นิทรรศการภาพวาด “Paving the Street” ผสมผสานความลุ่มลึกและความสดใหม่

พิธีตัดริบบิ้นเปิดนิทรรศการ “ลัตโพธิ์” โดยศิลปิน ปัม ฮา ดุย ข่านห์

ในกระแสศิลปะร่วมสมัย การแสวงหาอัตลักษณ์ส่วนบุคคลเป็นการเดินทางที่ท้าทายสำหรับศิลปินทุกคนเสมอ สำหรับจิตรกร ฟาม ฮา ดุย ข่านห์ การเดินทางนี้ได้รับการยืนยันผ่านนิทรรศการมากมาย โดยนิทรรศการล่าสุดคือ "Lat Pho"

ศิลปินเลือกที่จะหยุดเพื่อสนทนากับเมือง ความทรงจำ และผู้ชม "Lát Phố" จึงเป็นเครื่องเตือนใจถึงคุณค่าของความแท้จริง ความสงบ และอารมณ์ความรู้สึกหลายชั้นในชีวิตศิลปะยุคปัจจุบัน

z6868397931221-6192ac7e7a81c3e1d462b4f24647ac7b-197.jpg — ศิลปิน ฟาม ฮา ดุย ข่านห์

จากภาพวาดริมถนนที่ชวนคิดถึง ศิลปิน Pham Ha Duy Khanh กลับมาพร้อมกับนิทรรศการเดี่ยวครั้งนี้ซึ่งเป็นการสานต่อการเดินทางแห่งความคิดสร้างสรรค์ของเขา ขณะเดียวกันก็สร้างบทสนทนาทางศิลปะที่เงียบสงบและน่าหลงใหลเกี่ยวกับเมือง ความทรงจำ และผู้คน

หากในนิทรรศการก่อนหน้านี้ ภาพวาดของ Pham Ha Duy Khanh สะท้อนถึงความงามอันน่าคิดถึงของถนนเก่าๆ "Lat Pho" จะพาผู้ชมไปยังพื้นที่อื่นๆ ที่เงียบสงบกว่า ลึกซึ้งกว่า และมีอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อนกว่า

ศิลปินนำทางและเชิญชวนผู้ชมให้ครุ่นคิดอย่างเงียบงันเกี่ยวกับหน้าต่างที่ปิดสนิท รอยแตกร้าวบนผนัง และพื้นที่ว่างเปล่าในเขตเมืองที่วุ่นวายด้วยชีวิตที่เร่งรีบ ภาพวาดแต่ละภาพเปรียบเสมือนมุมเล็กๆ แห่งความทรงจำส่วนตัวที่ไม่เคยเลือนหายไป แต่สำหรับคนส่วนใหญ่ หากพวกเขาชะลอจังหวะลง แทบทุกคนจะมองเห็นตัวเองอยู่ในนั้น

ศิลปินเล่าถึงนิทรรศการนี้ว่า จุดเด่นของนิทรรศการนี้ไม่ใช่ความยิ่งใหญ่อลังการ หากแต่อยู่ที่ความลึกอันเงียบสงบ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาได้ทดลองจัดวางพื้นที่ที่กระชับแน่น เพื่อให้ส่วนต่างๆ ของถนนซ้อนทับกันตามกระแสความทรงจำ มากกว่าความเป็นจริง แสงในภาพวาดยังดูเป็นเชิงเปรียบเทียบมากขึ้น สร้างความรู้สึกว่าภาพวาดแต่ละภาพไม่เพียงแต่เป็นภูมิทัศน์ แต่ยังเป็นอารมณ์ความรู้สึกอีกด้วย

ผลงานอันน่าประทับใจของ Pham Ha Duy Khanh ในนิทรรศการ

ฟาม ฮา ดุย คานห์ เกิดในปี พ.ศ. 2526 ที่เมืองฟู้โถ สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยวิจิตรศิลป์เวียดนาม (สาขาจิตรกรรม) ฟาม คาห์น คร่ำหวอดในวงการศิลปะมายาวนาน และกลายเป็นบุคคลสำคัญในแวดวงศิลปินรุ่นใหม่ เขาเริ่มต้นอาชีพด้วยการเป็นครูสอนศิลปะ ก่อนจะย้ายไป ฮานอย เพื่อศึกษาต่อด้านจิตรกรรมอาชีพ และได้ร่วมแสดงนิทรรศการมากมายทั้งในและต่างประเทศ

