ຄຣິສມາດໃນເມືອງດາລາດໃນອະດີດ: ເພງສວດດັງຂຶ້ນໃນຄືນທີ່ໜາວເຢັນ

ໃນ​ເມື່ອ​ກ່ອນ, ເມືອງ​ດາ​ລັດ​ມີ​ວັດ​ທະ​ນະ​ທຳ​ກາ​ໂຕ​ລິກ​ທີ່​ເຂັ້ມ​ແຂງ. ສະນັ້ນ, ເທດສະການບຸນຄຣິສມາສໃນອະດີດບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນເຂດຊຸມຊົນຂອງສາສະໜາເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເປັນລະດູແຫ່ງຄວາມສຸກ ແລະ ຄວາມສັກສິດທີ່ແຜ່ລາມໄປທົ່ວພູມສັນຖານ, ຈິດວິນຍານຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ຊາວເມືອງໂດຍທົ່ວໄປ.

ຄຣິສມັສທໍາອິດຢູ່ທີ່ໂບດ Rooster

ຮູບພາບຂອງໂບດ Nicolas Bari (ຍັງເອີ້ນວ່າໂບດໄກ່, ວິຫານ Dalat ຕໍ່ມາ) ໃນວັນຄຣິດສະມາດ 1932 ສາມາດຖືວ່າເປັນຮູບທໍາອິດຂອງວັນຄຣິດສະມາດໃນ Dalat ເກັບຮັກສາໄວ້ໃນຮວບຮວມ. ໃນຮູບສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ວິຫານ ດາລາດ ຫາກໍ່ສຳເລັດການກໍ່ສ້າງໄລຍະທຳອິດ (ແຕ່ເດືອນ ກໍລະກົດ 1931 ຫາ ເດືອນ ມີນາ 1932), ໂດຍມີພະວິຫານ, ຈອມພູ ແລະ ມີປີກສອງປີກ. ສິ່ງ​ທີ່​ຍັງ​ເຫຼືອ​ຂອງ​ໂບດ​ແຫ່ງ​ນີ້​ຕ້ອງ​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ​ຈົນ​ຮອດ​ປີ 1942 ຈຶ່ງ​ຈະ​ສ້າງ​ສະ​ຖາ​ປັດ​ຕະ​ຍະ​ກຳ​ດັ່ງ​ທີ່​ເຮົາ​ເຫັນ​ໃນ​ທຸກ​ມື້​ນີ້.

ຄຣິສມາສທີ່ວິຫານ Dalat ໃນປີ 1932

ເອກະສານ

​ໃນ​ຮູບ​ພາບ, ປະຕູ​ທາງ​ເຂົ້າ​ຂອງ​ໂບດ​ມີ​ການ​ປະດັບ​ປະດາ​ທີ່​ລຽບ​ງ່າຍ​ດ້ວຍ​ຄຳ​ວ່າ “ໂນ​ແອ”, ໂຄມ​ໄຟ​ດາວ​ທີ່​ແຂວນ​ຢູ່​ທາງ​ເຂົ້າ, ​ໂຄມ​ໄຟ​ແຜ່​ອອກ​ໄປ​ທຸກ​ທິດ​ຈາກ​ຈຸດ​ສູງ​ຕໍ່ໜ້າ​ປະຕູ​ໃຫຍ່​ຂອງ​ໂບດ... ສ້າງ​ບັນຍາກາດ​ຟົດ​ຟື້ນ​ມ່ວນ​ຊື່ນ, ອ່ອນ​ໂຍນ ​ແລະ ສະຫງົບ​ສຸກ. ຕົ້ນແປກຢູ່ເດີ່ນວິຫານ ດາລາດ ປະຈຸບັນແມ່ນຕົ້ນໄມ້ບູຮານ, ແຕ່ປີ 1932 ມີຄວາມສູງພຽງປານກາງ, ຮອດຊັ້ນຫຼັງຄາຂອງສອງປີກຂອງໂບດທີ່ສ້າງຂຶ້ນໃໝ່, ສ້າງຄວາມກົມກຽວກັນ. ຈາກເດີ່ນນ້ອຍຂອງໂບດໄປເຖິງທາງໜ້າຂອງຖະໜົນ, ຄົນເຮົາສາມາດເຫັນພວກສາສະໜາທີ່ໄປຮ່ວມງານມະຫາກຳບຸນຄຣິສມາດເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ. ຄົນ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ນຸ່ງ​ເສື້ອ​ໝວກ “ອົ່ງ​ໂຮຍ​ດົງ” ເປັນ​ໝວກ​ສີ​ຂາວ​ທີ່​ນິ​ຍົມ​ໃນ​ສະ​ໄໝ​ອາ​ນາ​ນິ​ຄົມ​ຂອງ​ຝະ​ລັ່ງ, ຊາວ​ຫວຽດ​ນາມ​ໃນ​ອາ​ວະ​ກາດ​ປະ​ເພ​ນີ, ປະ​ໂລ​ຫິດ, ແລະ, ເບິ່ງ​ຄື​ວ່າ, ຢູ່​ໃຕ້​ຕົ້ນ​ແປກ, ມີ​ບັນ​ດາ​ກຸ່ມ​ບັນ​ດາ​ເຜົ່າ​ພື້ນ​ເມືອງ. ຢູ່ໃນຮູບ, ພວກເຮົາສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າເດີ່ນໂບດໃນວັນຄຣິສມາສແມ່ນສັນຍາລັກທີ່ໜ້າສົນໃຈທີ່ສຸດຂອງການພົບປະ, ການຢູ່ຮ່ວມກັນ ແລະ ຄວາມກົມກຽວກັນຂອງຮີດຄອງປະເພນີວັດທະນະທໍາຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນໆທີ່ໄດ້ສ້າງຄຸນຄ່າຂອງເມືອງດາລາດ.

