
กลิ่นหอมของน้ำมันถั่วลิสงที่คลายตัวแล้ว ผสมกับกลิ่นใบมะกรูดในอากาศเย็นยะเยือกของเทือกเขาทรามี ดึงดูดต่อมรับรสเป็นอย่างยิ่ง ฉันค่อยๆ ชิมซุปแต่ละคำอย่างตั้งใจ ด้วยความหวังที่จะได้ลิ้มรสชาติแบบเดิมอีกครั้ง รสชาติหวานของมันสำปะหลัง ผสมกับรสหวานของใบมะกรูด ทำให้ฉันหวนนึกถึงวัยเด็กอันสงบสุขในชนบทอันยากจน
ที่นั่น ทุกบ่ายหลังเลิกเรียน ฉันจะวิ่งไปที่รั้วเพื่อเก็บใบพลูเขียวอ่อนให้แม่ทำซุปมันสำปะหลัง ที่นั่น หลังจากกลับจากไร่ พ่อก็ไปที่สวนเพื่อเด็ดหัวมันสำปะหลังเก่าๆ ที่เต็มไปด้วยหัวมันสำปะหลังออกมา ที่นั่น ฉันนั่งดูแม่ลอกเปลือกมันสำปะหลังแต่ละแผ่น และถามฉันอย่างใจดีเกี่ยวกับการเรียนของฉันในวันนั้น
ตอนที่ฉันโตขึ้น ฉันปอกเปลือกมันสำปะหลังเองอย่างพิถีพิถัน เหลือเปลือกไว้อย่างมิดชิด แล้วให้แม่ดูด้วยรอยยิ้มสดใส ที่นั่น ฉันมักจะเฝ้าดูแม่ปอกหอมแดงที่คุณยายส่งมาจากทะเลอย่างเงียบๆ จากนั้นแม่จะใส่น้ำมันถั่วลิสงลงไปเล็กน้อย ผัดมันสำปะหลังที่หั่นแล้วลงไปเคี่ยว เติมน้ำเดือดลงไป เคี่ยวจนมันสำปะหลังนิ่ม เมื่อมันสำปะหลังนิ่มแล้ว แม่จะใส่ใบพลูลงไปแล้วยกลงจากเตา
กลิ่นหอมของซุปแบบบ้านๆ ที่อบอวลไปด้วยความรักของแม่ อบอวลไปทั่วห้องครัวเล็กๆ ท่ามกลางอากาศเย็นยะเยือกของที่ราบสูง พ่อแม่พี่น้องของฉันมารวมตัวกันรอบอาหารมื้อง่ายๆ สูดกลิ่นซุปมันสำปะหลังร้อนๆ อย่างมีความสุข และรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
ซุปมันสำปะหลังใบชะพลูแบบไร้เนื้อสัตว์ ไร้กุ้ง ไร้เครื่องเทศ เป็นเมนูที่คุณจะจดจำไปตลอดชีวิตหลังจากได้ลองชิมสักครั้ง รสชาติหวานอร่อยของมันสำปะหลังภูเขาเพียงพอที่จะปลุกเร้าประสาทสัมผัสของทุกคน
เราเติบโตมาในยุคแห่งความอดอยากและความยากลำบาก แต่สำหรับฉัน ทุกช่วงเวลาในอดีตคือความทรงจำที่แสนหวานและงดงาม อาหารจานเด็ดที่พ่อแม่ทำต่างหากที่เลี้ยงดูฉันและพี่น้อง...
ที่มา: https://baoquangnam.vn/dan-da-canh-khoai-san-la-lot-3149768.html
การแสดงความคิดเห็น (0)