สิ่งที่ศิลปินรักษาไว้และเป็นรากฐานสำคัญของผลงานสร้างสรรค์ของเขาเสมอมา คือความรักที่มีต่อเมืองเก่า ที่ซึ่งสถาปัตยกรรม สีสันแห่งกาลเวลา และจิตวิญญาณแห่งชีวิตผสานรวมกัน อย่างไรก็ตาม เพื่อไม่ให้ซ้ำรอยเดิม เขาจึงแสวงหาวิธีการแสดงออกใหม่ๆ ได้แก่ องค์ประกอบที่กระชับ แสงอันเงียบสงบ และเปี่ยมล้นด้วยอุปมาอุปไมย

แสงในภาพวาดของ Pham Ha Duy Khanh ถือเป็นองค์ประกอบที่ได้รับการชื่นชมอย่างมาก

จิตรกร Pham Ha Duy Khanh เชื่อว่า: "อัตลักษณ์ส่วนบุคคลคือจังหวะที่เป็นเอกลักษณ์ ศิลปินไม่จำเป็นต้องเดินตามกระแสเพื่อให้ทันสมัย แต่จำเป็นต้องรักษารากฐานด้านสุนทรียศาสตร์ของตนไว้ ขณะเดียวกันก็ต้องฟื้นฟูรากฐานเหล่านั้นในการเล่าเรื่องและโครงสร้างเชิงพื้นที่"

งานศิลปะนามธรรมมักถูกมองว่าเป็นความท้าทายสำหรับทั้งผู้สร้างและผู้ชม สำหรับศิลปินหลายคน มันเป็นวิธีหลีกหนีจากข้อจำกัดของภาพที่เป็นรูปธรรม แต่สำหรับผู้ชม บางครั้งงานศิลปะนามธรรมก็สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดและยากจะเข้าใจ

สำหรับศิลปิน Pham Ha Duy Khanh ดูเหมือนว่างานนามธรรมไม่ใช่การปฏิเสธความเป็นจริง แต่เป็นเส้นทางสู่การหยั่งลึกสู่ความเป็นจริงภายใน ผลงานแนวนี้ของเขาได้เปิดภาษาภาพอันเป็นเอกลักษณ์ เรียบง่าย สงบ ชวนให้นึกถึง และเปี่ยมไปด้วยเอกลักษณ์เฉพาะตัว

ถนนแห่งนี้ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็มีความงามเป็นของตัวเอง

เมืองเก่า ถนนหนทาง หลังคาบ้านเรือน ร่องรอยแห่งกาลเวลา... ไม่ได้ถูกตัดขาดจากแหล่งกำเนิดนั้น ผู้ชมยังคงมองเห็นเงาของท้องถนนผ่านสีสันที่ซ้อนทับกัน ยังคงมองเห็นแสงผ่านชั้นสีที่ชวนให้นึกถึงหน้าต่าง ยังคงสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเมืองผ่านจังหวะขององค์ประกอบภาพ กล่าวอีกนัยหนึ่ง ศิลปะนามธรรมคือวิธีที่ศิลปิน “ปลดปล่อย” ภาพเพื่อให้ผลงานมีความหมายหลากหลายมากขึ้น

ผลงานภาพวาดของ Pham Ha Duy Khanh สร้างสรรค์ความรู้สึกสงบนิ่งมากกว่าการไหลลื่นไหล ความนิ่งสงบนี้เองที่สร้างความแตกต่าง ไม่ใช่ความรู้สึกท่วมท้น แต่สามารถตรึงผู้ชมไว้ได้นานขึ้น ปลุกความทรงจำหรืออารมณ์ที่ยากจะเอ่ยชื่อ กล่าวได้ว่านี่คือวิถีทางของเขาในการนำภาพวาดนามธรรมเข้าใกล้ชีวิตทางจิตวิญญาณของสาธารณชนมากยิ่งขึ้น

