ถนนวันที่ดอกไม้บาน

(GLO)- บางครั้งเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยก็ส่งรูปดอกไม้มาให้กลุ่ม Zalo โดยไม่ตั้งใจ แม้จะไม่มีคำอธิบายใดๆ ก็ตาม ก็มีข้อความตอบกลับและไอคอนปรากฏขึ้นมาทันที

นอกจากคำชมเชยที่จู่ๆ ก็บอกว่า "สวยจัง" แล้ว ยังมีคำสัญญาที่เปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้นเมื่ออารมณ์พลุ่งพล่านอีกด้วย ฉันเลื่อนหน้าจอลงมา ทันใดนั้นก็ยิ้มออกมากับอารมณ์ขันของนักเรียนที่ไม่เคยจางหายในจิตใจที่คิดว่าตัวเองยังเด็กอยู่เสมอ แน่นอนว่าฉันไม่อาจมองข้ามคำพูดสุดโรแมนติกของหัวหน้าห้องที่ว่า "ตอนนี้เดือนอะไรแล้วนะที่รัก" เนื้อเพลงเหล่านี้คือเพลงรักที่คุ้นเคย ทั้งชวนให้คิดถึงและซาบซึ้งใจ ยกขึ้นมาเป็นเครื่องเตือนใจ เป็นคำเชื้อเชิญที่เต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาดี

ฉันมักจะนึกถึงฤดูกาลดอกไม้ที่ผ่านไปแล้ว บางทีอาจจะเป็นสถานที่ที่ฉันอาศัยอยู่และสถานที่ที่ฉันเคยไปเยือน และฤดูกาลดอกไม้ที่เปลกูก็เป็นความทรงจำที่งดงามและสดใสที่สุดเสมอ ฉันจำต้นราชพฤกษ์ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งในเขตเยนเตได้ ต้นนี้อายุเกือบ 20 ปีแล้ว เพื่อนของฉันรู้ว่าฉันชอบ "ใช้ชีวิตเสมือนจริง" เธอจึงลากฉันไปถ่ายรูป ในช่วงบ่าย แสงอาทิตย์ส่องเฉียง แสงสีทองที่ส่องกระทบยอดไม้ทำให้ดอกไม้เปล่งประกายงดงามและน่าภาคภูมิใจ

มีความฝันอันเร่าร้อนที่ทำให้เราตื่นอยู่ตลอดเวลา เมื่อวันหนึ่งบนเส้นทางชีวิต เราบังเอิญเดินผ่านเส้นทางเก่าๆ และเห็นดอกไม้สีเหลืองโปรยปรายลงมาเต็มพื้นที่ นั่นคือต้นโพอินเซียนาที่เรียงรายอยู่บนถนนในเมืองบนภูเขา กำลังเบ่งบานและมอบให้แก่ธรรมชาติในฤดูแห่งการเปลี่ยนแปลงอันน่าหวนคิดถึง ความรู้สึกที่ว่าดอกไม้ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด เพียงมอบชีวิตอย่างเงียบๆ โดยไม่คำนึงว่าดวงอาทิตย์จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าฝนจะตกหนักเพียงใด

ภาพประกอบ: HUYEN TRANG

เพื่อนของฉันนั่งอยู่ในร้านกาแฟที่คุ้นเคย จู่ๆ ก็ค้นพบสิ่งที่น่าสนใจบางอย่าง หลายครั้งที่ฉันกลับมายังเมืองบนภูเขา ฉันก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย ยังคงเป็นร้านกาแฟที่เปิดเพลงของ Trinh อยู่ ที่นั่งริมหน้าต่างเหมือนเดิม มีโต๊ะเตี้ยๆ แจกันดอกแอสเตอร์ และกระดิ่งลมที่ห้อยระย้าอยู่บนระเบียง ยอมรับว่าฉันเข้มงวดกับตัวเองมากเกินไปจนเบื่อหน่าย แต่ฉันก็ปล่อยให้จิตวิญญาณล่องลอยไปบ้าง เก็บเกี่ยวเสียงสะท้อนจากถนนยามพระอาทิตย์ตกดิน หรือชื่นชมสีสันของดอกไม้ริมถนนที่รกร้างอย่างไม่รู้จบ ถนนเปลี่ยวกูนั้นทั้งคุ้นเคยและแปลกประหลาดในความคิดฉับพลัน ในความทรงจำที่เปี่ยมล้นด้วยความทรงจำนับไม่ถ้วน

