ความฝันอันไม่มีที่สิ้นสุดของเหงียนตรันเถ่าเหงียน

มีเงาของต้นไม้และป่าไม้มากมายในหมอกเย็นในนิทรรศการ Nguyen and “Nguyen” (เปิดให้ชมตั้งแต่ตอนนี้จนถึงวันที่ 21 พฤศจิกายน ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเวียดนาม) โดย Nguyen Tran Thao Nguyen เด็กสาวที่ใช้ชีวิตวัยเด็กใน เมืองซอนลา ก่อนจะย้ายเข้ามาในเมืองนี้ กำลังจัดแสดงภาพวาดสีน้ำมันแนวอิมเพรสชันนิสม์นามธรรมจำนวน 31 ภาพที่นี่ ซึ่งสร้างขึ้นในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา โดยเป็นนิทรรศการครั้งแรกของเธอ หลังจากสำเร็จการศึกษาปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยวิจิตรศิลป์เวียดนาม

Nguyen Tran Thao Nguyen วาดภาพความฝันอันล่องลอยของเธอ

“ฉันอาศัยอยู่ในเมือง แต่ในความฝันของฉันมักจะมีต้นไม้สูงกว่าศีรษะของฉันปกคลุมฉันอยู่เสมอ ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถออกจากป่าได้ เมื่อฉันกลับเข้าไปในป่า ฉันก็รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้น แม้ว่าอากาศจะหนาวแต่ก็อบอุ่น ฉันชอบที่จะคิดถึงที่นั่น” เหงียน ตรัน เทา เหงียน กล่าว

ในเรื่อง Nguyen และ "Nguyen" เราสามารถมองเห็น Nguyen Tran Thao Nguyen ล่องลอยอยู่ในความฝัน ปล่อยให้ตัวเองล่องลอยอยู่ในความฝัน แต่การล่องลอยนี้มิใช่เกิดจากความขี้เกียจ แต่เป็นการล่องลอยเพื่อค้นหาตัวตนของตนเอง บางทีมันอาจเป็นการปลุกจิตสำนึกในเรื่องอคติแบบคนเมืองมากเกินไป รวมไปถึงอคติทางเพศด้วย

ในภาพวาดของ Nguyen Tran Thao Nguyen เต็มไปด้วยความรู้สึกทั้งเย็นและอบอุ่นของป่าไม้

เป็นเรื่องยากที่จะมองเห็นผู้คนในภาพวาดของ Nguyen Tran Thao Nguyen ผู้ชมสามารถมองเห็นเพียงเงาเท่านั้น ผ่านเส้นโค้ง ผ่านการเคลื่อนไหวของสีที่ใกล้กับเส้นโค้งนั้น พวกเขาสามารถเดาได้อย่างเลือนลางว่าเป็นผู้หญิง จากสิ่งนั้นเราจึงสามารถมองเห็นสัญชาตญาณหญิงอันแข็งแกร่งมากของผู้เขียน ไลฟ์สไตล์คนเมืองทำให้เธอเกิดสัญชาตญาณดังกล่าว ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและอยากที่จะก้าวต่อไป

“จริงๆ แล้ว ฉันฝันแค่ 1-2 ครั้งเท่านั้น ซึ่งทั้งสองครั้งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรัก แต่บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าตัวเองตกต่ำสุดขีด ตอนนั้น ฉันวาดรูปไม่ได้ ฉันไม่ชอบวาดรูปการบ้าน ฉันไม่ชอบวาดรูปธีม และฉันวาดรูปไม่เป็นด้วยซ้ำ ฉันหาภาษาที่จะวาดไม่ได้ จากนั้นฉันก็ใช้เวลา 2 ปีในการเขียนบันทึกประสบการณ์ของตัวเอง หลังจากนั้น ฉันก็วาดรูปและอ่านสิ่งเหล่านั้นอีกครั้ง” เหงียน ตรัน เทา เหงียน เล่าถึงกระบวนการวาดภาพ 31 ภาพ พวกมันมีชื่อเรียบง่าย ส่วนใหญ่เป็นตัวเลข

