ครูมักพูดว่าชีวิตนักเรียนเป็นช่วงเวลาที่ไร้กังวลที่สุด เป็นวัยที่เราสามารถร้องไห้ได้อย่างอิสระเมื่อเศร้า หัวเราะเมื่อมีความสุข หรือ “เลิกเล่นกัน” เมื่อโกรธ แต่ละคนมอบความรักที่บริสุทธิ์และเสียสละ เพียงเพราะความรักและความเคารพ เหมือนกับความรักที่ครูมีต่อผู้ใหญ่รุ่นแล้วรุ่นเล่าจากโรงเรียนที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นยูคาลิปตัสที่กั้นทรายไว้? ทันใดนั้นก็มีใครบางคนถามขึ้น นำไปสู่การครุ่นคิดครูเพียงครู่เดียว ครูเพียงยิ้มอย่างอ่อนโยน ไม่ได้ตอบอะไร
ก่อนเรียนพิเศษ คุณครูจะจัดสรรเวลาให้พวกเราได้ใช้เวลาช่วงฤดูร้อนอย่างเต็มที่เสมอ ช่วงฤดูร้อนที่นักเรียนได้ทำกิจกรรมนอกหลักสูตร เช่น ไปบ้านคุณครูเพื่อขอเก็บมะม่วงจากต้น หรือกำจัดวัชพืชในสวนโรงเรียนในวันก่อนกิจกรรมนอกหลักสูตร
บ้านคุณครูมักจะเตรียมขนมไว้เลี้ยงเด็กๆ เสมอ ยิ่งนักเรียนในห้องเรียนมีนิสัยแปลกประหลาดและแปลกประหลาดมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งอยากมาเยี่ยมคุณครูมากขึ้นเท่านั้น หลายทศวรรษต่อมา เมื่อผมของพวกเขาถูกย้อมไปด้วยสีแห่งกาลเวลา นักเรียนรุ่นก่อนที่เคยเก็บผลไม้และปีนต้นไม้มารวมตัวกันที่นี่เพื่อรำลึกถึงความทรงจำ ความทรงจำที่ไม่สามารถแปลงเป็นวัตถุที่จับต้องได้
สายฝนและแสงแดดย้อมความทรงจำให้กลายเป็นสีทองอร่าม บ่ายวันหนึ่งในเดือนพฤศจิกายน ขณะที่ไปเยี่ยมคุณครู ฉันเห็นลายมือที่ไร้เดียงสาซึ่งท่านยังคงเก็บรักษาไว้อย่างดีในมุมหนึ่งของบ้าน หนังสือพิมพ์ติดผนังซึ่งเปื้อนคราบเล็กน้อยจากพายุหลายครั้งในภาคกลาง ถูกท่านแขวนไว้อย่างเคารพข้างๆ ภาพถ่ายของนักเรียน ห้องเรียนของเราเป็นห้องเรียนสุดท้ายที่ท่านได้เป็นครูประจำชั้น ก่อนที่จะถูกย้ายไปทำงานอื่น
เด็กๆ ในชั้นเรียนไม่เคยพลาดแม้แต่วันเดียวที่สวนมะม่วงในช่วงฤดูร้อนที่ร้อนระอุ หลายคนตอนนี้เป็นหมอและวิศวกร รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งในสมัยที่พวกเขาทะเลาะกันเรื่องเกลือและพริกแต่ละถุง เรื่องตลกเล็กๆ น้อยๆ จากยุคสมัยอันไร้เดียงสา เปรียบเสมือนยาที่ช่วยฟื้นคืนความเยาว์วัยให้กับผู้ที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ เติบโตจากคำสอนของครู และปรารถนาที่จะกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
ในวันที่เขาป่วยและไม่อยากกินข้าว เขายังคงนิสัยอ่านหนังสือพิมพ์ทุกเช้าด้วยแว่นอ่านหนังสือ เขามองหาข่าว แล้วจึงค้นหาบทความของนักศึกษาที่ผันตัวมาเป็นนักเขียน เขายึดหัวใจไว้กับอนันต์ มองดูเวลาค่อยๆ สั้นลงผ่านหน้าปฏิทินเก่า ความรักที่เปี่ยมล้นในชีวิตปกคลุมหน้าผากย่น มือที่เป็นฝ้า และหลังที่งอลงจนเอื้อมไม่ถึงช่องตัวเลขที่มุมกระดาน เมื่อมองดูเขา เราได้เรียนรู้บทเรียนใหม่เกี่ยวกับการมองโลกในแง่ดี
เมื่อผมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว เรือเฟอร์รี่ก็ถึงฝั่งแล้ว ทุกครั้งที่ครบรอบวันครู เวลาที่จะได้เจอเขาก็น้อยลงไปทุกที ไม่จำเป็นต้องเสียใจในวัยเยาว์ - เขาเคยกล่าวไว้ - เพราะเขาใช้ชีวิตอย่างเต็มที่แล้ว สำหรับเขาและคนอื่นๆ อีกมากมายที่พายเรือแห่งความรู้ สิ่งล้ำค่าคือการได้เห็นลูกศิษย์ของเขายืนหยัดอย่างมั่นคงบนฝั่งอีกฝั่งหนึ่ง
เมื่อผมของครูเปลี่ยนเป็นสีขาว คำพูดของเขายังคงมีสีเข้มแม้เวลาผ่านไปหลายปี
ที่มา: https://www.sggp.org.vn/thuong-mai-toc-thay-post824954.html
การแสดงความคิดเห็น (0)