นางสาวฟาม ถิ หวา (เหมย หวา) ภาพถ่าย: “H. Duc
นางมัวฮวา “กระทำอย่างดุร้าย” กับทหารศัตรูเพื่อปกป้องแกนนำ
บ้านของนาง Pham Thi Hoa (Muoi Hoa) ตั้งอยู่ในกลุ่มที่ 4 หมู่บ้าน Giong Chu ตำบล Tan Loi Thanh ปีนี้ นาง Muoi มีอายุ 95 ปีแล้ว ถึงแม้เธอจะเดินไม่ถนัด แต่เธอก็ยังมีจิตใจแจ่มใส ปัจจุบัน นาง Muoi อาศัยอยู่กับลูกสาวคนเล็กซึ่งอายุมากกว่า 50 ปี เธอรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อเอ่ยถึงชื่อของบุคลากรอาวุโสและนักข่าวที่เคยอาศัยและทำงานที่นี่
นางมัวฮวาเป็นหม้ายตั้งแต่ยังเด็ก เธอมีลูกสี่คน ครอบครัวของเธอทำไร่และเลี้ยงปศุสัตว์ หลังจากเหตุการณ์ที่หมู่บ้านด่งคอยในปี 2503 เธอได้เข้าร่วมงานของผู้หญิงในหมู่บ้านและดูแลกลุ่มนักข่าว นางมัวฮวาเล่าว่า “ตอนนั้น ทหารอย่างนัมทง ตูเนียน ฮวงเล ซาวดุง ฟองดง มินห์กวาง นางทันห์อี และทันห์ไฮ… อาศัยอยู่ในบ้านของฉัน เมื่อไม่มีทหารออกลาดตระเวน พวกเขาก็ทำงานตามปกติ แต่เมื่อได้ยินเสียงรองเท้าทหาร พวกเขาก็ซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดิน” นางมัวฮวาชี้ไปที่ด้านหลังของบ้านและบริเวณสวนใกล้เคียงซึ่งมีการสร้างบังเกอร์ลับระหว่างสงครามต่อต้าน
หลุมหลบภัยถูกขุดไว้รอบๆ บ้าน ข้างๆ รากฟาง รั้ว หรือเนินหลุมศพ หลุมหลบภัยแต่ละแห่งมีขนาดใหญ่พอสำหรับคนสองหรือสามคน และพรางตัวอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้ศัตรูตรวจจับได้ ฉันถามคุณนายมัวอิว่าเธอหาข้าวและอาหารมาเลี้ยงคนงานได้อย่างไร “พวกพี่น้องซื้อให้ พอเงินหมด ฉันก็ทำอาหารให้พวกเขากิน ไม่ต้องกังวล เราทำไร่ เก็บข้าวไว้หลายร้อยบุชเชล และทุกครั้งที่ไปโรงสี 5 หรือ 6 บุชเชลเพื่อเก็บไว้ใช้ในภายหลัง” คุณนายมัวอิพูดด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเธอเปล่งประกายบนใบหน้าที่ใจดีของเธอ
ระหว่างที่เธอกำลังฝึกทหาร คุณนายมัวอิต้องเผชิญกับทหารฝ่ายศัตรูที่กำลังล่าและจับกุมอยู่หลายครั้ง นอกจากนี้ เธอยังช่วยแกนนำปฏิวัติหลบหนีได้อย่างรวดเร็วเมื่อถูกฝ่ายศัตรูไล่ล่า เธอเล่าว่า เช้าวันหนึ่งในฤดูฝนปี 2510 หลังจากรอเป็นเวลานานโดยไม่ได้ข่าวคราวเกี่ยวกับการโจมตีของฝ่ายศัตรู พี่น้องทั้งสองก็ขึ้นไปกินขนมปังและดื่มน้ำ ฉันเดินไปที่ด้านหลังครัวเพื่อตักน้ำ และเห็นทหารฝ่ายศัตรูสองสามนายสวมหมวกเหล็กอยู่ไกลๆ ฉันรีบแจ้งให้พี่น้องทั้งสองวิ่งลงไปที่บังเกอร์ เมื่อได้ยินเสียง