ที่ไหนมีไฟ ที่นั่นก็เกิด...

โดยพื้นฐานแล้ว บทกวีนั้นแตกต่างกันไปตามบุคลิกของนักเขียนแต่ละคน และแต่ละคนก็เป็นโลกที่แยกจากกัน ไม่ได้ซ้ำซ้อนกัน นั่นเป็นเหตุผลที่คนโบราณสอนว่า “พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเนิดลูก ส่วนพระเจ้าเป็นผู้ให้กำเนิดบุคลิกลักษณะ” ในความคิดของฉัน บุคลิกลักษณะคือบุคลิกลักษณะของกวี

ถ้าจะพูดให้เจาะจงมากขึ้น อารมณ์ก็คือบุคลิกภาพของปากกา บุคลิกภาพของนักเขียนถูกแสดงและเผยให้เห็นผ่านการเขียน

แล้วถ้าเราคิดแบบนั้นอยู่เรื่อยๆ ในรวมบทกวี “ไฟและหิน” นี้ (สำนักพิมพ์สมาคมนักเขียน, 2022) บทกวีของ Phan Cat Can ย่อมแตกต่างไปจากบทกวีของ Nguyen Hong Cong อย่างแน่นอน บทกวีของ Nguyen Hong Cong ย่อมแตกต่างไปจากบทกวีของ Tran Van Khang บทกวีของ Tran Van Khang ย่อมแตกต่างไปจากบทกวีของ Ngo The Truong

หากพานแมวสามารถ “ไปไกลเพื่อกลับใกล้” ได้เสมอ โดยมุ่งไปที่ “สถานที่ที่เรากลับคืนสู่ต้นกำเนิด” ซึ่งก็คือ “ดินแดนแห่งการเกิด” ด้วย “ช่วงเทศกาล” “มีนาคม/ สัมผัสปลายฤดูใบไม้ผลิ.../ ดวงตาสีแดงของดอกฝ้าย/ เค้กข้าวเหนียวครึ่งลอยครึ่งจม...” เมื่อนั้น เหงียนหงองกงก็ออกไปจากประตูหมู่บ้านของเขาและผูกพันกับมันมากจน “ไม่สามารถลืมอิฐเอียงๆ หนึ่งแถว” เพื่อไปถึง “หมู่บ้านโลก ในรถม้าหมายเลข 5” ในการเดินทางของ “ปีกที่โบยบินอย่างเหนื่อยล้าทำลายพระอาทิตย์ตกสีแดง/ ครึ่งทางของท้องฟ้า ฝูงนกอพยพ” หาก Tran Van Khang ต้องการที่จะซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของบ้านเกิดของเขา "มองย้อนกลับไปในชีวิตของเขา" "ไปตลาดสักหน่อย/ แต่เกือบจะจบชีวิต" ให้ถูกทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุดด้วย "ตอนนี้ที่นั่น บนลานบ้านเกิด/ ดวงจันทร์ยังส่องสว่าง แต่เงาของพ่อของเขาหายไปตลอดกาล" จากจิตใจของเขา Ngo The Truong ก็มีความแข็งแกร่งด้วยการปะทะ การแตกหัก การเคลื่อนไหวที่ทั้งฉับพลันและรุนแรง: "ภูเขาเปรียบเสมือนคนรักที่ยิ่งใหญ่/ กดลงบนบ่ายวัน Quy Nhon" "เรารักกัน พายุโหมกระหน่ำ/ การปะทะเปิดกาแล็กซีเพื่อให้กำเนิด..."

บทกวี "Quy Nhon" โดย Ngo The Truong เป็นบทกวีแปลกๆ ที่ได้รับการคัดเลือกจาก "108 บทกวีเวียดนาม" ที่จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สมาคมนักเขียนในปี 2023 โดยมีเนื้อหาว่า "ดวงอาทิตย์ส่องแสงสีเหลืองทองของเมือง Quy Nhon/ ทะเลเลียสีเขียวของเมือง Quy Nhon/ ภูเขาทอดยาวออกไปหนึ่งพันหน้าอก/ เมล็ดครามสองสามเมล็ดถูกเขย่า/ O Loan รู้สึกสงสารทันใดนั้น/ ละลายหายไปในเส้นผมของก้อนเมฆ/ ภูเขาเปรียบเสมือนคนรักที่ยิ่งใหญ่/ ไหลลงมาในยามบ่ายของเมือง Quy Nhon/ ทะเลสาบ Thi Nai ที่กว้างใหญ่/ หอยแครงส่องประกายในกระจกของท้องฟ้า/ แม่น้ำ Con ถูกน้ำท่วม/ อ้อยหวานต่อหัวใจของนกที่ร่วงหล่น/ Quy Nhon ความรักเชื่อมโยงความรัก/ บ้านพิงอยู่บนทะเลสาบ/ เสียงมนุษย์ล่อลวงเสียงปลา/ ชายฝั่งขาวด้วยฟอสฟอรัส" ...

