กลิ่นหอมดอกบัว

ภาพประกอบ

เมื่อตอนเด็กๆ ผมเคยเห็นสระบัวอยู่ติดกับทุ่งนาสีเขียวกว้างใหญ่ ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูร้อน ดอกบัวตูมอ่อนจะแผ่ขยายออกไปบนผิวน้ำ และในไม่ช้าก็ปกคลุมบ่อน้ำ จากโคลนสีดำ ดอกตูมต่างบานทีละดอก โชว์สีชมพูบริสุทธิ์อ่อนๆ โดดเด่นท่ามกลางน้ำใสและสีเขียวเข้มของใบกลมใหญ่ ในตอนแรกดอกตูมยังโค้งงอเหมือนมือเด็กๆ ที่ประสานกันไว้ แต่เมื่อถึงเที่ยงก็จะบานเต็มที่และเผยให้เห็นเกสรตัวเมียสีเหลืองสดใส ทุกๆ เช้าเมื่อน้ำค้างยังเปียกบนหญ้า สายลมพัดเอื่อยๆ พาเอากลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกบัว ผสมกับกลิ่นข้าวอ่อน กระจายไปทั่วทั้งหมู่บ้าน บนผิวน้ำทะเลสาบมีฝูงแมลงปอโบยบินเป็นฝูง ปีกบาง ๆ ของมันกระพือปีกในแสงแดด เป็นครั้งคราวจะมีนกกระเต็นสีฟ้าแวววาวบินมาจากที่ไหนสักแห่ง โฉบลงมาบนไม้ไผ่กลางสระน้ำ มองไปรอบ ๆ จากนั้นก็บินขึ้นไปโดยถือปลาตัวเล็กที่ยังเปียกอยู่ในปาก ในวันขึ้น 1 ค่ำ และวันขึ้น 15 ค่ำของเดือนจันทรคติ ตั้งแต่เช้าตรู่ สตรีในสหกรณ์จะพายเรือผ่านพุ่มดอกบัว เก็บดอกไม้ที่บานแล้ว มัดเป็นโหลๆ เพิ่มดอกตูมอ่อนลงไปบ้าง แล้วขายให้นักท่องเที่ยวที่เข้ามาสักการะพระพุทธเจ้า

ตลอดวัยเด็กของฉัน ฉันผูกพันกับสระบัวที่อยู่ติดกับทุ่งหญ้าสีเขียวอันกว้างใหญ่ ในสมัยก่อนปู่ของผมและทหารผ่านศึกคนอื่นๆ ในหมู่บ้านจะดูแลสระบัวและปล่อยปลา ในเช้าฤดูร้อนที่เย็นสบายและมีลมจากทิศใต้ ฉันชวนเพื่อนๆ ไปเล่นน้ำที่ทะเลสาบ ในเวลานั้น ปู่ของฉันและทหารผ่านศึกคนอื่นๆ มักนั่งอยู่ในเต็นท์ที่ทำจากไม้ไผ่และคลุมด้วยฟางสีทอง พลางจิบชาดอกบัวร้อนๆ เข้มข้น ฉันจำได้ว่าเขามักฮัมเพลงว่า “ดื่มชาตอนรุ่งสาง/หมอไม่มาที่บ้าน” เราวิ่งไปรอบๆ ทะเลสาบ จับตั๊กแตนและตั๊กแตน หรือสะกดรอยตามแมลงปอท่ามกลางดอกไม้ป่า เหงื่อออกโชยมากมาย ผมของเราเป็นสีทองจากแสงแดด ขณะที่กำลังเล่นอยู่นั้นมีคนลื่นตกน้ำจนเสื้อผ้าเปียกหมด ทั้งกลุ่มตะโกนบอกให้ดึงพวกมันขึ้นมา จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง จนเต็มมุมของทะเลสาบ ขณะที่เรากำลังเล่นกันอยู่จู่ๆ ฝนก็เริ่มตกลงมาอย่างหนัก เราแต่ละคนรีบหยิบใบบัวใหญ่มาคลุมศีรษะแล้ววิ่งเข้าไปนั่งแออัดกันในกระท่อมฟาง ความทรงจำไร้เดียงสาเหล่านั้นได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งที่สวยงามและน่าจดจำในความทรงจำของฉัน

ขณะนี้เมื่อผมของฉันถูกย้อมไปด้วยหมอกแห่งกาลเวลา ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านเกิดในช่วงฤดูดอกบัวบาน ฉันรู้สึกสงบและอบอุ่น ยืนอยู่บนคันดินที่มีลมพัดแรง สูดกลิ่นดอกบัวเย็นๆ เข้าเต็มปอด ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนย้อนเวลากลับไปในอดีตอันไกลโพ้น จู่ๆ ฉันก็คิดถึงเพื่อนๆ บ้านเกิดที่แสนยากจนที่เคยอยู่ใกล้ฉัน แต่ตอนนี้พวกเขากระจัดกระจายกันไปทุกที่

ลัมหง

ที่มา: https://baonamdinh.vn/van-hoa-nghe-thuat/202505/ngan-ngathuong-sen-c0f5536/