เรื่องราวเกิดขึ้นที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใกล้จะจบการบรรยายแล้ว อาจารย์ก็เสนอแนะกับนักศึกษาว่า
- ผมจะลองทดสอบเล็กๆ น้อยๆ กับทุกคน ใครอยากลองกับผมบ้างมั้ย?
นักเรียนชายคนหนึ่งก้าวขึ้นมา ศาสตราจารย์กล่าวว่า:
- เขียนชื่อของคน 20 คนที่คุณแทบจะทิ้งไม่ได้ไว้บนกระดาน
เด็กชายทำตามที่ได้รับคำสั่ง ในจำนวนนั้นมีชื่อของเพื่อนบ้าน เพื่อน และญาติด้วย ศาสตราจารย์กล่าวว่า:
- กรุณาลบชื่อบุคคลที่คุณคิดว่าสำคัญน้อยที่สุด!
เด็กชายลบชื่อเพื่อนบ้านทันที ศาสตราจารย์กล่าวอีกครั้ง:
- ลบคนเพิ่มอีกคน!
ไอ้หนุ่มยังคงลบชื่อเพื่อนร่วมงานอีกคนออกไป ศาสตราจารย์กล่าวต่อว่า:
- ลบชื่อบุคคลเพิ่มอีกคนหนึ่ง บุคคลที่ไม่สำคัญที่สุดในชีวิต
เด็กชายลบมันอีกครั้ง ในที่สุดก็เหลือชื่อเพียงสามชื่อบนกระดาน: พ่อแม่ ภรรยา และลูก ทั้งห้องบรรยายเงียบสงัด ทุกคนมองดูศาสตราจารย์อย่างเงียบๆ รู้สึกราวกับว่านี่ไม่ใช่แค่เกมอีกต่อไป ศาสตราจารย์กล่าวต่ออย่างใจเย็นว่า:
- กรุณาลบชื่อออกอีก1ชื่อครับ!
ชายหนุ่มลังเลใจและตัดสินใจได้ยาก เขาหยิบชอล์กขึ้นมาแล้วขีดฆ่าชื่อพ่อแม่ของเขา
- ขีดฆ่าชื่ออื่นออกไป! เสียงของศาสตราจารย์ดังอยู่ในหูของเขาอีกครั้ง
ชายหนุ่มหยุดชะงัก จากนั้นก็ขีดชื่อเด็กชายออกไปอย่างช้าๆ และเด็ดขาดเหมือนกับเครื่องจักร และเขาก็ร้องไห้ออกมา ดูเศร้าโศกยิ่งนัก
ศาสตราจารย์รอให้เขาสงบลงสักครู่แล้วจึงถามว่า:
- คนที่ใกล้ชิดฉันที่สุดควรเป็นพ่อแม่และลูกของฉัน เพราะพ่อแม่ของฉันคือผู้ที่ให้กำเนิดฉันและเลี้ยงดูฉันมา ลูกของฉันคือผู้ที่ฉันให้กำเนิด และภรรยาของฉันสามารถถูกแทนที่ด้วยคนอื่นได้ แล้วทำไมสำหรับฉัน ภรรยาถึงเป็นคนที่ฉันรู้สึกว่าทิ้งได้ยากที่สุดล่ะ?
ทั้งห้องบรรยายเงียบงันเพื่อรอฟังคำตอบ ชายหนุ่มกล่าวอย่างใจเย็นและช้าๆ:
- เมื่อเวลาผ่านไป พ่อแม่ของฉันจะทิ้งฉันไป เมื่อลูกๆ ของฉันโตขึ้น พวกเขาก็จะทิ้งฉันไปอย่างแน่นอน คนที่คอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ เพื่อนของฉันตลอดชีวิต ก็คือภรรยาของฉันคนเดียวเท่านั้น!
หลังจากพูดจบชายหนุ่มก็หันไปกระซิบที่หูของศาสตราจารย์ว่า “ท่านครับ ผมต้องพูดอย่างนั้นเพราะว่าภรรยาของผมนั่งอยู่ข้างล่าง” ถ้าไม่พูดฉันก็ตาย. โปรดเข้าใจฉัน.'
อาจารย์ยิ้มและร้องไห้:
- ฉันก็ไม่ต่างจากคุณ!
Thieu Vu (อ้างอิงจาก vnexpress.net)
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)