รีวิวหนัง Until Dawn: The Secret of Horror

เกี่ยวกับภาพยนตร์ Until Dawn: The Secret of Horror

“Until Dawn: The Secret Horror” (ชื่อเดิม: Until Dawn) ภาพยนตร์สยองขวัญที่ออกฉายในเวียดนามเมื่อเดือนพฤษภาคม ปี 2025 เป็นความพยายามอันทะเยอทะยานของผู้กำกับ David F. Sandberg ในการดัดแปลงเกมสยองขวัญชื่อดังปี 2015 ของ Sony ด้วยแนวคิดที่จะผสมผสานสไตล์สแลชเชอร์เลือดสาดเข้ากับวงจรเวลาแบบ Groundhog Day ภาพยนตร์เรื่องนี้สัญญาว่าจะมอบประสบการณ์สยองขวัญแบบใหม่ อย่างไรก็ตาม แม้จะมีโครงเรื่องที่มีความคิดสร้างสรรค์และช่วงเวลาที่น่าจดจำ แต่ Until Dawn ก็ทำให้ผู้ชมรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากศักยภาพของมันอย่างเต็มที่ ภาพยนตร์เรื่องนี้นำแสดงโดย Ella Rubin, Michael Cimino, Odessa A'zion, Ji-young Yoo, Belmont Cameli และ Peter Stormare (ซึ่งกลับมารับบทเดิมจากเกม)

โซนี่ประกาศโครงการนี้ในเดือนมกราคม 2024 โดยมี PlayStation Productions เป็นผู้อำนวยการสร้าง การถ่ายทำหลักจัดขึ้นตั้งแต่เดือนสิงหาคมถึงตุลาคม 2024 ที่บูดาเปสต์

ภาพยนตร์เรื่องนี้ออกฉายในสหรัฐอเมริกาเมื่อวันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2568 จัดจำหน่ายโดย Sony Pictures ทำรายได้ทั่วโลก 18 ล้านเหรียญสหรัฐ (ทุนสร้าง 15 ล้านเหรียญสหรัฐ) และได้รับคำวิจารณ์ทั้งดีและไม่ดีจากนักวิจารณ์

ทีมงานฝ่ายผลิต:

ผู้กำกับ: เดวิด เอฟ. แซนด์เบิร์ก

นักเขียน: Gary Dauberman และ Blair Butler

อ้างอิงจาก: เกม Until Dawn (PlayStation Studios)

ผู้ผลิต: Asad Qizilbash, Carter Swan, David F. Sandberg, Lotta Losten, Roy Lee, Gary Dauberman, Mia Maniscalco

รีวิวหนัง Until Dawn: The Secret of Horror

Until Dawn's Plot - ไอเดียดี แต่ขาดความคิดสร้างสรรค์

ภาพยนตร์เรื่องนี้ติดตามโคลเวอร์ (เอลลา รูบิน) และกลุ่มเพื่อนของเธอ ได้แก่ แม็กซ์ (ไมเคิล ซิมิโน), นีน่า (โอเดสซา อาซิออน), อาเบล (เบลมอนต์ คาเมลี) และเมแกน (จียอง ยู) ขณะที่พวกเขาเดินทางไปยังหุบเขาอันห่างไกลเพื่อตามหาเมลานี น้องสาวของโคลเวอร์ที่หายตัวไปเมื่อปีที่แล้ว ที่นั่น พวกเขาพบว่าตัวเองติดอยู่ในห้วงเวลาอันน่าสะพรึงกลัว ถูกตามล่าและสังหารโดยฆาตกรที่สวมหน้ากากตัวตลกที่เสียโฉม ก่อนจะตื่นขึ้นมาและฝันร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า แนวคิดนี้ชวนให้นึกถึง Edge of Tomorrow หรือ Happy Death Day ให้ความรู้สึกเหมือนวิดีโอเกมที่ถูกดัดแปลงมาเพื่อหน้าจอ ที่ซึ่งความตายเป็นเพียงจุดรีเซ็ต