ฝ่ายศัตรูก็เปิดฉากยิงและคำรามว่า “ใครเพิ่งวิ่งเข้ามาที่นี่” ฉันวางมือบนสะโพกและพูดอย่างดุเดือดว่า “พวกคุณบางคนวิ่งเข้ามาที่นี่ ใครอีกล่ะ แต่พวกคุณยิงขึ้นสูง ไม่งั้นคุณจะฆ่าหมูของฉันที่กำลังจะคลอดลูก” เมื่อฝ่ายศัตรูเข้ามาในบ้านและเห็นชามธรรมดาจำนวนมากบนโต๊ะ พวกเขาแน่ใจว่าเวียดกงเพิ่งมาถึงและวิ่งหนีไป ฉันอธิบายอย่างใจเย็นว่า “พวกคุณเป็น ทหาร และไม่รู้ว่าที่นี่ว่างเปล่ามาก ไม่มีใครที่มีสามหัวหกแขนกล้ามาที่นี่ ฉันขอให้คนในละแวกนั้นมาเอาหลังคาห้องครัวออก แต่ไม่มีเวียดกง พวกคุณทำให้พวกเขาหนีไปหมด ฉันจะรวบรวมพวกเขาได้อย่างไร” หลังจากโต้เถียงกันสักพัก พวกโจรก็ได้ยินและจากไป
ฉันถามว่า “ตอนนั้นทหารศัตรูมีมากมายเหลือเกิน แล้วคุณอยู่คนเดียว คุณไม่กลัวเหรอ คุณนายมัวอิ” “ไม่หรอก ตอนนั้นมันเร่งด่วนมาก ฉันไม่กลัวทหารศัตรู ฉันแค่กลัวว่าพี่น้องของฉันจะถูกจับ ฉันต้องดุร้ายกับพวกเขา”
คุณชิน เดียน และภรรยาให้การสนับสนุนคณะสื่อมวลชนอย่างกระตือรือร้น
ในช่วงทศวรรษ 1960 และ 1970 นายโฮ วัน เดียน (มักเรียกกันว่า นายชิน เดียน) ในหมู่บ้าน Giong Chua (ปัจจุบันคือตำบล Tan Loi Thanh) เป็นบุคคลที่มีความกระตือรือร้นมากซึ่งคอยช่วยเหลือแกนนำการปฏิวัติ นักข่าวรุ่นเก๋า เช่น นาย Chi Nhan, Chim Trang, Nam Thong, Ba Nhon, Sau Dung, Hoang Le, Nguyen Ho, Phuong Dong, Thong Quoc, Tien Phong... ต่างเคยใช้ชีวิตอยู่ในบ้านของเขา
นางทราน ทิ ลัม (ภริยาของนายชิน เดียน) ภาพโดย: เอช. ดุก
นายชินเสียชีวิตแล้ว ภรรยาของเขา นางทราน ทิ ลัม (อายุ 93 ปี) อาศัยอยู่กับลูกสาวคนที่สาม โฮ ทิ เบ บา (อายุ 70 ปี) ในหมู่บ้านจิออง เทร ควา ชุมชนตาน ห่าว แม้ว่านางชินจะไม่ค่อยได้ยินแล้ว แต่เธอก็มีความสุขมากเมื่อได้พูดคุยกับแขก เมื่อพูดคุยกับเธอ ลูกสาวของเธอทำหน้าที่เป็น “ล่าม”
บ้านของนายชินซึ่งเคยอยู่ในหมู่บ้าน Giong Chua (ตำบล Tan Loi Thanh) มีทำเลที่ดีมาก ด้านหน้าเป็นถนนโล่ง ส่วนอีกด้านเป็นป่า จึงสะดวกมากสำหรับทหารที่จะล่าถอยเมื่อทหารฝ่ายศัตรูกำลังกวาดล้าง ในสมัยนั้น ทหารฝ่ายศัตรูมักจะจัดการกวาดล้างในตอนเช้า นายชินติดต่อกับเจ้าของฐานลับซึ่งบ้านของเขาอยู่ติดถนน และทั้งสองมักจะติดต่อกันโดยใช้รหัส: เมื่อใดก็ตามที่มีการแขวนเสื้อสีดำบนเสาเหนือบ้านของฐานลับ นั่นหมายความว่าทหารฝ่ายศัตรูกำลังกวาดล้าง ด้วยวิธีการสื่อสารนี้ ทหารจึงหลีกเลี่ยงการกวาดล้างของศัตรูได้...
