เส้นก๋วยเตี๋ยวกุ้ง หรือที่เรียกอีกอย่างว่าเส้นก๋วยเตี๋ยวเค็มใส่กะทิ เป็นอาหารพื้นเมืองพิเศษของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ ทุกฤดูร้อน ฉันจะได้กินเส้นก๋วยเตี๋ยวของยาย
ขั้นแรกคุณยายเลือกข้าวเหนียวที่ดีๆ แช่ไว้ข้ามคืน จากนั้นพายเรือไปตลาดเพื่อบดเป็นแป้ง หลังจากบดแล้ว มัดแป้งให้แน่นในถุง (ถุงผ้าสำหรับกรองแป้งและน้ำ) จากนั้นใช้เขียงหรือเขียงขนาดใหญ่กดน้ำออกจนหมด ทำให้เป็นแป้งเหนียวข้น ต่อไปคุณยายหาตะเกียบในครัวที่มีด้านแบนและคมพอที่จะตัดแป้ง เตรียมขวดขนาด 3 ควอตสำหรับรีดแป้งและโต๊ะสำหรับขูดมะพร้าวด้วยมือ เตรียมหัวหอม พริกไทย กระเทียม พริก น้ำตาล ฯลฯ แป้งมันสำปะหลัง 1 ถ้วยสำหรับเคลือบแป้งขณะรีดเพื่อไม่ให้ติดมือ คุณยายปีนต้นไม้เพื่อหักมะพร้าว
ที่มุมหนึ่งของห้องครัว ป้าคนเล็กกำลังขูดมะพร้าว เท้าของเธอเหยียบด้ามขูดอย่างแน่นหนา สองมือของเธอถือมะพร้าวครึ่งลูก กดและดันเนื้อมะพร้าวลงบนที่ขูด มะพร้าวสีขาวแต่ละเส้นหล่นลงไปในอ่างอลูมิเนียมด้านล่าง
คุณยายหยิบกุ้งสดใส่ตะกร้าแล้วแกะหัวและหางกุ้งแต่ละตัวออก ไม่นานนัก กุ้งก็เต็มชามใหญ่ คุณย่าล้างกุ้งและใส่ลงในตะกร้าเพื่อสะเด็ดน้ำ คุณยายวางกุ้งบนเขียง สับให้ละเอียด ใส่ลงในชาม ปรุงรสด้วยเครื่องเทศและหอมแดง คลุกเคล้าให้เข้ากันเพื่อดูดซับรสชาติ
เธอเทน้ำร้อนลงในชามมะพร้าวขูดแล้วคนให้เข้ากัน เธอใช้ช้อนตักใส่ผ้าแล้วบีบให้แรงๆ กะทิสีขาวบริสุทธิ์ไหลออกมาในชามที่สะอาด เธอวางชามนมไว้ข้างๆ แล้วเติมน้ำอุ่นลงไปในมะพร้าวที่เหลือเพื่อคั้นกะทิออกมาในหม้ออลูมิเนียมอีกใบ
ตอนนี้ถึงคราวของยายที่จะโชว์ฝีมือทั้งหมดของเธอแล้ว ตั้งหม้อน้ำบนเตาจนไม้เริ่มไหม้ นำลูกแป้งออกแล้วนำแป้งไปวางบนถาด สองมือของยายกดลงไปและนวดแป้งอย่างต่อเนื่อง ยายจะเติมแป้งเล็กน้อยเพื่อนวดเป็นครั้งคราวเพื่อไม่ให้แป้งติดถาดและมือของเธอ หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ยายก็หยุดและใช้มือกดแป้งสีขาวเนียนที่ไม่เหนียวเหนอะหนะอีกต่อไปและมีปริมาตรในระดับหนึ่ง ยายทาแป้งเพิ่มแล้วหักแป้งเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วปั้นเป็นลูกกลมเหมือนส้มแมนดาริน โดยใช้ไม้คลึงแป้ง แป้งจะค่อยๆ บางลงเหมือนกระดาษข้าว ยายคลึงแป้งให้ติดกับขวด จับปากขวดด้วยมือข้างหนึ่งแล้วชี้ก้นขวดไปทางหม้อน้ำที่กำลังเดือดปุดๆ ในขณะที่ใช้มืออีกข้างใช้ตะเกียบในครัวตัดขอบแป้งที่ก้นขวดอย่างต่อเนื่อง
