เมื่อลุงบาฟีพบกับเจ้าชายแห่งบั๊กเลียว

ระหว่างการสนทนาที่จังหวัดก่าเมา เมื่อกำลังพูดถึงภาพสัญลักษณ์แห่งการรวมกันเป็นหนึ่งระหว่างจังหวัดบั๊กเลียวและจังหวัดก่าเมา ชาวนาคนหนึ่งก็ยิ้มอย่างมีอารมณ์ขันว่า "ให้ลุงบ่าฟีพบกับเจ้าชายแห่งจังหวัดบั๊กเลียวแล้วดูสิ!"

ทันทีที่ประโยคจบลง เพื่อนบ้านทั้งละแวกก็หัวเราะกันลั่น แต่ยิ่งเราคิดก็ยิ่งชวนให้คิด มันก็ยิ่งชวนให้คิด มันไม่ใช่แค่เรื่องตลก แต่เป็นอุปมาอุปไมยที่ชัดเจนถึงการพบกันเชิงสัญลักษณ์ระหว่างประเพณีกับความทันสมัย ระหว่างนิทานพื้นบ้านกับนวัตกรรม

ภาพประกอบ: ถึงมินห์ ตัน

นักเล่าเรื่อง - นักเล่าเรื่อง

ลุงบาฟี สัญลักษณ์ของชาวนาภาคใต้ ผู้มีจินตนาการ ใช้ชีวิตอย่างกลมกลืนกับธรรมชาติ รักชีวิตด้วยเสียงหัวเราะและเรื่องราวที่ “จริงแต่จริงใจ” อารมณ์ขันแบบชนบทนี้เปี่ยมไปด้วยคุณสมบัติเชิงสร้างสรรค์ ความสามารถในการแสดงแบบด้นสดที่ยืดหยุ่น และเป็นเงื่อนไขพื้นฐานในการปรับตัวเข้ากับดินเค็ม หนองน้ำ และดินที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

เจ้าชาย แห่งบั๊กเลียว ผู้คนมักจดจำรูปลักษณ์อันสง่างามของพระองค์ แต่เบื้องหลังนั้นกลับเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งความกล้าคิด กล้าทำ และกล้าใช้เงินทองเพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ในยุคสมัยใหม่ ภาพลักษณ์ของพระองค์สามารถมองได้ในอีกแง่มุมหนึ่ง ความปรารถนาที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด ความคิดทางเศรษฐกิจแบบส่วนตัว และทัศนคติเชิงรุกต่อเหตุการณ์ปัจจุบัน

เมื่อลุงบาฟีได้พบกับกงตูบั๊กเลียว นับเป็นช่วงเวลาที่ภูมิปัญญาท้องถิ่นผสานเข้ากับจิตวิญญาณผู้ประกอบการ คนหนึ่งรักษาจิตวิญญาณของแผ่นดินใต้ อีกคนเปิดประตูสู่การพัฒนา เศรษฐกิจ สีเขียวและเศรษฐกิจเชิงวัฒนธรรม

การจับมือบนพื้นดินเค็ม

ลองนึกภาพยามบ่ายที่ปากแม่น้ำกาญห์เฮา ลมพัดแรงจากทะเล ลุงบาฟีนั่งยองๆ บนสะพานลิง ถือคันเบ็ดไว้ในมือ เล่าเรื่องปลาช่อนตัวใหญ่เท่าเรือสำปั้น ชายหนุ่มแห่งเมืองบั๊กเลียว สวมเสื้อกั๊กสีขาว รองเท้าขัดเงา ถือซิการ์ไว้ในมือ นั่งบนเก้าอี้ไม้ไผ่ แต่ยังคงตั้งใจฟัง

เมื่อเรื่องราวจบลง คุณชายหนุ่มก็หัวเราะเสียงดัง “เรื่องราวที่คุณเล่าคงน่าเอาไปทำเป็นหนังได้เลยนะ หนังเรื่องนี้ก็โอเค แต่การแสดงบทบาทของคุณคงยากลำบาก ท้องคุณใหญ่คงนั่งเรือไม่ไหวแน่!”

