ในปี พ.ศ. 2550 ผมได้รับการตอบรับให้ทำงานให้กับหนังสือพิมพ์ นิญถ่วน และทำงานให้กับหน้าหนังสือพิมพ์สหภาพแรงงาน ผมยังจำได้ดีถึงเช้าวันแรกที่ได้รับมอบหมายงานที่กองบรรณาธิการ ตอนนั้นผมได้รับมอบหมายให้รายงานข่าวการประชุมประจำปีเกี่ยวกับกิจกรรมสหภาพแรงงานที่จัดโดยสหพันธ์แรงงานจังหวัด แม้ว่าผมจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับองค์กรสหภาพแรงงานและเตรียมใจสำหรับการทำงานครั้งแรกแล้ว แต่ความรู้สึกตอนที่เข้าร่วมและรายงานข่าวการประชุมครั้งแรกนั้น รู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าสู่โลกที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง ตึงเครียดและสับสน...
จดหมายข่าวฉบับแรกถูกส่งมาด้วยความกังวลปนความหวัง แม้จะพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ต้นฉบับที่ส่งกลับมากลับเต็มไปด้วยคำแก้ตัวสีแดง หัวหน้าฝ่ายกล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “คุณขาดทักษะในการสังเคราะห์รายงาน แต่ไม่เป็นไรสำหรับครั้งแรก พยายามต่อไป!” จนถึงตอนนี้ ผมยังคงรู้สึกขอบคุณสำหรับคำพูดที่ให้กำลังใจนั้น ซึ่งช่วยให้ผมไม่ท้อแท้
ด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำให้ภารกิจที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วง ผมจึงค้นหาเอกสารต่างๆ อย่างต่อเนื่อง เรียนรู้อย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับโครงสร้างองค์กร บทบาท และภารกิจต่างๆ ขององค์กรสหภาพแรงงาน เรียนรู้กฎหมายแรงงาน อ่านบทความของเพื่อนร่วมงานอาวุโสในหน้าเพจสหภาพแรงงานของหนังสือพิมพ์ เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์กิจกรรมของสหภาพแรงงาน สมาชิกสหภาพแรงงาน และคนงานในจังหวัด รวมถึงเรียนรู้วิธีการเขียน การแสดงออก การพัฒนาทักษะวิชาชีพ และทักษะการเขียน ไม่เพียงแต่ศึกษาจากหนังสือเท่านั้น ผมยังใช้เวลา "เดินทางบ่อยๆ เขียนเยอะๆ" ลงพื้นที่ทำงานระดับรากหญ้า ทำงานโดยตรง แลกเปลี่ยนข้อมูลกับองค์กรสหภาพแรงงานทุกระดับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสมาชิกสหภาพแรงงานและคนงาน... ตัวผมเองเคยยืนตากแดดตอนเที่ยงวัน เหงื่อท่วมตัว เพียงเพื่อฟังเรื่องราวทั้งหมดของคนงานที่ไม่ได้รับค่าจ้าง 3 เดือน หรือกิน "อาหารริมทาง" กับคนงานหญิงในราคา 6,000 ดอง... ประสบการณ์ในชีวิตประจำวันเหล่านี้เองที่มอบประสบการณ์ชีวิต อารมณ์ และแรงบันดาลใจให้ผมเดินทางและเขียนหนังสือ
ด้วยความขยันหมั่นเพียรและทุ่มเททำงานอย่างจริงจัง ผมจึงสามารถตามงานทันได้อย่างรวดเร็วและค่อยๆ พัฒนาทักษะและความเชี่ยวชาญของผม บทความต่างๆ ไม่ได้จืดชืดด้วยข้อมูลอีกต่อไป แต่กลับมีชีวิตชีวา เปี่ยมด้วยอารมณ์ และคุณภาพสูง นอกจากหน้าเพจสหภาพแรงงานแล้ว ผมยังได้รับมอบหมายจากหัวหน้าให้รับผิดชอบงานโฆษณาชวนเชื่อในด้านอื่นๆ อีกมากมาย เช่น การสะท้อนคำร้องของผู้อ่าน การดูแลสุขภาพ ...
