Czy można zwracać papierowe zwroty?

[reklama_1]

Tradycyjne wietnamskie rzemiosło papiernicze, takie jak papier Do i papier Duong, było niegdyś zagrożone zanikiem z powodu dominacji taniego papieru przemysłowego. Jednak teraz papier Do powraca dzięki kreatywności młodych ludzi. Nadali oni tradycyjnemu papierowi wietnamskiemu nowe oblicze…

Ponowne odkrycie małych elementów tradycji

W ostatnich dniach roku Doan Thai Cuc Huong jest bardzo zajęta. Oprócz nauczania angielskiego w szkole, pracuje niemal każdej nocy do późnej nocy, realizując zamówienia z całego kraju i zagranicy. Jej mały dom w wąskiej uliczce na ulicy Dong Tac zazwyczaj jest pełen lampek, wentylatorów i książek, ale ostatnio jest jeszcze bardziej wypełniony kalendarzami, kartkami okolicznościowymi i ślicznymi czerwonymi kopertami z papieru dó i dương. Dom jest tak ciasny, że za każdym razem, gdy przyjmuje gości, musi „zmienić miejsce” na kawiarnię.

Huong opowiedziała, że okazja, która dała jej możliwość pracy z papierem, nadeszła, gdy poszła na kurs prasowania kwiatów na sucho, a instruktor dał jej kawałek papieru do. Trzymając szorstki, ciepły papier o dziwnym usłojeniu, Huong nagle wykrzyknęła: „Och, jak to możliwe, że istnieje taki piękny papier?”

zwróć papier obraz 1 — Czy papierowe koperty na szczęśliwe pieniądze są zdobione ludowymi malowidłami autorstwa Doan Thai Cuc Huong, przesiąkniętymi kulturą wietnamską?

Tego dnia Huong po raz pierwszy zetknęła się z tradycyjnym wietnamskim papierem, usłyszała nazwy „do paper” i „duong paper”. Tego rodzaju papier o silnej wietnamskiej tożsamości był dla Huong nowym odkryciem i natychmiast ją zafascynował.

„Wtedy nie miałem pojęcia o papierze Do, słyszałem gdzieś tylko o papierze Die używanym do rysowania obrazów Dong Ho. Nie wiedziałem nawet, że papier Die to papier Do laminowany papierem Die ” – powiedział Huong.

Po poświęceniu czasu na badania, Huong odkryła, że wykorzystanie tradycyjnych produktów papierniczych jest nadal ograniczone i niepełne. Oprócz kilku artystów, którzy używają go jako materiału do malowania, jest też kilku młodych ludzi z pokolenia 9X, takich jak ona, którzy wykorzystują papier Do jako surowiec do produkcji rękodzieła. Jednak dostęp do papieru Do jest ograniczony jedynie do „najbardziej podstawowego poziomu konsumpcji”, takiego jak tworzenie notatników, kalendarzy czy składanie papieru w stylu japońskiego origami. Tymczasem w Japonii, Korei, Tajlandii i Indonezji również istnieje tradycyjny papier i jest on bardzo dobrze wykorzystywany. Dlaczego Wietnam ma tak piękny kawałek papieru, ale nie został on wykorzystany, a dokładniej, nie został wykorzystany „w pełni”, a nie w takim stopniu?

Zmagając się z tą myślą, w 2021 roku Huong spędziła 5 miesięcy na rozmyślaniu i eksperymentowaniu z papierem Do. Im więcej się uczyła, tym więcej nieoczekiwanych rzeczy odkrywała i nowych pomysłów przychodziło jej do głowy. Do tej pory Huong próbowała swoich sił w tworzeniu papieru Do, wykorzystując produkty przesiąknięte tradycyjną kulturą wietnamską, takie jak wachlarze papierowe, lampy dekoracyjne, lampiony, notatniki z intarsjami w kształcie liści Bodhi itp.

Huong wyznała, że kocha historię i zamierzała ją studiować od czasów liceum. Jednak z jakichś powodów zmieniła pracę i została nauczycielką języka angielskiego. Teraz, dzięki papierowi Do, powróciła do historii i może przywrócić formy sztuki ludowej, które stopniowo zanikają. Na przykład, w lampionie Huong wybrała motywy z ludowych malowideł Dong Ho, takie jak Vinh quy bai to, Dam cuoi chuot, opowieści o sztukach Tuong cheo czy wzory na brązowych bębnach… Są też wykonane przez nią papierowe abażury, podkreślające kwiaty lotosu i liście ozdobione technikami rzeźbienia w papierze. Kolejny abażur w kolekcji jest ozdobiony suszonymi kwiatami, pomalowanymi liśćmi indygo na jasnożółtym tle z materiału z gardenii. Podobnie jak w kalendarzu „Luc meo doi do” na rok Kota, koty są przedstawione bardzo żywo i uroczo bawiące się kwiatami Do, liśćmi Duong lub wiązkami włókien bananowca.

