ครั้งหนึ่ง “ผ่านวันเก่า”

“Nga qua ngay cu” เป็นผลงานจิตรกรรมผ้าไหมขนาดกลางและขนาดใหญ่กว่า 40 ภาพ สร้างสรรค์ขึ้นตั้งแต่ปี 2019-2024 (ส่วนใหญ่สร้างในปี 2023) โดยผสมผสานทั้งความทรงจำและความเป็นจริง ความปรารถนาและความคิดถึงโลก ที่สวยงามที่ศิลปินได้สร้างขึ้นไว้ ลักษณะที่อ่อนโยน สง่างาม และล้ำลึกเป็นความรู้สึกทั่วไปเกี่ยวกับจิตวิญญาณของภาพวาด Phuong วาดภาพเพื่อตัวเอง แต่สัมผัสได้ถึงความลึกซึ้งที่ซ่อนอยู่ของผู้คนมากมาย โดยเฉพาะผู้หญิง

ภาพที่ปรากฏซ้ำๆ ในภาพคือภาพเด็กหญิงตัวน้อยสวมชุดอ่าวหญ่าย ใบหน้าสดใสไร้เดียงสา ครึ่งไร้เดียงสา ครึ่งเด็ก ชื่อที่ฟองตั้งให้กับภาพ ได้แก่ “เช้าตรู่” “ไปสวน” “หนีงีบหลับ” “เป่าใบตอง” “โคมไฟดอกไม้” “ปิดตาจับแพะ” “แม่กำลังกลับบ้าน” “ปอกเมล็ดบัว” “เย็บผ้า” “เตรียมตัว” “ดูพระจันทร์” “ไปตลาดบ่าย” “เทศกาลตรุษจีนใกล้เข้ามาแล้ว”… สิ่งเหล่านี้สะท้อนถึงธรรมชาติสองแบบของเด็กๆ เด็กหญิงตัวน้อยยังคง “รัก” เกมของเด็กๆ แต่ยัง “เรียนรู้” วิธีทำงานบ้าน รู้วิธีดูแลงานบ้าน รู้วิธีทำงาน รู้วิธีเล่น ทำงานและเล่นอย่างสบายๆ

ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ Ha Phuong วาดภาพบนผ้าไหมและไม่ใช่วัสดุอื่นใด ความชัดเจนและความอ่อนโยนที่วัสดุนี้มอบให้นั้นเหมาะมากสำหรับการเสริมสร้างจิตวิญญาณที่ Phuong ต้องการแสดงออก เมื่อมองดูครั้งแรก ภาพวาดเหล่านี้ดูคล้ายกัน แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิด ภาพวาดแต่ละภาพจะมีความละเอียดอ่อนและมีชีวิตชีวาที่แตกต่างกัน ดวงตาที่ Phuong วาดไม่ได้มองไปที่ผู้ชมแต่จะ "คิด" อยู่ที่ไหนสักแห่ง ปล่อยให้จิตวิญญาณของพวกเขาล่องลอยไปที่ไหนสักแห่งในโลกที่แยกจากกัน แต่มือและการกอดนั้นนุ่มนวลและเอาใจใส่เพียงพอเสมอ ผ้าพันคอ เสื้อ และผมนั้นเรียบร้อย เป็นระเบียบ และสะอาด สีที่ Phuong ใช้โดยปกติจะไม่มาก แต่ก็ดูสง่างาม

ประเด็นที่น่าสนใจสองประการในภาพวาดผ้าไหมของ Ha Phuong คือ ภาพวาดผ้าไหมไม่ได้ใช้รอยเปื้อนมากเกินไปและเน้นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อย่างละเอียดอ่อน นั่นคือเหตุผลที่ภาพวาดของเธอจึงดูหวาน อ่อนหวาน แต่ดูสมจริง ชัดเจน ไม่แปลกประหลาด โลกที่ Phuong วาดสามารถผสมผสานทั้งความจริงและความฝันเข้าด้วยกันได้ แต่ให้ความแน่นอน: เก่าแต่ไม่ล้าสมัย คุ้นเคย อบอุ่น เพียงพอที่จะปลอบประโลมและค้ำจุนจิตวิญญาณ

