มาตรา 4 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 126/2020/ND-CP กำหนดให้มีการจัดการภาษีสำหรับผู้เสียภาษีในช่วงระยะเวลาระงับการดำเนินการและกิจการชั่วคราว: ผู้เสียภาษีต้องแจ้งเมื่อมีการระงับการดำเนินการและกิจการชั่วคราวตามบทบัญญัติของมาตรา 37 แห่งกฎหมายว่าด้วยการจัดเก็บภาษีและกฎระเบียบที่เกี่ยวข้อง

คนงาน.jpg
ภาพประกอบ: เล อันห์ ดุง

ข้อ c ข้อ 2 มาตรา 1 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 22/2020/ND-CP แก้ไขและเพิ่มเติมมาตรา 5 มาตรา 4 แห่งพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 139/2016/ND-CP ว่าด้วยระดับค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจ ดังนี้ ผู้ชำระค่าธรรมเนียมที่กำลังดำเนินกิจการอยู่และได้ส่งเอกสารไปยังหน่วยงานภาษีโดยตรงเกี่ยวกับการระงับการผลิตและกิจกรรมทางธุรกิจชั่วคราวในปีปฏิทินแล้ว จะไม่ต้องชำระค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจสำหรับปีที่มีการระงับกิจกรรมทางธุรกิจชั่วคราว ทั้งนี้ เอกสารที่ร้องขอให้ระงับการผลิตและกิจกรรมทางธุรกิจชั่วคราวจะต้องส่งไปยังหน่วยงานภาษีก่อนกำหนดเวลาชำระค่าธรรมเนียมตามที่กำหนด (วันที่ 30 มกราคมของทุกปี) และยังไม่ได้ชำระค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจสำหรับปีที่มีการระงับการผลิตและกิจกรรมทางธุรกิจชั่วคราว

บริษัทแห่งหนึ่งใน ฮึงเยน ซึ่งได้รับการยืนยันจากกรมการวางแผนและการลงทุนของจังหวัดฮึงเยน ให้ระงับการดำเนินธุรกิจชั่วคราวตั้งแต่วันที่ 20 มกราคม 2564 ถึง 20 มกราคม 2565 สงสัยว่าจะได้รับการยกเว้นค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจหรือไม่

สำนักงานสรรพากรจังหวัดหุ่งเยน ตอบคำถามผู้ประกอบการรายนี้ว่า หากบริษัทไม่ชำระค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจประจำปี 2564 ก็ไม่จำเป็นต้องชำระค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจประจำปี 2564 แต่ถ้าชำระไปแล้วจะไม่สามารถขอคืนได้

บริษัทอีกแห่งหนึ่งในหุ่งเยนมีใบรับรองการระงับการดำเนินการชั่วคราวตั้งแต่วันที่ 24 มกราคม 2567 ถึง 23 มกราคม 2568 และยังไม่ได้ชำระค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจประจำปี 2567

อย่างไรก็ตาม กรมสรรพากรไม่เห็นด้วยที่จะยกเว้นค่าธรรมเนียมใบอนุญาตประกอบธุรกิจสำหรับปี 2567 เนื่องจากระยะเวลาพักใช้ใบอนุญาตรวมทั้งหมดไม่ถึง 1 ปีเต็ม (ขาดไป 1 วัน)