นักเขียนชาวออสเตรียอีกสองคนที่เขียนเป็นภาษาเยอรมันมาหาผู้อ่านชาวเวียดนาม

พวกเขาคือโจเซฟ รอธ และอิงเกอบอร์ก บัคมันน์ ผ่านผลงานสามเรื่อง ได้แก่ Hotel Savoy, Three Ways to the Lake และ Radetzky March ผลงานเหล่านี้ล้วนเป็นตัวแทนของนักเขียนเหล่านี้ และถูกแปลและนำเสนอในประเทศของเราเป็นครั้งแรก

โรงแรมซาวอย - โจเซฟ ร็อธ

เรื่องสั้นเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1924 ว่าด้วยเรื่องราวของทหารชาวยิวชื่อกาเบรียล แดน ที่เดินทางกลับบ้านหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ระหว่างการเดินทาง เขาบังเอิญพักที่โรงแรมซาวอย ซึ่งเป็นโรงแรมสไตล์ยุโรปแท้ๆ และเป็นตัวอย่างของโรงแรมที่แสดงถึงการแบ่งแยกระหว่างคนรวยและคนจน ทั้งในฐานะขุนนางและคนต่ำต้อยในยุคนั้น

หนังสือเล่มนี้จัดพิมพ์โดย FORMApubli และสำนักพิมพ์ Thanh Nien แปลโดย Phan Nhu

คนรวยจะอาศัยอยู่ชั้นล่างที่หรูหรา ส่วนชั้นบนสุดจะเป็นของคนอ่อนแอ ไม่มีทรัพย์สิน และมีชีวิตที่น่าสังเวชใจมาก

อาจกล่าวได้ว่า Joseph Roth จับภาพ โลก ได้อย่างแม่นยำและลึกซึ้งในช่วงเวลาที่เหตุการณ์กลับตาลปัตรกำลังจะเกิดขึ้น และทันทีหลังจากนั้น ชั้นบนสุดก็กลายเป็นความฝันที่เป็นจริง

ในงานนี้ นักเขียนชาวออสเตรีย Joseph Roth ได้ใช้ประโยชน์จากความแตกต่างระหว่างภูมิประเทศของผู้คนสองชนชั้น และเน้นถึงช่วงเวลาแห่งความโกลาหลอย่างยิ่งที่คุณค่าของมนุษย์ถูกละเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณค่าของความอ่อนโยนและความซื่อสัตย์ รวมถึงผู้ที่เสียสละตนเองเพื่อจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่

นอกจากโทนที่เห็นอกเห็นใจซึ่งกระตุ้นให้คิดถึงบ้านเกิดของตนอย่างลึกซึ้งแล้ว โรธยังเจาะลึกภาพเสียดสีและเยาะเย้ยมากมาย ทำให้ผู้อ่านประทับใจอยู่ตลอดเวลาในสถานการณ์ที่คุณค่าของมนุษย์ถูกละเลยและสิ่งของทางวัตถุเล็กๆ น้อยๆ กลับถูกยกย่อง

สามทางสู่ทะเลสาบ - อิงเกอบอร์ก บัคมันน์

หนังสือเล่มนี้จัดพิมพ์โดย FORMApubli และสำนักพิมพ์ Thanh Nien แปลโดย Thanh Nghi

Three Ways to the Lake ประกอบด้วยเรื่องสั้น 5 เรื่อง ถือเป็นผลงานที่มีชื่อเสียงและสำคัญที่สุดของ Ingeborg Bachmann นักเขียนและกวีชาวออสเตรีย

เรื่องราวทั้งหมดถูกเล่าจากมุมมองของตัวละครหญิง ขณะที่พวกเธอเดินทางข้ามขอบเขตของความรัก การแต่งงาน ความทรงจำ ภาษา... โดยขาดการเชื่อมโยงและไม่แน่ใจว่าอนาคตจะนำอะไรมาให้กับพวกเธอ

ตัวอย่างเช่น ในเรื่องราวที่ยาวที่สุดและซับซ้อนที่สุดซึ่งได้รับเลือกเป็นชื่อผลงาน Bachmann เขียนเกี่ยวกับเอลิซาเบธ นักข่าวช่างภาพที่ประสบความสำเร็จในวัย 50 กว่าที่ใช้ชีวิตอยู่ทั่วโลก กำลังเดินทางกลับมายังบ้านในชนบทของเธอ