ศิลปินท่านหนึ่งได้กล่าวไว้ว่า “เมื่อมองดูภาพเขียน ฉันสัมผัสได้ถึงความจริงใจของจิตรกร ฉันมองเห็นว่าภาพวาดนั้นงดงามด้วยตัวฉันเอง” สิ่งที่ฟองวาดนั้นก็กลั่นมาจากชีวิตของเธอเองเช่นกัน โดยเธอได้สารภาพว่า “… เช้าตรู่ ขณะเยี่ยมชมสวน น้ำค้างค่อย ๆ โปรยปรายผ่านเรือนยอดไม้เพื่อไม่ให้น้ำค้างเปียกเสื้อ กำลังมองหาดอกตูมใหม่ ๆ กลิ่นหอมฉุนของใบพลู กลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกเกรปฟรุตในสวน”

หรือเมื่อเธอเติบโตขึ้น เรียนจบ แต่งงาน และใช้เวลาอย่างยาวนานในการทำงานบ้านของผู้หญิง เช่น การเย็บผ้าและการดูแลเด็ก... เราเข้าใจว่าทำไมกิ่งไม้ กอใบ ช่อผลไม้ ตุ๊กตา กล่องงานเย็บปักถักร้อย ผ้า ลูกไก่ นกกระจอก แมว... จึงปรากฏอยู่ในภาพวาดอยู่เสมอ รูปของลูกสาวตัวน้อยสองคนของเธอและศิลปินปรากฏอยู่บ้างด้วยความรัก ความเอาใจใส่ และความเอาใจใส่

“การผ่านวันเก่าๆ” ไม่ใช่การผ่านไปอย่างกะทันหันหรือโดยบังเอิญ แต่เป็นวิถีทางของศิลปินในการค้นหา หยิบจับ และกรอง “ความสุขเล็กๆ น้อยๆ” หรือ “ความคาดหวังเล็กๆ น้อยๆ” ออกไป เพื่อรำลึกถึงสิ่งที่เธอต้องการจะจดจำ และรำลึกถึงวันเก่าๆ อันอบอุ่นและสงบสุขที่ยังคงอยู่ในตัวเธอ ผ่านภาษาของศิลปะภาพ

ก่อนจะวาดภาพอันสงบและบริสุทธิ์เหล่านี้ ฟองเคยวาดภาพผ้าไหมที่เต็มไปด้วยความคิดภายใน ความเจ็บปวดและความสูญเสียหลอกหลอน แต่ชีวิตก็ยังคงดำเนินต่อไปด้วยความสงบสุขเล็กๆ น้อยๆ ทำให้ภาพวาดเหล่านี้มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง ความสงบที่เพียงพอที่จะดึงดูดใจผู้คนนั้นบางครั้งก็เป็นความฝันของใครๆ ก็ตาม โดยเฉพาะผู้ที่ประสบกับช่วงเวลาแห่งความไม่มั่นคงและความวิตกกังวลในวัยเด็ก

เมื่อเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต เมื่อเติบโตขึ้น บางคนจะดุดันขึ้น บางคนจะเงียบขรึมขึ้น จิตรกรก็เหมือนกัน พวกเขาสามารถวาดภาพที่มีเนื้อหาซับซ้อนมาก พวกเขายังสามารถวาดภาพที่ไพเราะมาก เพื่อปลอบประโลมตนเอง เพื่อสร้างสมดุลให้กับชีวิต ท้ายที่สุดแล้ว ศิลปะที่ออกมาจากโลกภายในเช่นนั้นมีไว้เพื่อการเยียวยา เป็นการบำบัด การบำรุงจิตวิญญาณด้วยสิ่งดีๆ หมายถึงการเปลี่ยนแปลงพลังงาน นำพาความคิดเชิงบวกมาสู่ตนเองและผู้ชม

จิตรกร เหงียน ถิ ฮา เฟือง เกิดเมื่อปี 1985 ที่บ้านเกิดเมือง กว๋างนิงห์

สำเร็จการศึกษาจากคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปกรรมเวียดนาม เมื่อปี 2010

ปัจจุบันเธออาศัยและทำงานอยู่ใน กรุงฮานอย

นิทรรศการ “Passing by the Old Days” จัดแสดงตั้งแต่วันที่ 27 กรกฎาคม ถึง 2 สิงหาคม 2567 ที่ Art Space 42 Yet Kieu เขตฮว่านเกี๋ยม ฮานอย

ที่มา: https://laodong.vn/lao-dong-cuoi-tuan/mot-lan-ngang-qua-ngay-cu-1374902.ldo