เร็วๆ นี้ จะออกกฎระเบียบใหม่เกี่ยวกับมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติสำหรับช่วงปี 2569 - 2573

ร่างพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการควบคุมมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573 กำลังอยู่ในขั้นตอนการดำเนินการให้แล้วเสร็จโดยเร่งด่วน และคาดว่าจะส่งให้รัฐบาลประกาศใช้ในอนาคตอันใกล้นี้

ทุ่งนาขั้นบันไดในตำบลหงไถ่ จังหวัด เตวียนกวาง (ภาพประกอบ)

ร่างพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการควบคุมมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573 (ต่อไปนี้เรียกว่า ร่างพระราชกฤษฎีกา) ได้รับการพัฒนา โดยกระทรวงเกษตรและสิ่งแวดล้อม โดยมีเนื้อหาใหม่มากมาย

ร่างพระราชกฤษฎีกาดังกล่าวมี 4 มาตรา และอยู่ระหว่างการเร่งรัดให้แล้วเสร็จและนำเสนอ รัฐบาล เพื่อประกาศใช้ภายในเดือนกันยายน พ.ศ. 2568

วิชาที่ใช้บังคับ ได้แก่ ครัวเรือนตามที่กำหนดไว้ในกฎหมายว่าด้วยถิ่นที่อยู่ หน่วยงาน หน่วยงาน องค์กร และบุคคลที่เกี่ยวข้อง

ร่างพระราชกฤษฎีกามีเนื้อหาที่น่าสนใจบางประการ

ประการแรก เอกสารดังกล่าวได้กำหนดเกณฑ์ในการวัดมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี 2569-2573

สำหรับเกณฑ์รายได้ ร่างพระราชกฤษฎีกาเสนอว่า ในเขตชนบท รายได้เฉลี่ยต่อหัวของครัวเรือนอยู่ที่ 2,200,000 ดอง/คน/เดือน ในเขตเมือง รายได้เฉลี่ยต่อหัวของครัวเรือนอยู่ที่ 2,800,000 ดอง/คน/เดือน

ร่างพระราชกฤษฎีกากำหนดมิติและตัวชี้วัดในการวัดระดับการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานไว้อย่างชัดเจน 6 ประการ ดังนี้

สำหรับเกณฑ์รายได้ ร่างพระราชกฤษฎีกาเสนอว่า ในเขตชนบท รายได้เฉลี่ยต่อหัวของครัวเรือนอยู่ที่ 2,200,000 ดอง/คน/เดือน ในเขตเมือง รายได้เฉลี่ยต่อหัวของครัวเรือนอยู่ที่ 2,800,000 ดอง/คน/เดือน

มิติการขาดดุลการจ้างงานประกอบด้วย ดัชนีการจ้างงาน ดัชนีการพึ่งพาครัวเรือน

มิติความบกพร่องทางสุขภาพ ได้แก่ ดัชนีประกันสุขภาพ ดัชนีโภชนาการ

มิติการขาดแคลนการศึกษา ได้แก่ ดัชนีระดับการศึกษาของผู้ใหญ่ ดัชนีการเข้าเรียนของเด็ก

มิติของการขาดแคลนที่อยู่อาศัย ได้แก่ ดัชนีพื้นที่ที่อยู่อาศัยเฉลี่ยต่อหัว และดัชนีคุณภาพที่อยู่อาศัย

มิติช่องว่างข้อมูลประกอบด้วย: ดัชนีการใช้บริการโทรคมนาคม

มิติของน้ำประปา สุขาภิบาล และการขาดแคลนสิ่งแวดล้อม ได้แก่ ดัชนีแหล่งน้ำประปา ดัชนีห้องน้ำสุขอนามัย (งานเสริม) ดัชนีการบำบัดของเสีย

กฎเกณฑ์เกี่ยวกับการวัดตัวชี้วัดการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานมีกำหนดไว้โดยเฉพาะในภาคผนวกที่ออกพร้อมกับพระราชกฤษฎีกานี้

ประการที่สอง คือ การกำหนดมาตรฐานสำหรับครัวเรือนยากจนและใกล้ยากจน

ครัวเรือนยากจนในพื้นที่ชนบท หมายถึง ครัวเรือนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบท โดยเข้าข่ายเกณฑ์ใดเกณฑ์หนึ่งจากสองเกณฑ์ต่อไปนี้: มีรายได้เฉลี่ยต่อหัว 1,900,000 ดอง/คน/เดือน หรือต่ำกว่า; มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวมากกว่า 1,900,000 ดอง/คน/เดือน ถึง 2,200,000 ดอง/คน/เดือน และขาดตัวชี้วัด 3 ตัวขึ้นไปในการวัดการเข้าถึงบริการสังคมขั้นพื้นฐาน

