ตามคำฟ้องของสำนักงานอัยการจังหวัด ตั้งแต่ปี 2565 ถึง 2566 เมื่อทราบว่ามีคู่สามีภรรยาที่ไม่สามารถตั้งครรภ์ได้จำนวนมาก บุคคล (พ่อเลี้ยงเดี่ยว แม่เลี้ยงเดี่ยว) ที่ต้องการมีลูก และผู้หญิงจำนวนมากที่ต้องการเป็นแม่อุ้มบุญเพื่อหารายได้ TTTTr. จึงมีแนวคิดที่จะจัดการอุ้มบุญเพื่อจุดประสงค์ในการแสวงหากำไรที่ผิดกฎหมาย

ท. ได้ใช้บัญชี Facebook จำนวนมากเข้าร่วมกลุ่มและสมาคมต่างๆ เพื่อค้นหาและติดต่อผู้ที่ต้องการจ้างแม่อุ้มบุญและผู้หญิงที่ยอมรับการอุ้มบุญ จากนั้นจึงเจรจาราคาการอุ้มบุญเพื่อแลกกับเงินส่วนต่าง ตลอดจนแนะนำคู่รักที่ต้องการมีบุตรให้ผ่านขั้นตอนการตรวจร่างกาย การรักษาภาวะมีบุตรยาก และการสร้างตัวอ่อนที่โรงพยาบาล

เมื่อผู้หญิงยอมรับที่จะเป็นแม่อุ้มบุญ Tr. จะแนะนำให้คนเหล่านี้เข้ารับการตรวจสุขภาพสืบพันธุ์และดำเนินขั้นตอนการฝังตัวของตัวอ่อนให้เสร็จสิ้นในฐานะแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ยื่นคำร้องขอมีตัวอ่อน นอกจากนี้ Tr. ยังเช่าบ้าน จัดหาผู้ดูแล โภชนาการ การติดตามสุขภาพ และการตรวจก่อนคลอด... สำหรับผู้หญิงที่อุ้มบุญจนกระทั่งคลอดลูก

คู่สามีภรรยาที่ไม่สามารถมีลูกได้และต้องการมีลูกจะต้องจ่ายเงินให้คนอื่นเป็นแม่อุ้มบุญ โดยแม่อุ้มบุญจะได้รับค่าธรรมเนียมในการอุ้มบุญ ส่วน Tr. เองและผู้ร่วมมือจะได้รับส่วนต่าง (ในระหว่างการก่ออาชญากรรม Tr. ได้ว่าจ้าง TVTh. เพื่อช่วย Tr. ทำงานบางอย่างเพื่อจัดการเรื่องการอุ้มบุญ)

ในระหว่างการสอบสวน กองบังคับการสืบสวนสอบสวนของตำรวจภูธรจังหวัดได้ค้นพบว่า ตร. และ ท. ได้ร่วมกันจัดทำคดีอุ้มบุญ 3 คดีด้วยกัน คดีที่ 1 แม่อุ้มบุญเป็นผู้หญิงที่เกิดในปี 2538 อาศัยอยู่ในเขต 8 เขต 5 นครโฮจิมินห์ และผู้ที่จ้างแม่อุ้มบุญเป็นชายหนุ่มที่เกิดในปี 2535 อาศัยอยู่ในเขต 8 เขต 5 นคร โฮจิมินห์

เนื่องจากต้องการเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยว ชายหนุ่มจึงติดต่อ Tr. ผ่านเครือข่ายโซเชียล Facebook เพื่อหารือเรื่องการจ้าง Tr. เพื่อหาแม่อุ้มบุญ Tr. ตกลงและตกลงราคาทั้งหมด 1 พันล้านดอง ซึ่งรวมถึงค่าอาหาร ค่าตรวจ ค่าตรวจร่างกายสำหรับแม่อุ้มบุญ ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการฝังตัวของตัวอ่อน และเงินเดือนของ Tr.

