Polityka etniczna – w całej ludzkości (1)

Lekcja 1: Polityka otwartych drzwi ku jasnej ścieżce

Korzystając z polityki na rzecz mniejszości etnicznych, wielu mieszkańców gór i obszarów przygranicznych wyrwało się z ubóstwa i dążyło do rozwoju gospodarki rodzinnej. Z tego okresu człowieczeństwa wywodzą się osoby, które niegdyś wahały się przed pokusami i uwodzeniem złych ludzi, intrygami przeciwko państwu i ludziom… które teraz „oczyściły umysły” i zostały uznane przez społeczność i organizacje.

Dzięki licznym politykom wsparcia mniejszości etniczne w dystrykcie Muong Nhe mają warunki do rozwoju gospodarki i walki z ubóstwem.

Ludzie Mong dzielą się…

Ponad 12 lat temu, pod koniec kwietnia i na początku maja 2011 roku, w wiosce Huoi Khon, w gminie Nam Ke (dystrykt Muong Nhe), doszło do incydentu z dużym zgromadzeniem ludzi, podczas którego wielu Mongów, słuchając złoczyńców, przyszło rozbić namiot, by się pomodlić i powitać „króla Mongów” i ustanowić „Państwo Mongów”. Pan Sung Vang Say (wieś Huoi Cha 2, gmina Nam Vi, dystrykt Muong Nhe) miał wówczas 41 lat – wiek uważany za „dojrzały” dla mężczyzny. Będąc zwinnym i zaradnym, pan Say zdobył zaufanie lokalnej społeczności. Jednak ze względu na swoje zdolności i zdolność do gromadzenia ludzi, padł ofiarą uwodzenia i nęcenia przez poddanych, którzy domagali się secesji i ustanowienia „Państwa Mongów” w Huoi Khon. Wśród nich był Trang A Cho – jedna z kluczowych postaci, lider propagandy iluzorycznego argumentu, że „Państwo Mongów to państwo, które może jeść bez pracy, a ten, kto pomoże Cho, zdobędzie później określone stanowisko w organizacji i będzie się cieszył szczęśliwym życiem ”. To właśnie Trang A Cho założył „Siedmioskrzydłą Grupę”, której celem było zebranie sił i spiskowanie w celu obalenia rządu.

Pan Sung Vang Say *(w środku)* , sołtys wsi Huoi Cha 2, dzieli się informacjami na temat kierunku rozwoju gospodarczego wsi.

Pan Say wspomina: Wtedy po prostu pomyślałem, że Cho to też Mong, obaj wyznają protestantyzm, „Ludzie Mong dzielą się ze sobą”! Nie spodziewałem się, że sprawa stanie się poważna. Na szczęście nie angażowałem się zbytnio w działalność Trang A Cho. Kiedy rząd i siły funkcyjne opanowały sytuację, ci, którzy „przypadkowo” uwierzyli w kłamliwe argumenty, tak jak my, mogli wrócić do domu i liczyć na łagodniejsze traktowanie ze strony prawa (przypomniano panu Sung Vang Sayowi, że podpisał zobowiązanie o nieuczestniczeniu w incydentach, które przyciągają duże zgromadzenia).

Po powrocie do domu po otrzymaniu „niebiańskiej obietnicy: bez pracy, ale z jedzeniem i szczęśliwym życiem”, pan Sung Vang Say zdawał się budzić ze snu, stając twarzą w twarz z niejasną rzeczywistością, gdy jego dom legł w gruzach, a siedmioro dzieci głodowało. „Muszę pracować, muszę zarabiać ryż i kukurydzę, żeby wyżywić żonę i dzieci!” – zdeterminowany Vang Say. Ale gdzie kupić nasiona ryżu i kukurydzy, gdzie przygotować ziemię, zasiać ziarno, gdy bawoły zostaną sprzedane, a pieniądze się skończą po „państwowym oszustwie”?

„Prawdę mówiąc, w tamtym czasie byłem zarówno pełen żalu, jak i frustracji” – wspominał ze smutkiem pan Say. Pan Sung Vang Say był zaskoczony tym, że „pomimo jego błędów” lokalny komitet partyjny, władze i organizacje, po przypomnieniu mu o tym, zachęcały i tymczasowo wspierały warunki, w których jego rodzina mogła ustabilizować swoje życie. Co więcej, kiedy wykazał się pozytywnym i uznanym nastawieniem do współpracy, rodzina Sung Vang Saya znalazła źródło utrzymania. Jego rodzina otrzymała pakiet pożyczki w wysokości 20 milionów VND na wsparcie produkcji z Programu Rozwoju Społeczno-Gospodarczego dla Gmin o Szczególnych Trudnościach na Obszarach Mniejszości Etnicznych i Górskich (Program 135).

