เมื่อลุงบาฟีพบกับเจ้าชายแห่งบั๊กเลียว

ระหว่างการสนทนาที่เมืองก่าเมา เมื่อกำลังหารือถึงภาพสัญลักษณ์แห่งการรวมกันเป็นหนึ่งระหว่างจังหวัดบั๊กเลียวและจังหวัดก่าเมา ชาวนาคนหนึ่งก็ยิ้มอย่างมีอารมณ์ขันว่า "ให้ลุงบ่าฟีได้พบกับเจ้าชายแห่งจังหวัดบั๊กเลียวและดูสิ!"

ทันทีที่ประโยคจบลง เพื่อนบ้านทั้งละแวกก็หัวเราะกันลั่น แต่ยิ่งเขาคิดก็ยิ่งชวนให้คิด มันก็ยิ่งชวนให้คิด มันไม่ใช่แค่เรื่องตลก แต่เป็นอุปมาอุปไมยที่ชัดเจนถึงการพบกันเชิงสัญลักษณ์ระหว่างประเพณีกับความทันสมัย ​​ระหว่างนิทานพื้นบ้านกับนวัตกรรม

ภาพประกอบ: ถึงมินห์ ตัน

นักเล่าเรื่อง - นักเล่าเรื่อง

ลุงบาฟี สัญลักษณ์ของชาวนาภาคใต้ เปี่ยมล้นด้วยจินตนาการ ใช้ชีวิตอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ รักชีวิตด้วยเสียงหัวเราะและเรื่องราวที่ “จริงแท้แต่จริงใจ” อารมณ์ขันแบบชนบทนี้เปี่ยมไปด้วยคุณสมบัติเชิงสร้างสรรค์ ความสามารถในการแสดงแบบด้นสดที่ยืดหยุ่น และเป็นเงื่อนไขพื้นฐานในการปรับตัวเข้ากับดินเค็ม หนองน้ำ และดินที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

เจ้าชาย แห่งบั๊กเลียว ผู้คนมักจดจำรูปลักษณ์อันสง่างามของพระองค์ แต่เบื้องหลังนั้นกลับเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าคิด กล้าทำ และกล้าใช้เงินทองเพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ในยุคสมัยใหม่ ภาพลักษณ์ของพระองค์สามารถมองได้ในอีกแง่มุมหนึ่ง ความปรารถนาที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด ความคิดทางเศรษฐกิจแบบส่วนตัว และทัศนคติเชิงรุกต่อเหตุการณ์ปัจจุบัน

เมื่อลุงบาฟีได้พบกับคุณชายน้อยแห่งเมืองบั๊กเลียว นับเป็นช่วงเวลาที่ภูมิปัญญาท้องถิ่นผสานเข้ากับจิตวิญญาณผู้ประกอบการ คนหนึ่งรักษาจิตวิญญาณของแผ่นดินทางใต้ อีกคนเปิดประตูสู่ เศรษฐกิจ สีเขียวและการพัฒนาเศรษฐกิจเชิงวัฒนธรรม

การจับมือบนพื้นดินเค็ม

ลองนึกภาพยามบ่ายที่ปากแม่น้ำกาญห์เฮา ลมพัดแรงจากทะเล ลุงบาฟีนั่งยองๆ บนสะพานลิง ถือคันเบ็ดไว้ในมือ เล่าเรื่องปลาช่อนตัวใหญ่เท่าเรือสำปั้น ชายหนุ่มแห่งเมืองบั๊กเลียว สวมเสื้อกั๊กสีขาว รองเท้าขัดเงา ถือซิการ์ไว้ในมือ นั่งบนเก้าอี้ไม้ไผ่ แต่ยังคงตั้งใจฟัง

เมื่อเรื่องราวจบลง คุณชายหนุ่มก็หัวเราะเสียงดัง “เรื่องราวที่ท่านเล่ามานั้นน่าจะถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์อย่างยิ่ง หนังเรื่องนี้ก็ดี แต่การแสดงบทบาทของท่านคงจะยากลำบาก ท้องโตแล้ว ระวังอย่าให้เรือเข้าได้ล่ะ!”

