ผู้เขียน Vien Nguyet Ai แบ่งปันเกี่ยวกับการประกวดการเขียนเรื่อง "พ่อและลูกสาว" โดยเขียนว่า "เมื่อทราบเกี่ยวกับการประกวดนี้ ฉันพบสถานที่ที่เต็มไปด้วยความรักที่สามารถแสดงความรู้สึกและความทรงจำเกี่ยวกับพ่อของฉันได้
ฉันเคยเข้าร่วมการแข่งขันเขียนเรียงความ "พ่อกับลูกสาว" ครั้งที่ 2 ในปี 2024 และรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับรางวัลนี้ ทั้งความสุขและความรู้สึกที่ผสมผสานกัน ทุกครั้งที่นึกถึงความทรงจำนี้ ความรู้สึกขอบคุณก็ผุดขึ้นมาราวกับเพิ่งเกิดขึ้นใหม่
ผมยังจำคำพูดของนักข่าวโฮจิมินห์ เจียน บรรณาธิการบริหารนิตยสาร Vietnam Family หัวหน้าคณะกรรมการจัดงานประกวดเขียนในพิธีมอบรางวัลการประกวดเขียน “พ่อกับลูกสาว” ครั้งที่ 2 ได้ดี ซึ่งกล่าวไว้ว่า “ความรักระหว่างพ่อกับลูกสาวไม่มีวันเก่า จะเป็นสายใยทางอารมณ์อันศักดิ์สิทธิ์ที่เชื่อมโยงคุณค่าอันดีงามไว้เสมอ หากไม่ได้แสดงออกผ่านหน้าหนังสือ ก็ยากที่จะเข้าถึงได้”
ศิลปินแห่งชาติ Hoang Cuc ยังได้แบ่งปันว่า “เมื่อฉันได้ยินเกี่ยวกับการประกวดการเขียนเรื่อง "พ่อและลูกสาว" ฉันก็เขียนทันที เพราะเพียงแค่เอ่ยถึงพ่อ ความทรงจำก็ไหลย้อนกลับมาเหมือนภาพยนตร์สโลว์โมชัน ทำให้ความรู้สึกไหลบ่าลงบนหน้ากระดาษ”
เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ถ้อยคำแห่งความรักและเรื่องราวความรักระหว่างพ่อกับลูก โดยเฉพาะระหว่างพ่อกับลูก มักเป็นเรื่องราวที่เงียบสงบ เงียบสงัด ดุจสายธารอันอ่อนโยน ไหลไปสู่แหล่งความรักอันกว้างใหญ่ ซึ่งสามารถสัมผัสได้ลึกลงไปในหัวใจของทุกคนที่เกี่ยวข้อง หลายครั้งที่อยากจะถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูด มันช่างยากเย็นแสนเข็ญและยิ่งใหญ่เหลือเกิน
หากคุณเป็นพ่อที่มีลูกสาวหรือเป็นลูกสาวของพ่อ ทุกคนคงเคยรู้สึกเขินอายบ้างเวลาแสดงความห่วงใย ความรัก และความขอบคุณจากใจจริงต่อกันในสถานการณ์บางอย่างที่ทำให้พวกเขาต้องแสดงออก
ฉันก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน เขินจนไม่กล้าพูดออกมาว่า "พ่อครับ ผมรักพ่อครับ!" ถึงจะรักพ่อมาก แต่ก็เก็บซ่อนความรู้สึกนั้นไว้ ไม่รู้ว่าพ่อจะรู้สึกหรือเปล่า แต่พอพ่อจากไป... ฉันก็รู้สึกประหลาดใจที่รู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสได้แสดงความรู้สึกอะไรกับพ่ออีกแล้ว ดังนั้น พอมาเจอการประกวดเขียน "พ่อกับลูกสาว" ที่นิตยสาร Vietnam Family จัดขึ้น ฉันก็รู้สึกเหมือนเจอพื้นที่แห่งความรักที่จะถ่ายทอดความรู้สึกและความปรารถนาดีที่มีต่อพ่อ ถ่ายทอดเรื่องราวความรักของพ่อกับลูกสาวที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ...