เส้นก๋วยเตี๋ยวสไลซ์สไตล์ฝรั่ง ฝีมือผู้แต่ง
แป้งแต่ละชิ้นจะยาวและแบนและตกลงไปในน้ำเดือด เคล็ดลับอยู่ที่การตัดแป้งด้วยตะเกียบ จะต้องเร็วและแม่นยำ ใช้แรงที่พอเหมาะเพื่อแยกแป้งออกเป็นชิ้นๆ แต่จะไม่แตกเมื่อตกลงไปในน้ำเดือด และมือจะต้องหมุนปากขวดตลอดเวลา ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเทคนิคการนวดและการตัดแป้ง ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าแป้งชิ้นสุดท้ายจะตกลงไปในหม้อน้ำเดือด
คุณย่าเร่งไฟให้แรงขึ้น ค่อยๆ คนหม้อต้มน้ำเดือดเบาๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เค้กติดหม้อ และเมื่อสุกแล้ว เค้กจะกลายเป็นสีขาวใส คุณย่าเอาหม้อลง วางหม้อต้มน้ำบนเตา และลดไฟลงเพื่อให้ไฟอ่อน เค้กที่ต้มแล้วถูกนำออกมาล้างในอ่างน้ำเย็นเพื่อละลายความหนืดและทำให้เค้กมีความเหนียวหนึบมากขึ้น
เมื่อน้ำในหม้อเริ่มเดือด คุณย่าก็เทกุ้งที่ดูดซับเครื่องเทศลงไป รอให้เตาเดือดสักสองสามนาทีจนกุ้งสุกทั่วกันและเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อน คุณย่าใส่เส้นก๋วยเตี๋ยวทั้งหมดลงในหม้อ เติมฟืนเพื่อให้ส่วนผสมไหม้ และใช้ทัพพีคนส่วนผสมให้เข้ากันเป็นครั้งคราว
“ทำไมคุณไม่ใส่กะทิลงไปล่ะคุณยาย?”
“ต้องทิ้งไว้ให้หมดก่อนจึงจะคงรสชาติมันๆ และกลิ่นหอมๆ ของเส้นเอาไว้ได้” คุณย่าตอบความกังวลของฉันอย่างช้าๆ
หม้อต้มบั๋นจันท์ คุณยายของฉันนำฟืนทั้งหมดออกมา ปรุงรสตามชอบ และค่อยๆ เติมกะทิลงไป คนสักครู่เพื่อผสมทุกอย่างให้เข้ากัน ไฟถ่านก็เพียงพอที่จะทำให้หม้อบั๋นจันท์เดือดเบาๆ กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว กลิ่นข้าวจากบั๋นจันท์ผสมกับกลิ่นกุ้งน้ำจืด ผสมผสานกับกลิ่นหอมมันของกะทิ ละลายเข้ากับเครื่องเทศ สร้างกลิ่นหอมชนบทอันหอมกรุ่นของวัยเด็ก
เมื่อมองดูคุณยายกำลังตักเส้นก๋วยเตี๋ยวใส่ชาม พร้อมกับเอาสีเขียวของต้นหอมและผักชี สีแดงของพริก และสีชมพูอ่อนของน้ำซุปมาวางด้านบน ไม่มีภาพใดที่จะงดงามไปกว่าภาพแห่งรสชาติของบ้านเกิดอีกแล้ว
ก๋วยเตี๋ยวเส้นข้าวต้มกุ้งสไลซ์
ความรักบ้านเกิดยังคงฝังอยู่ในหัวใจเสมอ
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)