[E-Magazine]: รำลึกถึงความรักในขุนเขาและป่าไม้เขียวขจี

เสียงน้ำไหลเอื่อยๆ และเสียงฝนโปรยปรายเบาๆ บนระเบียง ฉันจำรูปร่างอันอ่อนนุ่มของหญิงสาวในชุดเดรสลายดอกไม้ และกลิ่นไวน์อันเข้มข้นได้ ฉันจำได้เพียงความสงบสุขอันหอมหวานที่โอบล้อมด้วยขุนเขาเขียวขจีและผืนป่าของสถานที่แห่งนี้

ราตรีแห่งปูลวง เมฆลอยเคว้งคว้าง ผืนมืดมิดพร่างพรายในเงาใบไม้ในป่า ฝนพรำ แสงสว่างพร่าเลือน แผ่กระจายไปในห้วงลึกของขุนเขาและผืนป่า

เสียงฝนโปรยปรายลงบนหลังคามุงจาก หยดลงกระทบกัน เสียงฝนทำให้ฉันนึกถึงแสงสีขาวยามพระอาทิตย์ตกดินบนทุ่งนาขั้นบันได ฤดูน้ำท่วมใกล้เข้ามาแล้ว...

สีของน้ำที่ระยิบระยับในคืนฝนตก ทำให้ฉันนึกถึงทุ่งนาที่มีพระจันทร์เสี้ยวอยู่สองสามดวงที่ฉันเพิ่งเห็นเมื่อบ่าย ทุ่งนาหลังการเก็บเกี่ยว ตอซังถูกเผา หญ้าไม่แผ่กระจายไปตามขอบอีกต่อไป น้ำก็เต็มเปี่ยม รอให้ต้นกล้าลงปลูก

ฉันเดินลงทุ่งนาและค่อยๆ ขึ้นไปจนถึงยอดเขา นาข้าวโค้งซ้อนทับกัน เชื่อมต่อกันด้วยคันดินเล็กๆ แต่แข็งแรง เงาของผู้คนโน้มตัวอยู่เหนือทุ่งนาที่ยังคงปกคลุมไปด้วยตอซังสีทองอร่ามท่ามกลางแสงแดดยามบ่าย ผู้หญิงใบหน้ากลมคนหนึ่งยิ้มเมื่อเห็นพวกเราและทักทาย เธอบอกว่าเธอชื่อ Lo Thi Xuan เธอทำงานในทุ่งนาใกล้ๆ เธอมีพืชผลทางการเกษตรหลายต้นต่อปี เธอจึงกินอย่างสบายใจและไม่หิวเหมือนเมื่อก่อน เรายิ้ม บอกลาเธอแล้วเดินจากไป หลังจากเดินทางไกล เราก็หันหลังกลับและโบกมืออีกครั้ง ฉันได้พบกับผู้คนมากมายในหมู่บ้านห่างไกลเช่นนี้ พวกเขาร่าเริง เปิดเผย และมีอัธยาศัยดี โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวจากที่ราบลุ่มที่มาเยือนภูเขาและป่าไม้

ทุ่งนาขั้นบันไดทอดยาวจากภูเขาลูกหนึ่งสู่อีกลูกหนึ่ง บางไร่ยังไม่ถูกเก็บเกี่ยว สีทองอร่ามทอดยาวลงไปจนถึงหุบเขา บางไร่ก็ถูกย้อมไปด้วยแสงสีเงินของน้ำแล้ว

ฉันจำได้ว่ามองดูนาขั้นบันไดผ่านภาพถ่ายที่ถ่ายด้วยกล้องฟลายแคม สีสันของข้าวสุก สีเขียวของข้าวอ่อน หรือฤดูที่น้ำไหลรินบนนา ล้วนทำให้ฉันรู้สึกคิดถึงและซาบซึ้งใจ มันงดงามจนฉันอดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความชื่นชมในธรรมชาติ ธรรมชาติและผู้คนที่อยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนในบ่ายฤดูร้อนที่แดดจ้าและลมแรงในดินแดนแปลกตา ทำให้ฉันหลงใหล ฉันแค่อยากเดินต่อไปบนขั้นบันไดนับไม่ถ้วนนั้น ฉันแค่อยากได้ยินเสียงน้ำไหลจากทุ่งหนึ่งไปยังอีกทุ่งหนึ่ง ฉันแค่อยากได้ยินเสียงลมหวีดหวิวผ่านหู ราวกับว่าฉันกำลังบินอยู่บนท้องฟ้าสีคราม

ฝนยังไม่หยุดตก ละอองฝนยังคงโปรยปรายลงมาใต้โคมไฟ ฝนทำให้แสงไฟของโฮมสเตย์สลัวลงท่ามกลางหมอกบนภูเขา ค่ำคืนนี้ยิ่งลึกลับ ระยิบระยับ และน่าพิศวงยิ่งขึ้น ภายในบ้านพัก จังหวะฆ้องและกลองดังกึกก้อง เรียกผู้คนให้มาร่วมวง xoè ดวงตาเย้ายวน มือเรียวโค้งงอ ฝีเท้าที่อ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความรัก เราสวมผ้าคลุม Piêu ผืนเดียวกัน ดื่มเหล้าข้าวเหมือนกัน จังหวะ xoè นี้กำลังเดินไปด้วยกัน คุณและฉันเมาด้วยกัน บทเพลงหวานๆ บนริมฝีปากของสาวไทย กลิ่นไวน์ที่ผสมเข้ากับหมอก ล่องลอย ล่องลอยไป...