"ແຫຼ່ງຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ສິ້ນສຸດ"

ປັດໄຈນີ້ໄດ້ຖືກສະແດງໃຫ້ເຫັນຕື່ມອີກໃນບັນຍາກາດຂອງວັນຄຣິສມາດຕໍ່ມາ, ປະມານ 1950s - 1960s. ໜັງສືພິມ Dalat ປະຈໍາອາທິດຂອງກົມຂໍ້ມູນຂ່າວສານ (ລິເລີ່ມໂດຍທ່ານ ຟ້າມເຈິ່ນເຈືອງ, ຮັບຜິດຊອບເນື້ອໃນໂດຍທ່ານ ໂຮ່ເທືອງຮ່ຽນ) ພິມຈຳໜ່າຍແຕ່ປີ 1957 – 1964, ທຸກໆວັນຄຣິສມາດໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍສະບັບພິເສດດ້ວຍຮູບແຕ້ມໜ້າປົກຂອງຖ້ຳເບັດເລເຮັມ - ບ່ອນທີ່ພຣະເຢຊູເກີດ - ທາສີ ແລະ ປະດັບປະດາຢ່າງສະຫງ່າງາມ. ​ເນື້ອ​ໃນ​ຂອງ​ວັນ​ຄຣິສມັສ​ເຄີຍ​ມີ​ຫຼາຍ​ບົດ​ທີ່​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ເຖິງ​ການ​ເຄື່ອນ​ໄຫວ​ວັດທະນະທຳ ​ແລະ ອາສາ​ສະໝັກ​ຢູ່​ໂບດ​ຕ່າງໆ​ໃນ​ຕົວ​ເມືອງ, ພິ​ເສດ​ແມ່ນ​ຢູ່​ເຂດ​ຫ່າງ​ໄກ​ສອກຫຼີກ, ​ເຊິ່ງມີ​ຊາວ​ເຜົ່າ​ສ່ວນ​ໜ້ອຍ​ປະສົບ​ກັບ​ຄວາມ​ຫຍຸ້ງຍາກ.

