ຂວາງ. ຜູ້​ທີ່​ຂຽນ​ແບບ​ຫຍໍ້​ທໍ້​ມີ​ທັງ​ເທບ​ມິ​ໂລ, ເລ​ດຽນ, ເລ​ດ້ານ, ຮ່​ວາງ​ຮ່ວາ, ຟານ​ກວາງ, ແລະ ຮ້າ​ດ່າງ.

ສາດສະດາຈານ ຮ່າມິງດຶກ: ພາກສ່ວນທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດທີ່ສຸດຂອງໜັງສືພິມເຍີນດານແມ່ນບົດບັນນາທິການຂອງມັນ. ຂ່າວທີ່ທັນເວລາ, ທິດທາງທີ່ດີ, ເນື້ອໃນທີ່ກະທັດຮັດ, ແລະ ການລວມຕົວທີ່ເຂັ້ມແຂງ ລ້ວນແຕ່ເປັນຄຸນລັກສະນະໃນທາງບວກ. ທ່ານຮວ່າງຕຸ່ງຂຽນບົດບັນນາທິການ ແລະ ຄຳເຫັນຫຼາຍບົດ. ກະລຸນາແບ່ງປັນປະສົບການຂອງທ່ານກັບຜູ້ອ່ານຂອງພວກເຮົາໄດ້ບໍ?

ນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ: ໃນວຽກງານຂ່າວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຊ່ຽວຊານໃນການຂຽນບົດປະພັນ. ນັກຂຽນບົດປະພັນຕ້ອງຝຶກຝົນທັກສະການຄິດຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະ ມີຄວາມຮູ້ທີ່ຈຳເປັນ. ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງ "ລ້ຽງ" ຕົນເອງດ້ວຍຂໍ້ມູນໃໝ່ໆຢູ່ສະເໝີ; ຖ້າບໍ່ຮຽນຮູ້ ແລະ ອ່ານ, ຖ້າບໍ່ປ້ອນຂໍ້ມູນ, ເຂົາເຈົ້າກໍ່ບໍ່ສາມາດໃຫ້ຄຳເຫັນໄດ້. ເຂົາເຈົ້າຍັງຕ້ອງເຂົ້າໃຈຊີວິດ, ລະດັບຄວາມເຂົ້າໃຈ, ແລະ ອາລົມຂອງຜູ້ອ່ານຂອງເຂົາເຈົ້າ.

ບົດຂຽນສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈາກ 30 ປີທີ່ຜ່ານມາແມ່ນບໍ່ໄດ້ລົງນາມ. ເຄິ່ງສະຕະວັດໃນວົງການຂ່າວ, 30 ປີທີ່ຮັບຜິດຊອບໜັງສືພິມເຍີນດານ, ພວກເຮົາທຸກຄົນລ້ວນແຕ່ມີຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າພວກເຮົາຍັງບໍ່ມີປະສົບການຕົວຈິງພຽງພໍ.

ໜັງສືພິມໃນປະຈຸບັນມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ມີການພັດທະນາດີ, ແຕ່ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວ, ພວກມັນຍັງຄົງເປັນຂ່າວ, ບໍ່ແມ່ນວັນນະກຳ.

ພື້ນທີ່ດັ່ງກ່າວສ້າງພາບລວມຂອງການຜະລິດໜັງສືພິມໃນບັງເກີໃຕ້ດິນທີ່ສຳນັກງານໜັງສືພິມເຍີນດານ ໃນລະຫວ່າງ 12 ມື້ ແລະ ຄືນຂອງການສູ້ຮົບທາງອາກາດດ້ຽນບຽນຟູ ທີ່ພິພິທະພັນໜັງສືພິມຫວຽດນາມ. (ພາບ: ຫງັນອານ)

