ດາວຂອງຫວຽດນາມ: ຜົນງານຊິ້ນເອກ

"ນ້ຳຂອງແມ່ນ້ຳຕຽນເຢືອງບໍ່ສາມາດລ້າງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳໄດ້ / ພາຍຸຍັງບໍ່ທັນໄດ້ລ້າງໜີ້ສິນຂອງຜູ້ຍິງທີ່ສວຍງາມ / ຫົວໃຈຂອງນາງຍັງຕິດພັນກັບ ກິມຈຣົງ / ຕີນທີ່ອ່ອນໂຍນຂອງນາງບໍ່ສາມາດໜີຈາກນ້ຳທີ່ເປັນອັນຕະລາຍໄດ້ / ຄວາມຝັນເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງຄວາມໂສກເສົ້າທຳລາຍໝອນຜີເສື້ອ / ເສັ້ນດ້າຍແຫ່ງໂຊກຊະຕາທີ່ບໍ່ດີທຳລາຍພິນພິນຂອງພິນ / ມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ທີ່ມີພອນສະຫວັນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ / ສະຫວັນເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຕົວຢ່າງໃຫ້ແກ່ໂລກ," ຟາມ ກວີ ທິກ ສະແດງຄວາມຊົມເຊີຍຕໍ່ຜົນງານຊິ້ນເອກຂອງ ຫງວຽນ ຢູ ໃນບົດກະວີຂອງລາວທີ່ມີຊື່ວ່າ "ຄຳຍ້ອງຍໍທົ່ວໄປສຳລັບເລື່ອງຂອງ ກ້ຽວ."

ເປັນຂອງ "ຫ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງອານາມ"

"ໃນບັນດານັກກະວີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຫ້າຄົນຂອງອານນາມ, 'ນັກກະວີຫ້າຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງອານນາມ,' ລາວແລະຫລານຊາຍຂອງລາວ ນາມຖຶກ [ຫງວຽນດາມ, ຫຼື ຫງວຽນແຮ້ງ] ມີສອງຊື່." ນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ ເຊື້ອສາຍຄອບຄົວຫງວຽນຕຽນດຽນ ໄດ້ບັນທຶກຖານະວັນນະຄະດີຂອງຫງວຽນຢູ. ໃນຖານະທີ່ຢູ່ໃນບັນຊີລາຍຊື່ນັ້ນ, ນິທານເລື່ອງກ້ຽວ ໄດ້ປະກອບສ່ວນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຢ່າງບໍ່ຕ້ອງສົງໃສ.

ອາຊີບວັນນະຄະດີຂອງນັກກະວີຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ຫງວຽນຢູ ບໍ່ພຽງແຕ່ຈຳກັດຢູ່ແຕ່ *ຕຣຸຍນຽນກ້ຽວ* ເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງລວມທັງຜົນງານອື່ນໆອີກຫຼາຍຢ່າງ: "ໃນວັນນະຄະດີຈີນຄລາສສິກ, ລາວໄດ້ປະໄວ້ບັນດາປຶ້ມທີ່ມີຄ່າເຊັ່ນ: * ແທ່ງຫຽນຕຽນເຮົ້າທັບ*, *ບັກຮັ່ນທິທັບ*, *ນາມຈຸງທັບງາມ*... ເຖິງແມ່ນວ່າປຶ້ມເຫຼົ່ານີ້ເປັນປຶ້ມທີ່ມີຄ່າ, ແຕ່ຫຼາຍຫົວກໍ່ສູນຫາຍໄປ. ໃນວັນນະຄະດີພື້ນເມືອງ, ຫງວຽນຢູ ຍັງໄດ້ປະໄວ້ *ຈືຮົນກາ* ແລະ *ດວານເຈືອງເຕີນແທ່ງ *. ທັງສອງຜົນງານນີ້ມີຄຸນຄ່າທາງສິລະປະທີ່ສົມບູນ," ແທ່ງລາງ ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ ໃນ *ຂະນຈູໂນມ*, *ຂະນເຈືອງເຕີນແທ່ງ* .

ຮູບປັ້ນ ຫງວຽນດິ່ງ ຢູ່ເຂດ ທ່ອງທ່ຽວ Dam Sen, ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ.