ບາງ​ທີ​ອາດ​ຈະ​ເປັນ​ແບບ​ສຸ່ມ, ໃນ​ສະ​ບັບ​ພິ​ເສດ​ຂອງ Dalat ປະ​ຈໍາ​ອາ​ທິດ​ສະ​ເຫຼີມ​ສະ​ຫຼອງ​ວັນ​ຄຣິດ​ສະ​ມາດ 1957, ມີ​ບົດ​ຄວາມ ​ກ່ຽວ​ກັບ Dalat ໃນ​ວັນ​ຄຣິດ​ສະ​ມາດ 1957 ຂອງ​ຜູ້​ຂຽນ Thien Nhan. ບົດຂຽນໄດ້ອະທິບາຍເຖິງບັນຍາກາດວັນຄຣິດສະມາດໃນປີນັ້ນ, ເຊິ່ງອີງຕາມຜູ້ຂຽນແມ່ນ "ຄຶກຄັກກວ່າທຸກໆປີ". ຜູ້ຂຽນບົດຄວາມຂຽນວ່າ: "ຕອນກາງຄືນ, ເພື່ອສະເຫຼີມສະຫຼອງການເກີດຂອງພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດ, ໂບດທັງຫມົດໃນເມືອງ Dalat ໄດ້ຈັດຂຶ້ນພິທີທີ່ສະຫງ່າງາມກວ່າປີກ່ອນ, ໂດຍສະເພາະ, ໂບດ Dan-kiơ (Dankia - NVN) ໃນ Ward 5 ໄດ້ລວບລວມ 1,618 Montagnard parishioners ຈາກ Blao, Dran ແລະ Lam-vien ເພື່ອສະຫລອງບຸນປະເພນີແລະງານບຸນ Montagnard. ​ໃນ​ໂອກາດ​ດັ່ງກ່າວ, ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ງານ​ມະ​ໂຫລານ​ເພື່ອ​ສະ​ເຫຼີ​ມສະຫຼອງ​ພຣະຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ໃນ​ບັນຍາກາດ​ອັນ​ສະຫງ່າ​ງາມ​ຕະຫຼອດ​ຄືນ​ຂອງ​ວັນ​ທີ 24-25/12/1957”.

ໃນ​ບົດ​ຄວາມ ​ຂອງ​ວັນ​ຄຣິດສະມັດ​ຢູ່​ນະຄອນ Dalat ຂອງ​ນັກ​ປະພັນ Van Son ​ໄດ້​ຕີ​ພິມ​ໃນ​ສະບັບ​ດຽວ​ກັນ, ມີ​ຄຳ​ອະທິບາຍ​ທີ່​ຫລົງ​ທາງ​ແຕ່​ດົນ​ນານ, ບໍ່​ແຈ້ງ​ຂາວ​ໃຈ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄືນ​ວັນ​ບຸນຄຣິສມາ​ສ​ໃນ​ນະຄອນ Dalat ​ເດີມ​ວ່າ: “​ໃນ​ຕອນ​ບ່າຍ, ຕາ​ເວັນ​ຕົກ​ຕາ​ເວັນ​ຕົກ, ຢູ່​ເທິງ​ຫລັງຄາ​ໂບດ, ​ແສງ​ໄຟ​ມີ​ຫຼາຍ​ສີ, ທຽນ​ຂາວ​ນັບ​ພັນ​ດວງ​ໄດ້​ສ່ອງ​ແສງ. ນຸ່ງເຄື່ອງໃຫມ່, ຢູ່ໃນໃບຫນ້າຂອງທຸກຄົນ, ມີການສະແດງຄວາມຍິນດີຕ້ອນຮັບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ປະຊາຊົນງຽບໆຟັງສຽງລະຄັງ, ຄ່ອຍໆຈາງເຂົ້າໄປໃນຊ່ອງແລະຫົວໃຈຂອງມະນຸດໃນຄືນນີ້, ເຕັມໄປດ້ວຍກິ່ນຫອມແລະສີສັນ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເກີດມາ, ດວງດາວໄດ້ແຜ່ລາມໄປທົ່ວສີ່ດ້ານ ແຫຼ່ງ​ຄວາມ​ເມດ​ຕາ​ທີ່​ບໍ່​ສິ້ນ​ສຸດ.”