มีเพียงเงาแต่ไม่มีผู้คนในภาพวาดของ Nguyen Tran Thao Nguyen

ใน Nguyen และ "Nguyen" Nguyen Tran Thao Nguyen ใช้สีแดงน้ำตาลและม่วงชมพูมากมาย แต่เธอยังเปิดพื้นที่ให้กับสีฟ้าอ่อนในบางชิ้นด้วย เธอเล่าว่า “นั่นคือเมฆ เพราะฉันอาศัยอยู่บนภูเขาสูง ฉันจึงเห็นเมฆบนท้องฟ้ามากมาย ฉันไม่นึกว่าเมฆจะเป็นเมฆอีกต่อไปแล้ว แต่เนื่องจากฉันอยู่ที่ ฮานอย ตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ฉันจึงมองดูท้องฟ้าเป็นส่วนใหญ่ เพราะฮานอยเต็มไปด้วยตึกสูง ครั้งหนึ่ง เมื่อฉันเดินอยู่บนเขื่อนลองเบียน ฉันเห็นท้องฟ้า เมฆ และแสงซ้อนกันราวกับสวรรค์ เชื่อมโยงกันและเรียงตัวกันอย่างงดงาม”

Nguyen Tran Thao Nguyen มีความหลงใหลในงานวาดภาพด้วยแล็กเกอร์ระหว่างที่เรียนอยู่ เธอทำวิทยานิพนธ์รับปริญญาของเธอโดยใช้เทคนิคการลงแล็กเกอร์ อย่างไรก็ตาม เพื่อสนองความต้องการในการดึงเอาความรู้สึกที่กำลังเต็มเปี่ยมในตัวเธอออกมา เหงียนและ “เหงียน” จึงเลือกใช้สีน้ำมัน การวาดภาพด้วยสีน้ำมันด้วยความเร็วสูงเท่านั้นที่ทำให้ Thao Nguyen สามารถถ่ายทอดสิ่งที่เธอคิดและอารมณ์ที่เธอต้องการบรรยายได้ “ในตัวฉันมีสิ่งต่างๆ มากเกินไป และฉันต้องวาดภาพอย่างรวดเร็ว ถ้าอย่างนั้น สีแล็กเกอร์ก็ไม่สามารถรับมือกับมันได้อีกต่อไป” Thao Nguyen กล่าว

นิทรรศการเปิดตัวนี้แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกอยากวาดภาพอย่างรวดเร็ว เพื่อให้ทันกับอารมณ์ของ Nguyen Tran Thao Nguyen

จิตรกร Trinh Minh Tien กล่าวว่า “ท่ามกลางความรักและความเย้ายวน Nguyen เต้นรำอย่างมีความสุขด้วยเส้นสายและสีสัน เมื่อมองดูภาพวาดของ Nguyen ราวกับว่า Nguyen กำลังใช้ชีวิตอยู่ด้วยความรักและก้าวขึ้นสู่เวทีเพื่อเต้นรำในโลก ของเขาเอง”

Nguyen and “Nguyen” คือการจัดนิทรรศการที่ Nguyen Tran Thao Nguyen เริ่มต้นการบอกเล่าเรื่องราวของเธอด้วยอารมณ์ที่จริงใจ จังหวะสีอันละเอียดอ่อนในภาพเขียนนั้นไม่มากนัก แต่กลับใช้จังหวะสีสั้นๆ อย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดบล็อกสีหลายทิศทางและให้ความรู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่มากกว่าที่จะสร้างเป็นบล็อก ภาพวาดที่ถ่ายทอดอารมณ์และสะท้อนความคิดของเธอถือเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญ เพราะเมื่อศิลปินบรรลุถึงระดับความซื่อสัตย์และรู้วิธีแสดงอารมณ์นั้นออกมา ความเป็นผู้ใหญ่ก็จะเกิดขึ้นโดยธรรมชาติ

ลิงค์ที่มา: https://thanhnien.vn/con-mo-troi-vo-tan-cua-nguyen-tran-thao-nguyen-185231117125007939.htm