ຮູບພາບ: ເຈິ່ນດິ່ງບາ

"ຫຼັງຈາກກວດສອບບົດກະວີຂອງ Nguyen Du, ພວກເຮົາເຫັນວ່າຜູ້ຍິງທີ່ສວຍງາມທຸກຄົນທີ່ມີຊະຕາກຳທີ່ໂສກເສົ້າໄດ້ກະຕຸ້ນຈິດວິນຍານຂອງເຂົາເຈົ້າ. ແຕ່ຜູ້ທີ່ມີສະເໜ່ທີ່ສຸດ, ມີສະເໜ່ທີ່ສຸດ, ແມ່ນ Thuy Kieu," ໄດ້ໃຫ້ຄວາມເຫັນ ໃນປະຫວັດສາດວັນນະຄະດີຫວຽດນາມໃນເຄິ່ງທຳອິດຂອງສະຕະວັດທີ 19. ຄວາມຄິດເຫັນນີ້ບໍ່ແມ່ນວ່າບໍ່ມີເຫດຜົນ, ຍ້ອນວ່າປຶ້ມໄດ້ທົບທວນຄືນຜູ້ຍິງທີ່ສວຍງາມທີ່ມີຊະຕາກຳທີ່ໂສກເສົ້າທີ່ປາກົດຢູ່ໃນຜົນງານຂອງນັກກະວີຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່, ເຊັ່ນ Tieu Thanh ໃນ *Doc Tieu Thanh Ky* , ນັກຫຼິ້ນພິນໃນ *Long Thanh Cam Gia Ca* , ແລະ ໂສເພນີໃນ *Dieu La Thanh Ca Gia *...

ຜົນງານສິລະປະວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ

ໃນຄຳນຳ ຂອງ *ເລື່ອງຂອງກ້ຽວ* , Chu Manh Trinh ໄດ້ສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ຊະຕາກຳຂອງກ້ຽວ, ໂດຍຂຽນວ່າ: "ໜ້າເສຍດາຍ! ບາດກ້າວດຽວຜ່ານຂີ້ຝຸ່ນຂອງຊີວິດ, ມີຂຶ້ນໆລົງໆຫຼາຍຢ່າງ; ສະຫວັນແຫ່ງຄວາມຮັກຖືກປິດບັງ, ທະເລແຫ່ງຄວາມໂກດແຄ້ນບໍ່ມີຂອບເຂດ. ເສັ້ນໄໝຖືກລົມພັດໄປ, ດອກໄມ້ທີ່ຫຼົ່ນລົງບໍ່ໄດ້ເລືອກພື້ນດິນທີ່ສະອາດ. ໃຜມີນ້ຳຕາເພີ່ມເຕີມທີ່ຈະຮ້ອງໄຫ້ໃຫ້ກັບຜູ້ທີ່ເຄີຍຜ່ານຜ່າມາ? ແຕ່ຜູ້ທີ່ມີຫົວໃຈທີ່ກະຕືລືລົ້ນກໍມີຄວາມໂສກເສົ້າຄືກັນ, ນ້ຳຕາຂອງ Tam Duong ລົ້ນເຫຼືອ. ໃຜກະຕຸ້ນຫົວໃຈທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກນີ້ໃຫ້ໂສກເສົ້າເພື່ອຄົນອື່ນ, ໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າທີ່ໂສກເສົ້າຂອງຕົ້ນໄມ້ຢົກ? ມັນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່ານັກວິຊາການທີ່ມີຊື່ສຽງແລະຜູ້ຍິງທີ່ສວຍງາມ, ທີ່ມີຊະຕາກຳດຽວກັນ, ມີພາລະໜັກດ້ວຍໜີ້ສິນອັນໜັກໜ່ວງ."