ครัวเรือนยากจนในเขตเมือง หมายถึง ครัวเรือนที่อาศัยอยู่ในเขตเมือง โดยเข้าข่ายเกณฑ์ใดเกณฑ์หนึ่งต่อไปนี้ คือ มีรายได้เฉลี่ยต่อหัว 2,500,000 ดอง/คน/เดือน หรือต่ำกว่า มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวมากกว่า 2,500,000 ดอง/คน/เดือน ถึง 2,800,000 ดอง/คน/เดือน และขาดตัวชี้วัด 3 ตัวขึ้นไปในการวัดการเข้าถึงบริการสังคมขั้นพื้นฐาน

ครัวเรือนที่เกือบยากจนในพื้นที่ชนบท คือ ครัวเรือนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบท โดยมีรายได้เฉลี่ยต่อหัวมากกว่า 1,900,000 ดอง/คน/เดือน ถึง 2,200,000 ดอง/คน/เดือน และขาดตัวชี้วัดในการวัดการเข้าถึงบริการสังคมขั้นพื้นฐานน้อยกว่า 3 ข้อ

ครัวเรือนที่เกือบยากจนในเขตเมือง คือ ครัวเรือนที่อาศัยอยู่ในเขตเมือง โดยมีรายได้เฉลี่ยต่อหัวมากกว่า 2,500,000 ดอง/คน/เดือน ถึง 2,800,000 ดอง/คน/เดือน และขาดตัวชี้วัดในการวัดการเข้าถึงบริการสังคมขั้นพื้นฐานน้อยกว่า 3 ข้อ

ในส่วนการปฏิบัตินั้น ร่างพระราชกฤษฎีกาได้กำหนดหน้าที่ของกระทรวง สำนัก ท้องถิ่น และองค์กรทางสังคม-การเมืองไว้โดยเฉพาะ

กระทรวงเกษตรและสิ่งแวดล้อม มีหน้าที่ 4 ประการ ดังนี้

ดำเนินการและประสานงานกับกระทรวงและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการออกเอกสารกำหนดขั้นตอนและวิธีการตรวจสอบและรับรองครัวเรือนยากจนและใกล้ยากจนตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติ ประจำปี 2569-2573 และแบบฟอร์มและแบบรายงาน

กำกับดูแล ฝึกอบรม และให้คำแนะนำแก่ท้องถิ่นในการจัดการทบทวนและการรับรู้ครัวเรือนที่ยากจนและเกือบยากจนประจำปีตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี 2569-2573 และรายงานเป็นระยะและสม่ำเสมอตามระเบียบข้อบังคับ

สังเคราะห์และเผยแพร่ผลการทบทวนและการรับรู้ครัวเรือนยากจนและเกือบยากจนประจำปีตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573

การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการทบทวน รับรู้ รวบรวม และบริหารจัดการฐานข้อมูลประจำปีครัวเรือนยากจนและใกล้ยากจนตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติ ในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573

ตรวจสอบ ติดตาม และประเมินผลการดำเนินการตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติแห่งชาติ ประจำปี พ.ศ. 2569-2573 ในระดับท้องถิ่น และในปี พ.ศ. 2573 จัดทำสรุปผลการดำเนินงานตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติแห่งชาติ ประจำปี พ.ศ. 2569-2573

กระทรวงการคลังมีหน้าที่ 3 ประการ ดังนี้

เสริมระบบการเก็บรวบรวมข้อมูลมิติและตัวชี้วัดการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573 ในการสำรวจมาตรฐานการครองชีพประชากรประจำปี เพื่อใช้ในการติดตามและประเมินสถานการณ์ความยากจนหลายมิติของประเทศและท้องถิ่น

ประกาศอัตราความยากจนหลายมิติ (ดัชนีราคาผู้บริโภคปรับปรุง) และผลการวัดตัวชี้วัดความขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573 ทั่วประเทศ เป็นประจำทุกปี

สมดุลและจัดสรรงบประมาณในการดำเนินนโยบายลดความยากจนตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573

กระทรวงสาธารณสุขกำหนดมาตรฐานและข้อกำหนดเกี่ยวกับน้ำอุปโภคบริโภคและห้องสุขาสุขอนามัยตามที่กำหนดไว้ในร่างพระราชกฤษฎีกาฉบับนี้

จากผลการทบทวนและรับรองครัวเรือนยากจนและใกล้ยากจนประจำปีทั่วประเทศ (ประกาศโดยกระทรวงเกษตรและสิ่งแวดล้อม) และการตัดสินใจอนุมัติผลการจัดทำแผนงาน แผนงาน และนโยบายเฉพาะและสม่ำเสมอต่อรัฐบาลและนายกรัฐมนตรี เพื่อเพิ่มรายได้และการเข้าถึงบริการสังคมขั้นพื้นฐานของประชาชน โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีอัตราความยากจนหลายมิติสูง

คณะกรรมการกลางแนวร่วมปิตุภูมิเวียดนามจะเข้มงวดการกำกับดูแลการดำเนินการระบุบุคคลและการดำเนินนโยบายและโครงการสนับสนุนบุคคลตามที่กำหนดไว้ในกฤษฎีกานี้เพื่อให้แน่ใจว่ามีการประชาสัมพันธ์ โปร่งใส และเป็นไปตามระเบียบข้อบังคับ

คณะกรรมการประชาชนของจังหวัดและเมืองที่บริหารจัดการโดยส่วนกลาง มีหน้าที่ดังต่อไปนี้:

กำกับและประกาศแผนการดำเนินการตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติในช่วงปี พ.ศ. 2569-2573 ในพื้นที่

ประกาศผลการพิจารณาและรับรู้ครัวเรือนยากจนและใกล้ยากจนประจำปีตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติ ประจำ พ.ศ. ๒๕๖๙-๒๕๗๓ ในพื้นที่

จัดให้มีการดำเนินการตามแนวทางแก้ไขปัญหาเพื่อสนับสนุนครัวเรือนที่ยากจนและใกล้ยากจนให้มีรายได้เพิ่มขึ้นและมีศักยภาพในการเข้าถึงและใช้บริการสังคมขั้นพื้นฐานได้อย่างมีประสิทธิภาพ

จากสภาพความเป็นจริง จังหวัดและเมืองที่บริหารโดยส่วนกลางสามารถกำหนดมาตรฐานความยากจนหลายมิติในท้องถิ่นให้สูงกว่ามาตรฐานความยากจนหลายมิติระดับชาติในช่วงปี 2569-2573 (เกณฑ์การเพิ่มรายได้ การปรับและเสริมมิติ ดัชนีการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐาน กฎระเบียบเกี่ยวกับการวัดดัชนีการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐาน) เป็นพื้นฐานสำหรับการดำเนินการตามโครงการและนโยบายที่สนับสนุนการลดความยากจนเฉพาะเจาะจงในท้องถิ่น

ก่อนหน้านี้ ในพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 07/2021/ND-CP ลงวันที่ 27 มกราคม 2021 ของรัฐบาล เกณฑ์ในการวัดความยากจนหลายมิติในช่วงปี 2022-2025 กำหนดไว้ดังนี้:

โดยพิจารณาจากเกณฑ์รายได้ พื้นที่ชนบทมีรายได้ 1,500,000 ดอง/คน/เดือน ส่วนพื้นที่เมืองมีรายได้ 2,000,0000 ดอง/คน/เดือน

เกณฑ์การประเมินระดับการขาดแคลนบริการพื้นฐานทางสังคม ได้แก่ บริการพื้นฐานทางสังคม (6 บริการ) ตัวชี้วัดระดับการขาดแคลนบริการพื้นฐานทางสังคม (12 ตัวชี้วัด)

โครงการเป้าหมายระดับชาติเพื่อการลดความยากจนอย่างยั่งยืนในช่วงปี 2564-2568 ได้รับการอนุมัติจากนายกรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2565

วัตถุประสงค์โดยรวมของโครงการคือการบรรลุเป้าหมายในการลดความยากจนอย่างยั่งยืนและครอบคลุมหลายมิติ จำกัดความยากจนซ้ำและการก่อให้เกิดความยากจน สนับสนุนคนจนและครัวเรือนที่ยากจนเพื่อเอาชนะมาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำ เข้าถึงบริการสังคมขั้นพื้นฐานตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติแห่งชาติ ปรับปรุงคุณภาพชีวิต สนับสนุนเขตยากจนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งชุมชนที่ด้อยโอกาสในพื้นที่ชายฝั่งทะเลและเกาะเพื่อหลีกหนีจากความยากจนและความยากจนขั้นรุนแรง

โครงการนี้กำหนดเป้าหมายเฉพาะเจาะจง ดังนี้ อัตราครัวเรือนยากจนตามมาตรฐานความยากจนหลายมิติลดลง 1-1.5% ต่อปี อัตราครัวเรือนยากจนของชนกลุ่มน้อยลดลงมากกว่า 3% ต่อปี 30% ของอำเภอยากจน และ 30% ของตำบลที่ด้อยโอกาสเป็นพิเศษในพื้นที่ชายฝั่งและเกาะหลุดพ้นจากความยากจนและสถานะด้อยโอกาสเป็นพิเศษ อัตราครัวเรือนยากจนในเขตยากจนลดลง 4-5% ต่อปี

นันดัน.วีเอ็น

ที่มา: https://baolaocai.vn/som-ban-hanh-quy-dinh-moi-ve-chuan-ngheo-da-chieu-quoc-gia-giai-doan-2026-2030-post882351.html