ไฟไหม้โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

การป้องกันอัคคีภัยไม่ใช่ความรับผิดชอบของหน่วยเฉพาะกิจเพียงอย่างเดียว แต่เป็นความรับผิดชอบร่วมกัน เริ่มต้นจากความตระหนักรู้ของแต่ละครอบครัว แต่ละภาคการผลิต และแต่ละสถานประกอบการ ความจริงปรากฏว่าความประมาทเลินเล่อหรือความประมาทเพียงนาทีเดียวอาจนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ร้ายแรงได้ ทั้งนี้ ควรกล่าวถึงว่าเพลิงไหม้จำนวนมากสามารถป้องกันได้ หากทุกคนพัฒนาความตระหนักรู้ในการป้องกันอัคคีภัยตั้งแต่เนิ่นๆ

ฉากเพลิงไหม้ร้านทองและเงิน Quoc Hung ตำบล Cho Moi วันที่ 23 กรกฎาคม 2568

ในช่วง 6 เดือนแรกของปีนี้ เกิดเพลิงไหม้ 58 ครั้งในจังหวัด ไทเหงียน คร่าชีวิตผู้คนไป 3 ราย และสร้างความเสียหายต่อทรัพย์สินคิดเป็นมูลค่าเกือบ 3.2 พันล้านดอง ที่น่าสังเกตคือ เพลิงไหม้มากกว่าครึ่งหนึ่งเกิดจากความขัดข้องของระบบไฟฟ้าและอุปกรณ์ และเกิดจากความประมาทเลินเล่อในการใช้ไฟและความร้อน

ตัวอย่างเหตุการณ์เพลิงไหม้ร้ายแรงสองกรณีล่าสุดในตำบลโชราและตำบลโชมอย จังหวัดไทเหงียน ส่วนที่ตำบลโชรา เกิดเพลิงไหม้รุนแรงในย่านธุรกิจและสำนักงานใหญ่ของบริษัทร่วมทุน Ba Be Investment, Trade and Service Joint Stock Company ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 1 ราย บาดเจ็บ 1 ราย และทรัพย์สินเสียหายประมาณ 2.5 พันล้านดอง พื้นที่นี้ส่วนใหญ่เป็นแหล่งเก็บสินค้าอุปโภคบริโภค เครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้า ฯลฯ

ที่ตำบลโชเหมย เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่ร้านทองและเงินเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคมที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ได้ช่วยเหลือผู้ติดอยู่ภายในได้ 3 คน ที่น่าสังเกตคือ เพลิงไหม้ครั้งนี้เกิดขึ้นที่ชั้น 1 ซึ่งมีวัสดุไวไฟและพลาสติกจำนวนมาก ทำให้เกิดควันและก๊าซพิษจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์เหล่านี้ล้วนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นคือ เพลิงไหม้ไม่ได้เกิดจากสาเหตุที่ “หาได้ยาก” แต่เกิดจากการขาดความคิดริเริ่มในการป้องกันเพลิงไหม้ ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถป้องกันได้

คำถามคือ เราได้พูดคุยกันมากมายเกี่ยวกับการป้องกันและดับเพลิง แต่ทำไมเหตุการณ์เลวร้ายยังคงเกิดขึ้นอยู่ คำตอบส่วนใหญ่อยู่ที่ความตระหนักรู้และนิสัย แม้ว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องได้นำแนวทางแก้ไขที่เข้มแข็งมาใช้มากมาย ตั้งแต่การโฆษณาชวนเชื่อ การตรวจสอบ ไปจนถึงคำแนะนำทางเทคนิค แต่ในหลายพื้นที่ ผู้คนยังคงมองว่าการป้องกันเพลิงไหม้เป็นเรื่องของคนอื่น

หลายครัวเรือนแขวนถังดับเพลิงไว้แต่ไม่เคยลองใช้ สถานประกอบการและธุรกิจหลายแห่งมีทางออกฉุกเฉินแต่ถูกปิดบังไว้ สายไฟพันกันยุ่งเหยิง เตาแก๊สอยู่ใกล้วัตถุไวไฟ หรือผู้คนล็อกประตูเมื่อนอนหลับโดยไม่มีทางออกฉุกเฉินที่สอง หากการตระหนักรู้ในการป้องกันอัคคีภัยหยุดอยู่แค่คำขวัญ การป้องกันผลกระทบเมื่อเกิดเพลิงไหม้กะทันหันก็คงเป็นเรื่องยาก

ในความเป็นจริง แม้ว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้องจะดำเนินมาตรการต่างๆ มากมายแล้ว แต่หากประชาชนยังคงเพิกเฉย ประสิทธิภาพของการป้องกันอัคคีภัยก็คงไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง เนื่องจากการป้องกันอัคคีภัยไม่สามารถเป็นการตอบสนองทันทีที่เกิดเหตุการณ์ได้ แต่ต้องเริ่มต้นจากกิจวัตรประจำวันเล็กๆ น้อยๆ เช่น การปิดอุปกรณ์ไฟฟ้าหลังการใช้งาน การตรวจสอบสายไฟ การจัดเส้นทางหนีไฟ การเตือนญาติพี่น้องเกี่ยวกับทักษะการหนีไฟ...

เมื่อทุกคนริเริ่มทำสิ่งง่ายๆ เช่นนี้ การป้องกันอัคคีภัยจะไม่ใช่สิ่งที่ต้องเตือนจากภายนอกอีกต่อไป แต่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตที่ปลอดภัยและรับผิดชอบ

ที่มา: https://baothainguyen.vn/xa-hoi/202507/hoa-hoan-khong-cho-canh-bao-9fa38f6/