ນຶ່ງ​ປີ​ຫລັງ​ຈາກ​ບົດ​ບັນ​ທຶກ​ທີ່​ກ່າວ​ມາ​ຂ້າງ​ເທິງ​ນີ້, ຢູ່​ໃນ​ເຮືອນ​ເຄິ່ງ​ທາງ​ເທິງ​ຄ້ອຍ​ທີ່​ພາ​ໄປ​ຫາ​ວິຫານ Dalat, ມີ​ເດັກ​ຊາຍ​ອາ​ຍຸ 14 ປີ​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ຢືນ​ເບິ່ງ​ຊຸດ​ສີ​ຂາວ​ໃນ​ຕອນ​ບ່າຍ​ວັນ​ຄຣິດ​ສະ​ມາດ​ທີ່​ມີ​ໝອກ​ຄັ່ງ ແລະ​ໄດ້​ປ່ອຍ​ໃຫ້​ຈິດ​ວິນ​ຍານ​ຂອງ​ຕົນ​ໄດ້​ຊຶມ​ເຂົ້າ​ໄປ​ໃນ​ສຽງ​ເພງ​ອັນ​ສະ​ຫງົບ​ຂອງ Silent Night . ຄວາມຊົງຈຳກ່ຽວກັບຄວາມງາມອັນສັກສິດໃນຕອນບ່າຍວັນຄຣິສມາສທີ່ໜາວເຢັນ ພ້ອມມີຝົນຕົກເບົາບາງລົງ ແລະ ໝອກຕົກ ແລະກາຍເປັນແຮງບັນດານໃຈຂອງເພງ Sad Hymn ເຊິ່ງເປັນເພງທີ່ເຄິ່ງສັດຕະວັດຕໍ່ມາ, ທຸກໆວັນຄຣິສມາສ, ຍັງໄດ້ຍິນສຽງດັງຢູ່ໃນຄຸ້ມບ້ານກາໂຕລິກ ຄື "ສຽງຮ້ອງເພງຄຣິສມາສ". ເດັກນ້ອຍອາຍຸ 14 ປີແມ່ນນັກດົນຕີ ຫງວຽນວູ. ເລື່ອງຄວາມຮັກທີ່ໂສກເສົ້າໄດ້ຖືກແສ່ວເຂົ້າໃນບົດເພງຂອງລາວ, ໃນຍາມກາງຄືນທີ່ເຢັນສະບາຍຂອງເມືອງດາລາດ: " ສຽງດັງໃນຄືນເຢັນ, ເພງຂອງພຣະເຈົ້າ / ຮ້ອງເພງເບົາໆວ່າ "ຄືນສັກສິດແມ່ນບໍ່ມີຂອບເຂດ " ຫຼື " ດວງດາວໃນທ້ອງຟ້າເຮັດໃຫ້ປາກແລະຕາຂອງເຈົ້າສວຍງາມກວ່າ / ເສື້ອຂາວຂອງເຈົ້າບິນໄປຄືກັບປີກຂອງທູດສະຫວັນ ".

ຊ່ອງຂອງ Dalat ໃນຄືນວັນຄຣິດສະມາດເຂົ້າໄປໃນຈິດວິນຍານທີ່ອ່ອນໄຫວຂອງນັກດົນຕີ, ຮັກສາໄວ້ໃນເພງຮັກທີ່ບໍລິສຸດ, nostalgic ແລະບໍລິສຸດ.

ແລະນັກແຕ້ມ Dinh Cuong, ຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາໃນລະດູການຄຣິສມາສທີ່ປະເສີດກັບເພື່ອນສະໜິດຂອງລາວໃນກາງຊຸມປີ 1960 ຢູ່ Dalat, ໄດ້ບັນທຶກຂໍ້ພຣະຄໍາພີທີ່ສວຍງາມຄືກັບການສະທ້ອນຄືນໃນຫມອກ: "ເດືອນທັນວາແມ່ນມີຄວາມໂສກເສົ້າສະເຫມີ / ຈື່ຈໍາວັນຄຣິສມາດ Eve ຢູ່ຖະຫນົນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄົນ / ໄປໂບດ, ຄູ່ຜົວເມຍຫນຸ່ມຮ່ວມກັນ / ບິນໃນພື້ນທີ່ສີຂຽວຂອງຮູບແຕ້ມ Chagall / ດອກກຸຫລາບ".

ຜ່ານ​ຄວາມ​ຊົງ​ຈຳ​ຂອງ​ຊາວ​ເມືອງ ແລະ ນັກ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ, ພວກ​ເຮົາ​ເຫັນ​ໄດ້​ວ່າ ເມືອງ​ດາ​ລາດ​ໃນ​ເມື່ອ​ກ່ອນ​ເປັນ​ເມືອງ​ທີ່​ດຳ​ລົງ​ຊີ​ວິດ​ຢ່າງ​ຊ້າໆ ແລະ ມີ​ຄວາມ​ມ່ວນ​ຊື່ນ​ໃນ​ລະ​ດູ​ບຸນ​ຄຼິດ​ສະ​ມາດ.

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/noel-da-lat-xua-bai-thanh-ca-vang-trong-dem-lanh-1851535082.htm