ครั้งหนึ่ง นายชินเกือบตายเพราะศัตรูวางแผนโจมตีแบบกะทันหัน ในบ่ายวันนั้น เมื่อพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น ศัตรูก็บุกเข้ามา ต่างจากการโจมตีปกติในตอนเช้า นายชินและคนอื่นๆ มีเวลาเพียงพอที่จะคลานเข้าไปในบังเกอร์ลับเท่านั้น ในเวลานี้ ผู้บัญชาการกำลังแขวนเปลอยู่ในสวน ห่างจากบังเกอร์ของนายชินไปประมาณสิบก้าว
ตอนนั้นน้ำขึ้นสูงจนท่วมห้องใต้ดิน แต่สามีก็ยังนอนอยู่ นางชินกังวลที่จะช่วยสามีแต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ขณะที่คิดหาวิธีจัดการกับเรื่องนี้ เธอก็ได้ยินเสียงไก่ขันตอนเที่ยง นางชินเปิดประตูเล้าไก่ลับๆ เพื่อปล่อยไก่ให้ออกไปในสวน และแกล้งทำเป็นว่าเป็นคนต้อนรับ สั่งให้ทหารจับไก่มาทำโจ๊กกิน นายชินนอนอยู่ที่ห้องใต้ดิน ได้ยินเสียงทหารไล่ไก่ร้องดังอย่างชัดเจน... น้ำขึ้นถึงหัวแล้ว นายชินเปิดปากห้องใต้ดินและเห็นผู้บัญชาการนอนกรน เขาจึงค่อยๆ ปีนหนีจากการล้อมของศัตรู
นายไห่ชเวช่วยเหลือเจ้าหน้าที่อย่างชาญฉลาด
ในหมู่บ้านลิญลัน ตำบลลองมี อำเภอจิ่งโตรม มีนายตรัน วัน ชอย (เกิดเมื่อปี 1915 มักเรียกกันว่านายไฮ ชอย) พลเมืองผู้กระตือรือร้นที่เคยให้ที่พักพิงและเลี้ยงดูคนงานในโรงพิมพ์ นายไฮ ชอยเสียชีวิตด้วยวัยชรา (อายุมากกว่า 100 ปี) ปัจจุบัน ลูกสาวคนที่สามของเขา คือ ตรัน ทิ เดย์ (อายุ 83 ปี ไร้สมรรถภาพจากสงคราม) อาศัยอยู่ในหมู่บ้านกลุ่มที่ 13 ตำบลลองมี เป็นผู้บูชาเขาร่วมกับทราน วัน ซิต ผู้พลีชีพ (ลูกชายของเขา) และเล ทิ ทัม แม่ชาวเวียดนามผู้กล้าหาญ (ภรรยาของเขา)
นางทราน ทิ เดย์ (ลูกสาวของนายทราน วัน ชอย) ภาพโดย: เอช. ดุก
นายเล ชี นาน (ตู ชี นาน) นักข่าวอาวุโสและอดีตรองประธานคณะกรรมการประชาชนจังหวัด กล่าวว่า ในปี 1967 ศัตรูได้เปิดฉากโจมตีครั้งใหญ่ด้วยกำลังพลจำนวนมากและกำลังอาวุธที่แข็งแกร่ง พวกเขาพบโรงพิมพ์เชียนถัง (ตั้งอยู่ในตำบลเถื่อดึ๊ก อำเภอบิ่ญได) และยึดเครื่องจักรและเครื่องมือต่างๆ ดังนั้น การพิมพ์สิ่งพิมพ์จึงถูกย้ายไปที่ตำบลเตินห่าว ซึ่งปัจจุบันคือตำบลเตินลอยทานห์ อำเภอจิ่งโตรม เจ้าหน้าที่โฆษณาชวนเชื่อของจังหวัดได้พักอยู่ที่บ้านของนายไฮชอยและบ้านของคนอื่นๆ อีกหลายคนเพื่อดำเนินกิจกรรมด้านสื่อ
