หมู่บ้านเขียวขจีด้วยแถวไม้ไผ่

หมู่บ้านของฉันอยู่ริมแม่น้ำเชา ริมฝั่งไผ่เขียวขจีพลิ้วไหวไปตามสายลมและเกลียวคลื่น ไผ่แผ่กิ่งก้านสาขาออกล้อมรอบหมู่บ้าน ทอดยาวไปตามตรอกซอกซอยเล็กๆ ทุกแห่ง ยามเที่ยงวัน ไผ่ทอดเงาลงบนหลังคามุงจากที่ทรุดโทรม ประดับประดาด้วยดอกไม้สีสดใส ยามราตรี รั้วไม้ไผ่ถูกสลักขึ้นสู่ท้องฟ้าดุจหินโบราณ เพลงกล่อมเด็กของแม่ฉันข้างเปลไม้ไผ่พลิ้วไหวไปตามปีกนกกระสาบนซุ้มไม้ไผ่เหล่านั้น

ในฝันวัยเด็กของฉัน นักบุญ Giong ถอนกอไผ่ขึ้นมาเพื่อปราบผู้รุกรานหยิน ก้าวออกมาจากตำนานและกลายเป็นชาวบ้านที่ไถนา ปลูก และเก็บเกี่ยว หลายครั้งที่ฉันนอนอ่านนิทานเรื่องนี้บนเตียงไม้ไผ่ แอบภาวนาว่าจะมีเวทมนตร์ที่ทำให้เตียงลอยขึ้นไปบนเมฆและสายลมแห่งขุนเขา

ชาวบ้านในหมู่บ้านของฉันคุ้นเคยกับไม้ไผ่มาหลายชั่วอายุคน ไม้ไผ่ใช้สร้างบ้าน ทำเครื่องใช้ต่างๆ เช่น โรงสีข้าว ตู้ และแม้แต่เตียง ส่วนไม้ไผ่ใช้แกะสลักเสาไหล่ ซึ่งเป็นเครื่องมือสำคัญของเกษตรกร

ไม้ไผ่ยังใช้สานกระบะข้าว ถาด ถาดฝัดข้าว และถาดฝัดข้าวอีกด้วย ตะกร้าไม้ไผ่สวยงามเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ เมื่อส่งผู้ล่วงลับกลับไปหาบรรพบุรุษ ชาวบ้านจะตัดไม้ไผ่เพื่อทำเสาและแถบ ในช่วงนอกฤดูทำนา หลายครอบครัวจะมารวมตัวกันสานไม้กวาดไม้ไผ่เพื่อขาย นอกจากสระน้ำในหมู่บ้านแล้ว หลายครอบครัวยังมีสระน้ำสำหรับเลี้ยงปลาอีกด้วย ที่มุมหนึ่งของตลิ่งสระน้ำมีสะพานไม้ไผ่เล็กๆ ทำจากไม้ไผ่เก่าสามถึงสี่ท่อนสำหรับซักผ้า ตักผักตบชวา และทำความสะอาดเครื่องมือทำการเกษตร

ฉันยังจำได้ครั้งหนึ่งที่ครูมอบหมายงานให้ฉันเขียนรายการประโยชน์ของไม้ไผ่ ฉันเขียนรายการสิ่งของทุกอย่างที่มีที่บ้าน ทั้งตะเกียบ ที่รองหม้อ และไม้จิ้มฟัน ตอนที่ตรวจงาน ครูเตือนฉันว่าไม้ไผ่ยังใช้ทำหนาม ลูกศรสำหรับหน้าไม้ และรั้วสำหรับต่อสู้กับศัตรูได้ด้วย

หลายปีมานี้ หมู่บ้านของฉันไม่มีบ้านไม้ไผ่เหลืออีกแล้ว รั้วอิฐเข้ามาแทนที่รั้วไม้ไผ่ เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านที่ทำจากไม้ไผ่มีน้อย ดงไผ่ก็เริ่มบางลง

ภาพหมู่บ้านเก่ายังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำ ยามราตรี นอนฟังเสียงลมพัด ราวกับได้ยินเสียงไม้ไผ่ในสายลม...

แหล่งที่มา