Abel na wydmach czasu

Alessandro Baricco tworzy literacką atrakcyjność nie poprzez uchwycenie i opisanie ziemskiej rzeczywistości, ale poprzez metafizyczne fikcje. Kondensuje świat, koduje go i nasyca silną symboliką, niemal wplatając w mit.

Jego bohaterowie nie są postaciami, które znajdują się na pustych stronach książek, lecz wyłaniają się z pustki naszych umysłów, odzwierciedlając tajemnice głęboko w nas ukryte.

Od listopada Silk...

Dzieła Alessandro Baricco tłumaczone na język wietnamski w ciągu ostatnich 20 lat oferują czytelnikom wgląd w twórczy krajobraz współczesnej literatury włoskiej. Wysoce eksperymentalne, literackie dzieła Baricco wykraczają poza granice gatunku, do którego są przypisane, stając się w pełni adaptowalne do muzyki , teatru, a nawet filmu. W większości dzieł Baricco, od „Novecento” – Pianisty na oceanie, przez „Jedwab”, po najnowszy „ Abel – Zachodnia opowieść metafizyczna ”, sam autor wykonuje utwór, a dwa z nich ( „Jedwab” i „Novecento ”) zostały z powodzeniem zaadaptowane na potrzeby filmów.

Pisarz Alessandro Baricco

ZDJĘCIE: DOSTARCZONE PRZEZ ANNĘ LA NAIA/PHANBOOK

Wydaje się, że Alessandro Baricco nie był zainteresowany koncepcją „wielkiego dzieła” w sensie „ogromnego”, jak to się dzieje w tradycji literackiej Europy w szczególności, a także świata w ogóle. Odszedł od tego pojęcia w swoich nowelach (krótkich powieściach), z unikalną melodią, którą nazywał „białą muzyką” – dominującą w nich tonacją, źródłem inspiracji dla swobodnej i spontanicznej twórczości.

Jego bohaterowie są do siebie podobni. Należą do całkowicie prywatnego świata, poza zdrowym rozsądkiem i utartymi normami. Życie pianisty na morzu, takiego jak Novecento, to z pewnością nierealny ideał. Życie nie znajduje się już pod schodami, ale tutaj, na dryfującym statku. Novecento urodził się i postanowił pozostać na statku, obok swojego fortepianu, z muzyką, której „świat” z trudem pojmuje, wykraczającą poza ludzkie szczęście i cierpienie.

Bohaterowie Baricco często posiadają niezwykłe cechy, zawieszone na niewidzialnym gwoździu utraconych ideałów. Z jednej strony, dzielą skończoność z losem; z drugiej, docierają do godnego uwagi punktu odniesienia: samorealizacji. W „Jedwabiu” kupiec Hervé Joncour wyrusza w tysiącmilową podróż do Japonii, najwyraźniej w celu znalezienia jaj jedwabników, które miałyby uratować jego interes, gdy plaga zagraża hodowli jedwabników na francuskiej wsi. Ale to daleki Wschód, z jego mapą, która porusza jego umysł, prawdziwie urzeka kupca. Niczym obraz Novecento wiecznie grającego na pianinie na swoim zdezelowanym statku, Hervé Joncour zatrzymuje się w zamyśleniu nad jeziorem swojej ojczyzny na starość.

Jednym z fascynujących aspektów powieści Baricco jest eksploracja różnorodnych miejsc akcji, choć sceneria, która wywołuje powierzchowne poczucie zachwytu, niekoniecznie jest wszystkim (czy to ocean, odległa Japonia, czy surowy Dziki Zachód...). Geografia osiągnęła uniwersalność, docierając do „ziemi obiecanej” stworzenia i istnienia: ludzkiego ducha.

Abel – Odkrywca Przeznaczenia

Postać Abla, pośród „wydm czasu” Dzikiego Zachodu, z dwoma strzelcami wyborowymi, jest zarówno wyrazista, jak i metafizyczna. Każdy strzał Abela wyznacza geometryczne linie, pozwalające zgłębić i zbadać jego przeznaczenie.

Dzieła Alessandro Baricco

ZDJĘCIE: NGUYEN VINH NGUYEN

Abel nauczył się sztuki strzeleckiej, aby przetrwać od swojego zimnego, nieustępliwego ojca – który ostatecznie został ścięty przez dwóch tubylców z Absaroka. Ale strzelectwo stało się metafizyczną kontemplacją dopiero wtedy, gdy Abel doświadczył wsłuchiwania się w wpływ umysłu za pośrednictwem swojego niewidomego nauczyciela: „Dusza dostrzeże, kiedy osoba, w którą celujesz, jest idealnie zrównana z lufą twojej broni, i w tym momencie poczujesz, jakby oddech przeszedł obok lub jakby niewidzialna pętla została rozciągnięta między twoim umysłem a umysłem tej osoby”.

Od tego momentu powieść Alessandro Baricco zachęca czytelników, aby śmiało przekroczyli urok strzelanin i zamiast tego skupili się na rytmie świata duchowego, który nadal jest naznaczony spirytualizmem.

Czytelnicy spotykają się ze stylem literackim, który konsekwentnie łączy elementy poetyckie i filozoficzne. W „Abelu” Baricco przesuwa granice myśli, zestawiając mistyczne echa z nowoczesnością, dzikość z cywilizacją, magię z prawem, ewangelię z przemocą, surrealizm z nierealizmem… wszystko w lekkim, zwięzłym i melodyjnym stylu. Dzieląc „widowisko” książki na segmenty, dzieło przypomina zbiór wieloogniskowych soczewek, zdolnych dostrzec rozległą pustynię, a jednocześnie wyraźnie rozróżniających pojedyncze cząsteczki kurzu w czarującym labiryncie ludzkiego przeznaczenia, w tym przecięcia wielobarwnych widm.

Wszystkie postacie w „Abelu” noszą biblijne imiona, ale nie są uświęcone na Dzikim Zachodzie; są archetypami akcji w tym spustoszonym świecie. Abel staje się legendą w wieku 27 lat, odnajdując sens życia poprzez całe życie spędzone na strzelaniu. Ale Hallelujah – dziewczyna, której imię jest błogosławieństwem – prowadzi go do innego wymiaru życia, nawet po odłożeniu broni.

Alessandro stworzył Abla tak, jak utkał Novecento na morzu, czy Hervé Joncoura w jego podróży na Wschód. Wzdłuż tych podróży przez bezkres geografii świata leżą niezgłębione sfery świadomości.

Alessandro Baricco, urodzony w 1958 roku w Turynie, jest współczesnym włoskim pisarzem, którego dzieła zostały przetłumaczone na wiele języków na całym świecie. Jego najnowsze tłumaczenia na język wietnamski to „Silk” (tłum. Que Son, Phanbook & Vietnam Writers Association Publishing House, 2021), „Novecento – The Pianist on the Ocean” (tłum. Que Son, Phanbook & Da Nang Publishing House, 2024) oraz „Abel – A Metaphysical Western Cowboy Story” (tłum. Vu Ngoc Thang i Tran Doan Trang, Phanbook & Vietnam Writers Association Publishing House, 2025).

Źródło: https://thanhnien.vn/abel-trong-con-cat-thoi-gian-185250418205006349.htm