ໃນດ້ານໜຶ່ງແມ່ນການຄິດຢ່າງມີເຫດຜົນ, ແລະອີກດ້ານໜຶ່ງແມ່ນການຄິດແບບປຽບທຽບ. ໃນວົງການຂ່າວ, ບໍ່ມີປະເພດໃດທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງໄດ້. ມັນປ່ຽນແປງໄປຕາມຊີວິດ, ແລະຜູ້ອ່ານກໍ່ປ່ຽນແປງໄປຕາມແຕ່ລະຍຸກສະໄໝ. ປະເພດຕ່າງໆມີການພັດທະນາຢູ່ຕະຫຼອດເວລາ. ຂ້ອຍມັກບົດຄວາມສັ້ນໆທີ່ສາມາດຖ່າຍທອດໄດ້ຫຼາຍຢ່າງ. ສຳລັບເຫດການຮີບດ່ວນ, ບົດຂຽນຍາວໆແມ່ນບໍ່ເໝາະສົມ. ເຖິງແມ່ນວ່າສຳລັບເລື່ອງທີ່ຕ້ອງການການຄົ້ນຄວ້າຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ການຂຽນທີ່ຮີບຮ້ອນກໍ່ບໍ່ສາມາດຍອມຮັບໄດ້. ວາລະສານໃນປະຈຸບັນຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງພາຍໃນອາລະຍະທຳອຸດສາຫະກຳ. ສື່ຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ້ອງເຊື່ອມໂຍງຢ່າງໃກ້ຊິດກັບການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳ.

ນອກຈາກໜັງສືພິມສິ່ງພິມແລ້ວ, ໜັງສືພິມອອນໄລນ໌ກໍ່ກຳລັງພັດທະນາຢ່າງໄວວາ. ໃນເງື່ອນໄຂໃໝ່ເຫຼົ່ານີ້, ມັນຈຳເປັນຕ້ອງນຳພາຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນ. ສື່ມວນຊົນປະກອບສ່ວນໃນການສ້າງຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນ. ຄວາມຄິດເຫັນຂອງປະຊາຊົນທີ່ຖືກກົດດັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການນຳພາ. ການນຳພາທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດແມ່ນມາຈາກຮູບແບບບັນນາທິການ. ການນຳພາທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດແມ່ນການນຳພາທາງດ້ານການເມືອງ ແລະ ອຸດົມການ, ແລະ ການນຳພາກ່ຽວກັບວິຖີຊີວິດ.

ການປະຕິວັດຂອງພວກເຮົາໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່, ແລະ ຄວາມສຳເລັດຂອງມັນແມ່ນຍ້ອນວຽກງານດ້ານອຸດົມການສ່ວນໜຶ່ງ. ຂໍ້ມູນຈາກຂ້າງເທິງກໍ່ມີຄວາມຈຳເປັນເຊັ່ນກັນ. ແຕ່ສື່ມວນຊົນຕ້ອງຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ໃຫ້ຂໍ້ມູນທີ່ຫຼາກຫຼາຍດ້ານ. ເພື່ອເພີ່ມຄວາມອຸດົມສົມບູນໃຫ້ກັບຂໍ້ມູນໃນໜັງສືພິມ, ພວກເຮົາຕ້ອງເພີ່ມປະລິມານຂໍ້ມູນທີ່ມາຈາກຂ້າງລຸ່ມຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ຈາກແຫຼ່ງຂໍ້ມູນໃນຫຼາຍມິຕິທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ວິທີການສົນທະນາທີ່ຫຼາກຫຼາຍດ້ານນີ້ແມ່ນລັກສະນະຂອງວາລະສານໃນຍຸກໃໝ່, ບໍ່ແມ່ນການເວົ້າຄົນດຽວດ້ານດຽວ.

ໂດຍການເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ, ໜັງສືພິມສະທ້ອນເຖິງຊີວິດຈິງຫຼາຍຂຶ້ນ. ຄວາມຈິງສະທ້ອນເຖິງຄວາມດີງາມຂອງຊີວິດ, ໂດຍບໍ່ມີການຕົບແຕ່ງ ຫຼື ບິດເບືອນມັນ; ມັນເວົ້າສິ່ງຕ່າງໆຕາມທີ່ມັນເປັນ. ຂໍ້ມູນໜັງສືພິມຂອງພວກເຮົາມີການພັດທະນາຂ້ອນຂ້າງດີ, ແຕ່ຄຳວິຈານແມ່ນອ່ອນແອ. ຄຳວິຈານນຳພາການຄິດ, ວິເຄາະສະຖານະການ ແລະ ເຫດການຕ່າງໆໃນກະແສທີ່ມີການປ່ຽນແປງ ແລະ ພັດທະນາຢູ່ສະເໝີ. ຄຳວິຈານມີຫຼາຍຮູບແບບ: ບົດບັນນາທິການ, ຄຳວິຈານ, ບົດຂຽນ, ຄຳວິຈານສັ້ນ ແລະ ຍາວ. ຄຳວິຈານສັ້ນໆແມ່ນພັດທະນາຂ້ອນຂ້າງດີໃນທຸກມື້ນີ້. ສອງສາມຮ້ອຍຄຳ, ໜຶ່ງ ຫຼື ສອງພັນຄຳ, ມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນ, ກະທັດຮັດ, ແລະ ໃຫ້ຂໍ້ມູນສູງ. ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງການບົດຄວາມທີ່ມີລັກສະນະສະຫຼຸບທາງວິທະຍາສາດ. ບົດບັນນາທິການແມ່ນປະເພດຄຳວິຈານທົ່ວໄປທີ່ສຸດ. ບົດບັນນາທິການນຳພາການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດນະໂຍບາຍ, ແນວທາງ, ແລະ ອຸດົມການ. ຂ່າວບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບຢ່າງກະທັນຫັນ; ມັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການນຳພາ. ບົດບັນນາທິການຕ້ອງສະຫຼຸບຢ່າງກະທັດຮັດ ແລະ ພຽງພໍ. ນັກຂຽນຕ້ອງເຂົ້າໃຈນະໂຍບາຍ, ແນວທາງ, ແລະ ທິດສະດີ, ແລະ ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບວຽກງານ. ຄວາມຄິດເຫັນທົ່ວໄປແຕ່ລະຢ່າງແມ່ນອີງໃສ່ຄວາມຮູ້ທີ່ໄດ້ມາຈາກກິດຈະກຳທາງສັງຄົມ. ສິ່ງທີ່ຄວນຫຼີກລ່ຽງແມ່ນຄຳອະທິບາຍທີ່ລຽບງ່າຍດ້ານດຽວ.

ມີບາງຄັ້ງທີ່ຕ້ອງການຄຳອະທິບາຍ, ແຕ່ຕ້ອງມີຄຸນນະພາບສູງ. ການຂຽນບົດບັນນາທິການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີຄວາມຄິດສ້າງສັນ ແລະ ຫຼີກລ່ຽງການເຮັດຊ້ຳໆ. ທ່ານຕ້ອງເພີ່ມຊີວິດຊີວາໃຫ້ກັບສິ່ງທີ່ທ່ານຖືວ່າເປັນຫຼັກການພື້ນຖານ.

ຄວາມຄິດສ້າງສັນໃນວຽກງານຂ່າວສ້າງຄວາມດຶງດູດໃຈ ແລະ ເພີ່ມຄວາມໜ້າເຊື່ອຖືຂອງໜັງສືພິມ.

ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1986, ພວກເຮົາໄດ້ຫັນປ່ຽນໄປສູ່ເສດຖະກິດຕະຫຼາດ. ພວກເຮົາຢືນຢັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດ ແລະ ຕ້ອງຮັບຮູ້ຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງຈຸດແຂງ ແລະ ຂໍ້ຈຳກັດຂອງມັນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຫຼາຍສິ່ງຫຼາຍຢ່າງສາມາດສະຫຼຸບໄດ້ວ່າດີ ຫຼື ບໍ່ດີ ຫຼັງຈາກໄດ້ປະສົບກັບພວກມັນໂດຍກົງຢູ່ຫວຽດນາມ.

ພາສານັກຂ່າວກໍ່ເປັນບັນຫາໃຫຍ່ເຊັ່ນກັນ. ພາສານັກຂ່າວປະກອບສ່ວນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ການພັດທະນາພາສາປະຈຳຊາດ. ດັ່ງນັ້ນ, ມັນຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຂຽນໄດ້ຢ່າງບໍ່ເປັນລະບຽບ ຫຼື ບໍ່ລະມັດລະວັງ. ພາສາຂອງການຂຽນໂຕ້ຖຽງແມ່ນມີຄວາມສຳຄັນຍິ່ງກວ່າ ເພາະມັນສະທ້ອນເຖິງແນວຄິດທາງວິທະຍາສາດ. ການພິຈາລະນາສະພາບການກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຄຳນຶງເຖິງເຊັ່ນກັນ. ຄວນໃຊ້ພາສາຕາມລັກສະນະຂອງກຸ່ມເປົ້າໝາຍ. ພາສາຂອງແຕ່ລະປະເພດແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ.

