“… ทุกปี เมื่อฤดูร้อนมาถึง หัวใจของฉันจะเต็มไปด้วยความเศร้า…”
นั่นคือเพลง “Noi buon hoa phoenix” ของ Thanh Son บทเพลงที่ฝังรากลึกอยู่ในใจของนักศึกษาหลายรุ่นตั้งแต่ยุค 60-70 ฤดูร้อนเป็นฤดูที่โหดร้ายที่สุดในสี่ฤดู แต่ฤดูร้อนก็เป็นฤดูแห่งความสดใสและความงาม (ตามคำบอกเล่าของศิลปิน) จึงมีภาพวาด บทกวี... มากมายที่บรรยายถึงฤดูร้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดนตรี ที่แต่งขึ้นเพื่อฤดูร้อนนั้นเต็มไปด้วยเนื้อร้องและหลากหลายแนวเพลง ฤดูร้อนเป็นของทุกคน ไม่ใช่แค่เฉพาะผู้ที่ยังเรียนอยู่เท่านั้น มันคือช่วงปิดเทอมฤดูร้อนหนึ่งปี ซึ่งระยะเวลาขึ้นอยู่กับธรรมเนียมปฏิบัติของแต่ละประเทศและสถานการณ์ของแต่ละคน และ... ทันใดนั้น ผู้คนในไซ่ง่อนก็เห็นนักศึกษากำลังยุ่งอยู่กับการสอบปลายภาค มหาวิทยาลัยกำลังเตรียมตัวเข้าศึกษา ดอกฟีนิกซ์ไซ่ง่อนบานสะพรั่งเป็นระยะๆ อากาศร้อนอบอ้าว และมีฝนตกหนักจนไม่มีเวลาถอดรองเท้าหรือใส่เสื้อกันฝน... แค่นี้พวกเขาก็รู้ว่าฤดูร้อนมาถึงแล้ว!
“ท้องฟ้าเป็นสีชมพูสดใส ดอกราชพฤกษ์โบกไหวไปตามแสงแดดบนแม่น้ำ…”
นั่นคือท่อนเปิดของเพลง “He ve” ของ Hung Lan ซึ่งพวกเราร้องกันเสียงดังทุกฤดูร้อน ตอนนั้นพอนึกถึงสมัยเรียนก็รู้สึกว่า... โล่งใจ (ทั้งหนังสือและจิตใจ!) ทุกฤดูร้อน เรารู้สึกเศร้าที่ต้องจากครูและเพื่อนๆ... ทั้งๆ ที่เราห่างกันแค่ 90 วัน!
“แล้วบ่ายนี้ ฤดูร้อนก็หวนกลับมาที่นี่/ โอ้ ดอกฟีนิกซ์ ดอกฟีนิกซ์ร่วงหล่นเกลื่อนไปหมด/ ห่างกันเก้าสิบวันอีกแล้ว/ หรือว่าเป็นศตวรรษที่ยาวนาน แต่หัวใจของใครกันที่กำลังร่ำไห้เพื่อใคร/ สักวันหนึ่งเราจะได้พบกันอีกครั้ง/ ดอกฟีนิกซ์โรยราไปหมดแล้ว จั๊กจั่นไม่สามารถกล่อมความเศร้าโศกได้…” (ดนตรี: Farewell Season - Duy Khanh)
ในชีวิตจริง ทุกคนล้วนเคยไปโรงเรียนอย่างน้อยหนึ่งครั้ง ไม่ว่าจะช่วงเวลาสั้นๆ หรือยาวนาน และรู้จักเพลงฤดูร้อนอย่างน้อยหนึ่งเพลง เวลาผ่านไป เราผ่านพ้นไปแล้ว มีเพียงเพลงนั้นเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในความทรงจำของแต่ละคน เพลงฤดูร้อนมีทั้งเพลงสุข เพลงเศร้า แต่ไม่ว่าจะสุขหรือเศร้า ล้วนสื่อถึงวัยเยาว์ที่เตรียมพร้อมเข้าสู่ชีวิต ความรักแบบโรแมนติกของนักเรียน ความโหยหาช่วงปีสุดท้ายของมัธยมปลาย และความคิดเลือนรางเกี่ยวกับวันเวลาที่ต้องแยกจากกันเพราะสถานการณ์บางอย่าง โดยไม่รู้ว่าเราจะได้พบกันอีกหรือไม่
“… เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนไม่เคยหยุดนิ่ง / ทุกฤดูกาลของดอกราชพฤกษ์
เสียงจักจั่นเรียกความเศร้า / ช่วงเวลาแห่งการจากลาช่างมืดมน / มีเพียงฉันเท่านั้นที่รู้ถึงความเสียใจ
หรือจะมองตากัน..." (เพลง ความทรงจำแสนเศร้า - ฮ่วยอัน)
ดนตรีฤดูร้อนในความทรงจำของทุกคน คือชุดความทรงจำอันมิอาจลืมเลือนของนักเรียนในชั้นเรียนตั้งแต่ยุค 70 และก่อนหน้านั้น เมื่อหวนรำลึกถึงมัน บางคนอาจกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่:
“… หัวใจฉันเต้นระรัวทุกครั้งที่ดอกราชพฤกษ์ร่วงหล่น / นึกถึงเรื่องราวอันน่าเศร้า
โรงเรียนยังคงอยู่ที่เดิม โอ้หลังคาที่พังทลายและผนังที่ปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำ ที่ซึ่งความทรงจำยังคงหวานชื่น/ เสียงสะท้อนของเสียงที่ไร้เดียงสาอยู่ที่ไหน/ วันที่เราเดินไปที่สนามโรงเรียนด้วยกัน/ เราไล่จับผีเสื้อและเก็บดอกไม้ที่ปลายถนนด้วยกัน/ เสียงหัวเราะของความรักนับพัน… (เพลง: Green Days Memoirs – Thanh Son)
เพลงฤดูร้อนมีมากมาย แต่เพลงที่ยืนหยัดผ่านกาลเวลาและฝังแน่นอยู่ในใจผู้คนนั้นนับได้ด้วยนิ้วมือเพียงข้างเดียวเท่านั้นหรือ?! กว่าครึ่งศตวรรษผ่านไป เพลงที่กล่าวถึงในบทความสั้นๆ นี้ ไม่ว่าจะเป็นเพลงของคนหนุ่มสาวหรือผู้ใหญ่ ปัญญาชนหรือชาวนา... ไม่ว่าจะเรื่องมากเพียงใด ก็ต้องยอมรับว่าเป็นเพลงยอดนิยมที่ยืนหยัดผ่านกาลเวลาและไม่อาจแบ่งแยกพรมแดนและหัวใจผู้คนได้!
ระหว่างสามเดือนฤดูร้อนในปีที่ห่างไกลเหล่านั้น เรา “วางหนังสือไว้” (โดยปกติครอบครัวของเราให้เราเล่นอย่างอิสระ) และไปตกปลา ว่าว เล่นฟุตบอล… ถ้าเรามีโอกาส เราก็จะไปที่ภูเขาหรือทะเล… แต่เมื่อเรากลับมาที่โรงเรียนในปีการศึกษาใหม่ ใครก็ตามที่ทำการบ้านก็จะได้รับคำชมจากคุณครู… ดี… บอน… นั่นแปลก!
แล้วทุกๆ ฤดูร้อน นักเรียนเขาทำอะไรกันบ้างคะ? จริงไหมคะที่นักเรียนสมัยนี้รู้สึกเศร้าๆ บ้างในทุกๆ ฤดูร้อน แต่ความเศร้ามันไม่เหมือนสมัยก่อนแล้ว เศร้าเพราะต้องเรียนหนังสือช่วงฤดูร้อน!
โอ้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ก็คงไม่มีวันหยุดฤดูร้อนสำหรับนักเรียนแล้วล่ะ น่าเสียดายจริง ๆ!
เพลงฤดูร้อนบางเพลงที่กล่าวถึงข้างต้นล้วนผ่านการเดินทางอันยาวนานกว่าครึ่งศตวรรษ การรำลึกถึงเพลงเหล่านั้นก็เป็นเพียงการรำลึกถึงความทรงจำอันงดงามของวัยเยาว์ที่ผ่านไปแล้ว และขอให้ฟังเพลงฤดูร้อนด้วยความเสียใจและความเห็นอกเห็นใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)