การแข่งขันครั้งนี้เต็มไปด้วยความหมายและไฮไลท์ในภาพและเรื่องราวระหว่าง "พ่อและลูกสาว" ที่ทำให้ฉันตระหนักว่าความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลงนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ผู้ที่เกี่ยวข้อง (ผู้เข้าแข่งขัน) รู้สึกสงบและมั่นคงเมื่อเผชิญกับพายุและความยากลำบากต่างๆ เท่านั้น... แต่ยังสามารถทำให้คนนอก (ผู้อ่าน) หลายคนรู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อได้ยินและเห็นเรื่องราวที่เขียนโดยบุคคลต่างๆ ในหัวข้อนี้ ซึ่งต่างคนต่างรู้สึกผูกพันกับความรักที่แน่นแฟ้นและสูงส่งของครอบครัว รวมถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งอย่างยิ่งของ "พ่อและลูกสาว" ที่แทบทุกคนจำได้
ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงแห่งความสุขของพ่อที่เอ่อล้นออกมาในหนังสือขณะอ่านบทความของ Trinh Dinh Nghi ที่ว่า "คืนนั้น ตอนที่ลูกเกิด ฝนตกหนักและมีลมแรง นอกจากหมอตำแยแล้ว ก็มีเพียงพ่อกับแม่ของลูกเท่านั้น ดังนั้นตอนที่ลูกเกิด พ่อจึงเป็นคนแรกที่อุ้มลูกสาวไว้ในอ้อมแขน เสียงร้องไห้ของลูกก็หมายความว่าความสุขของลูกก็ระเบิดออกมา ความรู้สึกที่ไม่อาจบรรยายได้นั้นติดตัวเขาไปตลอดชีวิต"
และราวกับได้เป็นพยานถึงช่วงเวลาสำคัญ การสนับสนุนอย่างเต็มที่ของพ่อที่มีต่อลูกสาว ความเสียใจที่ลูกสาวยังคงค้างคาใจเมื่อยังไม่มีโอกาสได้เปล่งประกายเจิดจรัสก่อนที่พ่อจะกลับกลายเป็นผุยผง “หลายสิบปีผ่านไป ฉันยังจำได้อย่างชัดเจนถึงสิ่งที่พ่อเคยพูดไว้เมื่อรู้ว่าฉันชนะการประกวดร้องเพลงว่า “เจ้าต้องไป ทิ้งครอบครัวแล้วไปซะ มีเพียงศิลปะเท่านั้นที่จะทำให้จิตวิญญาณของเจ้าเป็นอิสระ เมื่อนั้นเจ้าจึงจะใช้ชีวิตตามแบบฉบับของตนเองได้ พ่อจากไปโดยที่ไม่เคยเห็นความเป็นผู้ใหญ่ในศิลปะของฉัน บางทีนั่นอาจเป็นความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ชีวิตทำให้ฉันต้องแบกรับ” (ศิลปินประชาชน ฮวง กุก)
ฉันจดจ่ออยู่กับการอ่านหนังสือ “พ่อและลูกสาว” อ่านบทความต่างๆ มากมาย และยังได้สวมบทบาทเป็นผู้อ่านเพื่อสัมผัส “เสียงจากหัวใจ” ของผู้เขียน เมื่อพูดถึงพ่อและลูกๆ ของพวกเขา ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกซาบซึ้งและอุทานในใจถึงเรื่องราวอันงดงามเกี่ยวกับความรักที่ลึกซึ้ง เร่าร้อน และมีสีสันของ “พ่อและลูกสาว” มีทั้งความสุขและความยินดี มีทั้งรอยยิ้มและน้ำตา อีกทั้งยังมีความโศกเศร้า ความทุกข์ทรมาน ความอดทน และการปลอบโยน... อารมณ์เต็มที่ที่เติมเต็มผ่านแต่ละคำยังทำให้จิตวิญญาณของฉันอ่อนโยนท่ามกลางการหมุนเวียนที่เร่งรีบของชีวิตอีกด้วย
มีข้อความหนึ่งที่ผมจำได้เลือนรางเมื่อได้ยินโดยบังเอิญที่ไหนสักแห่งเมื่อนานมาแล้ว: "พ่อคือวีรบุรุษคนแรกของลูกสาว และลูกสาวคือความรักนิรันดร์ของพ่อ" ผมยังคงเข้าใจความหมายของความรู้สึกอันวิเศษนั้น แต่จนกระทั่งผมได้หยิบปากกาขึ้นมาเขียนและเข้าร่วมการแข่งขันที่มีความหมายพิเศษนี้ ผมจึงได้เปิดใจอย่างแท้จริง มีโอกาสเปิดใจ และเข้าใจหัวข้อ "พ่อและลูกสาว" มากขึ้น เพื่อซาบซึ้งในคุณค่าอันศักดิ์สิทธิ์นี้อย่างเต็มเปี่ยม
ขอบคุณนิตยสาร Vietnam Family! ขอบคุณการประกวด "พ่อลูก" ที่เป็นสะพานเชื่อมเรื่องราวความรักให้กว้างไกล!
ที่มา: https://giadinhonline.vn/tim-thay-noi-gui-gam-thuong-nho-ve-cha-tu-cuoc-thi-viet-cha-va-con-gai-d204984.html
การแสดงความคิดเห็น (0)