เสียงหัวเราะดังขึ้น แต่เบื้องหลังเสียงหัวเราะนั้นคือการจับมือที่มีความหมาย ประเพณีและความทันสมัยสามารถนั่งร่วมโต๊ะเดียวกัน บอกเล่าเรื่องราวของบ้านเกิดในรูปแบบใหม่ บนรากฐานเดิม

จังหวัดใหม่ กาเมา - เมื่อเรื่องราวกลายเป็นความฝันแห่งการพัฒนา

จากภาพที่เป็นสัญลักษณ์ สามารถสะท้อนแนวคิดใหม่ ๆ สำหรับพื้นที่การพัฒนาหลังการควบรวมกิจการ ไม่ใช่แค่เพียงแผนผังการบริหารที่ซ้อนทับกันอีกต่อไป แต่เป็นการผสานรวมกระแสวัฒนธรรม บุคลากร ศักยภาพ และความปรารถนาเข้าด้วยกัน

จังหวัดก่าเมาจึงจะเลือกใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างออกไป นั่นคือ การอนุรักษ์ชนบท เอกลักษณ์ดั้งเดิม เอกลักษณ์ของผืนดิน ผืนน้ำ ผืนป่า และผืนทะเล ขณะเดียวกันก็พัฒนาด้วยจิตวิญญาณแห่งผู้ประกอบการ การเชื่อมโยงภูมิภาค และนวัตกรรมทางเทคโนโลยี

ปรัชญาจากการประชุม: การพัฒนาจากพลังภายใน

การพัฒนาไม่ได้เริ่มต้นจากสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง แต่เริ่มต้นจากสิ่งที่มีอยู่แล้ว ปรัชญา ABCD ที่ว่า "การพัฒนาบนพื้นฐานของทรัพยากรที่มีอยู่ในชุมชน" สามารถเริ่มต้นได้จากเรื่องราว บุคคล กลุ่มช่างฝีมือ หรือกลุ่มเกษตรกรที่ดี

ภาพลักษณ์ของลุงบาฟีเปรียบเสมือนขุมทรัพย์แห่งภูมิปัญญาชาวบ้าน หากเรารู้จักทะนุถนอมและสืบสานมันไว้ มันจะเป็นผลิตภัณฑ์ด้านการท่องเที่ยว การศึกษา และสื่อ จิตวิญญาณของเจ้าชายบั๊กเลียว หากเข้าใจถึงความปรารถนาที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ จะเป็นทรัพยากรทางจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งสำหรับเยาวชนในท้องถิ่น ผู้ประกอบการรุ่นใหม่ และผู้ที่กล้าคิดใหญ่จากบ้านเกิดของตนเอง

Ca Mau Moi - จากเรื่องราวสู่การกระทำ

เมื่อดินแดนรู้จักวิธีบอกเล่าเรื่องราวของตนเอง ด้วยเสียงพื้นเมือง ด้วยใบหน้าของผู้คนจริงและเหตุการณ์จริง เมื่อนั้นสถานที่นั้นจะไม่ใช่ "ที่ราบลุ่ม" อีกต่อไป แต่เป็นจุดเด่นในพื้นที่พัฒนา

จังหวัดก่าเมาแห่งใหม่หลังจากการควบรวมกิจการ จะกลายเป็นต้นแบบของการพัฒนาระบบนิเวศ วัฒนธรรม และชุมชนได้อย่างสมบูรณ์ สถานที่ที่ความฝันที่จะไปให้ไกล เริ่มต้นจากเสียงหัวเราะ เรื่องราว และการจับมือระหว่างคนสองคนที่ดูเหมือนจะตรงกันข้าม แต่แท้จริงแล้วกลับเติมเต็มซึ่งกันและกัน

คนหนึ่งกล้าที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่แตกต่าง คนหนึ่งกล้าที่จะทำสิ่งที่แตกต่าง และใครจะรู้ว่าจากจุดนั้น ดินแดนจะเปลี่ยนแปลงไปในแบบของตัวเองอย่างลึกซึ้งและเร้าใจยิ่งขึ้น

เล มินห์ ฮวน

ที่มา: https://baocamau.vn/khi-bac-ba-phi-gap-cong-tu-bac-lieu-a39926.html