ບົດເປີດຂອງຜົນງານຊິ້ນເອກນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຊີວິດທີ່ວຸ້ນວາຍ ແລະ ໂສກເສົ້າຂອງ Thúy Kiều, ດັ່ງທີ່ຜູ້ຂຽນຂຽນໄວ້ວ່າ: "ໜຶ່ງຮ້ອຍປີໃນໂລກມະນຸດ / ພອນສະຫວັນ ແລະ ຊະຕາກຳມັກຈະຂັດກັນ / ໄດ້ຜ່ານໄລຍະເວລາແຫ່ງຄວາມວຸ້ນວາຍ / ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຫັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຈັບປວດຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງ." ອີງຕາມ *ບົດກະວີ ແລະ ວະລີຫວຽດນາມ* ຂອງ Dương Quảng Hàm, ຜົນງານມີ 3,254 ບົດ, ລວມທັງພາກເປີດ ແລະ ພາກປິດ. ເນື້ອໃນສາມາດແບ່ງອອກເປັນຫົກບົດ: Thúy Kiều ພົບກັບ Kim Trọng ແລະ ການໝັ້ນຂອງພວກເຂົາ; Vương Ông ປະສົບກັບຄວາມໂຊກຮ້າຍທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳ, Thúy Kiều ຂາຍຕົວເອງເພື່ອໄຖ່ພໍ່ຂອງນາງ; Kiều ໃນໂສເພນີ; Kiều ຕົກຢູ່ໃນມືຂອງ Hoạn Thư; Kiều ແຕ່ງງານກັບ Từ Hải; Kim Trọng ແລະ Thúy Kiều ໄດ້ພົບກັນອີກຄັ້ງ.

ກ່ຽວກັບ ເລື່ອງລາວຂອງເລື່ອງກ້ຽວ , ຜົນງານ ແລະ ບົດປະພັນຈຳນວນຫຼາຍໄດ້ວິເຄາະ, ປະເມີນຜົນ, ແລະ ສຳຫຼວດດ້ານຕ່າງໆຂອງຜູ້ຂຽນ ແລະ ຜົນງານ. ຜູ້ຂຽນເຊື່ອວ່າບໍ່ມີການຂຽນຫຼາຍປານໃດທີ່ພຽງພໍ, ສະນັ້ນບາງທີມັນອາດຈະເໝາະສົມທີ່ຈະອ້າງອີງບາງຕອນຈາກການສັງເກດ ແລະ ການປະເມີນຂອງນັກວິຊາການທີ່ໄດ້ສຶກສາ ເລື່ອງລາວຂອງເລື່ອງກ້ຽວ ເພື່ອແນະນຳໃຫ້ຜູ້ອ່ານຮູ້ຈັກ.

ບາງສະບັບພິມຂອງ Truyện Kiều

ຮູບພາບ: ເຈິ່ນດິ່ງບາ

"ແທ້ຈິງແລ້ວ, ວັນນະກຳ ຂອງ ຈູ່ເຢິນ ກຽ້ວ ແມ່ນຜົນງານຊິ້ນເອກ, ບາງທີວັນນະກຳຈີນກໍ່ບໍ່ສາມາດປຽບທຽບມັນໄດ້ໃນຫຼາຍດ້ານ. ການພະຍາຍາມອະທິບາຍຂໍ້ຄວາມທີ່ດີເລີດທັງໝົດໃນ ຈູ່ເຢິນ ກຽ້ວ ຢ່າງສົມບູນຈະເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ເພາະວ່າຕະຫຼອດເລື່ອງທັງໝົດ, ບໍ່ມີປະໂຫຍກດຽວທີ່ຖືກບັງຄັບ ຫຼື ປະດິດແຕ່ງ; ທຸກໆປະໂຫຍກແມ່ນລະອຽດ, ເລິກຊຶ້ງ, ແລະ ເຂົ້າໃຈງ່າຍ," ຝ່າມ ກວ໋ານ ໄດ້ຍ້ອງຍໍ ຈູ່ເຢິນ ກຽ້ວ ຢ່າງເຕັມທີ່ໃນບົດຂຽນຂອງລາວ "ຈູ່ເຢິນ ກຽ້ວ" ໃນ ວາລະສານ ນາມຟອງ, ສະບັບທີ 30, ເດືອນທັນວາ 1919. ສະທ້ອນຄວາມຄິດເຫັນຂອງ ຝ່າມ ກວ໋ານ, ບັນນາທິການໃຫຍ່ ຂອງວາລະສານ ນາມຟອງ , ແມ່ນຄຳຖະແຫຼງຂອງ ຟານ ເຈິ່ນ ຈຸກ ໃນ "ວັນນະກຳແຫ່ງຊາດສະຕະວັດທີ 19" : "ເພາະວ່າພາສາຫວຽດນາມ, ເຊິ່ງຖືກຖືວ່າຂາດຕົກບົກຜ່ອງມາໂດຍຕະຫຼອດ, ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າມັນອຸດົມສົມບູນຢ່າງບໍ່ໜ້າເຊື່ອ, ຂໍຂອບໃຈລາວ. ໃນບົດກະວີຫຼາຍກວ່າສາມພັນບັນທັດ, ບໍ່ມີບັນທັດດຽວທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນການຂາດແຄນຄຳສັບ ຫຼື ການບັງຄັບຄຳຄ້ອງ. ລາວໄດ້ອະທິບາຍດ້ວຍປາກກາທີ່ຊັດເຈນຫຼາຍ ແລະ ໜ້າສົນໃຈນັບບໍ່ຖ້ວນ. scenes ແລະຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ສັບສົນທີ່ສຸດ.