จุดที่โดดเด่นของบทภาพยนตร์คือการเชื่อมโยงกับเกมต้นฉบับผ่านรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่แฟนๆ ชื่นชอบ เช่น การกลับมาของปีเตอร์ สตอร์แมร์ ในฐานะซูเปอร์วายร้ายลึกลับที่ “ร่วมประเวณีกับญาติ” อย่างไรก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องนี้กลับล้มเหลวในการนำเสนอแต่ละลูปให้กลายเป็นประสบการณ์สยองขวัญที่ไม่เหมือนใคร ดังที่คำสัญญาเดิมว่าจะเปลี่ยนแปลงรูปแบบการเล่าเรื่อง – ตั้งแต่เกมไล่ฆ่าไปจนถึงบ้านผีสิง ฟุตเทจที่พบ หรือแม้แต่ฝันร้ายแบบเดวิด ลินช์ – แสดงให้เห็น แต่ลูปกลับกลายเป็นเรื่องซ้ำซากจำเจ ซ้ำซากกับลวดลายที่คุ้นเคย มีสัตว์ประหลาดโผล่ขึ้นมาจากพื้นดินและฉากที่ทำให้ตกใจหลายครั้ง สิ่งนี้ค่อยๆ ทำให้ภาพยนตร์สูญเสียความน่าสนใจ กลายเป็นเวอร์ชันสยองขวัญที่ไร้จินตนาการ ชวนให้นึกถึง The Descent แต่ขาดความลึกซึ้ง

การแสดงและตัวละคร - ดีแต่ขาดความลึกซึ้ง

นักแสดงรุ่นเยาว์ของ Until Dawn ถือว่าผ่านเกณฑ์ แต่บทภาพยนตร์ไม่ได้เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แสดงอย่างเต็มที่ เอลล่า รูบิน รับบทเป็นโคลเวอร์ที่เข้มแข็งแต่ไม่โดดเด่น ขณะที่ไมเคิล ซิมิโน และโอเดสซา อาซิออน ก็เล่นได้โอเคในบทบาทที่มีมิติเดียว ยู จียอง ซึ่งสร้างความประทับใจใน Expats กลับถูกมองข้ามในบทเมแกน หญิงสาวผู้มีพลังจิตที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงในเชิงลึก ปีเตอร์ สตอร์แมร์ ก็เป็นนักแสดงที่โดดเด่น แต่เวลาที่เขาปรากฏตัวบนหน้าจอน้อยเกินไปที่จะสร้างความประทับใจได้อย่างมาก

แม้ตัวละครจะมีความสามารถ แต่ก็ขาดการพัฒนาทางจิตวิทยาหรือการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งพอที่ผู้ชมจะใส่ใจอย่างแท้จริง เมื่อเรื่องราวพยายามสอดแทรกอดีตของเมืองหรือความลับที่เกี่ยวข้อง ผู้ชมจะเบื่อหน่ายกับความซ้ำซากจำเจและขาดแรงจูงใจที่จะเข้าใจความรู้สึกผู้อื่นอีกต่อไป

เทคนิคและบรรยากาศสยองขวัญของ Until Dawn

ในทางเทคนิคแล้ว Until Dawn ถือว่ามีความหลากหลาย จุดขายสำคัญของภาพยนตร์เรื่องนี้คือเอฟเฟกต์เชิงปฏิบัติ ที่มีฉากการสังหารที่ละเอียด เลือดสาด และออกแบบท่าทางได้อย่างสร้างสรรค์ ตั้งแต่การแทงที่แสบตาไปจนถึงการระเบิดหัวแบบ Scanners การสังหารโหดครั้งนี้มีรายละเอียดและความสยดสยองเพียงพอที่จะทำให้แฟนหนังสยองขวัญตัวจริงต้องพอใจ การให้ความสำคัญกับเอฟเฟกต์เชิงปฏิบัติมากกว่าการพึ่งพา CGI มากเกินไปถือเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาด สร้างสรรค์ฉากที่หลอนและสมจริง