„ Nie sądzę, żeby to było coś szczególnie ważnego ani niosło ze sobą jakieś doniosłe przesłanie. To po prostu drobne elementy tradycji wplecione w przedmiot, a te drobiazgi mniej lub bardziej zapadają w pamięć, więc w pewnym momencie ludzie się nad tym zastanawiają i uświadamiają sobie: o, chyba już to gdzieś widziałem” – zwierzył się Huong.

Sprzedawaj historie, „promuj” produkty

W przeciwieństwie do większości ludzi, Huong stosuje w przypadku każdego produktu jedną, wspólną „formułę”: wymyśla pomysły, kształtuje wszystko w głowie – od kształtu, przez rozmiar, po połączenie materiałów – a następnie zaczyna pracę. Nie szkicuje niczego wcześniej, więc etap kontemplacji pomysłów jest najważniejszy. Huong powiedziała, że zdarzają się chwile, gdy siedzi bezczynnie przez pół dnia, ludzie patrzą na nią i myślą, że nic nie robi, ale w rzeczywistości pozwala swojemu umysłowi się zresetować i stworzyć nowe pomysły. „ Wtedy zużywam najwięcej energii, siedząc nieruchomo, ale jestem bardzo zestresowana i zmęczona ” – powiedziała Huong.

zwrot papieru obraz 2 — Doan Thai Cuc Huong uczy dzieci „zabawy” papierem w warsztacie. Zdjęcie: Dinh Trung

Dzięki tak ogromnej „inwestycji” produkty tworzone przez młodą dziewczynę są niezwykle staranne, wyrafinowane i często unikatowe, godne dzieł sztuki. Huong opowiadał, że gdy klient trzymał w ręku notes z papieru do, wykrzyknął, że jest tak piękny, że nie może się zmusić, by w nim pisać. Huong musiał „zapewnić” klienta, że zasługuje na to, by używać notesu, może pisać pamiętnik, a po jego użyciu zachowa go na pamiątkę.

Ostatnio Huong nie tylko tworzy rękodzieło, ale także eksperymentuje z „odnawianiem” różnych rodzajów papieru dó i dương. Przyznając się do bycia osobą wybredną i dbającą o szczegóły, Huong udaje się do miejsca produkcji papieru i współpracuje z rzemieślnikami, aby stworzyć arkusze papieru spełniające jej własne wymagania. Młoda dziewczyna eksperymentowała z dodawaniem do papieru kory dó, łusek ryżowych lub włókien bananowych, aby stworzyć wyjątkowe arkusze papieru o przyciągających wzrok wariantach, które nazywa papierem „dó văn”. Śmiało eksperymentowała również z kolorystyką papieru, przywożąc ziemię z wiejskiego regionu Hòa Bình jako materiał barwiący. Abażury pokryte „farbą glebową” są bardzo różne – kolor staje się ciemniejszy i bardziej antyczny, im ciemniejszy, tym bardziej atrakcyjny.

Huong szczerze przyznała, że pieniądze są dla niej bardzo ważne, ponieważ zakładając firmę, musiała wszystko robić sama. Jednak kiedy tworzyła swoje dzieła, zdawała się zapominać o wszystkich zmartwieniach. W tamtym czasie harowała jak wół, czasami nie jedząc nic przez cały dzień, tylko po to, by zaspokoić swoją pasję. Dopiero gdy skończyła, spojrzała na produkt i poczuła satysfakcję, poczucie „zadowolenia”, pozwoliła sobie na odpoczynek i relaks.

Dzieląc się informacjami i przyznając, że produkty, które sprzedaje, „nie są tanie”, młoda dziewczyna wciąż jest przekonana, że wiele osób czeka, bo co kilka dni ktoś pisze do niej z pytaniem: „Kiedy będą nowe produkty?”. Młoda dziewczyna pełna osobowości odrzuca również wszelkie sugestie dotyczące zwiększenia skali produkcji. Chce sama kontrolować wszystkie etapy – od wymyślania pomysłów, przez samodzielne wytwarzanie produktów, po osobiste dostarczanie ich klientom.

„ Otrzymywałem sporo zaproszeń, abym sprzedawał swoje produkty w starej dzielnicy za darmo. Wiedziałem, że będzie tam wielu klientów, wielu obcokrajowców, którzy bardzo dobrze wpasowywali się w mój gust. Ale było tam tylko kilku sprzedawców, którzy po prostu dostarczali produkty klientom i pobierali za nie opłatę. Dla mnie sprzedaż produktów jest sprawą drugorzędną, najważniejsza jest historia. Każdy produkt, który tworzę, ma swoją historię, coś, co tylko ja rozumiem i opowiadam. Nie tylko sprzedaję produkty, ale także historie, które się z nimi wiążą ” – podsumował Huong.

Źródło