หนึ่งในจุดเด่นของผลงานจิตรกรรมนามธรรมของ Pham Ha Duy Khanh คือลักษณะ “หลายชั้น” เขามักไม่ยัดเยียดความหมายให้กับผลงาน แต่กลับปล่อยให้ผลงานกลายเป็นพื้นที่เปิดกว้าง

ผู้ชมสามารถมองดูผนังที่เปื้อนคราบแล้วนึกถึงบ้านเก่า หรือเห็นสีที่ทับซ้อนกันหลายชั้นแล้วเชื่อมโยงกับชีวิตที่วุ่นวาย

ในที่นี้ ศิลปะนามธรรมไม่ใช่อุปสรรค แต่เป็นประตูที่เปิดเรื่องราวส่วนตัวมากมาย นั่นคือแนวคิดทางศิลปะของเขาเช่นกัน เขาแสวงหาศิลปะนามธรรมในฐานะช่องทางการสนทนา ทั้งการเรียนรู้จิตวิญญาณแห่งการสร้างสรรค์ของศิลปะร่วมสมัยและการรักษาจังหวะของตัวเองเอาไว้

บุคลิกของ Pham Ha Duy Khanh ถูกแสดงออกมาอย่างชัดเจนผ่านสีสันและรูปทรง

ผู้เชี่ยวชาญให้ความเห็นว่าภาพวาดของ Pham Ha Duy Khanh นำเสนอความเงียบสงบ ความละเอียดอ่อน และอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย นิทรรศการนี้เขาต้องการให้ผู้ชมได้ชมภาพวาดและรับฟังเสียงของตนเองขณะครุ่นคิด "ภาพตัดขวางถนน" แต่ละส่วนเปิดพื้นที่ที่ชวนให้นึกถึงแต่ไม่ดูโอ่อ่า จนทำให้ผู้ชมนึกถึงตรอกซอกซอยเล็กๆ ห้องใต้หลังคาเก่าๆ หรือสถานที่ที่คุ้นเคยขึ้นมาทันที

แนวคิดความงามของศิลปินนั้นเรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง ไม่ได้เน้นที่ความโอ่อ่าหรือเทคนิคอันประณีตบรรจง แต่เน้นที่ความแท้จริงและการถ่ายทอดความงาม ความงามอาจเกิดจากผนังบางส่วน แสงที่ส่องผ่านหน้าต่าง หรือความสมดุลทางสายตาที่ก่อเกิดเป็นจังหวะในองค์ประกอบ แม้จะเป็นความงามที่สงบนิ่ง แต่ก็เพียงพอที่จะปลุกเร้าอารมณ์

สำหรับ "Lat Pho" สิ่งที่ศิลปินคาดหวังไม่ใช่คำชมเชยแบบรีบร้อน แต่เป็นช่วงเวลาที่ผู้ชมหยุดมองภาพวาดนานขึ้น เพราะเมื่อนั้นพวกเขาจะค้นพบส่วนหนึ่งของตัวเองในภาพวาดนั้น "ผมหวังว่าจะมีความเห็นอกเห็นใจก่อน แล้วจึงค่อยมีบทสนทนา ผมไม่ได้ยัดเยียดความคิดของตัวเอง แต่ต้องการให้ผู้ชมบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองผ่านภาพวาดของผม" เขากล่าว

นิทรรศการนี้คือการเดินทางทางศิลปะที่เชื้อเชิญให้สาธารณชนหวนรำลึกถึงความทรงจำ รับฟัง และค้นหาจังหวะของตนเองในเมืองสมัยใหม่ จากจุดนั้น สาธารณชนจะได้รับมุมมองใหม่ๆ และสัมผัสจังหวะของตนเอง ภาพวาดอันเงียบสงบของ Pham Ha Duy Khanh เปรียบเสมือนความเงียบที่จำเป็นสำหรับทุกคนในการรับฟังความทรงจำ ค้นหาความเห็นอกเห็นใจ และรักคุณค่าอันยั่งยืนของวัฒนธรรม ศิลปะ และความงามอันเรียบง่ายในชีวิต

ทุย ฟอง

ที่มา: https://nhandan.vn/trien-lam-tranh-lat-pho-net-hoa-quyen-giua-sau-lang-va-tuoi-moi-post903795.html