ระหว่างการเดินทางของเธอเพื่อหาทางไปยังทะเลสาบที่ตอนนี้ถูกเชือกและมนุษย์ฉีกขาด เธอได้เล่าถึงเหตุการณ์สำคัญๆ ในชีวิตของเธอ: ความทรงจำในวัยเด็กที่พิเศษกับน้องชายและแม่ของเธอ ความสัมพันธ์โรแมนติกกับผู้ชายหลายคนในวัยต่างๆ... และพยายามค้นหาความหมายของสิ่งที่เธอได้ประสบมา

ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเห็นว่าตัวละครเอลิซาเบธโดยเฉพาะ และตัวละครหญิงส่วนใหญ่ของแบ็กแมนน์มักจะหลีกหนีจากความเป็นจริง ในเรื่องอื่นๆ แบ็กแมนน์ยังสร้างตัวละครที่ปฏิเสธที่จะสวมแว่นตาเพื่อหลีกเลี่ยงการมองเห็นความเป็นจริง หรือตัวละครที่นอนหลับอยู่บนเตียงตลอดทั้งวัน...

จากลักษณะที่ซับซ้อนของภาษาต่างๆ มากมายและความคลุมเครือ ทำให้เห็นได้ง่ายว่า Bachmann กำลังชี้ให้เห็นถึงความเป็นจริงของโลกที่กำลังถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยสงครามซึ่งมีภาษาที่หลากหลายปรากฏอยู่ และยังพาดพิงถึงลัทธิจักรวรรดินิยมที่เป็นปัจจัยสำคัญในการขยายตัวของภาษาเหล่านั้นโดยนัย เมื่อพูดถึงแอลจีเรีย เวียดนาม รวมถึงอาชีพนักข่าวหรือล่ามด้วย

ด้วยโทนเสียงที่เฉียบคมและเยือกเย็น ลีลาการเขียนที่เปี่ยมไปด้วยความคิด และรูปแบบตัวละครที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ถือได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกที่แนะนำให้ผู้อ่านชาวเวียดนามรู้จักนักเขียนหญิงผู้พิเศษท่านนี้ ในปี พ.ศ. 2506 เธอได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมโดยฮาราลด์ แพตเซอร์ นักภาษาศาสตร์ชาวเยอรมัน

ราเดตสกี้ มาร์ช - โจเซฟ ร็อธ

หนังสือเล่มนี้ได้รับการบรรยายว่า "แทบจะไม่มีเล่มใดเทียบได้กับหนังสือ Radetzky March ของ Joseph Roth ในการบรรยายถึงความเสื่อมถอยของจักรวรรดิฮับส์บูร์ก" โดยเล่าถึงสามชั่วรุ่นของตระกูล Von Trotta ตั้งแต่ "จุดสูงสุด" ในสมัยจักรวรรดิ จนกระทั่งเสื่อมถอยและล่มสลายในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 และหลังจากนั้น

หนังสือเล่มนี้จัดพิมพ์โดย FORMApubli และสำนักพิมพ์ Dan Tri แปลโดย Cao Viet Dung

ตลอดทั้งเล่ม ชีวิตอันยาวนานของจักรพรรดิออสเตรีย-ฮังการีและ "การเดินขบวน" ของราเดตสกีคือสิ่งที่ประกอบกันเป็นนวนิยายที่ยากจะจินตนาการ พร้อมด้วยความเฉื่อยชาที่เพิ่มมากขึ้น พร้อมกับภาพแวบหนึ่งของการทำลายล้าง... จากช่วงเวลาที่ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงดูมั่นคงและงดงาม

ใน Three Ways to the Lake บัคมันน์ยังอ้างอิงถึงผลงานชิ้นนี้ผ่านตัวละครชื่อทรอตตาอีกด้วย นักเขียนทั้งสองยังคงหลอนกับอดีตอันรุ่งโรจน์ที่ล่วงลับไปแล้ว ดังที่รอธเขียนไว้ว่า "ประสบการณ์ที่ทรงพลังที่สุดของผมคือสงครามและการล่มสลายของประเทศ ซึ่งเป็นประเทศเดียวที่ผมเคยมี นั่นคือ ระบอบกษัตริย์ออสเตรีย-ฮังการี"

ในปี พ.ศ. 2546 นักวิจารณ์วรรณกรรมที่รู้จักกันในชื่อ "พระสันตปาปาแห่งวรรณกรรมเยอรมัน" มาร์เซล ไรช์-รานิคกิ ได้รวมหนังสือเล่มนี้ไว้ในรายชื่อนวนิยายที่สำคัญที่สุดที่เขียนเป็นภาษาเยอรมัน

ที่มา: https://thanhnien.vn/them-2-nha-van-ao-viet-bang-tieng-duc-den-voi-doc-gia-viet-nam-185241213105455305.htm