Dzięki początkowemu kapitałowi pożyczkowemu z Programu 135 i innym „wspierającym” środkom, takim jak: ryż, sól, wsparcie dla uczniów w nauce… a także zaradności i pracowitości, po kilku latach pan Sung Vang Say i jego rodzina ożywili gospodarkę, zaczynając mieć żywność i oszczędności. Nowy, przestronny i największy dom we wsi został zbudowany przez pana Saya, zanim społeczność go doceniła, zyskując „prawdziwy prestiż”. W 2016 roku, zanim Komitet Partii, rząd i zaufanie mieszkańców uznały go za godnego zaufania, Sung Vang Say został wybrany na wodza wioski Huoi Cha 2. Teraz, po wzlotach i upadkach, doświadczenie w wykorzystywaniu środków z polityk na rzecz eliminacji głodu i redukcji ubóstwa, rozwoju gospodarki rodzinnej oraz umiejętności „odpierania” kłamliwych argumentów sił przeciwstawiających się Partii i państwu są stale wnoszone i dzielone przez Sung Vang Saya ze społecznością.

Sekretarz Komitetu Partii Komuny Nam Vi Tran Ngoc Kien (po prawej) odwiedza model uprawy cynamonu rodziny pana Sung Vang Saya.

Fundament obiektu

Wczesną jesienią w domu wodza wioski Huoi Cha 2 , Sung Vang Say, gościł pan Tran Ngoc Kien, sekretarz komitetu partyjnego gminy Nam Vi. Widok dwóch działaczy – jednej gminy, jednej wioski – spotykających się, wymieniających się informacjami, pracujących… sprawił, że zapomnieliśmy, że kiedyś byli stroną „propagandy i perswazji” oraz stroną „motywacji i perswazji”! Rozmowa przy stole szybko przeniosła się na pole, którym była szkółka cynamonowców wodza wioski Sung Vang Say. Również dlatego, że Nam Vi wdraża model sadzenia cynamonu na 42,9 hektara, z czego państwo wspiera nasiona na 32,9 hektara, a pozostałe 10 hektarów inwestują sami mieszkańcy. Wódz wioski Sung Vang Say otrzymał 1,7 hektara do zasadzenia. Pełniąc funkcję wójta wioski, dając przykład „kadrowym poprzednikom”, pan Say zainwestował w zakup 2000 sadzonek cynamonu do zasadzenia, zarówno pokrywając przydzielony obszar, jak i dzieląc się źródłem pozyskanych sadzonek z mieszkańcami wioski. „Te drzewa cynamonowe to moje serce i dusza, rezultat tej polityki. Teraz chcę się nimi podzielić z mieszkańcami wioski!” – zapewnił wódz wioski Sung Vang Say.

Mieszkańcy wioski Phieng Vai, gminy Nam Ke, dystryktu Muong Nhe uprawiają rośliny lecznicze pod koronami drzew.

Historia sekretarza partii w gminie Nam Vi, Tran Ngoc Kiena, z wodzem Sung Vang Say obejmowała kwestie od wdrożenia modelu uprawy cynamonu, przez rozwój gospodarczy, po kwestie bezpieczeństwa i porządku w regionie. „Jesteście fundamentem zaufania mieszkańców wsi. To, czy mieszkańcy wsi będą dobrze prosperować i ufać Partii i państwu; to, czy bezpieczeństwo polityczne i porządek społeczny w regionie będą stabilne, w dużej mierze zależy od was!” – powiedział Tran Ngoc Kien do Sung Vang Say, dodając otuchy i zaufania.

Podsumowując kwestię wdrażania polityki w tym obszarze, pan Tran Ngoc Kien powiedział: Humanistyczne znaczenie polityki Partii i państwa wobec mniejszości etnicznych jest ogromne. Jest ono szczególnie istotne, gdy polityka ta otwiera drogę do większego zaufania do Partii i rządu, skutecznie „przenikając”, trwale poprawiając życie ludzi i przyczyniając się do promowania rozwoju społeczno-gospodarczego.

Lekcja 2: Selekcja do rozwoju

Źródło