ນັກດົນຕີຮວ່າງວັນ
ນັກຂ່າວ: ຊຸດສະສົມ ດົນຕີ ຂອງນັກດົນຕີ ຮວ່າງວັນ ແມ່ນຊັບສົມບັດອັນລ້ຳຄ່າ, ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນເຖິງໄລຍະທີ່ສັບສົນໃນປະຫວັດສາດດົນຕີຫວຽດນາມ. ທ່ານສາມາດແບ່ງປັນກ່ຽວກັບຂະບວນການເກັບກໍາແລະຮັກສາເອກະສານເຫຼົ່ານີ້?
* ດຣ. ເລ ຢິ່ງ : ຕັ້ງແຕ່ປະມານປີ 2000, ເມື່ອພວກເຮົາຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະສູນເສຍມໍລະດົກທາງດ້ານດົນຕີອັນລ້ໍາຄ່າຂອງພໍ່, ຄອບຄົວຂອງຂ້ອຍກໍ່ເລີ່ມເກັບກໍາ. ພວກເຮົາໄດ້ເປີດແຕ່ລະ carton, ຫັນແຕ່ລະຫນ້າຂອງເຈ້ຍສອງເທົ່າຫຼື triple-fold ທີ່ສູນເສຍໄປໃນປຶ້ມ; ເອີ້ນວ່າ, ຂຽນຂໍ້ຄວາມ, ຂຽນຈົດຫມາຍເຖິງອົງການແລະແຟນ; ຂໍໃຫ້ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈາກຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງຕົນເຖິງການສຳພາດນັກຂ່າວ, ບັນທຶກເລື່ອງລາວແລະຄວາມຊົງຈຳຂອງຍາດຕິພີ່ນ້ອງ, ໝູ່ເພື່ອນ, ເພື່ອນຮ່ວມງານ, ນັກຂ່າວ, ເພື່ອນນັກດົນຕີ; ເກັບກໍາບົດຄວາມ, ຫນັງສືພິມ, ເທບ, ແຜ່ນ, ໄຟລ໌ອ່ອນຢູ່ໃນຫ້ອງສະຫມຸດ, ຮວບຮວມ, ການບັນທຶກ, ແລະເທບວິດີໂອຂອງການສົນທະນາແລະການສໍາພາດ. ການຊອກຫາເອກະສານໃໝ່ເປັນພຽງສ່ວນໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ, ນັກປະພັນ Le Phi Phi, ນ້ອງຊາຍຂອງຂ້ອຍ, ໄດ້ປະກອບສ່ວນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງເຂົ້າໃນການແກ້ໄຂ, ປຽບທຽບໜັງສືໃບລານ, ຕົວເລກ ແລະ ການຟື້ນຟູວຽກງານ, ແມ່ນແຕ່ການຟື້ນຟູຜົນງານທີ່ສູນຫາຍໂດຍການບັນທຶກຄືນຈາກບັນທຶກເກົ່າ.
ພວກເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈເປັນຢ່າງຍິ່ງຕໍ່ເພື່ອນຂອງພໍ່ ແລະຜູ້ຮັກດົນຕີທີ່ໄດ້ບໍລິຈາກເອກະສານອັນລ້ຳຄ່າ, ດົນຕີ, ໜັງສືໃບລານ, ປຶ້ມ... ທີ່ເກັບຮັກສາໄວ້ເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງສັດຕະວັດ ແລະ ສົ່ງໄຟລ໌ສຽງທີ່ຄິດວ່າຈະບໍ່ມີອີກແລ້ວ... ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ຊຸດສະສົມດັ່ງກ່າວກາຍເປັນຊັບສິນອັນລ້ຳຄ່າໃນທຸກມື້ນີ້. ແລະ, ພວກເຮົາສືບຕໍ່ຄົ້ນຫາແລະຟື້ນຟູເພື່ອສົ່ງເສີມຄຸນຄ່າຂອງການເກັບກໍາໃນອະນາຄົດ.
