โอ้ ฉันคิดถึงทุ่งนาหลังการเก็บเกี่ยว!
ฝูงนกกระจอกโฉบลงมาเก็บข้าวที่ร่วงหล่น
กลิ่นฟางข้าวใหม่ลอยมาตามแสงแดดสีทอง
ได้ยินกลิ่นเหงื่ออันเค็มๆ
ได้ยินเสียงหัวเราะของใครสักคนที่ไหนสักแห่ง?
ว่าวนับพันตัวโบยบินในสายลม
ว่าวนับพันตัวพาความฝันอันแสนหวาน
เหมือนลูกอมแห่งความทรงจำที่ระยิบระยับ
โอ้ ฉันคิดถึงควันจากทุ่งนามากจนแสบตาเลย!
กลิ่นหอมของปลาช่อนย่างบนฟางลอยมา
ไวน์ข้าวแรงเกินไปจนดื่มไม่ได้
คลื่นเต็มไปด้วยความเป็นบ้านเกิดเมืองนอน
เสียงฝีเท้าในทุ่งร้างเปล่า
กบร้องในคืนฝนตก
ลมมรสุมทำให้ดอกโสนมีสีเหลือง
ปลาล้นฝั่งพลิ้วไหวตามจันทร์ยามดึก
แผ่นดินเปลี่ยนทิศต้อนรับลมปีใหม่อันคึกคัก
ทุ่งหญ้าสีเขียวสวมใส่เสื้อผ้าใหม่
ทุ่งนาเรียบเนียนราวกับเอวต่อของหญิงสาว
กลิ่นหอมข้าวหอมหวาน
แผ่นดินรักผู้คน จึงต้องดิ้นรนเพื่อเจริญเติบโต
ทั้งวันทั้งคืนเขาหายใจวิญญาณของเขาลงในดิน
กลิ่นหอมของแผ่นดินเต็มไปด้วยความรักอันอุดมสมบูรณ์
เหงื่อซึมซาบลงสู่ดินอย่างเงียบๆ เสมือนเป็นบทกวี
เมล็ดพันธุ์แห่งความลึกลับ
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)