เดือนพฤษภาคมและสิ่งที่เหลือไว้

เดือนพฤษภาคมมาถึง เมื่อฤดูร้อนแรกพัดผ่านหน้าต่างห้องเรียนอย่างเงียบเชียบ เมื่อดอกพออินซิอานาเริ่มย้อมมุมที่คุ้นเคยของสนามโรงเรียนให้เป็นสีแดง ช่วงเวลานี้ยังเป็นช่วงเวลาสิ้นปีการศึกษาอีกด้วย ฤดูสอบกำลังใกล้เข้ามา และสำหรับใครหลายคน นี่คือช่วงเวลาแห่งการอำลา มีช่วงจบที่ไม่ได้ส่งเสียงดังหรือทำให้เสียน้ำตา แต่ยังคงทำให้หัวใจของผู้คนสั่นไหวด้วยเสียงสะท้อนที่ยังคงหลงเหลืออยู่ เดือนพฤษภาคมคือความทรงจำที่ฝังแน่นอยู่ในใจของทุกคนที่ผ่านพ้นปีการศึกษามา

บนเนินเขาที่ไร้ลม โรงเรียนต่างซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางความเขียวขจีของต้นไม้ เดือนพฤษภาคมไม่สว่างเกินไปแต่ก็ไม่หนาวเกินไปเช่นกัน ในเช้าวันหมอกหนา นักเรียนยังคงเรียกกันให้ขี่จักรยานไปเรียน เสื้อโค้ทห้อยหลวมๆ พาดไหล่ ปากหัวเราะเสียงดัง แต่หัวใจกลับจมดิ่งลงอย่างเงียบงันเพราะสิ่งที่พวกเขากำลังจะบอกลา

ในวันสุดท้ายของภาคเรียน เสียงกลองโรงเรียนก็ดังห่างออกไปอย่างกะทันหัน แต่ละคาบเรียนดูสั้นลง ทุกสายตาและบทสนทนาระหว่างเพื่อนฝูงก็พลุ่งพล่านไปด้วยความตื่นเต้น ทันใดนั้นทุกคนก็ตระหนักได้ว่ามีเรื่องมากมายเหลือเกินที่ไม่มีเวลาได้พูด มีความทรงจำมากมายที่ไม่มีเวลาเก็บไว้ โต๊ะไม้ที่ครั้งหนึ่งเคยมีชื่อสลักไว้ หน้าต่างห้องเรียนที่เคยต้อนรับแสงแดดยามเช้า และแววตาอันเลื่อนลอยของวัยเยาว์ บัดนี้กลับกลายเป็นสถานที่แห่งความทรงจำ

บ่ายวันสุดท้าย เรานั่งลงบนม้านั่งหินที่คุ้นเคย ส่งต่อสมุดรุ่นเก่าๆ ที่เลือนราง ลายมือที่เขียนไว้อย่างประณีตว่า “เพื่อนเอ๋ย แม้พรุ่งนี้ต้องแยกย้ายกันไป จงจำไว้ว่าเราเคยมีกันและกัน” ฟังดูเรียบง่ายแต่กลับรู้สึกหนักอึ้งราวกับกาลเวลา เพื่อนคนหนึ่งยิ้มและพูดว่า “ถ้าไม่เขียนต่อ ฉันจะโกรธ” จากนั้นก็เช็ดน้ำตาอย่างเงียบเชียบ อีกคนหนึ่งเงียบงัน กอดเพื่อนไว้เนิ่นนาน ไม่จำเป็นต้องพูดมากมาย ทุกคนเข้าใจ นี่คือช่วงเวลาที่ทุกครั้งที่เรานึกถึงมันในอนาคต หัวใจของเราก็จะเต้นแรงขึ้น

สิ้นปีการศึกษาเปรียบเสมือนภาพยนตร์สโลว์โมชัน ชุดนักเรียนสีขาวบริสุทธิ์ ช่อดอกไม้ที่มอบให้ครูด้วยสายตาขอบคุณ ช่วงเวลาที่ยืนถ่ายรูปหมู่ครั้งสุดท้าย บางคนหัวเราะลั่นเพราะใครบางคนเอียงศีรษะอย่างตลกขบขัน ในขณะที่บางคนแทบจะร้องไห้ เพราะตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป เราจะไม่ได้เรียนห้องเดียวกัน ไม่ได้พักด้วยกัน และไม่มีใครมานั่งข้างๆ กระซิบเรื่องราวไม่รู้จบอีกต่อไป

