เรื่องราวที่ไม่เคยเปิดเผยของผู้ดูแลโรงเรียนที่ไม่ได้ฉลองวันส่งท้ายปีเก่ากับครอบครัวนานถึง 12 ปี

ในวันส่งท้ายปีเก่า ขณะที่ทุกคนและทุกครอบครัวมารวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลองวันส่งท้ายปีเก่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมากยังคงปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่โรงเรียนเพื่อปฏิบัติตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย

คุณโง บา ถวี (เกิดปี พ.ศ. 2513) เป็นหนึ่งใน "ยามโรงเรียน" สี่คนของโรงเรียนประถมนาม ตู เลียม ( ฮานอย ) คุณถวีกล่าวว่า "การทำงานเป็นยามที่นี่ 12 ปี นับเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ผมไม่ได้ฉลองวันส่งท้ายปีเก่ากับครอบครัว ตอนแรกผมรู้สึกเศร้า เพราะช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของปีไม่ได้อยู่กับคนที่ผมรัก แต่ค่อยๆ ชินกับมัน"

ทีมรักษาความปลอดภัยของโรงเรียนมี 4 คน แบ่งเป็น 2 กะ โดยแต่ละกะจะมีตำแหน่งแตกต่างกัน เมื่อถึงเทศกาลเต๊ด ทุกคนจะแบ่งเวลากัน แต่โดยปกติแล้ว คนที่อยู่ใกล้ๆ จะอาสาเข้ามาปฏิบัติหน้าที่ในช่วงเทศกาลเต๊ด เพื่อให้คนที่อยู่ไกลๆ ได้พบปะกับครอบครัว

นายถุ้ยรู้สึกโชคดีที่ได้จัดงานส่งท้ายปีเก่าที่โรงเรียนมาเป็นเวลา 12 ปี เพราะแม่และลูกๆ วัย 80 ปีของเขาเห็นอกเห็นใจและเข้าใจถึงลักษณะงานของเขาอยู่เสมอ

การป้องกัน3.jpeg — *คุณทุย (ซ้ายสุด) ไม่เคยพลาดกิจกรรมกับนักเรียนและคุณครูที่โรงเรียนเลย*

หลายปีก่อนใกล้ถึงวันสิ้นปี ผมรีบกลับบ้านไปจุดธูปเทียนให้บรรพบุรุษ ส่งคำอวยพรปีใหม่ให้แม่ กอดลูกๆ แล้วกลับไปโรงเรียน ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ฉลองวันสิ้นปีกับครอบครัวมาหลายปีแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจ เพราะทุกชั่วโมง ทุกวัน ผมพยายามทำงานให้ดีที่สุด นอกจากนี้ ผมคิดว่าถ้าผมทำงาน คนอื่นจะรู้สึกมั่นคงขึ้น และเพื่อนร่วมงานก็จะได้อยู่กับครอบครัว มีความสุข” เขากล่าว

นายถุ่ย กล่าวว่า งานรักษาความปลอดภัยในช่วงวันหยุดและเทศกาลตรุษญวนบางครั้งมีความเครียดมากกว่าปกติถึงสองเท่า เนื่องจากมีเจ้าหน้าที่ไม่เพียงพอ และทีมงานที่ปฏิบัติหน้าที่ต้องปกป้องทรัพย์สินของโรงเรียน ตลอดจนป้องกันอัคคีภัยและการโจรกรรม

ในช่วงเทศกาลเต๊ด ทีมรักษาความปลอดภัยก็มีไก่ แฮม บั๋นจง... ที่สหภาพของโรงเรียนเตรียมไว้ให้ด้วย "หลายครั้งระหว่างที่เรากำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ที่จุดรักษาความปลอดภัย ผู้อำนวยการโรงเรียนก็มาเยี่ยมโดยไม่คาดคิด ท่านอวยพรปีใหม่และมอบเงินนำโชคให้เรา ความห่วงใยนี้ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นใจและเตือนใจให้เราสนุกกับปีใหม่และอย่าลืมงานที่ทำ" เขากล่าว

ในช่วงเทศกาลตรุษเต๊ต ม้านั่งหิน กระดานดำ และชอล์กสีขาววางนิ่งอยู่ ไม่มีภาพนักเรียนเล่นสนุกกันอีกต่อไป ทำให้บางครั้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้สึกว่างเปล่า “โรงเรียนคือบ้านหลังที่สองของผม และนักเรียนก็เหมือนลูกหลานของผม ในวันปกติ เด็กๆ เล่นกันเสียงดังจนหูผมปวด สมองปวด ปากก็ล้าจากการต้องคอยเตือนพวกเขาอยู่ตลอด แต่หากไม่มีนักเรียน ผมรู้สึกเหมือนแต่ละวันผ่านไปนานเหลือเกิน... จริงๆ แล้ว การได้ทำงานในโรงเรียนประถมทำให้ผมรู้สึกมีความสุขและอ่อนเยาว์ลงมาก” คุณถุ่ยเผย