นาง Tran Thi Day (ลูกสาวของนาย Hai Choi) เล่าให้พวกเราฟังอย่างซาบซึ้งถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ครั้งหนึ่ง ศัตรูบุกโจมตีอย่างกะทันหัน ตอนนั้น นาย Tu Chi Nhan และพวกพ้องมีเวลาแค่กระโดดเข้าไปในบังเกอร์ลับ ทิ้งเอกสารที่พิมพ์ไว้บนเตียงเพื่อคลุมเสื่อ เมื่อเห็นทหารบุกเข้ามาอย่างก้าวร้าว นาย Hai Choi ก็แสร้งทำเป็นปกติและเชิญพวกเขาดื่มน้ำ จากนั้นเขาก็จับเป็ดมัสโควีตัวใหญ่แล้วส่งให้ผู้บัญชาการพร้อมพูดว่า "พวกคุณมาบ้านฉันไม่ค่อยบ่อยนัก ฉันไม่มีอะไรจะเลี้ยงพวกคุณ พวกคุณเอาเป็ดตัวนี้กลับบ้านไปทำพุดดิ้งเลือดดื่ม... จำไว้ว่าต้องปล่อยให้ผู้คนที่นี่อยู่กันอย่างสันติ เมื่อนั้นเราจะมีไก่และเป็ดให้พวกคุณในอนาคต" ทหารถือเป็ดมัสโควีไว้ในมือแล้วหัวเราะเสียงดังและถอยกลับ นายไห่ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ... ตามคำบอกเล่าของนางบ่าเดย์ ในเวลานี้ศัตรูกำลังกวาดล้างอย่างรุนแรง เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพบบ้านที่พวกเขาสงสัยว่ามีกลุ่มปฏิวัติอยู่ พวกเขาจะจับกุมหรือยิงพวกเขาจนตายทันที
ในตำบลเตินห่าว ยังมีผู้คนที่กระตือรือร้นเกี่ยวกับแกนนำปฏิวัติที่ทำงานด้านสื่อสารมวลชน เช่น นายไม วัน เหีป (ซาว เหีป อดีตหัวหน้าทีมของตำบล) นางเล ทิ ตรัง (ซาว ตรัง) นางเหงียน ทิ อันห์ (ซาว ซวง) นี่เป็นครั้งที่สี่แล้วในรอบเกือบ 10 ปีที่ฉันมีโอกาสได้กลับไปเยี่ยมชมสถานที่ที่ให้ที่พักพิงและหล่อเลี้ยงแกนนำปฏิวัติในช่วงสงครามต่อต้าน ผู้ที่สนับสนุนอาชีพสื่อสารมวลชนปฏิวัติมีอายุมากกว่าเมื่อก่อนมาก และหลายคนไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว
“ระหว่างสงครามต่อต้าน มีผู้คนอย่างนางมั่วฮวา นายชินเดียน และนายไห่ชอย ที่ให้การสนับสนุนทีมสื่อมวลชนประจำจังหวัดอย่างกระตือรือร้น พวกเขาทุ่มเทให้กับการปฏิวัติ แม้กระทั่งต้มไข่ที่ฟักออกมาเพื่อเลี้ยงแกนนำ” (อดีตนักข่าวอาวุโส - อดีตบรรณาธิการบริหารหนังสือพิมพ์ด่งคอย หยุนห์นามทอง) |
ฮวีญ ดึ๊ก
ที่มา: https://baodongkhoi.vn/tham-noi-nuoi-duong-che-cho-cho-nha-bao-cach-mang-17062025-a148285.html
การแสดงความคิดเห็น (0)