ນັກດົນຕີ ຮວ່າງວັນ ຊື່ແທ້ແມ່ນ ເລວັນງໍ, ເກີດເມື່ອວັນທີ 24 ກໍລະກົດ 1930, ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 4 ກຸມພາ 2018. ມີອາຊີບແຕ່ງເພງທີ່ອຸດົມສົມບູນດ້ວຍຫຼາຍປະເພດ, ພິເສດແມ່ນເພງ: ເພງກໍ່ສ້າງ, ເພງບັ້ງໄຟ, ທະຫານຄົນນັ້ນ, ບ້ານເກີດຂອງຂ້ອຍ ກວາງບິ່ງ , ຂ້ອຍເປັນຊ່າງຕີ, ຕີກອງ, ພູດອຍ, ປ່າ ແລະ ພືດພັນທຸກມື້ນີ້. ໃນນັ້ນ, ເພງແທງດົງໂຕກວກ (1960) ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາບົດເພງບົດກະວີທຳອິດຢູ່ຫວຽດນາມ.
ໃນຈໍານວນຫຼາຍກວ່າ 700 ວຽກງານ, ພາກສ່ວນໃດທີ່ສໍາຄັນທີ່ສຸດ?
* ມີເອກະສານທີ່ມີຄ່າຫຼາຍຢ່າງ, ແຕ່ເອກະສານທີ່ພົ້ນເດັ່ນກວ່າໝູ່ລວມມີ: ໜັງສືໃບລານທີ່ຂຽນດ້ວຍມືແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳ (ບົດໜຶ່ງຂອງບົດເພງສະແດງຄວາມຊົງຈຳຂອງເຮົາ) ທີ່ຂຽນໃນຕົ້ນຊຸມປີ 1960, ພ້ອມກັບຄະແນນທີ່ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູຈາກການບັນທຶກປີ 1976 ຊຶ່ງຍັງຖືກນຳໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນປະຈຸບັນ; ຊຸດສະສົມດົນຕີ ໂຮ່ແກ້ວປາວ ທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 1 ຢູ່ກອງປະຊຸມໃຫຍ່ວັດທະນະທຳແຫ່ງຊາດຄັ້ງທຳອິດເມື່ອປີ 1955, ເປັນວຽກງານສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງໄລຍະການປະພັນກ່ອນນັກດົນຕີ ຮ່ວາງວັນໄປຮ່ຳຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດ; ບົດບັນທຶກຄັ້ງທຳອິດ (1959-1960) ແລະ ໜັງສືໃບລານຂອງບົດກະວີ ແທງດົງ ໂຕກວກ ພ້ອມກັບລາຍການພາກກາງປີ 1961; ຄະແນນຂອງນັກເຕັ້ນລຳ Chi Su ທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນ ໂຮ່ຈີມິນ , ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາບະເລລຳທຳອິດຂອງຫວຽດນາມ... ນອກນັ້ນ, ຍັງມີບົດເພງຄວາມຮັກທີ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ພິມເຜີຍແຜ່ປະມານ 100 ເພງ, ບົດປະພັນດົນຕີ, ປຶ້ມບັນທຶກການປະພັນ ແລະ ໜັງສືໃບລານ.
ຄອບຄົວປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກອັນໃດໃນຂະບວນການສະເໜີຊື່, ໂດຍສະເພາະແມ່ນບັນລຸມາດຖານຂອງ UNESCO?
* ອົງການ UNESCO ມີຫຼາຍມາດຖານໃນການພິຈາລະນາວຽກງານເພື່ອເຂົ້າບັນຊີລາຍຊື່ເປັນມໍລະດົກສາລະຄະດີໂລກ. ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ການເກັບກໍາອົງປະກອບຂອງພໍ່ຂອງຂ້ອຍກົງກັບເງື່ອນໄຂເກືອບທັງຫມົດ. ສິ່ງທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງແມ່ນການພິສູດອິດທິພົນຂອງວຽກງານໃນເວທີສາກົນ. ໄລຍະເວລາທີ່ພໍ່ແຕ່ງ ແລະນິຍົມຜົນງານນັ້ນສ່ວນຫຼາຍແມ່ນໃນສະໄໝສົງຄາມ, ພ້ອມກັບສະພາບພູມສາດການເມືອງທີ່ສັບສົນໃນສະໄໝນັ້ນ, ສ້າງຄວາມລຳບາກໃຫ້ແກ່ບົດປະພັນຂອງພໍ່ ເພື່ອສ້າງສຽງດັງໃນເວທີສາກົນ. ນັ້ນກໍ່ແມ່ນສິ່ງກີດຂວາງທົ່ວໄປຂອງນັກສິລະປິນ, ພິເສດແມ່ນໃນຂົງເຂດດົນຕີ. ໂດຍການປະຕິບັດຕາມເງື່ອນໄຂນີ້, ພວກເຮົາຫວັງວ່າການປະກອບຂອງນັກສິລະປິນອື່ນໆໃນຍຸກດຽວກັນຈະໄດ້ຮັບກຽດໃນໂລກໃນໄວໆນີ້.
