ใน นิทานเรื่อง แม่เข้าใจ พ่อรัก เส้นทางกว้างให้ลูกเดิน เรื่องราวของอาจารย์โด ทิ ดิเยอ ง็อก นำเสนอคุณลักษณะที่ชวนครุ่นคิด ลึกซึ้ง และเต็มไปด้วยการครุ่นคิดของแม่ที่ต้องผ่านช่วงเวลาอันเลวร้ายมามากมาย
ณ ที่นั้น ผู้อ่านจะได้พบกับภาพของหญิงสาวผู้เงียบขรึม ตั้งแต่วันแรกๆ ที่สอนลูกให้ทักทายและผูกมิตรกับลูก จนกระทั่งเธอเห็นลูกเติบโตและจากไป เหลือเพียงความทรงจำและศรัทธา ปากกาของเธอเบาบางดุจสายหมอก เปี่ยมล้นด้วยความกตัญญูและความเมตตา ความรักที่ถูกหล่อหลอมมาตลอดหลายปี ค่อยๆ สงบและลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ในทางกลับกัน งานเขียนของหลิว ดิ่งห์ ลอง สะท้อนถึงลมหายใจแห่งปัจจุบัน อบอุ่น อ่อนเยาว์ และใกล้ชิด ในฐานะนักข่าว เขาเขียนด้วยน้ำเสียงของพ่อผู้รู้จักตั้งคำถามกับตัวเอง รู้จักมองตัวเองเพื่อเรียนรู้การเป็นพ่อ ตั้งแต่เช้าที่พาลูกไปโรงเรียน ไปจนถึงค่ำคืนที่อดหลับอดนอนเขียนจดหมายถึงลูกๆ ถ้อยคำของเขาล้วนเรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยปรัชญาชีวิต การสอนลูกไม่ได้มาจากบัญญัติ แต่มาจากการดำเนินชีวิตด้วยความเมตตา รู้จักรัก รู้จักแบ่งปัน และรู้จักรับผิดชอบต่อการตัดสินใจของตนเอง

หนังสือ “ แม่เข้าใจ พ่อรัก เส้นทางที่ลูกต้องเดิน” คือการหลอมรวมของสองรุ่น สองสไตล์การเขียน สองจังหวะชีวิต – จังหวะหนึ่งลึกซึ้ง อีกจังหวะหนึ่งบริสุทธิ์ – แต่ทั้งสองอย่างมุ่งสู่คุณค่าอันเป็นนิรันดร์ นั่นคือความรักในครอบครัว หนังสือเล่มนี้ไม่ได้ตะโกนคำขวัญ ไม่ได้สอนทักษะการเลี้ยงลูก แต่เปรียบเสมือนบทสนทนาอันอ่อนโยนระหว่างพ่อแม่และลูก ณ ที่นั้น แต่ละเรื่องราว แต่ละจดหมาย และแต่ละความทรงจำ เปรียบเสมือนตะเกียงเล็กๆ ที่ส่องสว่างเส้นทางแห่งการเป็นมนุษย์
ผู้อ่านพบว่าตัวเองอยู่ในหน้าหนังสือเหล่านี้ในฐานะเด็กที่ไม่เห็นด้วยกับพ่อแม่ ในฐานะพ่อและแม่ที่รักกันอย่างไม่ราบรื่น หรือในฐานะเด็กภายในตัวเองที่ยังคงปรารถนาที่จะได้รับความเข้าใจ
ที่มา: https://www.sggp.org.vn/trao-yeu-thuong-de-nuoi-lon-con-nguoi-post821783.html






การแสดงความคิดเห็น (0)