บทกวีนี้เป็นภาพที่งดงามและมีชีวิตชีวาของดินแดน Quy Nhon ที่ซึ่งท้องทะเล ภูเขา แม่น้ำ และทะเลสาบผสมผสานกันในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก บทกวีนี้เขียนด้วยน้ำเสียงที่เร่าร้อน เต็มไปด้วยความรัก ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากธรรมชาติและผู้คนใน Quy Nhon ผู้เขียนไม่เพียงบรรยายถึงทิวทัศน์เท่านั้น แต่ยังถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของตนเองอีกด้วย ซึ่งเป็นแรงสั่นสะเทือนอันแรงกล้าต่อความงามของธรรมชาติที่เกี่ยวข้องกับชีวิตมนุษย์

ภาพของ “แสงแดดสีทอง” “ทะเลสีเขียว” “ภูเขาสูงตระหง่าน” ชวนให้นึกถึงเมืองกวีเญินในฐานะร่างกายที่มีชีวิตชีวา ซึ่ง “เมล็ดครามไม่กี่เม็ด” เป็นรายละเอียดที่แปลกประหลาด ชวนให้นึกถึงสีสัน ซึ่งอาจหมายถึงเส้นเงาเมฆหรือเส้นสีม่วงเข้มเพื่อประดับภูมิทัศน์ “ภูเขาเปรียบเสมือนคนรักที่ยิ่งใหญ่” เป็นตัวละครที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมาก ภูเขาไม่ใช่ฉากอีกต่อไป แต่กลายเป็นตัวละครที่แข็งแกร่งและครอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง เกี่ยวข้องกับความรักทางกายและทางจิตวิญญาณ เอียงไปตลอดทาง ชวนให้นึกถึงความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติและอารมณ์ “หอยแครงเลือดส่องกระจกท้องฟ้า” เป็นภาพที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างสิ่งมีชีวิตกับธรรมชาติ ระหว่างมนุษย์กับจักรวาล

บทกวีนี้ใช้ภาพที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ชวนให้นึกถึงแต่ไม่หยาบคาย โดยยังคงรักษาความงามเชิงกวีและศิลปะเอาไว้ได้เสมอ และ “กวีเญิน” ไม่เพียงแต่เป็นบทกวีที่บรรยายถึงทิวทัศน์เท่านั้น แต่ยังเป็นบทกวีรัก - ความรักที่มีต่อผืนดิน ธรรมชาติ และผู้คน

มันคือชิ้นส่วนที่ประกอบกันเป็นภาพ โดยที่ส่วนหนึ่งไม่ใช่ส่วนหนึ่งจริงๆ ส่วนหนึ่งสามารถเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง และทุกสิ่งก็เปิดเผยออกมาในส่วนหนึ่งได้เช่นกัน พวกมันมาพบกันโดยบังเอิญ แต่พวกมันจะกลายเป็นธรรมชาติหรือโดยนัย เพราะว่าพวกมันมาพบกันที่แหล่งเดียวกันที่เรียกว่าบทกวี

นานมาแล้ว อาจารย์เซน Khuong Viet ได้เขียนบทกวีเกี่ยวกับความจำเป็นนี้ไว้ว่า “บนต้นไม้มีไฟ/ ไฟพร้อมแล้ว ไฟก็เกิดขึ้น/ ถ้าต้นไม้ไม่มีไฟ/ ไฟจะเกิดขึ้นได้อย่างไรจากการถู” เมื่อนำมาประยุกต์ใช้กับ “ไฟของหิน” และเรียนรู้จากอาจารย์เซน Khuong Viet ในความคิดของฉัน บทกวีนี้สามารถมีรูปแบบใหม่ได้ดังนี้ “บนหินมีไฟ/ ไฟพร้อมแล้ว ไฟก็เกิดขึ้น/ ถ้าหินไม่มีไฟ/ ไฟจะเกิดขึ้นได้อย่างไรจากการถู”

ที่มา: https://hanoimoi.vn/san-lua-lua-moi-sinh-704905.html