หลังจากทำงานบนเว็บไซต์สหภาพแรงงานมาเกือบ 20 ปี ฉันขอแบ่งปันประสบการณ์ส่วนตัวบางส่วนของฉันกับเพื่อนร่วมงาน โดยเฉพาะคนหนุ่มสาวที่เพิ่งเข้าสู่วิชาชีพนี้อย่างกล้าหาญ:
- มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับองค์กรสหภาพแรงงาน: เป็นสิ่งจำเป็น เพราะคุณไม่สามารถเขียนบทความได้หากปราศจากความเข้าใจ นักข่าวจำเป็นต้องมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับหน้าที่ โครงสร้าง และบทบาทของสหภาพแรงงาน เพื่อไม่เพียงแต่สะท้อนความคิดเห็นได้อย่างถูกต้องเท่านั้น แต่ยังต้องนำเสนอมุมมองที่รอบด้าน ซึ่งจะช่วยสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องให้กับประชาชน
- รักษาความสัมพันธ์อันดีกับสหภาพแรงงานทุกระดับ เพื่อให้เข้าถึงประชาชนได้อย่างรวดเร็ว การสนับสนุนจากระบบสหภาพแรงงานจึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง สหภาพแรงงานเปรียบเสมือนเพื่อนคู่คิดและเป็นสะพานเชื่อมข้อมูลที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับผู้สื่อข่าว
- อยู่ใกล้ชิดกับรากหญ้า เข้าใจสถานการณ์ธุรกิจ การทำงาน และชีวิตของสมาชิกสหภาพแรงงานและคนงานอย่างรวดเร็ว ข้อมูลไม่ได้มาจากโต๊ะทำงาน การจะได้บทความที่ดี คุณต้องไปที่นั่น ได้ยินด้วยหูของคุณเอง เห็นด้วยตาของคุณเอง ต้องเข้าใจว่าแต่ละกิจกรรม โครงการ ธุรกิจ สมาชิกสหภาพแรงงาน และคนงานแต่ละคน ล้วนมี "เรื่องราว" ที่ควรค่าแก่การรับฟังและชื่นชม
- เข้าใจแนวปฏิบัติและนโยบายของพรรค เข้าใจนโยบายและกฎหมายของรัฐ: สื่อมวลชนมีบทบาทในการเชื่อมโยงและเผยแพร่แนวปฏิบัติและนโยบายของพรรค นโยบายและกฎหมายของรัฐไปยังผู้ใช้แรงงาน และในขณะเดียวกันก็สะท้อนข้อบกพร่อง ความยากลำบาก ความคิด และความปรารถนาของสมาชิกสหภาพแรงงานและผู้ใช้แรงงานในทุกระดับและทุกภาคส่วน ดังนั้น การเข้าใจแนวปฏิบัติและนโยบายของพรรค เข้าใจนโยบายและกฎหมายของรัฐ จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด เพื่อให้มั่นใจว่าบทความต่างๆ สะท้อนถึงความถูกต้อง ตรงไปตรงมา มีคุณภาพ และไปในทิศทางที่ถูกต้อง
จากการที่ทำงานเป็นนักข่าวในแวดวงสหภาพแรงงาน ฉันเข้าใจว่าการเขียนเกี่ยวกับแรงงานไม่ใช่แค่การรายงานหรือการบันทึกเท่านั้น แต่มันคือความเป็นเพื่อนที่เสียงของคนงานจะถูกแสดงออกมาอย่างซื่อสัตย์ จริงใจ และมีความรับผิดชอบ
อุเยน ทู
ที่มา: https://baoninhthuan.com.vn/news/153600p30c89/hanh-trinh-dong-hanh-cung-cong-doan-va-nguoi-lao-dong.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)