เรียนรู้ที่จะไปไกล ไปไกลเพื่อกลับ
สำหรับธู เทา เส้นทางการศึกษาของเธอไม่ได้เริ่มต้นจากการประกาศถึงความมุ่งมั่นหรือพันธกิจ การเลือกอุตสาหกรรม การท่องเที่ยว เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติหลังจากทริปกับครอบครัวสมัยเรียนมัธยมปลาย
ท่ามกลางทัศนียภาพธรรมชาติอันงดงาม เธอตระหนักทันทีว่าเวียดนามมีสิ่งสวยงามมากมาย แต่ตามความเห็นของเธอ วิธีการท่องเที่ยวยังคงกระจัดกระจายและไม่ล้ำลึก นัก
“ตอนนั้นฉันแค่คิดว่าเวียดนามสวยมาก ฉันจะดึงดูดนักท่องเที่ยวต่างชาติให้มากขึ้นได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อบริการค่อนข้างลำบากและขาดๆ หายๆ ฉันถามตัวเองว่า: ฉันจะทำอะไรได้บ้างเพื่อช่วยทำให้การท่องเที่ยวเวียดนามแตกต่างออกไป” เธอเล่า
คำถามนั้นไม่ลึกลับซับซ้อนเกินไป แต่เพียงพอสำหรับเธอในการเลือกเรียนสาขาการจัดการการท่องเที่ยวและบริการการเดินทางที่มหาวิทยาลัยเปิดฮานอย ซึ่งเธอเชื่อว่าจะช่วยให้เธอเรียนรู้วิธีการดำเนินการท่องเที่ยวอย่างเป็นระบบและปฏิบัติได้
ในช่วงแรกของการเรียนมหาวิทยาลัย ท้าวไม่ใช่คนที่โดดเด่นที่สุดในชั้นเรียน แต่ไม่นานเธอก็ได้รับเลือกเป็นหัวหน้าห้อง และหลังจากนั้นเธอก็ตั้งใจเรียนอย่างสม่ำเสมอและละเอียดถี่ถ้วนทุกภาคเรียน
“ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องทุนการศึกษาหรือการไปเรียนต่อต่างประเทศเลย ฉันแค่คิดว่าเมื่อเลือกสาขาได้แล้ว ฉันจะต้องเรียนให้เก่งมากๆ เพราะไม่มีใครทำอะไรดีๆ ได้หรอก ถ้าความรู้ยังไม่ชัดเจน” เธอเล่า
ตลอดสี่ปีที่เธอเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย เถารักษาผลการเรียนที่น่าประทับใจไว้ได้ โดยมีเกรดเฉลี่ยสะสม 3.83/4 ได้รับทุนการศึกษาทุกภาคการศึกษา และได้รับการยกย่องจากผู้อำนวยการให้เป็นนักเรียนดีเด่นถึงสองครั้ง แต่เมื่อพูดถึงสิ่งที่เธอภูมิใจที่สุด เธอกลับไม่เลือกเกรด
“ฉันภูมิใจที่ไม่ยอมแพ้ หลายครั้งที่ฉันเหนื่อยมาก ทั้งเรียนและทำงานไปพร้อมๆ กัน มีเรียงความที่ฉันนั่งเขียนทั้งคืนโดยที่เขียนไม่ได้แม้แต่บรรทัดเดียว แต่ฉันไม่ยอมแพ้ ฉันคิดเสมอว่า ฉันไม่จำเป็นต้องเก่งกว่าคนอื่น แค่ต้องเก่งกว่าเมื่อวานพรุ่งนี้นิดหน่อยก็พอ” ธู่ เถา เผยความในใจ
“ฉันสอบตกทุนนี้ และมันก็ทำให้ฉันเป็นผู้ใหญ่ขึ้น”
หลังจากเรียนจบ ท้าวได้ยื่นขอทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ ผลก็คือเธอไม่ได้รับเลือก มีเพียงชื่อในรายชื่อผู้เข้ารับการฝึกอบรมเท่านั้น สำหรับนักเรียนที่เรียนดีแล้ว นั่นถือเป็นความผิดหวังอย่างยิ่ง
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น แต่ฉันเสียใจมากจริงๆ พอเห็นเพื่อนๆ โพสต์เรื่องรับทุนการศึกษาและถ่ายรูปที่สนามบิน ฉันรู้สึกเล็กและเชื่องช้า มีบางคืนที่ฉันนอนลงแล้วคิดว่า ฉันทำผิดตรงไหนเนี่ย” เธอสารภาพ