นอกจากนี้ ผู้หญิงใน บิ่ญถ่วน ที่กล่าวถึงข้างต้นได้ทราบผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์กว่า Tr. กำลังมองหาแม่อุ้มบุญ เธอจึงติดต่อ Tr. ผ่านเฟซบุ๊กของ Tr. ทั้งสองตกลงกันเรื่องค่าแม่อุ้มบุญประมาณ 250 ล้านดอง

หลังจากตรวจสุขภาพและระบุว่าหญิงคนนี้มีสิทธิ์ตั้งครรภ์แล้ว ทร. พาชายหนุ่มและหญิงคนนี้ไปที่โรงพยาบาลเพื่อเก็บอสุจิและไข่ ทำการปฏิสนธิในหลอดแก้ว แล้วจึงฝังตัวอ่อนเข้าไปในร่างกายหญิงเพื่อให้เธอสามารถตั้งครรภ์ได้

ตั้งแต่ตั้งครรภ์ ทร. ได้เช่าสถานที่ให้หญิงรายนี้พักผ่อนในห้อง 908-C1 ของอพาร์ตเมนต์วิโคแลนด์ เขตซวนฟู เมือง เว้ ทร. จัดเตรียมสิ่งของจำเป็นทั้งหมดให้หญิงรายนี้ทุกวัน และจัดการให้เธอไปตรวจครรภ์เป็นประจำ เมื่อตำรวจพบเรื่องนี้ ทร. จึงไม่มีเวลาหากำไรจากคดีนี้โดยผิดกฎหมาย

เพื่อตอบสนองต่อความต้องการมีบุตรของครอบครัวหนึ่งในจังหวัดด่งนาย โดยใช้วิธีการดังกล่าวข้างต้น ทร. ได้ดำเนินการจัดการอุ้มบุญต่อไป อย่างไรก็ตาม เขาก็ถูกตำรวจพบตัวเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาที่จะแสวงหากำไรที่ผิดกฎหมายใดๆ

ในกรณีที่สาม Tr. และ Th. ได้จัดการอุ้มบุญให้กับคู่รักเลสเบี้ยนที่ต้องการมีลูกด้วยกัน หลังจากหารือกันแล้ว ทั้งสองฝ่ายก็ตกลงกันว่าจะจัดการอุ้มบุญอย่างไร โดยฝ่ายหนึ่งจะเป็นผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ ส่วนไข่ที่จะปฏิสนธิจะมาจากอีกฝ่าย Tr. จะติดต่อและซื้ออสุจิด้วยตัวเอง

ท. จะดำเนินการที่โรงพยาบาล โดยค่าใช้จ่ายในการดำเนินการดังกล่าวทั้งหมดอยู่ที่ 200 ล้านดอง ส่งผลให้หญิงคนดังกล่าวตั้งครรภ์และให้กำเนิดทารกเพศชาย หลังจากดำเนินการสำเร็จแล้ว หลังจากหักค่าใช้จ่ายแล้ว ท. ได้รับเงิน 26.5 ล้านดอง ในระหว่างกระบวนการก่ออาชญากรรม ท. ได้รับเงินอย่างผิดกฎหมาย 15 ล้านดอง

ท. และ ท. ถูกสำนักงานอัยการจังหวัดฟ้องร้องในข้อหา "จัดการอุ้มบุญเพื่อวัตถุประสงค์ทางการค้า" ตามมาตรา 187 วรรคสอง วรรคสอง แห่งประมวลกฎหมายอาญา โดยมีโทษจำคุกตั้งแต่ 1 ถึง 5 ปี ปัจจุบันศาลประชาชนจังหวัดกำลังเตรียมนำคดีเข้าสู่การพิจารณา โดยทั้ง ท. และ ท. ต้อง "เผชิญ" คำพิพากษาของกฎหมาย

นี่ก็เป็น “คำเตือน” ให้ทุกคนอย่าหลงเชื่อ “งาน” และกำไรที่ผิดกฎหมายซึ่งกฎหมายห้ามไว้

กวิน อันห์