เสียงหัวเราะดังขึ้น แต่เบื้องหลังเสียงหัวเราะนั้นคือการจับมือที่มีความหมาย ประเพณีและความทันสมัยสามารถอยู่ร่วมกันได้ บอกเล่าเรื่องราวของบ้านเกิดในรูปแบบใหม่ บนรากฐานเดิม

จังหวัดใหม่ กาเมา - เมื่อเรื่องราวกลายเป็นความฝันแห่งการพัฒนา

จากภาพเชิงสัญลักษณ์ มันสามารถชี้ให้เห็นถึงแนวคิดใหม่ทั้งหมดสำหรับพื้นที่การพัฒนาหลังจากการควบรวมกิจการ ไม่ใช่แค่แผนที่การบริหารอีกต่อไป แต่เป็นการหลอมรวมกระแสวัฒนธรรม ผู้คน ศักยภาพ และความปรารถนา

จังหวัดก่าเมาแห่งใหม่สามารถเลือกใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างออกไปได้เอง นั่นคือการอนุรักษ์ชนบท อนุรักษ์เอกลักษณ์ดั้งเดิม ผสมผสานเอกลักษณ์ของผืนดิน ผืนน้ำ ผืนป่า และผืนทะเล ขณะเดียวกันก็พัฒนาด้วยจิตวิญญาณแห่งผู้ประกอบการ การเชื่อมโยงภูมิภาค และนวัตกรรมทางเทคโนโลยี

ปรัชญาจากการประชุม: การพัฒนาจากพลังภายใน

การพัฒนาไม่ได้เริ่มต้นจากสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง แต่เริ่มต้นจากสิ่งที่มีอยู่แล้ว ปรัชญา ABCD ที่ว่า "การพัฒนาบนพื้นฐานของทรัพยากรที่มีอยู่ในชุมชน" สามารถเริ่มต้นได้จากเรื่องราว บุคคล กลุ่มช่างฝีมือ หรือกลุ่มเกษตรกรที่ดี

ภาพลักษณ์ของลุงบาฟีเปรียบเสมือนขุมทรัพย์แห่งภูมิปัญญาชาวบ้าน หากเรารู้จักทะนุถนอมและสืบสานมันไว้ มันจะเป็นผลผลิตทางการท่องเที่ยว การศึกษา และสื่อ จิตวิญญาณของเจ้าชายบั๊กเลียว หากเข้าใจว่าเป็นความปรารถนาที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ จะเป็นทรัพยากรทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งสำหรับเยาวชนในท้องถิ่น ผู้ประกอบการรุ่นใหม่ และผู้ที่กล้าคิดใหญ่จากบ้านเกิดของตนเอง

Ca Mau Moi - จากเรื่องราวสู่การกระทำ

เมื่อดินแดนรู้จักวิธีบอกเล่าเรื่องราวของตนเองด้วยสำเนียงพื้นเมือง ด้วยผู้คนจริงและเหตุการณ์จริง สถานที่นั้นก็ไม่ใช่ "ที่ราบลุ่ม" อีกต่อไป แต่เป็นจุดเด่นในพื้นที่พัฒนา

จังหวัดก่าเมาแห่งใหม่หลังจากการควบรวมกิจการ จะกลายเป็นต้นแบบของการพัฒนาด้านนิเวศวิทยา วัฒนธรรม และชุมชนได้อย่างแน่นอน เป็นสถานที่ที่ความฝันในการเอื้อมมือออกไปเริ่มต้นจากเสียงหัวเราะ เรื่องราว และการจับมือระหว่างคนสองคนที่ดูเหมือนจะตรงกันข้าม แต่แท้จริงแล้วกลับเติมเต็มซึ่งกันและกัน

คนหนึ่งกล้าที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่แตกต่าง คนหนึ่งกล้าที่จะทำสิ่งที่แตกต่าง และใครจะรู้ว่าจากจุดนั้น ดินแดนจะเปลี่ยนแปลงไปในแบบของตัวเองอย่างลึกซึ้งและเร้าใจยิ่งขึ้น

เล มินห์ ฮวน

ที่มา: https://baocamau.vn/khi-bac-ba-phi-gap-cong-tu-bac-lieu-a39926.html