ระบำโชเอคิดถึงใครบางคน เพลงเต้าสะอื้นไห้กลางสายฝน เฮ้ เธอ ไปปลูกข้าวกับฉันเถอะ เฮ้ เธอ มาร่วมสากตำข้าวกันเถอะ มือไหนฝัด มือไหนโยกเปล ทอผ้าใต้แสงจันทร์ รอให้ใครสักคนมาจิ้มดอกไม้ รอให้ใครสักคนมาอุ่นผ้าบนเตา โอ้ ฝน ฝนตกต่อไปเถอะ!

วงกว้างขึ้นเรื่อยๆ เสียงฆ้องและกลองดังกระหึ่ม ละอองฝนสาดเข้ามือที่ยื่นออกไป ฉันมองดูแสงระยิบระยับในสายฝน มองดูพวงผลไม้ที่ยังไม่สุกงอมที่เปล่งประกายเพราะแสงที่เปียกชื้น มือของฉันเย็นเฉียบ ละอองฝนกระทบเบาๆ ราวกับกลัวว่าฝนจากภูเขาจะทำร้ายผู้มาเยือนที่อยากรู้อยากเห็น ข้างนอกนั้น ราตรีมืดมิด มีเพียงทิวเขาที่ยังคงสลัวอยู่ไกลลิบ เงียบสงัดไปตามกาลเวลา

เสียงเพลงดังกึกก้องท่ามกลางสายฝน วงเต้นรำจบลง ไวน์ทำให้ฉันเมามาย ยังคงตะโกนอย่างเร่าร้อนว่า นุง กลับมากับฉันเถอะ...

เมื่อฝนเป็นเพียงละอองหมอก เป็นเพียงละอองหมอก จังหวะของแผงลอยเริ่มเร่งรีบ การเต้นรำที่มีชีวิตชีวาดึงดูดทุกคน เสียงของแผงลอยกระทบกันอย่างเร่งรีบและเร่งเร้า มาเต้นรำกันเถอะ มาเต้นรำกันเถอะ คุณกับฉันกลายเป็นคู่รักกัน ชุดพื้นเมืองวางอยู่ข้างๆ ชุดพื้นเมือง ผ้ายกดอกวางอยู่ข้างๆ กระโปรงสีเขียว... สีสันสวยงามไปหมด ไวน์ในขวดยังอยู่ที่เดิม เนื้อไก่มีกลิ่นเหมือนมะเขือม่วง ทำไมเราไม่เมากันล่ะ? คืนฝนตกเราก็พักที่นี่ พรุ่งนี้กลับได้!

ฉันฟังเสียงฝนที่ตกลงมาบนหลังคามุงจาก ฝนในฤดูนี้มาและไปอย่างรวดเร็ว บางทีพรุ่งนี้เช้าปูลวงอาจจะใสสะอาดบริสุทธิ์ดุจหยก ฝนจะชะล้างฝุ่นละอองจากวันแดดจ้ามาหลายวัน ชะล้างความโศกเศร้าในใจผู้คน

คืนฝนตกในปูลวง ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจล่องลอยไปยังดินแดนอันไกลโพ้น ไร้ซึ่งความคิด ไร้ซึ่งความกังวล มีเพียงเสียงดนตรีและสีเขียวขจีของเนินเขา ทุ่งนา และต้นไม้ มีเพียงนาขั้นบันไดทอดยาวสุดลูกหูลูกตา และเสียงน้ำไหลเอื่อยตามสายลม

ค่ำคืนแห่งปูลวงช่างแสนฝันยามหลับใหล เสียงน้ำไหลเอื่อยๆ และสายฝนโปรยปรายบนระเบียงบ้าน ฉันจำรอยยิ้มของหญิงสาวไทยขณะเดินทางไปทำงาน จำรูปลักษณ์อันอ่อนโยนของหญิงสาวไทยในการเต้นรำดอกไม้ และกลิ่นหอมแรงของไวน์ได้ ฉันจำได้เพียงแต่ความสงบสุขอันหอมหวานที่โอบล้อมท่ามกลางขุนเขาเขียวขจีและผืนป่าของสถานที่แห่งนี้

เนื้อหา: Tran Thi Hong Anh

ภาพ: เอกสารอินเทอร์เน็ต

กราฟิก: Mai Huyen

ที่มา: https://baothanhhoa.vn/e-magazine-nho-nhung-nong-say-giua-nui-rung-xanh-tuoi-255010.htm