เดือนมีนาคมเป็นเดือนที่เปราะบาง ขณะเดินอย่างเร่งรีบหลังเลิกเรียน กลิ่นแปลกๆ แต่คุ้นเคยก็ผุดขึ้นมาในดวงตา น้ำตาเอ่อคลอขณะค้นหาความทรงจำ กลิ่นนั้น สีสันของดอกไม้ ยามบ่ายอันสงบสุขเหล่านั้น เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ในส่วนลึกของจิตวิญญาณ ทุกสิ่งยังคงหยั่งรากลึก กลิ่นดอกเกาลัด กลิ่นอายของวัยเด็ก! กลิ่นหอมที่แผ่ออกมาจากกลีบดอกสีเขียวและเหลืองเรียบๆ มีพลังที่จะประทับรอยเท้าของผู้คนมากมาย
ภาพประกอบ: LNDUY
เมื่อเห็นกลิ่นหอมของดอกเกาลัดอีกครั้งท่ามกลางความเร่งรีบและวุ่นวายของเมืองใหญ่ ทันใดนั้นหางตาของฉันก็รู้สึกแสบร้อน วัยเรียนผ่านไปอย่างเงียบๆ ผ่านเนินเขาสีม่วงอันกว้างใหญ่ไพศาล วัยรุ่นรู้จักแต่เสน่ห์ของกลิ่นหอมของดอกเกาลัดทุกเดือนมีนาคม หลายคนเปรียบเทียบดอกเกาลัดกับผลไม้รสหวาน
ในตอนแรกเป็นสีเขียว ดูดซับแสงแดด ฝน และความยากลำบากตลอดหลายปีที่ผ่านมา กลีบดอกที่อ่อนนุ่มจะเปลี่ยนเป็นสีเดียวกับแสงแดดอันแรงกล้า
หลังจากรอคอยอย่างเงียบงันมาเนิ่นนาน ดอกไม้ก็เปลี่ยนเป็นสีเหลืองเข้มดุจกำมะหยี่ ท่ามกลางกลิ่นหอมของขุนเขาอันกว้างใหญ่ ช่อดอกสีเขียวที่ผสมสีเหลืองเข้มนั้นช่างดูสับสนและน่าเวทนา ส่งกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ออกมาอย่างเงียบงัน
ฉันเก็บดอกเกาลัดดอกเล็กๆ ทันทีที่มันบาน หนีบไว้ที่กระเป๋าสามใบ แล้วซ่อนไว้หลังผมหนาๆ ของตัวเอง เพื่อที่ตอนบ่ายจะได้กลิ่นหอมหวานที่ลอยมาตามตรอกซอกซอยคดเคี้ยวบนเนิน บางครั้งฉันก็เก็บดอกเกาลัดแห้งไว้ในกระเป๋าสักสองสามดอก และเก็บใส่สมุดบันทึกหลังจากเก็บเสร็จ
เราเติบโตขึ้นมาพร้อมกับวันเวลา เมื่อออกจากชนบทอันเงียบสงบนั้น เราก็กลายเป็นหญิงสาว บางครั้งการได้รื้อฟื้นความทรงจำเก่าๆ ได้เห็นดอกเกาลัดแห้งอีกครั้ง ความทรงจำในวัยเด็กก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึก
แม่พูดถึงดอกไม้นั้นด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย ดอกเกาลัดอันบอบบางเป็นสัญลักษณ์ของความรักอันบริสุทธิ์ที่หญิงสาวชาวชนบทมีต่อเจ้าชายจากตระกูลเศรษฐี อคติอันรุนแรงในมารยาททำให้พวกเขาต้องห่างเหินกัน ด้วยความโหยหาและความเสียใจ เด็กสาวจึงกลายเป็นดอกไม้ป่าที่มีกลิ่นหอมแปลกตาที่ทำให้หลายคนยังคงคิดถึงเมื่อต้องจากกัน
หลายฤดูกาลผ่านไปอย่างเงียบงัน แต่บ่ายวันนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆ นั้นกลับทำให้ก้าวเดินช้าลง สีเขียวและสีเหลืองที่ซ่อนเร้นอยู่ในแสงแดดทำให้หัวใจฉันเต้นระรัวอีกครั้ง ฉันยืนเหม่อลอยอยู่บนทางเท้า แนบมือแนบแก้มเพื่อให้ความทรงจำหวนคืนมาพร้อมกับกลิ่นหอม ให้ความฝันของฉันได้อบอวลไปด้วยกลิ่นเกาลัด และแล้วในความฝันนั้น ฉันก็ได้พบกับบทกวีเก่าๆ โดยไม่รู้ตัว: "แอปริคอตสีทองราวกับผลไม้สุก/พวงเกาลัดห้อยอยู่ที่ไหนสักแห่ง/สายลมพัดพากลิ่นหอมแปลกๆ/ถนนไปโรงเรียนพลุกพล่าน..."
ชีวิตทำให้เรายุ่งวุ่นวายทุกวัน สายฝนและแสงแดดข้างนอกบีบบังคับให้เราต้องเก็บทุกอย่างไว้ในมุมหนึ่งของหัวใจ กล้าที่จะพลิกมันกลับเมื่อตกค่ำ บางครั้งเราก็ร้องไห้และโทษตัวเองที่ไร้หัวใจ! เราลืมวัยเด็กของเราไปแล้วหรือ?
คุณลืมเนินเขาอันกว้างใหญ่ไพศาลที่เต็มไปด้วยดอกซิมสีม่วงและดอกเกาลัดสีเหลืองไปแล้วหรือ? กาลเวลาประทับอยู่ในดวงตา กาลเวลาประทับอยู่บนเส้นผมทุกเส้นที่เปลี่ยนสีเป็นสียามบ่าย แต่โชคดีที่ลึกลงไปในดินแดนแห่งความคิดถึง ถนนสีแดงฝุ่นตลบเลียบเนินเขาที่เต็มไปด้วยต้นเกาลัดที่ผลิดอกสีเหลืองส่งกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ไม่อาจลืมเลือนได้ ความทรงจำในวัยเด็กของเรานั้นไม่ง่ายเลยที่จะลืมดอกไม้
เมืองทุกวันนี้ก็มีกลิ่นอ่อนๆ ของดอกเกาลัดเช่นกัน เกาลัดปลูกในสวนบ้าน ช่อดอกเล็กๆ ยังคงส่งกลิ่นหอมอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ช่อสีเขียวอ่อนปนเหลืองเข้มบางครั้งทำให้ผู้คนที่อยู่ไกลบ้านรู้สึกสับสนท่ามกลางความพลุกพล่านของเมืองใหญ่ และบ่ายวันนี้ มีคนเช่นนี้คนหนึ่งที่สูดดมกลิ่นอายของวัยเด็กอย่างโลภะ ละลายความคิดถึงบ้านไป
ยามบ่ายค่อย ๆ โรยรา ชีวิตช่างอ่อนโยนและสงบสุข กลิ่นอายของวัยเด็กพาเราหวนคืนสู่ความทรงจำเก่า ๆ อีกครั้ง ย้อนคืนสู่ความฝันอันแสนหวานของวัยเยาว์ ท่ามกลางความวุ่นวายของเมืองใหญ่ที่ห่างไกล เราค่อย ๆ พบกับเสียงอันคุ้นเคยของความกลมกลืนอันเร่าร้อนและเปี่ยมล้นอีกครั้ง
เทียนลัม
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)