ກ້ອງຖ່າຍຮູບທີ່ນັກຂ່າວ ຮວ່າງຕຸ່ງ ນຳໃຊ້ໃນຊ່ວງປີ 1990-2000 ກຳລັງວາງສະແດງຢູ່ທີ່ຫໍພິພິທະພັນສື່ມວນຊົນຫວຽດນາມ. (ພາບ: ຫງັນອານ)

ປະເທດຊາດຂອງພວກເຮົາມີປະເພນີການຂຽນໂຕ້ຖຽງ. ປະເພດການໂຕ້ຖຽງໄດ້ພັດທະນາຂຶ້ນແຕ່ຫົວທີ. ການຂຽນທາງການເມືອງໄດ້ປະກົດຕົວຕັ້ງແຕ່ລາຊະວົງຫຼີ ແລະ ເຈີ່ນ. "ການປະກາດໄຊຊະນະເໜືອຊາວວູ" ແມ່ນການໂຕ້ຖຽງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍແຮງບັນດານໃຈອັນກ້າຫານຂອງປະເທດຊາດ. ແລະໂດຍສະເພາະໃນຍຸກສະໄໝໃໝ່, ປະທານໂຮ່ຈີມິນແມ່ນນັກຂຽນທີ່ມີສະຕິປັນຍາສູງຄົນທຳອິດຂອງວາລະສານປະຕິວັດ. ຫຼັງຈາກທ່ານແມ່ນເຈືອງຈິ໋ງ. ຖະແຫຼງການເອກະລາດ, ການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີອາວຸດເພື່ອການຕໍ່ຕ້ານແຫ່ງຊາດ, ການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີອາວຸດຕໍ່ຕ້ານອາເມລິກາເພື່ອຊ່ວຍປະເທດຊາດ, ແລະພຣະຄຳພີຂອງທ່ານແມ່ນຜົນງານວັນນະຄະດີທີ່ໂດດເດັ່ນ. ບົດຄວາມທີ່ຂຽນໂດຍເຈືອງຈິ໋ງໃນຊຸມປີ 1940 ແມ່ນຕົວຢ່າງທົ່ວໄປຂອງແບບການຂຽນທາງການເມືອງ, ເຊັ່ນ "ຍີ່ປຸ່ນ ແລະ ຝຣັ່ງກຳລັງຕໍ່ສູ້ກັນ ແລະ ການກະທຳຂອງພວກເຮົາ"... ເຈືອງຈິ໋ງໄດ້ຂຽນບົດຄວາມທີ່ດີເລີດຫຼາຍບົດໃນລະຫວ່າງການຕໍ່ຕ້ານຕໍ່ຕ້ານຝຣັ່ງ ແລະ ອາເມລິກາ, ແລະບົດຄວາມກ່ຽວກັບຂະບວນການປະຕິຮູບໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາ.

ທ່ານເຈືອງຈິນ ໄດ້ແນະນຳນັກຂ່າວວ່າພວກເຂົາບໍ່ຄວນຂຽນຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະເຂົ້າໃຈບັນຫາຕ່າງໆ; ການກະກຽມແມ່ນບາດກ້າວທີ່ສຳຄັນທີ່ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມສຳເລັດຂອງບົດຄວາມ.

ການສົນທະນາຂອງພວກເຮົາດຳເນີນໄປເປັນເວລາຕອນບ່າຍທັງໝົດ.

---

ຕອນໜຶ່ງຈາກປຶ້ມ "ເວລາ ແລະ ພະຍານ" (ບົດບັນທຶກຄວາມຊົງຈຳຂອງນັກຂ່າວ, ເຫຼັ້ມທີ II, ແກ້ໄຂໂດຍ ຮ່າມິງດຶກ, ສຳນັກພິມການເມືອງແຫ່ງຊາດ - ຄວາມຈິງ, ຮ່າໂນ້ຍ, 2023)
ວັນທີລົງ: ວັນທີ 1 ມິຖຸນາ 2025
ພາບ: ໜັງສືພິມ ເຍີນດານ, TTXVN, ນະຄອນອຽນອານ
ນຳສະເໜີໂດຍ: ຊວນ ບາກ, ເຟືອງ ນາມ

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ: https://nhandan.vn/special/nha-bao-hoang-tung-tro-chuyen-cung-giao-su-ha-minh-duc/index.html