กลิ่นดอกเกาลัด

แสงแดดเดือนมีนาคมช่างเปราะบาง ขณะเดินอย่างเร่งรีบหลังเลิกเรียน กลิ่นแปลก ๆ แต่คุ้นเคยลอยมาแตะจมูก น้ำตาเอ่อคลอเบ้าขณะค้นหาความทรงจำ กลิ่นหอมนั้น สีสันของดอกไม้นั้น ยามบ่ายอันสงบสุขเหล่านั้นเลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ในห้วงลึกของจิตวิญญาณ ทุกสิ่งยังคงฝังแน่น กลิ่นดอกเกาลัด กลิ่นอายของวัยเด็ก! กลิ่นหอมที่แผ่ออกมาจากกลีบดอกสีเขียวและเหลืองเรียบง่ายนั้น มีพลังที่จะประทับรอยเท้าของผู้คนมากมาย

กลิ่นดอกเกาลัด

ภาพประกอบ: LNDUY

เมื่อเห็นกลิ่นหอมของดอกเกาลัดอีกครั้งท่ามกลางความเร่งรีบและวุ่นวายของเมืองใหญ่ ทันใดนั้นหางตาของฉันก็รู้สึกแสบร้อน ปีการศึกษาผ่านไปอย่างเงียบๆ ผ่านเนินเขาสีม่วงที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา วัยรุ่นเท่านั้นที่จะรู้จักวิธีที่จะหลงใหลกลิ่นหอมของดอกเกาลัดในทุกๆ เดือนมีนาคม หลายคนเปรียบเทียบดอกเกาลัดกับผลไม้รสหวาน

ในตอนแรกมีสีเขียว ซึ่งดูดซับแสงแดด ฝน และความยากลำบากของหลายปี กลีบดอกที่อ่อนนุ่มจะเปลี่ยนเป็นสีแห่งแสงแดดอันเจิดจ้า

หลังจากรอคอยอย่างเงียบงันมาเนิ่นนาน ดอกไม้ก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองเข้มดุจกำมะหยี่ ท่ามกลางกลิ่นหอมของขุนเขาอันกว้างใหญ่ ช่อดอกสีเขียวอ่อนปนเหลืองเข้มดูน่าพิศวงและน่าสงสาร ส่งกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ออกมาอย่างเงียบๆ

ฉันเก็บดอกเกาลัดดอกเล็กๆ ทันทีที่มันบาน ผูกติดกระเป๋าสามใบ แล้วซ่อนไว้หลังผมหนาๆ ของตัวเอง เพื่อให้กลิ่นหอมหวานโชยมาตามตรอกซอกซอยที่คดเคี้ยวไปตามทางลาดในช่วงบ่าย บางครั้งฉันก็เก็บดอกเกาลัดแห้งไว้ในกระเป๋าสักสองสามดอก และเก็บใส่สมุดบันทึกของนักเรียนไว้หลังจากเก็บเสร็จ

เราเติบโตขึ้นตามกาลเวลา เมื่อออกจากชนบทอันเงียบสงบนั้น เราก็กลายเป็นหญิงสาว บางครั้งการได้รื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ ได้เห็นดอกเกาลัดแห้งอีกครั้ง ฉันก็รู้สึกอิ่มเอมกับความทรงจำในวัยเด็ก

แม่พูดถึงดอกไม้นั้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย ดอกเกาลัดอันบอบบางเป็นสัญลักษณ์ของความรักอันบริสุทธิ์ที่หญิงสาวชาวชนบทมีต่อเจ้าชาย อคติอันรุนแรงในมารยาททำให้พวกเขาต้องแยกจากกัน ด้วยความโหยหาและความเสียใจ เด็กสาวจึงกลายเป็นดอกไม้ป่าที่มีกลิ่นหอมแปลกประหลาด ซึ่งทำให้หลายคนยังคงวนเวียนอยู่เมื่อต้องจากกัน

หลายฤดูกาลผ่านไปอย่างเงียบงัน แต่บ่ายวันนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆ นั้นกลับทำให้ก้าวเดินช้าลง สีเขียวและสีเหลืองที่ซ่อนเร้นอยู่ในแสงแดดทำให้หัวใจฉันเต้นระรัวอีกครั้ง ฉันยืนเหม่อลอยอยู่บนทางเท้า ยกมือแตะแก้มตัวเอง ปล่อยให้ความทรงจำหวนคืนมาพร้อมกับกลิ่นหอม ปล่อยให้ความฝันของฉันอบอวลไปด้วยกลิ่นเกาลัด แล้วในความฝันนั้น ฉันก็ได้พบกับบทกวีเก่าๆ เลือนราง: "แอปริคอตสีเหลืองดุจผลสุก/พวงเกาลัดห้อยอยู่ที่ไหนสักแห่ง/สายลมพัดพากลิ่นหอมแปลกๆ/ถนนไปโรงเรียนพลุกพล่าน..."

ชีวิตที่เร่งรีบและวุ่นวายในแต่ละวัน สายฝนและแสงแดดข้างนอกบีบบังคับให้เราต้องเก็บทุกอย่างไว้ในมุมหนึ่งของหัวใจ กล้าที่จะพลิกมันกลับเมื่อตกค่ำ บางครั้งฉันก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นและโทษตัวเองที่ไร้หัวใจเช่นนี้! ฉันลืมวัยเด็กของตัวเองไปแล้วหรือไง

คุณลืมเนินเขาอันกว้างใหญ่ไพศาลที่เต็มไปด้วยดอกซิมสีม่วงและดอกเกาลัดสีเหลืองไปแล้วหรือ? กาลเวลาประทับอยู่ในดวงตา กาลเวลาประทับอยู่บนเส้นผมทุกเส้นที่เปลี่ยนสีเป็นสียามบ่าย แต่โชคดีที่ลึกลงไปในดินแดนแห่งความคิดถึง ถนนสีแดงฝุ่นตลบเลียบเนินเขาที่เต็มไปด้วยต้นเกาลัดที่ผลิดอกสีเหลืองส่งกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ไม่อาจลืมเลือนได้ ความทรงจำในวัยเด็กของเรานั้นไม่ง่ายเลยที่จะลืมดอกไม้

เมืองทุกวันนี้ก็มีกลิ่นอ่อนๆ ของดอกเกาลัดเช่นกัน เกาลัดปลูกในสวนบ้าน ช่อดอกเล็กๆ ยังคงส่งกลิ่นหอมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ช่อสีเขียวอ่อนปนเหลืองเข้มบางครั้งทำให้ผู้คนที่อยู่ไกลบ้านรู้สึกสับสนวุ่นวายในเมืองที่วุ่นวาย และบ่ายวันนี้ มีคนเช่นนี้คนหนึ่งที่สูดดมกลิ่นวัยเด็กอย่างโลภะ ละลายความคิดถึงบ้านไป

ยามบ่ายค่อย ๆ โรยรา ชีวิตช่างอ่อนโยนและสงบสุข กลิ่นอายของวัยเด็กพาเราหวนคืนสู่ความทรงจำเก่า ๆ อีกครั้ง ย้อนคืนสู่ความฝันอันแสนหวานของวัยเยาว์ ท่ามกลางความวุ่นวายของเมืองใหญ่ เราสัมผัสได้ถึงเสียงอันคุ้นเคยของความกลมกลืนอันเปี่ยมไปด้วยอารมณ์และเปี่ยมล้น

เทียนลัม

แหล่งที่มา