ฉากกระโดดหลอกแม้จะไม่ได้แปลกใหม่มากนัก แต่ก็ยังคงจัดฉากได้อย่างมีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะทำให้ผู้ชมสะดุ้งโหยงในโรงละคร บรรยากาศที่โดดเดี่ยวและอึดอัดของฉากหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะก็ได้รับการสร้างสรรค์อย่างดี ผสมผสานกับรูปลักษณ์อันน่าสะพรึงกลัวของฆาตกรและสัตว์ประหลาด ทำให้เกิดความรู้สึกตึงเครียด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ส่วนที่เกี่ยวกับน้ำในบ้านที่ทำให้ตัวละคร "ระเบิด" ถือเป็นไฮไลท์เชิงสร้างสรรค์ที่หาได้ยาก นำมาซึ่งความรู้สึกแปลกใหม่ระหว่างบทที่คุ้นเคย

อย่างไรก็ตาม ภาพกราฟิกกลับเป็นข้อเสียเปรียบหลัก แม้ Maxime Alexandre จะเป็นผู้กำกับภาพฝีมือดี แต่กลับถ่ายทอดภาพที่ไม่มีชีวิตชีวา แสงน้อย และภาพแบนราบ ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับภาษาภาพอันน่าประทับใจของเกมต้นฉบับ เสียงประกอบแม้จะถูกปรับแต่งเพื่อเพิ่มความดราม่า แต่บางครั้งก็มากเกินไป ทำให้ผู้ชมรู้สึกเหนื่อยล้าแทนที่จะหวาดกลัว การตัดต่อก็รวดเร็วและสับสนเกินไป ทำให้ฉากสยองขวัญดูลดความหนักหน่วงลง ทำให้บางครั้งภาพยนตร์ดูเหมือนมิวสิควิดีโอสยองขวัญมากกว่าภาพยนตร์ฉบับสมบูรณ์

Until Dawn รีวิว - ภาพยนตร์สยองขวัญที่สนุกสนานแต่ยังไม่สมบูรณ์

Until Dawn เป็นหนังสยองขวัญที่สนุกสนาน เต็มไปด้วยฉากเลือดสาดที่น่าประทับใจและคอนเซ็ปต์การวนซ้ำของเวลาที่ไม่เหมือนใคร อย่างไรก็ตาม การขาดความสม่ำเสมอในเนื้อเรื่อง พัฒนาการของตัวละคร และสไตล์ ทำให้หนังเรื่องนี้ไม่สามารถก้าวไปสู่จุดสูงสุดได้ แทนที่จะเป็นหนังสยองขวัญที่แหวกแนว Until Dawn กลับเป็นเพียงหนังสแลชเชอร์ธรรมดาๆ ที่มีจุดเด่นอยู่บ้าง แต่ก็มักจะถูกลืมหลังจากออกจากโรงหนังไปแล้ว

หากคุณเป็นแฟนหนังสยองขวัญและต้องการแค่ความหลอนระทึกขวัญ Until Dawn ก็ยังน่าลองเล่น แต่ถ้าคุณกำลังมองหาประสบการณ์การชมภาพยนตร์ที่น่าจดจำ หรือเกมที่เป็นการยกย่องเกมต้นฉบับ คุณน่าจะอยากเล่น Until Dawn อีกครั้งบน PS5 มากกว่าที่จะเล่นในโรงภาพยนตร์

เหมาะสำหรับ:

แฟนหนังสยองขวัญแนวสแลชเชอร์ ชื่นชอบเลือดและการฆ่าที่สร้างสรรค์

ผู้ที่ต้องการสัมผัสประสบการณ์ภาพยนตร์สยองขวัญสุดมันส์ที่มีฉากสะเทือนขวัญมากมาย

ผู้ชมอยากรู้เกี่ยวกับแนวคิดของการวนซ้ำของเวลาในฉากสยองขวัญ

ไม่เหมาะสำหรับ:

คนที่มีจิตใจอ่อนแอหรือไม่สามารถทนต่อความรุนแรงและเลือดได้

ผู้ชมคาดหวังเนื้อเรื่องที่ลึกซึ้งหรือตัวละครที่มีความลึกซึ้ง

ผู้ที่คาดหวังภาพยนตร์สยองขวัญที่ปฏิวัติวงการหรือสร้างสรรค์ใหม่