เคยมีช่วงเวลาที่เราอยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆ เพื่อหลีกหนีจากการสอบ การสอบปากเปล่าที่ไม่คาดคิด หรือการทำความสะอาดที่แสนง่วงงุน แต่เมื่อเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆ เราก็อยากจะยึดถือมันไว้ แม้เพียงสักครั้ง

ความทรงจำในวัยเรียนนั้นงดงามจนบางครั้งเราอดสงสัยไม่ได้ว่า เป็นเพราะเรายังเด็ก ไร้เดียงสา หรืออะไรที่ทำให้ทุกอย่างน่าจดจำ? เป็นเพราะรักแรกพบ มิตรภาพที่จริงใจ หรือเพราะนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่โดยปราศจากความกังวลหรือการคำนวณ?

หลังจากฤดูกาลแห่งการอำลาสิ้นสุดลง แต่ละคนก็เลือกเส้นทางของตนเอง บางคนเรียนต่อที่ห่างไกล บางคนเริ่มทำงาน บางคนเลือกที่จะอยู่ในบ้านเกิด คำสัญญาในวันนั้นที่ว่า "เราจะได้พบกันอีกแน่นอนในอนาคต" ค่อยๆ เลือนรางลง ข้อความต่างๆ หายไป โทรศัพท์ก็น้อยลง แต่ทันทีที่เดือนพฤษภาคมกลับมา ความทรงจำเก่าๆ ก็ดูเหมือนจะกลับคืนมาพร้อมกับกลีบดอกฟีนิกซ์แต่ละกลีบ พร้อมกับฝนแรกแห่งฤดูกาลที่กระทันหัน

มีบางวันที่ฉันเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนนสายเก่า บังเอิญเห็นชุดนักเรียนสีขาวเดินผ่านใต้ร่มไม้ร่มรื่น หัวใจฉันหม่นหมอง ราวกับสูญเสียบางสิ่งไป และไม่มีวันหวนคืนมา คนเราเติบโตขึ้น เรียนรู้ที่จะเผชิญหน้ากับปัจจุบัน เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง แต่ไม่มีใครลืมเดือนพฤษภาคมแห่งกาลเวลาอันบริสุทธิ์ ไม่มีใครลืมวันสุดท้ายของปีการศึกษา ที่พวกเขาใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ รัก และเสียใจ

เดือนพฤษภาคมก็เป็นเช่นนี้เสมอ เงียบสงบแต่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย อ่อนโยนแต่ไม่แน่นอน ไม่ว่าจะอยู่ในเมืองหรือบนภูเขา ในโรงเรียนเล็กๆ ในหมู่บ้าน หรือในเมืองใหญ่ ความเศร้าโศกจากการจากลานักเรียนก็ยังคงเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย

หากคุณกำลังอยู่ในช่วงสุดท้ายของปีการศึกษา จงใช้ชีวิตอย่างช้าๆ กอดเพื่อนให้นานๆ กล้าที่จะกล่าวขอบคุณ ขอโทษ และลาก่อน เขียนข้อความยาวๆ ให้กันและกันในสมุดรุ่น แม้จะรู้ว่าอาจจะไม่ได้อ่านอีกเลยก็ตาม เพราะวันหนึ่ง เมื่อคุณผ่านพ้นพายุร้ายมามากมายในชีวิต คุณจะพบว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์และยั่งยืนที่สุด

เดือนพฤษภาคมคือฤดูกาลแห่งการสิ้นสุด แต่ก็เป็นฤดูกาลแห่งการเริ่มต้นเช่นกัน สิ้นสุดการเดินทางเพื่อก้าวไปสู่เส้นทางใหม่ สิ้นสุดการเติบโต แต่สิ่งที่เคยมีจะไม่สูญหายไป มันจะซ่อนอยู่ในหัวใจอย่างเงียบๆ เพื่อที่ทุกครั้งที่สายลมเดือนพฤษภาคมพัดผ่าน หัวใจของเราก็จะคิดถึงมันอย่างอ่อนโยน

ที่มา: https://baolamdong.vn/van-hoa-nghe-thuat/202505/thang-nam-va-nhung-dieu-con-gui-lai-21a0468/