นาซาเผยแผนรับมือสถานีอวกาศนานาชาติหนัก 420 ตัน

ประมาณปลายทศวรรษนี้ เมื่อมีกำหนดปลดประจำการ สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) จะถูกยานอวกาศนำทางเข้าสู่ชั้นบรรยากาศและเผาไหม้ไป

สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ถ่ายจากยานอวกาศครูว์ดรากอนของ SpaceX ภาพ: NASA — สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ถ่ายจากยานอวกาศครูว์ดรากอนของ SpaceX ภาพ: *NASA*

ปัจจุบัน NASA และพันธมิตรระหว่างประเทศส่วนใหญ่วางแผนที่จะดำเนินงานสถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) จนถึงปี 2030 ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้น โครงสร้างพื้นฐานของสถานีอวกาศจะ "หมดสภาพ" และไม่สามารถรองรับนักบินอวกาศได้อย่างปลอดภัยอีกต่อไป ดังนั้น ผู้เชี่ยวชาญจึงต้องหาวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการจัดการกับโครงสร้างขนาดยักษ์นี้ ซึ่งมีน้ำหนักประมาณ 420 ตัน ตามรายงานของ New Atlas เมื่อวันที่ 24 กันยายน

หน่วยงานอวกาศห้าแห่ง ได้แก่ องค์การอวกาศแคนาดา (CSA) องค์การอวกาศยุโรป (ESA) องค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่น (JAXA) องค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติสหรัฐอเมริกา (NASA) และองค์การอวกาศรัสเซีย (Roscosmos) ได้ดำเนินงานสถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541 โดยแต่ละแห่งรับผิดชอบการจัดการและควบคุมฮาร์ดแวร์ที่สถานีอวกาศจัดหาให้ สถานีอวกาศแห่งนี้ได้รับการออกแบบให้พึ่งพาอาศัยกันและอาศัยความร่วมมือจากพันธมิตรต่างๆ สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น แคนาดา และ ESA ได้ให้คำมั่นว่าจะดำเนินงานสถานีอวกาศนี้จนถึงปี พ.ศ. 2573 ขณะที่รัสเซียวางแผนที่จะดำเนินงานอย่างน้อยจนถึงปี พ.ศ. 2571

เมื่อสถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ถูกปลดประจำการ การผลักดันให้สถานีอวกาศขึ้นสู่วงโคจรที่สูงขึ้นนั้นเป็นไปไม่ได้ เพราะจะต้องใช้พลังงานมหาศาล และความเครียดที่สถานีอวกาศอาจส่งผลให้สถานีอวกาศแตกสลายได้ ทางเลือกหนึ่งคือการลงสู่ชั้นบรรยากาศอย่างมีการควบคุม ซึ่งจะถูกเผาไหม้ และเศษซากที่เหลือจะตกลงสู่ทะเลที่ไม่มีคนอาศัยอยู่

เดิมทีผู้เชี่ยวชาญวางแผนที่จะใช้กลุ่มเรือบรรทุกสินค้า Russian Progress เพื่อผลักดันสถานีอวกาศนานาชาติให้เข้าสู่วงโคจรที่ต้องการ อย่างไรก็ตาม หลังจากศึกษาอย่างละเอียดแล้ว NASA และพันธมิตรที่ควบคุมสถานีอวกาศนานาชาติได้ตระหนักว่าวิธีการนี้อาจไม่มีประสิทธิภาพเพียงพอ นอกจากนี้ แผนการถอนตัวของรัสเซียในปี พ.ศ. 2571 และความสัมพันธ์ที่เสื่อมถอยระหว่างรัสเซียกับพันธมิตรอื่นๆ อาจทำให้แผนการเดิมไม่แน่นอน

นาซาเสนอให้บริษัทอเมริกันพัฒนายานขนส่งอวกาศแบบซับออร์บิทัล (USDV) ของสหรัฐอเมริกา ซึ่งจะใช้ในการลงจอดครั้งสุดท้ายหลังจากที่สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ลงจอดตามธรรมชาติ ยานขนส่งนี้อาจเป็นรุ่นดัดแปลงจากยานขนส่งที่มีอยู่เดิม หรือเป็นการออกแบบใหม่ทั้งหมด USDV จะต้องสามารถใช้งานได้ในเที่ยวบินแรก โดยมีความซ้ำซ้อนและการกู้คืนความผิดปกติที่เพียงพอเพื่อให้สามารถลงจอดครั้งสำคัญนี้ต่อไปได้ ซึ่งจะทำให้สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) ตกลงสู่ชั้นบรรยากาศและเผาไหม้หมดไป USDV จะใช้เวลาหลายปีในการพัฒนา ทดสอบ และรับรอง

Thu Thao (ตาม New Atlas )

ลิงค์ที่มา