ນັບຕັ້ງແຕ່ການປະດິດສ້າງຂອງມັນ, ເລື່ອງລາວຂອງເລື່ອງກ້ຽວ ໄດ້ກາຍເປັນແຫຼ່ງແຮງບັນດານໃຈສຳລັບນັກຄົ້ນຄວ້າ, ນັກກະວີ, ແລະຜູ້ອ່ານທີ່ຊົມເຊີຍຜູ້ທີ່ໄດ້ສຶກສາແລະວິເຄາະມັນ. ຜົນງານດັ່ງກ່າວໄດ້ພົບເຫັນເສັ້ນທາງຂອງມັນໄປສູ່ເພງກ່ອມລູກ, ຄຳເວົ້າ, ແລະພາສາປະຈຳວັນ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງອິດທິພົນທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປນອກເໜືອຈາກບົດກະວີ, ດ້ວຍຮູບແບບທີ່ອະນຸພັນເຊັ່ນ: ການທຳນາຍໂຊກຊະຕາໂດຍອີງໃສ່ ເລື່ອງລາວຂອງເລື່ອງກ້ຽວ , ການດັດແປງເລື່ອງລາວຂອງເລື່ອງກ້ຽວ, ຮູບເງົາ, ແລະວັນນະຄະດີກ່ຽວກັບເລື່ອງລາວຂອງເລື່ອງກ້ຽວທີ່ເກີດຂຶ້ນ.

ທ່ານ ຫງວຽນ ຢູ ຮູ້ສຶກສົງສານຊະຕາກຳຂອງ ກ້ຽວ, ແລະຍັງໄດ້ສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຕໍ່ ຕຽວແທ່ງ ໃນ "ການອ່ານເລື່ອງຂອງ ຕຽວແທ່ງ ." ອີງຕາມ ປະຫວັດສາດຂອງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມໃນເຄິ່ງທຳອິດຂອງສະຕະວັດທີ 19 , ໂຕ ຍູ "ເຂົ້າໃຈ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ໃຫ້ນາງ, ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າມີໃຜຈະເຂົ້າໃຈຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວໃນພາຍຫຼັງ." ດັ່ງນັ້ນ, ໃນຕອນທ້າຍຂອງບົດກະວີ, ນັກກະວີຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ມອບຄວາມຮູ້ສຶກຂອງລາວໃຫ້ກັບລູກຫຼານວ່າ: "ຂ້ອຍສົງໄສວ່າ, ສາມຮ້ອຍປີຕໍ່ໜ້າ, ຈະມີໃຜໃນໂລກຮ້ອງໄຫ້ໃຫ້ ໂຕ ຍູ ບໍ?" ໂດຍບໍ່ຕ້ອງລໍຖ້າ 300 ປີ, ໃນຊ່ວງຊີວິດຂອງລາວ ແລະ ຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງລາວຈົນເຖິງປະຈຸບັນ, ຊື່ຂອງ ຫງວຽນ ຍູ ແລະ ເລື່ອງຂອງ ກ້ຽວ ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງຢູ່ສະເໝີ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຊັບສົມບັດທາງວັນນະຄະດີຂອງຊາດ ແລະ ຄອບຄອງສະຖານທີ່ທີ່ມີຄຸນຄ່າໃນກະແສວັດທະນະທຳ ແລະ ປະຫວັດສາດຂອງຊາດ. (ຈະມີຕໍ່)

ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ: https://thanhnien.vn/tinh-tu-dat-viet-mot-thien-tuyet-but-185251216220637553.htm