“เมษายนกลับมาแล้ว สายลมร้องเพลงฤดูร้อน (...) คดเคี้ยวไปตามเส้นทางดอกไม้ป่าเบ่งบาน...” - ทำนองเพลงอันเร่าร้อนของเพลง “เมษายนกลับมาแล้ว” ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน พาฉันหวนคืนสู่ฤดูกาลแห่งดอกไม้ ราวกับสีสันของดอกไม้นานาพันธุ์มาบรรจบกัน ณ ที่แห่งนี้ บนถนนคดเคี้ยวลาดเอียง ริมสวนสาธารณะ หรือแม้แต่หน้าสำนักงานบริหาร ฉันกลับไปยังที่ที่เคยอยู่ ครุ่นคิด เก็บเกี่ยวกลีบดอกไม้แต่ละกลีบในความทรงจำอันมากมาย ในความทรงจำมากมายที่ทับถมกัน เมื่อกาลเวลาลบเลือนสิ่งที่ฉันเคยยึดเหนี่ยวไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ

หากพูดถึงฤดูกาลดอกไม้ โดยเฉพาะดอกไม้ที่บานสะพรั่งตามมุมถนนและถนนต่างๆ ในเมืองเปลกู ก็น่าจะมีดอกไม้อีกมากมาย สีเหลืองสดใสของต้นไทรสีเหลืองบนถนนกิมดง ของต้นไทรสีเหลืองหน้าโบสถ์ทังเทียน สีม่วงชวนคิดถึงของต้นไทรสีม่วงที่เรียงรายอยู่บนถนนหุ่งเวืองและถนนดิงห์เตียนฮวง และสีแดงของโอซาก้าบนถนนเจืองจิญ... ทั้งหมดนี้ล้วนเพิ่มสีสันให้กับถนนที่งดงามและเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของบทกวีในเมืองเปลกู

ครั้งหนึ่งฉันจมอยู่กับความทรงจำเกี่ยวกับสวนเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยดอกไม้และกลิ่นหอมของกาแฟทุกเช้าในเมืองนี้ ทันใดนั้นเพื่อนของฉันก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งกับความคิดไร้สาระของกวีผู้ไม่เต็มบาท จากนั้นเขาก็พาฉันไปเยี่ยมชมเจดีย์มินห์ถั่นใจกลางเมือง ท่ามกลางร่มเงาของต้นหลิวริมทะเลสาบ ถัดจากเจดีย์นั้น ถัดจากพระบรมสารีริกธาตุที่อยู่ติดกับวิหารหลัก มีต้นโพธิ์ราชที่มีเรือนยอดกว้าง ในเวลานี้ ต้นโพธิ์ราชก็เริ่มบานสะพรั่ง ก่อนจะอวดโฉมสีแดงสดอย่างเงียบเชียบในพื้นที่โบราณ พร้อมกับเสียงจักจั่นร้องเรียกฤดูร้อน

แต่ละภูมิภาคมีสีสันและฤดูกาลของดอกไม้ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ดอกฝ้ายภาคเหนือจะบานสะพรั่งท่ามกลางแสงแดดเจิดจ้าในเดือนมีนาคม และดอกทัมกีซัวจะบานสะพรั่งพร้อมเพรียงกันเมื่อฝนโปรยปรายในเดือนเมษายน ในช่วงเวลาอันเกือบจะถูกกำหนดไว้แล้ว หลังจากการเดินทางอันอุทิศตนเพื่อชีวิตและผู้คน รอคอยเพียงสายลมอ่อนๆ ดอกไม้ก็จะร่วงโรย เช่นเดียวกับดอกไม้ในเมืองเปลยกู่บนภูเขา แต่ละฤดูกาลมีสีสันเฉพาะตัว ดอกไม้แต่ละดอกก็เลือกสรรความงามเฉพาะตัว ทำให้ผู้คนมากมายที่เดินทางมาไกลต่างจดจำและคิดถึงเมืองนี้เสมอ

ที่มา: https://baogialai.com.vn/mua-hoa-hen-pho-post318310.html