ໃນອະນາຄົດ, ຄອບຄົວມີແຜນການ ແລະຂ່າວສານອັນໃດເພື່ອເຜີຍແຜ່ມູນຄ່າມໍລະດົກນີ້ໃຫ້ແກ່ຊຸມຊົນ?
* ປາດຖະໜາຢາກເຜີຍແຜ່ຄຸນຄ່າມໍລະດົກດົນຕີ ຮ່ວາງວັນໃຫ້ທຸກຄົນ, ພິເສດແມ່ນລຸ້ນໜຸ່ມ, ພ້ອມກັນນັ້ນຮຽກຮ້ອງຮັກສາບັນດາເອກະສານດົນຕີຂອງນັກດົນຕີໃນປະຈຸບັນ. ຄອບຄົວຈະສືບຕໍ່ສຳເລັດການເກັບມ້ຽນເຄື່ອງດົນຕີຮວ່າງວັນຢູ່ສູນຫໍສະໝຸດແຫ່ງຊາດ III ແລະ ສົມທົບກັນເຄື່ອນໄຫວຄື: ການພິມຈຳໜ່າຍ, ວາງສະແດງຮູບຊົງ, ງານວາງສະແດງຮູບຊົງທາງອອນໄລນ໌ ແລະ ງານວາງສະແດງມືຖື ເພື່ອແນະນຳມໍລະດົກໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ. ເປົ້າໝາຍແມ່ນເພື່ອຍົກສູງຄວາມຮັບຮູ້ຂອງປະຊາຊົນກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງການອະນຸລັກຮັກສາເອກະສານ, ພ້ອມທັງອະນຸລັກຮັກສາ ແລະ ຍົກສູງຄຸນຄ່າມໍລະດົກ.
ດຣ ຫວູທິມິນຮົ່ງ, ຊ່ຽວຊານຂອງຄະນະທີ່ປຶກສາສາກົນຂອງອົງການ UNESCO:
ຊຸດສະສົມຂອງນັກດົນຕີ ກາຍເປັນມໍລະດົກສາລະຄະດີໂລກ ຈະເປັນການປຸກລະດົມຂົນຂວາຍບັນດາຄອບຄົວນັກສິລະປິນຜູ້ອື່ນຮັກສາ ແລະ ເຊີດຊູຄຸນຄ່າຂອງບັນດາຜົນງານ, ສິລະປະ ແລະ ເອກະສານສ່ວນຕົວຂອງບັນດານັກສິລະປິນ, ນັກສິລະປະກອນ… ເພື່ອຮັບໃຊ້ການຄົ້ນຄວ້າ, ສອນໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫຼັງ ແລະ ປະກອບສ່ວນໂຄສະນາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ ໃຫ້ເພື່ອນມິດທົ່ວໂລກ.
ນັກດົນຕີ, ຮອງສາດສະດາຈານ, ດຣ ໂດຮົ່ງກວນ, ປະທານສະຫະພັນວັນນະຄະດີ ແລະ ສິລະປະຫວຽດນາມ:
ລຸ້ນນັກດົນຕີ ຮ່ວາງວັນໄດ້ປະກອບສ່ວນຫຼາຍຢ່າງໃຫ້ປະເທດຊາດ. ນັ້ນເປັນຕົວຢ່າງທີ່ສ່ອງແສງໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຄົນລຸ້ນຕໍ່ໄປ ເພື່ອຮຽນຮູ້ ແລະ ປະຕິບັດຕາມ. ປະຈຸບັນ, ບັນດາບົດປະພັນຂອງລາວແມ່ນໄດ້ຮັບກຽດຈາກ UNESCO ຜ່ານຮູບແບບໃໝ່ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມ, ສືບຕໍ່ເຊີດຊູບັນດາດົນຕີຫວຽດນາມ.
ບັນຍາຍໂດຍ MAI AN
ທີ່ມາ: https://www.sggp.org.vn/unesco-ghi-danh-bo-suu-tap-cua-nhac-si-hoang-van-am-nhac-viet-nam-buoc-vao-di-san-nhan-loai-post808773.html
(0)