เขากล่าวว่าตลอด 12 ปีที่ทำงาน เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แน่ใจว่านักเรียนจะได้รับความปลอดภัยสูงสุด และไม่เคยประสบเหตุการณ์เลวร้ายเช่นการโจรกรรมหรือสูญเสียทรัพย์สินเลย...

การป้องกัน1.jpeg — คุณครูตุยมักถือโอกาสถ่ายรูปร่วมกับนักเรียนเพื่อเก็บภาพช่วงเวลาดีๆ ไว้เสมอ

หน้าที่ของภารโรงในโรงเรียน เช่น นายทุย คือการดูแลให้นักเรียนทุกคนที่เข้ามาในโรงเรียนจะไม่ออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาต และผู้ปกครองสามารถรับบุตรหลานของตนได้หลังเลิกเรียนเท่านั้น ขณะเดียวกัน ผู้ปกครองยังควบคุมว่าใครจะเข้าและออก รวมถึงดูแลสิ่งอำนวยความสะดวกของโรงเรียนอีกด้วย

นอกจากนี้ ด้วยลักษณะโรงเรียนประถมศึกษาที่มีครูเป็นผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ รปภ.จึงมักต้องรองรับงานหนักๆ เช่น การตกแต่งห้องเรียน การซ่อมโต๊ะ-เก้าอี้ที่ชำรุด การเปลี่ยนหลอดไฟ การแก้ไขปัญหาไฟฟ้า น้ำประปา และอินเทอร์เน็ต...

ที่โรงเรียนประถมนามตูเลียม ทางโรงเรียนจัดกิจกรรมต่างๆ เป็นประจำ เช่น การตกแต่งสนามโรงเรียนให้มีบรรยากาศเทศกาลเต๊ด เทศกาลบ๋างชุง ตลาดเต๊ด ฯลฯ เพื่อให้นักเรียนมีสภาพแวดล้อมทั้งการเรียนรู้และประสบการณ์ ในโอกาสเหล่านี้ คุณถุ้ยได้ร่วมสนับสนุนสหภาพเยาวชนโรงเรียนและคณะครูอยู่เสมอ

เขาชี้ไปที่ต้นพีชที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วพูดว่า “ผมตัดกิ่งต้นพีชต้นนั้นด้วยตัวเอง แล้วก็ตกแต่งร่วมกับคุณครู... เพื่อให้เด็กๆ ได้เห็นต้นพีชเทียมที่ดูเหมือนของจริงทุกประการ แล้วก็ติดกระดาษคำอวยพรปีใหม่ให้คุณครู เจ้าหน้าที่ และตัวผมเองด้วย”

สำหรับ “ผู้ดูแลโรงเรียน” อย่างคุณถุ้ย ความสุขที่สุดในแต่ละวันหลังเลิกงานคือการไม่ได้รับสายแปลก ๆ เพราะนั่นหมายความว่านักเรียนในโรงเรียนทุกคนกลับบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว

“เมื่อผมตัดสินใจทำงาน ผมทำอย่างเต็มที่ ยิ่งกว่านั้นอีก ผมจะไม่พูดถึงเด็กชั้น ป.1 ที่เพิ่งเริ่มเรียน แต่ผมมั่นใจว่าสำหรับนักเรียนชั้น ป.2 ขึ้นไป ผมสามารถจดจำนักเรียนแต่ละคนได้ และผู้ปกครองคนไหนที่มารับลูกตอนอยู่ชั้นไหน นั่นคือบทบาทโดยรวมของพนักงานโรงเรียนที่ผมมุ่งมั่นที่จะทำให้สำเร็จในทุกๆ วัน” เขากล่าว

พนักงานโรงเรียน : 'ผมประกอบอาชีพนี้มาเกือบ 20 ปีแล้ว แต่เงินเดือนยังน้อยกว่าแม่บ้าน'

บุคลากรโรงเรียนจำนวนมากรู้สึกเศร้าใจเมื่อต้องรับงานมากมาย แต่เงินเดือนและสวัสดิการกลับยังไม่น่าพอใจ บางคนประกอบอาชีพนี้มา 15-20 ปี แต่กลับได้รับเงินเดือนเพียง 6 ล้านกว่าบาทเท่านั้น