แต่แทนที่จะสมัครงานต่อเมื่อยังไม่พร้อม เธอกลับตัดสินใจทำงานเป็นเวลาหนึ่งปี ในช่วงเวลานั้น เธอได้สั่งสมประสบการณ์จริงในอุตสาหกรรมนี้ ฝึกฝนทักษะทางสังคม และค่อยๆ เข้าใจในสาขาที่เธอกำลังศึกษาอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น และยังเป็นช่วงเวลาที่เธอได้เขียนคำแถลงส่วนตัวใหม่ด้วยวิธีการที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
“ปีที่แล้ว ฉันเขียนเรียงความเหมือนนักเรียนเก่งๆ ปีนี้ ฉันเขียนเหมือนคนที่เคยอยู่ในแวดวงนี้และเข้าใจอาชีพนี้ดีขึ้น ฉันไม่ได้พยายามเขียนให้ดีอีกต่อไป แต่พยายามเขียนให้ถูกต้อง” ธู เทา เล่า
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงได้รับทุน การศึกษา รัฐบาลไอร์แลนด์เพื่อการศึกษานานาชาติ ซึ่งเป็นทุนการศึกษาเต็มจำนวนที่มีการแข่งขันสูง โดยมีนักศึกษาต่างชาติเพียง 1% เท่านั้นที่ได้รับทุนนี้ ครอบคลุมค่าเล่าเรียนเต็มจำนวนและค่าครองชีพ 10,000 ยูโร เธอจะศึกษาต่อในระดับปริญญาโท สาขาการจัดการการท่องเที่ยวและการบริการอย่างยั่งยืน ซึ่งเป็นก้าวใหม่ที่จะเปิดโอกาสให้ทั้งความเชี่ยวชาญและวิสัยทัศน์ของเธอได้เปิดกว้าง
ธู่ เถา กล่าวว่า ทุนการศึกษาปีนี้ไม่ได้มาเพราะเธอเก่งกว่าปีที่แล้ว แต่เป็นเพราะเธอแตกต่าง เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการมากขึ้น และที่สำคัญที่สุด เธอมีความอ่อนน้อมถ่อมตนมากพอที่จะมองย้อนกลับไป
“ผมอยากบอกเล่าเรื่องราวของเวียดนามในวิธีที่ใกล้ชิดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”
เมื่อถูกถามถึงแผนการของเธอหลังจากเรียนต่อต่างประเทศ ทาวไม่ได้พูดถึงเรื่อง "การอยู่ที่นี่เพื่อทำงานระยะยาว" หรือ "การทำงานในองค์กรระหว่างประเทศ" แต่กล่าวถึงการกลับเวียดนาม การทำงานด้านการท่องเที่ยวในทิศทางความร่วมมือระหว่างประเทศ และเล่าถึงสิ่งคุ้นเคยที่เธอชื่นชอบตั้งแต่สมัยเด็ก
“ฉันอยากทำวิดีโอสั้นๆ แนะนำอาหารเวียดนาม หมู่บ้านหัตถกรรม เทศกาลบ้านเกิด... ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องทำอะไรใหญ่โต แค่เล่าเรื่องดีๆ ให้คนทั้งโลกฟังก็พอ” ธู เถา เล่าถึงทิศทางในอนาคตของเธอ
เธอเล่าว่าในเรียงความขอทุน เธอเขียนถึงความฝันที่จะเชื่อมโยงวัฒนธรรมผ่านสื่อดิจิทัล “ฉันอยากให้เพื่อนต่างชาติรู้จักเวียดนาม ไม่ใช่แค่ผ่านรูปถ่ายชุดอ๋าวหญ่ายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสิ่งเรียบง่าย เช่น เสียงร้องของพ่อค้าแม่ค้าริมทางยามเช้า ชาสักถ้วย เพลงพื้นบ้าน” เธอเล่า
“ฉันรู้ว่ามีคนที่เก่งกว่าและเร็วกว่า แต่ฉันไม่เปรียบเทียบ ฉันแค่อยากเดินตามจังหวะของตัวเอง ทำในสิ่งที่ถูกต้อง และเรียนรู้ที่จะอดทน” ธู่ เทา กล่าว
สำหรับท้าว ทุนการศึกษาไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นสัญญาณบวกจากชีวิต ว่าสิ่งที่เธอเชื่อมั่นจะได้รับคำตอบในที่สุด และเมื่อเธอสงบพอที่จะเรียนรู้ ซื่อสัตย์พอที่จะบอกเล่า และลึกซึ้งพอที่จะเข้าใจ โลกก็จะเปิดกว้างขึ้น...
น้ำหอมกลิ่นชา
ที่มา: https://dantri.com.vn/giao-duc/nu-sinh-gianh-duoc-suat-hoc-bong-ireland-co-ty-le-canh-tranh-khoc-liet-20250804115705931.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)